Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

αντε

Πάει ο παλιός ο χρόνος.Ας γιορτάσουμε παιδιά.Εγώ δεν έχω και πολλή όρεξη να γιορτάσω, αλλά όπως επανηλημένως έχω πει θα ευχηθώ για μια καλύτερη χρονιά.
Ευτυχές και στο χέρι αμς το νέο έτος λέει ο Κυρ Φοίβος Δεληβοριάς, αλλά σκέφτομαι ότι δεν είναι στο χέρι μου.
Ας είναι ευτυχές όμως.
Γιατί δεν την παλεύω άλλο.

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Οκ.

Είχα μεγαλεπίβολα σχέδια για την μπλογκοδραστηριότητά μου όσο θα ήμουν στην Ελλάδα..Τελικά σχέδια έμειναν.Και αυτό γιατί όλα ήταν αλλιώς αυτές τις μέρες..Δεν το φανταζόμουν έτσι ούτε κατά διάνοια.Δεν γκρινιάζω.Απλώς το λέω.
Οι μέρες στην Ελλάδα δεν έχουν τελειώσει.Ευτυχώς.Γιατί παρά τη μιζέρια και την λύπη που είχα στις γιορτές, παράλληλα ένιωθα και μια ζεστασιά γλυκιά.Η ζεστασιά του σπιτιού και της οικογένειας και των "φίλων" και των φίλων.Και δεν θέλω να σκέφτομαι ότι αυτά όλα πρέπει σε λίγες μέρες να τα αφήσω πάλι πίσω μου.Τουλάχιστον να πάνε όλα καλά από δω και μπρος..Δεν θέλω και δε νομίζω ότι μπορώ να τραβήξω άλλο κουπί.Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραιτούμαι.
Το 2010 τελειώνει αύριο.Πάει ο παλιός ο χρόνος.Ας γιορτάσουμε παιδιά.Κάποτε δεν καταλάβαινα γιατί πρέπει να γιορτάσεις που φεύγει ένας χρόνος.Τι; Επειδή μεγαλώνεις; Κι αν αυτός ο χρόνος που φεύγει ήταν καλός, γιατί να γουστάρεις; Κάποτε έτσι σκεφτόμουν.Τώρα καταλαβαίνω.Μάλλον έχει να κάνει με την ελπίδα για έναν πιο όμορφο νέο χρόνο. Ειδικά αν ο προηγούμενος σε έχει γαμήσει. Κι αν ο προηγούμενος ήταν καλός ή έστω οκ, σε πιάνει η πλεονεξία και εύχεσαι για έναν ακόμη καλύτερο..Νομίζω έτσι είχα κάνει πέρσι.Μετά το υπέροχοο 2009 είχα ευχηθεί για ένα ακόμα καλύτερο 2010.Πάρτα τώρα.
Οπότε φέτος..Θα ακολουθήσω πάλι τα βήματα του τέλους του 2008.Θα διαβάσω δυνατά το γράμμα στον Άγιο Βασίλη αύριο βράδυ, και θα ελπίζω το 2011 να είναι όμορφο και χωρίς καμία λύπη..

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

..Αθήνα..

Και αυτές οι διακοπές είναι εντελώς διαφορετικές με τις άλλες χρονιές..Όχι όμορφες..Δεν μου αρέσει φέτος.Μια άσχημη διάθεση και όλο άσχημα γεγονότα..Η γκρίνια αυτή που βγαίνει 'ετσι απλά αυτές τις μέρες, τα χαλάει όλα, και δεν θέλω να την αφήσω..Θα χαμογελάω..

Είναι δύσκολο αυτό που πρέπει να κάνω τώρα..Αλλά επειδή θέλω να προσπαθήσω να είναι όλα όπως πριν, θα το κάνω.Χαμογελαστά και αβίαστα..
Γιατί σ'αγαπώ πολύ.
Σκέψου εσύ.Σκέψου, και προσπάθησε.Μην τα παρατήσεις..

