Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

εδω στο σπιτι

Αναρωτιέμαι αν έχω παραμεγαλώσει ή αν είμαι βαρετή.Απολαμβάνω πολύ τα βράδια στο σπίτι μας.Περίεργο μου φαίνεται τώρα που το διαβάζω. Πέρσι το ολλανδικό βράδυ μου φαινόταν αφόρητο.Μου φαινόταν αφόρητη η μέρα από την ώρα που τελείωναν τα μαθήματα.Να μην θέλω να γυρίσω σπίτι-τι σπίτι..στο κουτί δηλαδή- και να προσπαθώ να βρω τρόπους να μείνω έξω..Και το κρύο να σε κοκαλώνει και να μην ξέρεις τι να κάνεις.Και νύχτα από νωρίς.
Φέτος είναι τόσο αλλιώς.Το να μείνω σπίτι, μόνη ή μαζί με την Θ., πίνοντας λίγο κρασί (φτηνό κατά κανόνα, όσο τα οικονομικά επιτρέπουν) ,ακούγοντας μουσικές, διβάζοντας ένα βιβλίο μου φαίνεται απολαυστικό.Δεν είναι ότι μόνο αυτό ζητώ.Αλλά το αγαπώ.Είναι μια όμορφη διαδικασία.Αυτό.
Τι συμβαίνει λοιπόν;Ρε μεγάλωσα πριν από την ώρα μου; Μπα.Απλά έτσι μ αρέσει.Πώς να το κάνουμε.
Αυτό και τέλος.Δεν ξέρω να πλέκω.Η Θ. ξέρει.
Εμένα μου αρέσει να χάνομαι στον κόσμο μου και στην μουσική μου.Να ακούω και να μαγεύομαι και να σκέφτομαι όμορφιες.
Έχω δίπλα μου stroopwafles με κανελένια γεύση.Ειδική κατηγορία που βγάζουν εδώ για τον Sinter Clas.Αυτός είναι ένας τύπος, ο Αγιος Νικόλαος δηλαδή, που έρχεται τώρα στις 5 του Δεκέμβρη (παραμονή αγιου νικολαου) με έναν μαυρούλη υπηρέτη-βοηθό-κλοουν/παλιάτσο/γελοτοποιό και μοιραζει δώρα.Σαν τον Αγιο Βασιλη.Είναι λίγο ηλίθιοι οι Ολλανδοι.Τα χουμε πει αυτά.
Είναι 10:22 ώρα Ολλανδίας.Και ακούω μουσικές.
Το κρασί μου σχεδόν το έχω τελειώσει.
Καθόμαστε στο τραπέζι και τα πόδια μου φτάνουν μέχρι την καρέκλα της Θ. (όχι δεν είναι τόσο μακριά.Απλώς καθόμαστε κοντά.). Μου λέει να πω ένα τραγουδάκι και της λέω το κοκοράκι.Μιλάει το κρασί υποθέτω.Βαριέμαι τώρα και σταματάω να τραγουδάω.
Μια στίβα ρούχα περιμένει για σιδέρωμα.Σκασίλα μου μεγάλη και 10 παπαγάλοι.
Θα ακολουθήσουν ποστ ανασκόπησης για το 2011.Την γαμημένη αυτή χρονιά.Και αυτή η τελευταία πρόταση ήταν το sneak preview.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Sivert Hoyem @ Den Hague/Crossing Border Festival

Ε λοιπόν ήρθε η μέρα, το Σάββατο δηλαδή και πήγαμε και είδαμε τον υπεροχότατο Sivert Hoyem!
Μόνο μια ωρίτσα έπαιξε-τα πλαίσια του φεστιβάλ βλέπεις- αλλά ήταν υπέροχος.Φυσικά δεν μας έφτασε, αλλά να μου πεις, και όλο το βραδυ να έπαιζε σιγά μην μου έφτανε.Δεν θα πω πολλά,ένας δυναμικός και σινάμα τρυφερός όποτε έπρεπε ερμηνευτής, η υπέροχη χροιά του να σε ταξιδεύει, και η μορφή του να σε μαγεύει.Εμένα τουλάχιστον!
Photobucket
Photobucket

