Παρτο Γκρούβι

Είναι λοιπόν Κυριακή, 12 το μεσημέρι σχεδόν, λιακάδα ανοιξιάτικη και όμορφη, και μετά από ΠΟΛΛΑ χρόνια, δεν φτιάχνω ουζάκι και μεζεδάκι στον μπαμπάκα..Δεν θα συνεχίσω να γράφω γι αυτό, θα με πάρουν και τα ζουμιά και το μουντ μου δεν είναι τέτοιο τώρα..Μόνο νιώθω περίεργα..όχι καλά περίεργα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και όπως είπα το μουντ μου δεν είναι μουντ μιζεριάσματος..
Σε λίγες μέρες γυρνάω στην Αιντχόφα, αλλά δεν θέλω καθόλου..Δεν μπορώ καν να με σκεφτώ πάλι στο κουτί μου βράδυ, μόνη ( ή και με σένα..τώρα έχουν αλλάξει όλα όμως..απότομα), να ξυπνάω και να ετοιμάζομαι να πάω στην βιβλιοθήκη ή να βγω και να πάω στο Bommel. Βαριέμαι, δεν μου κάνει αίσθηση..Δεν ξέρω γιατί έγινε έτσι ξαφνικά αυτό.Είχα την εντύπωση πως είχα αρχίσει να αγαπώ το Αιντχόβεν σιγα σιγά..Πως γίνομουνα κομμάτι του, ζούσα εκεί..Με το που ήρθα άλλαξε πάλι αυτό..Μαλλον φυσιολογικά..Θα δούμε..Την Πέμπτη γυρνάω.Σκατά..
Σε λίγο θα πάμε στη Μ. να φάμε.Και το βράδυ μάλλον στη Β. πάλι για φαγητό..Τρώγε κόσμε..Στην Β. δεν θέλω να πάω..Για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω, αλλά δεν θέλω..Καθόλου.Μια άρνηση διαπιστώνω, και ανάγκη να βρίσκομαι με πολύ συγκεκριμένα άτομα. Την αδερφή μου, τη μητέρα μου, την Ε. και τη Ν. (αδερφές πλέον),τον Π. (ναι εσένα, ακόμα), τους φίλους του Π., τον Π. τον άλλο.. Και εδώ μου έρχονται τα ερωτήματα..
Τι γίνεται όταν αλλάζουν τόσα στη ζωή σου, και αλλάζεις και εσύ; Τι κάνεις; Πώς τα χειρίζεσαι όλα αυτά; Τους ανθρώπους γύρω σου που μένουν σταθεροί, ίδιοι κι απαράλλαχτοι πώς τους αντιμετωπίζεις; Τους αγαπάς πάντα, αλλά τι τους κάνεις; Και τα υπόλοιπα άτομα που αλλάζουν μαζί σου; Και που, ανεξήγητο πώς, δένεσαι πολύ; Πώς φεύγεις μακριά;..
Σκέφτομαι ας πούμε ότι η φίλη μου η Ε. θα μου λείψει πολύ. Θα θέλω να πάω για ένα ποτό μαζί της και δεν θα μπορώ και θα μου την σπάει. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί με τη Β. ή τη Σ. Κι ας τις ξέρω τα διπλάσια χρόνια και ας τις έχω ζήσει πολύ περισσότερο..
Τι λέω τώρα..Φιλίες ρε μαλάκα.Δεν ξέρεις τι θα γίνει και πώς θα σου βγουν όλα και τί θα αντιμετωπίσεις.Μεγάλη λέξη ο φίλος. Δύσκολα την λες.Μου το είχαν πει κάποτε αυτό , πολύ σοβαρά, και δεν είχα δώσει καν σημασία. Τώρα καταλάβαινω ακριβώς τι λέμε.Και τι εννοούμε με αυτή τη λέξη..Μπέρδεμα σε αυτή τη μεριά.Ή ίσως συνειδητοποίηση καταστάσεων που ούτε καν είχα φανταστεί και σκεφτεί..Ή έβλεπα και δεν ένιωθα, δεν πίστευα, δεν ήθελα να καταλάβω..
Λέω να κανω scroll up και να ξαναδιαβάσω αυτά που έγραψα, αλλά νομίζω πως δεν θα βγάζω νόημα και θα αρχίσω να σβήνω και δεν θέλω, γιατί βγήκαν μόνα τους τα παραπάνω..Οπότε ας μείνουν εκεί.Κι όποιος θέλει διαβάζει και όποιος νιώθει καταλαβαίνει..