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

αγωνία.πολλή αγωνία.

Η ώρα είναι 18.06 και βρίσκομαι στο Αιντχόφεν ακόμα. Αύριο φεύγω για Αθήνα.Αλλά ο καιρός προς το παρόν δεν μας κάνει τη χάρη.Τα τρένα πάνε δεν πάνε και οι πτήσεις ακυρώνονται..
Ελπίζω να φύγουμε.Δεν θέλω να μείνω άλλο εδώ..

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2010

Ε τα είπα και σε προηγούμενο ποστ, δεν τα ξαναλέω.Ήρθε η ώρα για τον απολογισμό του 2010 όπως είχα κάνει και πέρσι και πρόπερσι και εδώ ξεκινώ, αυτό το χιονισμένο πεμπτιάτικο βράδυ:

ΥΓΕΙΑ:
Η δική μου υγεία ήταν στα πάνω της φέτος. Τα κιλά μου από το Πάσχα και μετά επανήλθαν σε νούμερα φυσιολογικά, και αναμένω και την εξέταση οστικής πυκνότητας για να είναι καλή και να γουστάρουμε.Στα αρνητικά μπαίνει η υγεία μου από τότε που ήρθα στην Αιντχόφα, όπου έχω αρρωστήσει 5 φορές συνολικά..
Ε με τις μαλακίες που τρώμε εδω χάμω, σκορβούτο και αβιταμίνωση θα πάθω στο τέλος..
Γενικά όμως είμαι ικανοποιημένη από την πορεία της υγείας μου φέτος.Της δικιάς μου.Γιατί με των άλλων, έχω τα θέματά μου.Παρακάτω θα εξηγήσω..

ΣΧΕΣΕΙΣ:
Μια σχετικά ήρεμη χρονιά.Με τον Π. είμαι ακόμα, και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό.Ήρθαν και οι δύσκολες φάσεις και οι τσακωμοί και όλα.Αλλα νομίζω ξεπεράστηκαν.Εξάλλου από την αρχή ήξερα πως αυτή θα ήταν μια πλήρης και υπέροχη σχέση, με τα πάνω με τα κάτω.Και αυτός ο άνθρωπος που είναι μαζί μου είναι εδώ, δίπλα μου, στα καλά και στα άσχημα.Με την ίδια αγκαλιά..Κι αν γίνεται γάιδαρος πότε πότε, εγώ τον αγαπάω.
Με τις φίλες μου οι σχέσεις επίσης ήταν πολύ όμορφες.Έχω την εντύπωση πως φέτος ήταν πιο ειλικρινείς (οι μεταξύ μας σχέσεις) από ποτέ.Αν και βλεπόμασταν 1-2 φορές τη βδομάδα, είμασταν πολύ κοντα.
Τρόμαξα όταν ήταν να φύγω για εδώ.Φοβόμουν ότι θα με ξεχνάγανε κλπ κλπ..Αλλά μάλλον δεν έγινε αυτό..
Έκανα και καινούριες γνωριμίες που πάνε για φιλίες..Εδώ στο Αιντχόφεν.Πολλά νέα πρόσωπα, νέοι χαρακτήρες, διαφορετικοί όλοι.Με κάποιους ταιριάζεις, με άλλους όχι και τόσο πολύ, αλλά όπως και να έχει οι νέοι άνθρωποι στη ζωή μας είναι κάτι εξάιτινγκ.
Γενικά, νομίζω πως στο επίπεδο των σχέσεων τα πήγα καλά σαν Μαργαρίτα.Έγινα πιο ειλικρινής, σταμάτησα να βάζω κάτω τα μούτρα και να κάνω πράγματα που δεν θέλω απλώς για να ικανοποιώ τους άλλους.Είμαι πιο ευθής τον τελευταίο καιρό και μου κάνει καλό αυτό.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ:
Πήρα πτυχίο,κι αυτό ήταν μια μεγάλη νίκη για τη Μαργαρίτα.Με είχε στοιχειώσει η ΑΣΟΕΕ και ξεκουμπήστικα επιτέλους. Η ζωή μου συνεχίστηκε με μια αναζήτηση του τι θα κάνω.Πήγα σε κάποιες συνεντεύξεις, καμιά θετική απάντηση. Στο πίσω μέρος του μυαλού τα μεταπτυχιακά και η ανάγκη να φύγω, να ζήσω τη ζωή μου αλλιώς..Στο μπροστά μέρος οι σκέψεις να δώσω εξετάσεις στην κρατική.Κότεψα φυσικά και δεν το έκανα..Έκανα όμως αιτήσεις για μεταπτυχιακά και εν τέλει πήρα την απόφαση, και να 'μαι.Αιντχόβεν ,μεταπτυχιακό, και η ζωή μπροστά μας..Είδωμεν..