Όσοι είστε Ελλάδα, αρχές Δεκέμβρη θα είναι σε Αθηνα και Θεσσαλονίκη!Να πάτε.Και 30 Νοέμβρη Γιάννενα.Αντίο




Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

βανίλια υποβρύχιο

Την φράση "με πλάκωσε το πάπλωμα" νομίζω την άκουσα πρώτη φορά όταν πήγαινα Β' Δημοτικού, από την δασκάλα μου , την Κυρία Χάρις.Είχαμε τα θρανία τοποθετημένα σε Π και καθόμουν με την Αμαλία ακόμη.Δεν θυμάμαι γιατί το είχε πει αυτό η κυρία Χάρις.Μάλλον θα είχε αργήσει επειδή παρακοιμήθηκε.Δεν ξέρω.Αυτό που ξέρω είναι ότι το σκέφτηκα σήμερα το πρωί όταν ξύπνησα καθυστερημένα.Πολύ.Το ξυπνητήρι χτύπησε.Και εγώ το έκλεισα.Κι έκατσα για λίγο κάτω από το πάπλωμα.Έτσι για να σκεφτώ ότι πρέπει να σηκωθώ και να φτιάξω πρωινό και να βρω τι θα βάλω.Και μέχρι να το σκεφτώ όλο αυτό είχε πάει 9:30.Πάει το πρώτο 2ωρο.Άντε να ντυθείς τώρα και να βγεις στον 1 βαθμο.Κοίταγμα στον καθρέφτη.Σιγά μην βαφτώ.Δρόμο.Μουσική στ'αυτιά και η κυρία Χάρις σαν εικόνα.Ξουτ.
Μεσημέρι στην βιβλιοθήκη.Είναι και ο Π. εκεί και με ρωτάει τι θα κάνω μετά.Δεν έχω και πολύ όρεξη να του πω.Ξεμπερδεύω με ένα "δεν ξέρω, πάρε με τηλεφωνο όταν τελειώσεις".Βάζω ξανά ακουστικά στα αυτιά.Ο Δημήτρης Χορν στην "Κάλπικη Λίρα" ζωγράφιζε το πορτραίτο της αγαπημένης του, την έκφρασή της όταν του έλεγε Σ'αγαπώ. Και αυτό ήταν το έργο της ζωής του.Και δεν το πούλησε σε κανέναν.Κι εγώ είμαι πολύ ρομαντικιά η καημένη.Και αναρωτιέμαι πού στα κομμάτια είναι ο Χορν μου.Θα σε βρω ρε πούστη.Πού θα μου πας.
Διαδρομή για σπίτι.Μουσική στα αυτιά, φυσικά, και ένα μηχανάκι περνάει ξυστά από δίπλα μου.Ουπς!Δεν σε άκουσα φιλαράκο!Σκασίλα μου, ακόμα όρθια είμαι.Πεινάω.Η ώρα έχει πάει 4 παρα δέκα και δεν ξέρω τι να φάω.Μακαρόνια.Βράζω λίγα.Και κάνω το υπεργεύμα που είχα να ετοιμάσω από την διπλή εξεταστική του Σεπτέμβρη του 2006.Μακαρόνια με κέτσαπ και τυρί.Στο σπίτι της Γ.Τι άλλο θα μπορούσαν να φάνε 8 άτομα που δεν είχαν και πολλά λεφτά πάνω τους.Γιο! Και διάβασμα "Σχεδιασμός Βάσεων Δεδομένων"-Γιαννακουδάκης.Κρητίκαρος λεβέντης και καραμπουζουκλής , αλλά όχι σαν τον μπαμπά μου.Τους θυμήθηκα όλους αυτούς σήμερα, με αφορμή τα μακαρόνια.Κι έριξα μπόλικη κέτσαπ από πάνω και τυρί.Και την έκανα ταράτσα που λέμε.
17 του Νοέμβρη σήμερα,το πολυτεχνείο δεν ήταν γιοτή και  σε 28 μέρες θα είμαι Ελλάδα.Κιθαρίτσα και έπαιξα μέχρι και το γελαστό παιδί.Γραφικότητες χωρίς τέλος.Αλλά μου καλάρεσε.
Καναπές και φλισένια κουβερτούλα.Κλείνουν τα μάτια και βλέπω την Μόνα (μια γκόμενα που είχε ο Ρος στον 8ο κύκλο από τα φιλαράκια) με ένα πολύ στυλάτο χτένισμα στα μαλλιά, σαν να τα έχει κατσαρώσει με τοστιέρα.Και φοράει μωβ σκιά.Κι εκείνη την ώρα η Θ.κατεβαίνει με θόρυβο τα σκαλιά και εγώ ξυπνάω και παω να λουστώ γιατί αύριο έχω παρουσίαση σε έναν καθηγητή που θέλω για σουπερβάιζορ στην διπλωματική μου.Μην ρωτήσει κανείς τι δουλειά έχει το λούσιμο.Εγώ έτσι νιώθω καλά.Άσε που κρυώνω κιόλας πολύ εκείνη την ώρα και μόνο το ζεστό νερό μπορεί να με συνεφέρει.Και την υποθερμία μου πού την πας;Πουθενά.Πού νατην πας κι εσύ.
Ξέρω γω.
Βανίλια υποβρύχιο στο τραπέζι.Χρόνια και ζαμάνια.Ανάβυσσος, ποτήρι γεμάτο νερό.Μαργαρίτα, Ελένη, Βασούλα, Γιωργάκης.Τα κουτάλια δίνουν και παίρνουν και ο θείος Στέλιος κάνει δουλειές αγροτικές μαζί με τον μπαμπά.
Πολλά είπα πάλι.Και δεν ξέρω γιατι.Thing go better with a little bit of razzmatazz.
Μπορεί να είναι άσχετο.Μπορεί και όχι.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Ενα χειμωνιάτικο πρωί

