Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Σε μια κουταλιά νερό (;)

Και έρχονται οι ώρες που πνίγομαι.Νομίζω πως πνίγομαι.Και μπορεί να αυτό να είναι μέσα σε μια κουταλιά νερό, αλλά ναι..Υπάρχει.Και άντε τώρα να πάρω τα πάνω μου και να πω "Ξεκόλλα κορίτσι μου". Έχω ανάγκη να μου πει κάποιος ότι μου έχει εμπιστοσύνη.Και να τον πιστέψω.Δηλαδή σ'εμένα είναι το θέμα για ακόμα μια φορά. Κι όχι ότι το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό..Η εργασία που δεν βγαίνει, το δύσκολο μάθημα που έμεινε, η διπλωματική, τα οικονομικά, τα πάχη μου, τα κάλη μου, η μοναξιά (που ομολογουμένως είναι αφόρητη ανα στιγμές), η χαζομάρα μου στον εγκέφαλο..Άγχος. Θα τα καταφέρω άραγε; Ας μου το πει κάποιος..Αλλά να βγεί και να μου το πει υπεύθυνα. Να το πιστέψω. Έστω και στον ύπνο μου...
Για την ώρα ακούω μουσική


Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Παραμύθια της οκας

"...μια μελωδία που τη σκάρωσα για σένα, που χεις προλάβει τρεις φορές να μ'αρνηθείς..κι ένας αέρας που φυσάει λυπημένα μου ψιθυρίζει πως κι απόψε δεν θα ρθεις.." 

Στο τσακ ήμουν.Η συναισθηματική φόρτιση μεγάλη, κι εγώ στο τσακ να πιάσω το κινητό και να αρχίσω να στέλνω μηνύματα δεξιά κι αριστεράΔηλαδή όχι δεξιά κι αριστερά.Προς μια πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.Εν τέλει πρυτάνευσε η λογική και απλώς έστειλα από ένα μήνυμα στην μαμά και την Ελένη.Εξάλλου εκεί ήξερα πολύ καλά τι ήθελα να πω.Στον άλλο τι θα έγραφα; Ότι είναι πανίβλακας,αψυχολόγητος,ίσως και λίγο κόπανος;Και να τα έλεγα αυτά θα κέρδιζα τίποτα.Μπα.Ούτε καν απάντηση δεν θα έπαιρνα.Ασε που η κατάσταση δεν θα έμενε καν "ιν γκουντ τερμς".Όχι πως τώρα είναι..Έχω φάει την χυλόπιτα και δεν την λεχω χορτάσει. Κλάσιμο στην μάπα, αλλά εγώ εκεί..Να σκέφτομαι τι και πώς.Ακόμα.Σκέψου να τον είχα ερωτευτεί τι θα γινόταν..Το καμός.
Παραλίγο.Με έκοψε.Το έκοψε.Γιατί κανείς δεν κατάλαβε.Ούτε πότε. Ούτε κι εκείνος μάλλον.Δε βαριέσαι..Βαρέθηκες αναγνώστη μου;
Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου θα πω εγώ.Η επιστροφή στην Ολλανδία Είναι και πάλι μίζερη.Τώρα απλώς ξέρω ότι αυτό το τρομερά ψυχοφθόρο για μένα "πήγαινε-έλα" θα σταματήσει λίαν συντόμως.Λεφτά μπορεί να μην έχουμε αλλά θα έχουμε ηρεμία.Γενικότερη.Και το πάσο μας.Μεταφορικά και κυριολεκτικά.Πόσο ωραία λέξη το πάσο.Μ'αρέσει να την λέω με τη θετική της χροιά.Όχι όπως στο πόκερ.Με το πάσο μας...Γεμίζει την καρδιά..Και το στόμα.Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο που λέμε.Ασυναρτησίες.Η Ελένη θα καταλάβει νομίζω.Μονο.Νταξ.Καλύτερα.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

At the Hop

Ήταν ένα από εκείνα τα Σάββατα που δεν με χώραγε ο τόπος.Σίγουρα σου έχει συμβεί.Σωστά; Που κι αυτό δεν σε πειράζει και τόσο βέβαια..Οκ..Μπορεί κανείς να μην έχει όρεξη για βόλτα αλλά δεν χάλασε κι ο κόσμος..
Και πάει 10 και πας βόλτα..Κλασσική διαδρομή.Διονυσίου Αεροπαγείτου και μετά Αποστόλου Παύλου. 
Κάθησα εκεί στο γνωστό μέρος.Ο κιθαρίστας μας έλειπε.Ήταν ένας άλλος.Εξαιρετικός.Σχεδόν συνομίλικός μου.Τον άκουγα, αλλά δεν τον άκουγα ταυτόχρονα..Σκεφτόμουν που θα φύγω πάλι.Ναι μάλιστα..Κι ας ήταν 3 βδομάδες πριν το φευγιό. Και σκεφτόμουν και γιατί σκέφτομαι πως θα φύγω.Και βρήκα όλες τις απαντήσεις μου και μάλιστα χωρίς καμία ενοχή.. Αφού δεν θέλω ρε παιδί μου.Άλλος στη θέση μου μπορεί να τα είχε βροντήξει ήδη..Ε.Εγώ δεν τα βροντάω.Γενικότερα.Όλα παλεύονται μέχρι τελικής πτώσης.Ολα όμως. Αυτό δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό για την ηρεμία μου και τα μέσα μου, αλλά μεγάλη κουβέντα αυτή, μην την ανοίξουμε μεσημεριάτικο και μου πέσει και βαρύ το αυγό το τηγανιτό.
Στο θέμα μας..
Μέσα στις σκέψεις δημιουργήθηκε ένα πλέιλιστ..Με τραγούδια που αντιπροσωπευουν το φετινό μου καλοκαίρι και τις όποιες σκέψεις είχα από την αρχή ως το τέλος του..Και σήμερα, μια μέρα πριν φύγω, το έκανα Podcast και αποφάσισα να σας το χαρίσω...
Enjoy..

http://soundcloud.com/margkw/put_me_in_your_suitcase