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ:
Και ενώ όλα τα παραπάνω συγκλίνουν στο ότι το 2010 ήταν μια καλή χρονιά εγώ θα φέρω τις αντιρρήσεις μου.Κυριώς γιατί διαβάζοντας τα όσα έγραψα, διακρίνω μελαγχολία και ένα άσχημο κάτι. Και είναι απόλυτα λογικό αν λογαριάσω πως τους τελευταίους 4 μήνες έχουν έρθει τα πάνω κάτω στη ζωή μου και αντιμετωπίζω ένα σωρό δυσκολίες.Μπάστα θα μου πεις, καλές είναι οι δυσκολίες, νιώθεις πως ζεις.Μαζί σου.Αλλα δεν μπορώ με τίποτα να χειριστώ την κατάσταση της υγείας του πατέρα μου. Μπορεί να έχουμε καλές ενδείξεις, αλλά και μόνο το ότι όλα είναι διαφορετικά και δύσκολα μέσα στην οικογένεια μου με γαμάει, και δεν μπορώ με τίποτα να το χειριστώ και να είμαι ψύχραιμη.Δεν ξέρω γιατί με παίρνει τόσο από κάτω.Προσπαθώ να το αλλάξω αλλά δεν βλέπω πρόοδο..
Σε γενικές γραμμές, η Μαργαρίτα η Μαργαρώ έκανε την πρόοδό της.Αλλά κάτι μέσα της δεν την αφήνει να χαρεί τίποτα.Και είναι πιο αγχωμένη από ποτέ, και με ένα σωρό θέματα που βγαίνουν.Οκ.Θα ξεπεραστούν όλα.Θα κλείσει ο κύκλος με τα δυσάρεστα γεγονότα.
Αρχικά προσπαθώ να χαμογελάω , να γελάω και να είμαι η Μαργαρίτα που ήμουν..

Αντίο λοιπόν 2010,έτσι θα πω σε 2 βδομάδες.Και θα ευχηθώ με όλη μου την ψυχή το 2011 να είναι όμορφο, γεμάτο αγάπη, υγεία, ευτυχισμένες στιγμές, και ούτε μία άσχημη..

