δεν έχουμε και λέμε

Ο τελευταίος μήνας ήταν κάτι παραπάνω από έντονος.Σε όλα τα επίπεδα. Μα σε όλα.Και όλα όσα έγιναν είτε αφομιώθηκαν είτε είναι στην διαδικασία της αφομίωσης.
Το Αιντχόβεν είναι συννεφιασμένο και η καρδιά μου επίσης (μα τι ποιήτρια), και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα.Και πρέπει να κάνω πάρα πολλά.
Περιγραφή της κατάστασης μου από τότε που ήρθα. Γελάστε άφοβα.
Ξύπνημα το πρωί κατά τις 8:00-9:00 (ανάλογα με το αν έχω μάθημα-μίτινγκ). Πλάκωμα στο στήθος,ανάγκη να μείνω κουκουλωμένη, το ξυπνητήρι βαράει, μπαίνει σε αναμονή πολλάκις, τελικά σηκώνομαι. Πρωινό, ντουλάπα ανοιχτή και ντύσιμο, ποδήλατο και δρόμο.
Μάθημα ή ό,τι τελος πάντων μέχρι τις 12:30 που είναι το lunch break. Σε όλο αυτό το διάστημα, άφθονες σκέψεις, άφθονο άγχος, άφθονη λύπη ή άφθονη υπερένταση που βγαίνει σε περίεργο γέλιο.Όλα σε αφθονία εν πάση περιπτώση..
Lunch break, καφές, κανα σάντουιτς, καμιά κουβέντα, τα ίδια και τα ίδια..Εργασίες, γκομενοδουλιές, βαρεμάρες δεν λέμε κάτι άλλο.
13:30 μάθημα ή μίτινγκ.Στην ίδια και χειρότερη κατάσταση με το πρωί. Μετά βιβλιοθήκη και φιλότιμες προσπάθειες για διάβασμα, που όμως γίνονται σταρχιδισμός και δεν έχουν αποτέλεσμα.Οι σκέψεις έντονες και παρούσες πάντα. Κοντεύω να σαλτάρω. Κάποιοι φίλοι από Αθήνα στην κοσμάρα τους μου μιλάνε λες και όλα είναι ίδια, κι ας ξέρουν και οι ίδιοι πως δεν είναι. Κι ας ξέρουν πως όλον αυτό το καιρό που εγώ ήμουν ό,τι να 'ναι, αυτοί ήταν ολούθε και κουβέντιαζαν για ψώνια και μαλακίες. Δεν κατηγορώ.Ό,τι μπορεί ο καθένας.Αλλά μη με πρίζεις ρε αδερφάκι μου με το μεικ απ της ΜΑΚ.
Οι προσπάθειες για διάβασμα πέφτουν στο κενό, το άγχος τεράστιο, οπότε γυρνάω σπίτι και μαγειρεύω.Περνάει λίγο η ώρα, ακούω και ΧΦ και γελώ κάπως. Τρώω, βλέπω καμιά σειρά παλίά, μετά πιάνω την κιθάρα.Μόνο αυτό μου αρέσει να κάνω αυτές τις μέρες. Νομίζω είναι η αγαπημένη ώρα της μέρας. Χαζεύω και λίγο στα ιντερνέτια, μετά βάζω μουσική στα αυτιά και κοιμάμαι.
Ομορφιές;
Όλα γίνονται με τη συνοδία μουσικής αυτές τις μέρες.Από την πιο κοντινή μετακίνηση με ποδήλατο, μέχρι το διάβασμα και τον ύπνο.Νιώθω ότι μετριάζει τις σκέψεις.Δεν ξέρω αν όντως το κάνει, αλλά τουλάχιστον τις κάνει πιο απαλές...
Τα ακούσματα αυτες τις μέρες είναι πάνω κάτω τα ίδια.Τίποτα καινουριο.ΧΦ κλασσικά, Tom Waits, Pink Floyd, Janis Joplin , Dresden Dolls, Johny Cash, The Cure, Πασχαλίδης, Μαλαμας.Δεν έχουν και πολύ συνάφεια μεταξύ τους, αλλά όπως βολεύεται μωρέ ο καθένας...

Σήμερα το πρωί είχα ένα μίτινγκ για τα Advanced Databases και συνειδητοποίησα πως για το deadline της επόμενης βδομάδας έχω μεγάλο κουπί να τραβήξω, άφθονη Java να ξαναθυμηθώ, πολύ άγχος να αντιμετωπίσω και καμία μα καμία όρεξη να τα κάνω όλα αυτά.Χουχου.
Ήρθα στην βιβλιοθήκη να βάλω μια τάξη στις δουλειές μου, και δεν βλέπω την ώρα να φύγω...

Αναμενόμενα όλα αυτά; Αναμενόμενες αντιδράσεις μετά από όσα έγιναν;Μου σκάει άραγε τώρα η απώλεια και η αλλαγή; Δεν ξεύρω..Θα μάθω σούνερ ορ λέιτερ...
Αντίο.