Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Premenstrual Syndrome

Αυτό με έχει εξουσιάσει σήμερα και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ-λες και είμαι καμιά χθεσινή και μου συμβαίνει πρώτη φορά-και έχω κάτι νεύρα..μα κάτι νεύρα.Και μια δυσφορία ανείπωτη και δεν μπορώ καν να περιγράψω και τα κορίτσα της παρέας θα καταλάβουν, εσείς οι άντρες εξαφανιστείτε γιατί δε γνωρίζετε.Τίποτα.Και φταίτε για όλα ξέρωγω.Νταξ, ασφαλείς είστε, μακριά βρίσκομαι, δεν διατρέχετε κάποιο κίνδυνο αλλά στην μικρή περίπτωση που η φίλη σας(Αδερφή σας, κοπέλα σας , μάνα σας) βρίσκεται στην ίδια κατάσταση κάντε ΑΥΤΟ. Τώρα που το σκέφτομαι κίολας δεν είναι και τόσο μικρή η περίπτωση αυτή, οπότε πατήστε και δείτε τι πρέπει να κάνετε να τελειώνουμε. 
Ώχου πια..Και όχι, δεν φταίει η περίοδος. Η αναμονή της φτάιει για τα νεύρα μας, εντάξει.Αντε.

Και μετά από αυτό το ευχάριστο διάλλειμα ή μάλλον την εντυπωσιακή αν μη τι άλλο έναρξη, συνεχίζω σε άλλα νέα.
Δεν έχω νέα. Σαπίζω στο Αιντχόβεν μετά την εξέταση και του τελευταίου μου μαθήματος περιμένοντας το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Και ασχολούμαι και με μια απαλλακτική για ένα άλλο μάθημα (μάλλον αυτό θα είναι το τελευταίο) που δεν μου βγαίνει και συγχίζομαι και πελαγώνω και σηκώνω τα χέρια ψηλά. Η διπλωματική όμως προχωρά , με λίγες διορθώσεις και μόνο το κύριο (αλλά σχεδόν έτοιμο) κείμενο να λείπει. Χεστήκατε αναγνώστες μου, γνωρίζω, αλλά είπαμε.Προχωρώ σε άλλα νέα.Τι να κάνω που μόνο αυτά είναι τα νέα μου. 
Κάτι που δεν περίμενα ποτέ να ξεστομίσω θα σας πώ τώρα, οπότε κρατηθείτε, έρχετε βαρύγδουπη δήλωση. Νομίζω πως θέλω να χειμωνιάσει. Μουαχαχαχαχαχαχα. Και καλά δεν χόρτασα χειμώνα φέτος. Όχι. Χόρτασα. Και με το παραπάνω. Μπούχτησα. Και δεν βαρέθηκα το καλοκαίρι.Αν μη τι άλλο.Απλά είμαστε ήδη στη μέση του και δεν το χω χαρεί.Οπότε από το να σιχτιρίζω, άντε να χειμωνιάσει να θυμηθώ τον ελληνικό χειμώνα (πώς λέμε τον ελληνικό καφέ) και να γίνει αυτή η ολοκλήρωση επιτέλους. Γενικότερα. Ξέρετε. Ώρα μας είναι. 
Ακούω τώρα το toradiofono.gr, παίζει ο Παπαμιχάλης, που είναι έξοχος, αλλά μου έβαλε την Βικάρα τη Μοσχολιού και του Αγίου Βαλεντίνου, και για κάποιο λόγο ενώ δεν μου κολλάει με τίποτα τώρα, με συγκινεί πάρα πολύ σε σημείο να έχει φύγει δακρυάκι χωρίς κανένα μα κανένα λόγο.  Όχι νταξ, ο λόγος είναι στον τίτλο.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Θέλω να φάω παγωτό , αλλά δεν πρόλαβα το σούπερμάρκετ, πούλο τώρα, θα πιω κανα γάλα να ξεγελαστώ. Γειά.

Και για να μην ξεχνιόμαστε