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

ο,τιναναιποστ

Επιστροφή εδώ ξανά σήμερα.Όλη μέρα μέσα, βγήκα για 1 ώρα για να πάω στην τελευταία λεκτσουρ του Εντερπραιζ Ινφορμεισον Συστεμς.Δεν την πάλεψα και ήρθα πίσω, προσπάθησα να φάω λίγο ψωμί, το στομάχι μου διαφωνεί κάθετα με την πρόσληψη τροφής από χθες.Τώρα πριν λίγο μου έκανε τη χάρη και κράτησε μια φετούλα ψωμάκι μέσα, έτσι για το καλό. Τα χείλια μου κατάξερα, η διάθεσή μου στα πατώματα, κακές σκέψεις και φόβος μπαινοβγαίνουν στο κεφάλι μου.Αρκετά με την αρρωστίλα μου όμως..Γράφω τώρα για να φτιάξει η διάθεση.
Φλόιντ ακούω από την ώρα που μπήκα.Είναι κάπως σαν γιατρικό..Πάντα.Και με κάνουν να φεύγω από δω που είμαι και από τη μαυρίλα. Βέβαια..για να είμαι κάπως ειλικρινής..Χθες κοιτώντας τα στατιστικά μου στον λάστ εφεμ, για τους τελευταίους 3 μήνες, από τον Σεπτέμβρη δηλαδή που γύρισα για τα καλά στην αιντχόφα, οι φλόιντ χάνανε από τους χατζηφραγκεταίους 108-84.Ανεπίτρεπτο!Τέσπα.Σήμερα κάνουν καμ μπάκ, και όχι άδικα.Με όλη τους την αξία.
Το δωμάτιό μου είναι πορτοκαλί.Πορτοκαλί μοκέτα, πορτοκαλί το φύλλο της ντουλάπας, πορτοκαλί οι καρέκλες και το τραπέζι, πορτοκαλί η κουρτίνα του μπάνιου.Κλασσικό Ολλανδικό χρώμα.Δεν το διάλεξα και δεν μου αρέσει.Προτιμώ το πρασινάκι στο κουτί του Π. ή το γαλαζάκι στο κουτί του Α.
Κρύο πολύ δεν κάνει σήμερα 2 βαθμούς κελσίου και 275 κέλβιν για τους πιο πανεπιστήμονες.Κατά τις 6.30 το πρωί είχε χιονίσει.όλα άσπρα.Στις 9 έβρεξε και πάει το χιόνι , πάει το χίονι λιώνει στα βουνά -ποια βουνά ρε κακομοίρα, τίγκα ίσωμα είναι εκεί χάμω-.Οπότε τώρα δεν είναι χιονισμένα.Αλλά μπορεί να χιονίσει την Παρασκευή.Έτσι λένε και δεν χαίρομαι , γιατί φαντάσου να κάνει κανένα αστείο και να μην πετάξουν τα αεροπλάνα το Σάββατο;Ή να μην πηγαίνουν τα τρένα στο Αμστερδάμι..Την κάτσαμε.Ας ελπίσουμε ότι θα καταφέρω να γυρίσω στην πατρίδα.
Η οποία πατρίδα, επι τη ευκαιρία, περνάει δύσκολες ώρες.Χθες το βράδυ ο Γιωργάκης πέρασε στα μουλωχτά το νομοσχέδιο που ουσιαστικά καταργεί όλα τα κεκτημένα του εργασιακού τομέα , από το 1886..Και διέγραψε κι έναν βουλευτάκο που τόλμησε να διαφωνήσει.ΝΤΙΜΟΚΡΑΣΙ. Μας γαμούν κανονικότατα.Γενική απεργεία είχε σήμερα, χαμός έγινε στην πορεία, καλά έγιναν όσα έγιναν.