Κρύο σήμερα, όχι αστεία. 0 οι βαθμοί του Κέλσιου ή 32 Φαρενάιτ για τους επιστήμονες της παρέας, το πρωί που ξεκίνησα από το σπίτι.Τώρα έχει μια ηλιούμπα ΝΑ και έχουν γίνει 8 οι βαθμοί.Αλλά κρύο.Πολύ.
Η μέρα προβλέπεται ζόρικη,και το σάουντρακ περιλαμβάνει πολύ Sleepin Pillow (μουσικός οργασμός αυτή η μπάντα κατά τη γνώμη μου-μιλώ χωρίς ίχνος προκατάληψης) και λίγο ΧΦ για να ανεβαίνουμε όταν πέφτουμε και δεν μπορούμε να σηκωθούμε.
Το countdown για να γυρίσουμε Ελλάδα έχει πιάσει πλέον 31 και σήμερα, και εγώ σε ρόλο φαντάρου μετράω ανάποδα και ταυτόχρονα ασχολούμαι με πολλά άλλα πράγματα.
Στην Ελλάδα γίνεται της πόρνης, ο κυριος Παπαδήμος μας βγήκε κάπως δεξιούλης (σώπα καλέ-ούτε που το χα φανταστεί).Πιο σκατά κι από σκατά μάλλον θα πάνε όλα κι ας λέμε εμείς για αισιοδοξίες και χαμόγελα και όλα θα πάνε καλά.Α ρε πατέρα. Έτσι ακριβώς τα είχε προβλέψει ο Νικάκης.
Μπούρδες.
Αντιμέτωπη με έναν απροσάρμοστο συμφοιτητή που ντρέπεται να κάνει παρουσίαση, δεν μπαίνει σε ασανσέρ αλλά δεν ανεβαίνει και από τις σκάλες πάνω απο 3 ορόφους, που φοβάται να μην χαθεί σε απόσταση 50 μέτρων.Και να αναρωτιέμαι εγώ, και με το δίκιο μου, πού πάω και τους πετυχαίνω.Πέρσι το Ρωσάκι, φέτος το Βουλγαράκι με το μαλλί Κότσιρα-ίσιωμα με πιστολάκι.
Και η Μαργαρώ να πρέπει να συνενοηθεί.Ματαιος κόπος φίλοι μου.
Σε  5 μέρες έχουμε Sivert Hoyem στην Χάγη οπότε στο σάουντρακ της μέρας θα προστεθεί και αυτός διότι τα σπάει απεριόριστα.Κι αυτόν να τον  ακούσετε.Μαγεύει.
Ανυπομονησία για την συναυλία και έπειτα χαλαρό ΣΚ στο Ντελφτ με την ελπίδα να περάσουμε όμορφα.Παίζει και Ντέρμπι μπασκετικό και ποδοσφαιρικό θαρρώ.Πολλά γεγονότα μαζεμένα σε ένα ΣΚ. Έτσι για να περνάνε οι μέρες και να φτάνουν οι διακοπές,Και  να μπορεσω επιτέλους να τραγουδήσω με δυνατή φωνή "Ό,τι μπαινει και δε μπαίνει βάλτο στο σακουβαγιαζ".

