Insomnia και εξεταστικές.

Ε δεν έχω ύπνο, και σκέφτομαι και τόσα πάλι,και ακούω και Black Heart Procession πάλι (άφησα τον Γερμανό λίγο στην άκρη-στο χαρουμενιάρικο πλέιλιστ παρέα με τους λαθρεπιβάτες και τους Χατζηφραγκέτα) και it was a crime I never told you about the diamonds in your eyes και είναι αλήθεια πως πολύ θα ήθελα να κοιμηθώ τώρα , αλλά ξέρω πως θα ξαπλώσω και θα γυρνάω πάλι γύρω γύρω και δεν θέλω.

Τέλειωσε ο Μάης πάλι.Δηλαδή άλλη μια μέρα και καλοκαίρι.Και μένει ένας μήνας ακόμη μέχρι τις διακοπές.Πλησιάζει και η εξεταστική και άστα να πάνε.Γαμώτο, γιατί οι εξεταστικές ήταν τόσο πιο ευχάριστες στην Αθήνα;Κυρίως οι 3 τελευταίες. Ξύπνημα το πρωί, λέσχη, Ιπποκράτους, καφές-φραπές τεράστιος- διαλλείματα με ψιλοκουβέντα με Μ, Ε,Μ, Γ και τους λοιπούς, ερχόταν κι ο Π. μετά, πάντα καθυστερημένος,αφού δεν ξύπναγε αν δεν έπαιρνα 30 περίπου τηλέφωνα (-ρε μωρό μου..δίνεις μεθάυριο...σήκω... - έχει θέσεις; -ε λίγες...- θα έρθω πιο μετά..) , πέρναγε και η Ε. μου να τα πούμε και να ξεβαρεθούμε, κι άλλος καφές, και σοκολάτα ή παγωτό, και ταπεράκι με φαγητό το μεσημέρι στα σκαλάκια, και η Σ. να λέει τα δικά της και να μας αφήνει μαλάκες.. Και να δίνεις μάθημα την επόμενη, και κατά τις 9 παρά (το βράδυ) που έχεις κλείσει το 12ωρο, αλλά έχεις πάρει και το κολάι συνάμα, ντριιιιιν το κουδούνι για να φύγεις..ε και που να πας; Σπίτι; Δεν έπαιζε. Παρκάκι ή μπύρα στον Χασαν, ή τελοσπάντων σύντομη εξαρχειοβόλτα ,ο Π. με κρατάει από το χέρι σφιχτά..Και το επόμενο πρωί γράψιμο και μετά πάλι λέσχη, άσχετα με το αν έχεις διάβασμα, έτσι για να πεις ένα γεια και να πιεις έναν καφέ ή να φιλήσεις τον Π..Και κάπου εκεί θα χτυπήσει και το κινητό και θα είναι ο μπαμπάς για να δει πώς έγραψες..και θα χαρεί που όλα πήγαν καλά.

Και έτσι βγήκαν 3 εξεταστικές χωρίς ούτε καν να τις καταλάβω.Οι τρεις τελευταίες, και να νομίζω ότι μου αρέσει πολύ να διαβάζω τελικά.

Ε όχι.Εδώ δεν είναι το ίδιο.Εδώ δεν υπάρχει ούτε Μ. να λες μαλακίες και να γελάς όλη την ώρα ούτε κανείς από τους άλλους.Υπάρχει ο Π. αλλά δεν με κρατάει πια από το χέρι, δεν είναι το αγόρι μου. Δεν υπάρχει φραπές , ούτε ταπεράκι της μαμάς για να φας το μεσημέρι, και στις 9 παρα τέταρτο δεν βαράει κουδουνι. Το κουδούνι χτυπάει στις 11.30 και τότε ούτε όρεξη για βόλτα έχεις, αλλά και να είχες, δεν έχεις εξάρχεια.Και το επόμενο πρωί μετά το γράψιμο, δεν θα θες να πας στην βιβλιοθήκη, γιατί θα είναι ο ρομποτάκης Ολλανδός μόνο, που δεν θες καθόλου να δεις, και τον Π.δεν έχεις πια το "δικαίωμα" να τον φιλήσεις,και ούτε το κινητό θα χτυπήσει. Κι αν χτυπήσει δεν θα είναι ο μπαμπάς..και τίποτα γενικά δεν είναι ίδιο.

Δύσκολες μέρες μας περιμένουν τον Ιούνη λοιπόν.Αλλά γουστάρουμε να σκεφτόμαστε παλιές εξεταστικές..:) χαμόγελο.