Πότε δεν γούσταρα τα σπασίματα και τους τίτλους "με επισόδεια αμαυρώθηκε η σημερινή πορεία" , αποπροσανατολίζουν τον κόσμο και τέτοια-αυτό πιστεύω-.Αλλά στην παρούσα φαση, μάλλον θα πω, ΣΠΑΣΤΑ, ΤΑ ΧΕΙΣ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ.Μίλησα και με την Ε. Και στα Γιάννενα είχαν κινητοποιήσεις,πήγε το καμάρι μου στην περιφρούρηση της απεργείας, και μετά στην πορεία, με κίνδυνο να χάσει εργαστήριο και να κοπεί, τελικά μάλλον δεν θα κοπεί, κατάφερε όμως να λιποθυμήσει. Μπράβο αγωνιστρία μου :-Μ
Δεν ξέρω, σκέφτομαι αν έχει νόημα το όλο θέμα σπουδάζω και παλεύω για ένα καλύτερο προσωπικό μέλλον.Αφού εκεί πίσω δεν υπάρχουν προοπτικές..Για να μένουμε εκτός μας βλέπω.Και γυρνάμε πίσω, σε χρόνια μετανάστευσης.Εκεί μας φτάσανε.Δεν ξέρω λοιπόν αν έχει νόημα η πάλη για καλύτερο προσωπικό μέλλον, η πάλη όμως για ένα καλύτερο συλλογικό μέλλον αξίζει και παρααξίζει. Ένα πράγμα που μου τη σπάει είναι ότι απο εδώ που είμαι δεν μπορώ να κάνω τίποτα.Τίποτα απολύτως. Απλώς λέω λέω, μιλάω μιλάω, σε έλληνες, σε ξένους, τα αυτιά βουλωμένα οι πιο πολλοί, ούτε σε ακούνε. Στο θέμα του "ακούω αυτόν που μιλάει , και δεν αναπαράγω τη δικιά μου γνώμη, ό,τι κι αν μου λέει ο συνομιλητής μου, όπως και να μου την καταρίπτει" έχω πολλές αρνητικές εμπειρίες.Ξέρεις, αν πας να κάνεις κουβέντα, σου λένε πάντα χιλιοειπωμένα πράγματα , χιλιομασιμένες καραμέλες χωρίς βάση καμία.Και ακόμα χειρότερα ΔΕΝ ακούνε τι λες.Γαμημένο συναίσθημα.Θες να τους σπάσεις τα μούτρα.Αλλά δεν το κάνεις.Λυπηρό επίσης, γιατί οι εν λόγω τύποι είναι συνήθως και οι παντελώς άσχετοι επί του θέματος-"Ακούω μια παπαριά που φαίνεται περισπούδαστη και την αναπαράγω με πάθος και αυταπάρνηση"- που είναι και άκρως επικύνδινοι.Εν πάση περιπτώση.Μ αυτούς αναρωτιέσαι αν τσάμπα σπαταλάς το σάλιο σου.
Αλλάζω θέμα και πάλι, καθώς από την αρχή του ποστ πηδάω από το ένα θέμα στο άλλο.
2 μέρες ακόμα στην Αιντχόφα.Φόβος για τον γυρισμό, αλλά και γλυκιά αναμονή και χαρά. Αστείο φάκτ, έχω "κλείσει" πολλά ραντεβού και να δω ποιους θα πρωτοδώ.Χι.
Το στομάχι μου ακόμα είναι ήρεμο, και λέω να του ζητήσω να κρατήσει λίγη τροφή ακόμη..
Χαιρετώ.Και κόβω το ποστ έτσι απότομα!