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

που λέει ο λογος

Μέσα στα αμπεμπαμπλομτουκιθεμπλομ για να βρεθεί ο νέος πράιμ μίνιστερ της Ελλάδας είχα κι εγώ τα δικά μου.Και ποιος χέστηκε δηλαδή θα μου πεις, αλλά έτσι κουβέντα να γίνεται. Ποτέ δεν εντόπισα τι ακριβώς μου έφταιγε/φταίει.Το μόνο που κατάλαβα ήταν ότι ο κάφες το πρωί ήταν άνοστος και δεν νομίζω ότι έφταιγε το γάλα που είχε πάρει η Θ. και ήταν 0% balance , ούτε οι εξετάσεις.
Σήμερα δεν έβαλα ξυπνητήρι.Ένιωσα ενοχές, αλλά όταν ξύπνησα για τουαλέτα και είδα την ομίχλη, σταμάτησα αυτομάτως να τις νιώθω και είπα να αγκαλιάσω ξάνά το μαξιλάρι και να του πω πως το αγαπώ πολύ και πως σημερα που οι υποχρεωσεις μου είναι πολύ λιγότερες θα γίνω πιστή του φίλη.
Αργότερα ο καφές που έφτιαξα είχε μια κάποια γεύση.Το γάλα άλλαξε, οι εξετάσεις πέρασαν, αλλά είμαι σίγουρη πως δεν ήταν αυτός ο λόγος.όχι ότι ξέρω ποιος είναι.Μπορεί ο Ήλιος που είναι στον Σκορπιό.Τι λέω και δεν κόβω τα χέρια μου;
Δεν ξέρω λοιπόν.Δεν ξέρω τίποτα. 
Μίλησα με τα κορίτσια χθες.Σκαιποτηλεφώνημα από το σπίτι της Α. Ήταν κάπως σαν να πίναμε καφέ μαζί και μου άρεσε.Μόνο που δεν μπορούσα να τις αγκαλιάσω και να τις νιώσω.1-0. Μετά με πήρε η Ε. Χαζογελάγαμε και μιλάγαμε και κάναμε πάλι όλες εκείνες τις ανόητες αναλύσεις μας, που κάθε φορά μια από τις 2 τις έχει ανάγκη. Και ήταν καλά.Έκλεισα χαμογελώντας.Αλλά και πάλι.Δεν μπορούσα να την νιώσω, να την αγκαλιάσω ούτε να τις χώσω μια μοήυτζα όταν έλεγε μπούρδες. Μετά ήταν η σειρά του Μ. Από την άνοιξη είχαμε να μιλήσουμε στο μσν.Αυτός κι αν μου λείπει.Δεν λέω αλλά, γιατί δεν με παίρνει τώρα.Πολλά είπαμε και η κωλοζωη τα φέρνει όπως γουστάρει.Τέλος σειρά είχε η αδερφή μου.Που ήταν σκατά κι εγώ απολύτως ανίκανη να κάνω το παραμικρό και το αυτονόητο, να την αγκαλιάσω, να την φιλήσω και να της πω 2-3 μαλακίες για να γελάσει.Και αυτό είναι το σκάιπ, το μσν, το ίντερνετ γενικότερα και οι αποστάσεις.Και σκέφτομαι πως με τον Κ. πολλά δεν έχουμε πει, ακόμα περισσότερα δεν έχουμε κάνει , και ούτε καν τον βλέπω.Και ούτε καν έχει γίνει εκείνος ο οποίος ούτε εγώ η "ό,τι" του.ήπως είναι καλύτερα έτσι; Μήπως αν ήταν αλλιώς αυτά που τώρα είναι έτσι θα ήταν  χειρότερα; Δεν ξέρω αν βγαίνει νόημα,Εμένα μου βγαίνει .ίσως και να το μετανιώσω αυτό που λέω τώρα, αλλά μάλλον είναι κάπως αλήθεια.Και θα δείξει στην πορεία.Όπως όλα.Ο Μ.χθες μου είπε "Ο,τι είναι να γίνει θα γίνει" και είχε δίκιο,διαπιστωμένο αυτό, ντε φάκτο.Από πέρσι το νιώθουμε. Λες γι αυτό ο καφές σήμερα να είχε γεύση; Σας αποχαιρετώ με αυτό το ρητορικό ερώτημα και με την Λάκτα που μου έστειλε η μαμά μου.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Σουπερό Βράδυ