meat is murder

Είναι μεσημέρι, και μετά από ένα βράδυ φουλ στον εμετό και τους εφιάλτες και την αρρωστίλα προσπαθώ να συνέλθω.Ακούω Σμιθς.Meat is murder.Άλμπουμ που βγήκε τη χρονιά που γεννήθηκα.Άσχετο.
Τους Σμίθς άργησα πολύ να τους ανακαλύψω δυστυχώς.Το 2006.Μετά από προτροπή του Μ. που είχε κόλλημα με το "There's a light that never goes out" , και μου το κόλλησε και μένα γιατί είναι ένα αριστούργημα.
Και έτσι άρχισε η γνωριμία με τους Σμίθς, και κατά συνέπεια και με τον Μορισέι, τον οποίο τον συνέδεσα και με μια σπέσιαλ στιγμή, και άντε να τον ξεσυνδέσεις.
Αυτά.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Λίγες μέρες πριν φύγω από το Αιντχόφεν

για Αθήνα και τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα.Απλώς ελπίζω αυτές οι "διακοπές" των 15 ημερών να αποδειχτούν υπέροχες, οφέλιμες και χαρούμενες, χωρίς την παραμικρή ανησυχία, μιζέρια, αγωνία..Αυτό συζήταγα και απόψε με τη Θ. εν μέσω Χατζηφραγκεταίων, χαμομηλοτσαγιού, κρασιού SOAVE και κατεβάσματος ταινίας. Είχε βάση το όλο σκεπτικό.Κατέληξε πάντως σε μια όμορφη βραδια με LoveActually και αχ βαχ, και κονκλουζιον ότι πολυ τυχερές είμαστε που βρεθήκαμε σε αυτή την ξενητιά!
Όμορφη βραδιά το λοιπόν η αποψινή. Πάμε για τοπ βραδιές του 2010?Παμε..

1) Καλοκαίρι ήταν, Ιούλιος, και με τον Π. είμαστε στην Ανάφη.Φυσάει διαολεμένα και δεν μπορούμε να σταθούμε σε οποιοδήποτε μέρος του νησιού.Οπότε αγοράζουμε ρετσίνα και πάμε στο υπέροχο μπαλκονάκι μας με θέα Αιγαίο..Και βάζουμε την μπ3 κάρτα του Πάνου στο φανταστικό κινητό μου και ακούμε Χατζηφραγκεταίους (πρωτότυπο- όχι τότε ήταν λίγο), πίνουμε τη ρετσίνα Κουρτάκη και γράφουμε ποίημα (το οποίο ξετρύπωσα τις προάλλες, αλλά δεν θα βάλω εδώ.Τόση τέχνη μαζεμένη δεν ξέρω αν αντέχεται)-φανερά επιρεασμένο απο το μουσικό άκουσμα εκείνης της ώρας.

2) Γενάρης,βροχερή και κρύα μέρα, η Σ. έχει γενέθλια και θα μαζευτούμε σπίτι της για κρασί και μεζέ. Και μαζευόμαστε , και πινουμε κρασιά και τρώμε ωραίους μεζέδες κυρίας Γιωτας, και παίζουμε παντομίμες και άλλα τέτοια όμορφα.Και νομίζω είμασταν όλοι μαζί..ή μπορεί και όχι..

3)Φλεβάρης.Γύρω στις 26 Φλεβάρη.Γιάννενα ο τόπος.Σπίτι της αδερφής μου σπεσιφικαλι.Και είμαστε μονες Μανωλη, και έχουμε φάει κάτι νόστιμες κρέπες.Και έχουμε πάρει και πάστες . Και βάζουμε Walk the line και τρώμε πάστες αγκαλιά και είναι πανέμορφο βράδυ.Μα πανέμορφο.Ιναφ σεντ.

4)Πάλι Φλεβάρης.Αρχές όμως.Και ο μπαμπάκας έιναι στην Κρήτη για να μαζώξει τις ελιές (γιατί αλλιώς πως θα είχα εδω στα ξένα νόστιμο λαδάκι;).Παίζει όμως κι ο Παναθηναικός με τη Ρόμα στο ΟΑΚΑ και πρέπει ναπάμε, κι επειδή ο νταντι κουλ είναι στο χωριό, πάμε με τον Π.Και κερδίζουμε 3-1. Και καραγουστάρουμε.Και γυρνάμε σπίτι του και τρώμε μακαρόνια με κοτόπουλο και πράσινη σαλάτα και μετά ελίτσες σοκολατένιες και παγωτό Νιρβάνα Ντούλτσε ντε Λέτσε.Και βλέπουμε κι ένα ντοκυμαντέρ για τις κονσέρβες (τα κουτάκια)..κι εμένα με παίρνει ο ύπνος.Και με ξυπνάει ο Π. με τα πιο γλυκά λόγια.."Είσαι τόσο γλυκιά που αν σε φιλήσω θα πάθω ζάχαρο."..Κι εσύ.Κι έτσι η νύχτα μπήκε στο τοπ.Μαζί με την 3άρα της Πανάθας.