Έβαλε απότομα κρύο.Και γύρισα σπιτι παγωμένη, με μύτη κόκκινη και κρύα.Ντους ζεστό και λίγη απογευματινή ξάπλα.Όταν η πείνα χτύπησε κόκκινο, κι επειδή το ψυγείο λίγα περιείχε λόγω οικονομικής στενότητας αυτο το ΣΚ,  έφτιαξα μια πανυπεροχότατη σούπα-φιδέ λαχανικών της οποίας τη συνταγή θα παραθέσω.Όχι ότι είναι κάτι το δύσκολο.Κοινότοπη θα την έλεγα και συνηθησμένη.Αλλά θα την γράχω γιατί μπορώ.
Πάμε.
Η συγκεκριμένη σουπίτσα ενδείκνειται για μεγάλη πείνα, καθώς γίνεται γρήγορα.
Παίρνουμε λοιπόν τα λαχανικά μας , τα πλένουμε και τα καθαρίζουμε.Εγώ χρησιμοποίησα μπροκολο, καρότα, πατάτες, σέλινο, κρεμμύδι.Δεν είχα κολοκύθι, αλλιώς θα έβαζα.Του πάει.Κόψτε τα μικρά κομματάκια τα λαχανικά σας, κυρίως τις πατάτες και τα καρότα, για να βράσουν πιο γρήγορα.
Αφού λοιπόν τα κόψετε,ρίχτε τα στην κατσαρόλα και αφήστε τα να βράσουν.Ωραία; Ωραια!Αλατοπιπερώστε κιόλας, βάλτε και λίγο λαδάκι, να μη είναι νερομπούλι.
Μετά πάρτε μια ντομάτα και τρίψτε την.Και ρίχτε την κι αυτή μέσα, αλλά αφού έχουν σχεδόν γίνει τα λαχανικά σας. Εναλλακτικα μπορείτε να βάλετε πουμαρό ή τελος πάντων κάποιον πελτέ τομάτας, εγώ προτιμώ την "φρεσκια" ντοματούλα, ειναι πιο μυρωδάτη.Αυτό ιδανικά παντα, γιατι εδώ στην Αιντχόφα οι ντομάτες ειναι του κώλου..αλλά λέμε..
Τώρα πρέπει να έχουν βράσει τα λαχανικα,ε; Βγάλτε λοιπόν περίπου το 1/3 απο αυτά σε ένα πιατάκι και λιώστε τα με ένα πιρούνι.Πανεύκολο.Είναι πολύ μαλακά ήδη.Τώρα ρίχτε τα πάλι μέσα να δέσουν με το ζουμάκι.Τέλος ρίξτε μέσα λίγο φιδέ.Μπορείτε και ρυζάκι ή τελοςπάντων ότι άλλο σουποζυμαρικό προτιμάτε..
Μόλις γίνει κι αυτό ή σουπίτσα σας είναι έτοιμη.
Βαθύ πιάτο, κουτάλι και για συνοδεία παξιμάδι ή ψωμάκι..Γίνατε!!!!

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Νόστος

Κοιτώντας έξω από το παράθυρο της βιβλλιοθήκης την λιακάδα.Είναι σαν άνοιξη.Ήλιος μετά την χθεσινή βραδυνή βροχή.Σταγόνες στα τζάμια, γαλάζιος ουρανός και λίγα σύννεφα.Το TU/e μοιάζει συμπαθές.Είναι σαν άνοιξη, μόνο που ο καφές είναι νερουλός και το κτίριο λυόμενο.Σαν την τροχοβίλα της θείας της Άννας στην Παιανία πριν φτιάξουν το σπίτι.Όταν ήμασταν μικρά.Με τον Γιώργο και τον Χρήστο κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο.Εκείνοι στην κουκέτα κι εγώ σε ένα ψηλό ντιβάνι δίπλα από το παράθυρο.Και ο Χρήστος να έρχεται και να το κλειδώνει γιατί φοβόταν μην μπει ο Μπάμπουλας.Εγώ δεν φοβόμουν.Μάγκας!
Και ξύπνημα το Σάββατο μέσα στην ζέστη της ξυλόσομπας και γάλα εβαπορέ με καοτόνικ για να γίνουμε σούπερ δυνατοι.Παιδικά στην τηλεόραση και παιχνίδι στην αυλή.Άνοιξη!
Και μετά καλοκαίρι.Ο Γιώργος και ο Χρήστος σταθεροί.Να μεγαλώνουμε μαζί σαν αδέρφια.Τσακωμοί!Τσακίσου φύγε!Κλάμα εγώ, τρέχω σπίτι.Αυτοί σκάβουν λάκο στην αυλή του παππού.Ο Χρήστος έρχεται, με βρίσκει και μου λέει συνομοτικά "Εγώ είμαι με το μέρος σου!Είμαι κατάσκοπος!Πρόσεχε, ο Γιώργος και ο Κώστας σκάβουν λάκο για να πέσεις επειδή είσαι κορίτσι!"..Δύσκολοι καιροί για πριγκίπισσες.Η Χρυσούλα,η φίλη μου τότε στο χωριό είχε να σφουγγαρίσει, να καθαρίσει πατάτες, ακόμα και να μαγειρέψει.Δεν ερχόταν να παίξει μαζί μας.Ήλιος.Ντάλα μεσημέρι.Στο σπίτι η γιαγιά η Ελένη κόβει ντοματοσαλάτα και έχει φτιάξει λαδερό.Ο παππούς ο Μιχάλης λύνει σταυρόλεξο και η μαμά στρώνει τραπέζι.Στην αυλή , που ακόμα έχει σκιά. Ό ήχος από τα πιρούνια που χτυπάνε στα πιάτα, οι περαστικοί και το "κοπιάστε" του παππού.
Και τώρα έχουν περάσει χρόνοι 20, μπορεί και παραπάνω.Και στο Αιντχόβεν η λιακάδα σε προτρέπει για χαζοκουβέντες εκεί που βαράει ο ήλιος.Αλλά τίποτα άλλο.Ούτε παιδικά,ούτε Γιώργος και Χρήστος ούτε κοπιάστε όταν τρως.Ξανθοί μαντραχαλάδες και νταρντάνες τριγύρω.Κι όμως έχει λιακάδα ακόμα και αυτό είναι ωραίο.
Παδί δεν είσαι.Άλλαξες; Ή όχι;
Λείπει ο ήλιος της Ελλάδας και τα μέρη που μεγάλωσες.Κι ας μην θες να πας στο χωριό πια.Παράδοξο.Χρώματα.Χαρά.Νόστος!