5)Ανοιξιάτικο βράδυ Σαββάτου.Βαρεμάρα μεγάλη.Οι Α. όμως έχει την λύση και περνάει με την αμαξάρα της και παίρνει εμένα και τη Ν. και πάμε στα Πετράλωνα!Και καθόμαστε κάπου και τα πίνουμε και τρώμε και μια γαμηστερή ποικιλία σαν βουνό.Σαχλαμάρες, χαζογέλια, κουτσομπολιά, γνωστός σερβιτόρος, τα μισά κερασμένα..

6)Ιούνιος..Παράσταση της σχολής χορού.Το γνώριμο υπέροχο συναίσθημα που λατρεύω και όλα μαγικα.Όπως πάντα όταν χορεύω.Η Ε. μου είπε πως γάμησα, ο Π. πως έλαμπα..Ευτυχισμένη ήμουν απλώς..Το βράδυ συνεχίστηκε στον Χασάν!..Εξάρχεια φορεβα!

7)Αιντχόβεν.Οκτώβρης.Λ. και Β. εδώ.Πάρτυ στο σπίτι της Μ. ΤΕΛΕΙΑ.

8)Απρίλιος.Εξάρχεια.Συχνότητες.Γιορτάζει ο Π. και έχει και ο Μ.Φ. τα γενέθλιά του.Έρχονται και οι φίλοι μου.Περνάμε φίνα και είναι από τα πιο όμορφα βράδια ουανς εγκέν.

Είναι κι άλλα.Στάνταρ ξεχνώ...Αύριο, μεθάυριο θα ρθει και ο απολογισμός..
Καληνυχτίζω με Τομ Γουέιτς και λουλούδια!

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Μηχανικά

Έτσι τον έβαλα αυτόν τον τίτλο.Επειδή με έπιασε νοσταλγία και ακούω Τερμίτες.Εφηβικά χρόνια θυμάμαι..Λύκειο με την Αργίνη και τη Νίκη.Παλαβωμάρα,συναυλίες στο θέατρο βράχων και στον Λυκαβητό, και "να ντυθούμε τις απόκριες ΣΕΜΙΑΚΟΥΒΕΡΤΑΟΣΤΡΑΚΟ ".Τι ωραία που ήταν.
Ο καιρός περνάει τραγικά γρήγορα.Και από τότε,αλλα αυτό είναι κλισέ. Τώρα, αυτόν τον καιρό, δεν τον καταλαβαίνω πώς φεύγει.Έχουν περάσει ήδη 10 μέρες του Δεκέμβρη.Σε 20 μέρες δήλαδή, πάει το 2010.Δεν ξεχνώ τον καθιερωμένο απολογισμό της χρονιάς.Θα γίνει και μάλιστα πρωτού φύγω για Αθήνα.Σε μια βδομάδα δηλαδή.Και σκέφτομαι τη μέρα που κλείσαμε τα εισήτηρια. Έλεγα..Πω...2,5 μήνες ακόμη.Φίλε ο καιρός περνάει απλά σαν νερό.Έτσι πέρασε και το 2010..Γαμώτο.Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια πολύ καλή χρονιά.Αλλά ο Αύγουστος και όσα ακολούθησαν το γάμησαν και υπερίσχυσαν όλων των όμορφων που είχανε συμβεί μέχρι τότε.Άρα Χ στο 2010.Ή μάλλον, για να μην είμαι αχάριστη, Χ στους 4 τελευταίους μήνες του 2010.Και ελπίδα για ένα όμορφο 2011 γεμάτο με όμορφα γεγονότα και ειδήσεις και αγκαλιές και αγάπες.Κόβω τώρα γιατί χαλάω το ποστ του απολογισμού.Είναι στανταράκι και του αξίζει ξεχωριστή ανάρτηση.
Σήμερα το πρόγραμμα έχει συναυλία στο Effenaar. And So I Watch You From Afar. Δεν τους είχα ακούσει, αλλά έκανα ένα ρισέρτς εχθές και μου αρέσανε.Θα πάω με τη Θ. και τον Γ. μπορεί να έρθει και ο Π.
Κατά τα ύπολοιπα, σήμερα καμένη μέρα.Σαν Κυριακή.Γιατί ξύπνησα στις 10 και ήθελα αγκαλιές και πήγα στο κρεβάτι του Π. και χώθηκα.Και ξυπνήσαμε στις 3,και μετά εμένα με πιάσανε οι ανασφάλειές μου, αλλά ευτυχώς μετά μου πέρασαν, γιατί έχω και μυαλό και λογική και σκέφτηκα και εντάξει είμαι τώρα. Και από τις 3 τέλοσπάντων κολοβαράω 'οσο δεν πάει.Και έχω πολλά να κάνω.Αλλά δεν κάνω τίποτα.Πειράζει?

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Καλημέρα.

Νυστάζω.Πίνω ελληνικό καφέ και ακούω Arab Strap.Η μέρα μου είναι έτοιμη να ξεκινήσει.

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

ή φρεντουτσίνο πίνεις ή καργα γαλλικό!

Κάργα Γαλλικό φορ μι πλιζ. Τι να κάνω που μου αρέσει ο γαλλικός καφές! Έσπασε όμως το Φρεντς Πρες μου το Σάββατο , υπό ανεξιχνύαστους ακόμη λόγους, και δεν μπορώ να πιω γαλλικό καφέ.Πίνω νες, αναγκαστικά.Δεν μου αρέσει όπως τον έφτιαξα.Μάλλον ελληνικό έπρεπε να κάνω τελικά.Καφέ πάντως όπωσδήποτε.Διότι σήμερα κατάφερα και ξύπνησα νωρίς, παρά την χθεσινή αργοπορία στον ύπνο, και δεν ξαναέπεσα στο κρεβάτι μετά το πρωινό!Μεγάλο κατόρθωμα μιλάμε.
Χθες ξεκίνησαν τα υπναλάκια μας νωρίς σχετικά..Κατά τη 1 , τυχαία..Αλλά ξύπνησα από ανήσυχο και άσχημο όνειρο, και δεν γινόταν να γκόου μπακ του σλιπ.Και σηκώθηκα, έκλεισα πισιά και μουσικές, έπαιζε ο λαστ εφ εμ μου λέοναρντ κοέν και τομ γουέιτς, και έστειλα μήνυμα στον Π.Γιατί δεν μπορούσα άλλο με τα κωλοόνειρα.Είχα και κρύα πόδια.Και ευτυχώς ήρθε μετά.Και ζεστάθηκαν και τα πόδια μου και το μυαλό μου και γέμισα αγκαλιές, τρυφεράδα και γλυκόλογα.Και κοιμήθηκα.Αλλά σήμερα νυστάζω πολύ.
Και τώρα ακούω Τζόνι Κας.Πριν έπαιζε Crippled Black Phoenix που μου αρέσουν πολύ.
Έχω πολλά να κάνω και πρέπει να ξεκινήσω..Ο χρόνος μετράει από τώρα.Πρώτο μου πρεζεντέισον σήμερα.Γουις μι λακ!
Οι Χατζηφραγκετα λένε "Αν γούσταρες το Νοτινγκ Χιλ και τον Τιτανικό, ή φρεντουτσίνο πίνεις ή κάργα Γαλλικό". Και το Νότινγκ Χιλ γούσταρα, και τον Τιτανικό! Φρεντουτσίνο δεν πίνω, πίνω όμως γαλλικό. Τώρα όχι.Είπαμε Νες.Άθλιο Νες.
Καλημέρες!

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

και είναι τρίτη

7 του μηνού του Δεκέμβρη. Και όλα είναι εντάξει μάλλον. Και όσα είπα χθες βράδυ, περι μη έμπνευσης, πίεσης κλπ, ισχύουν, αλλά δεν είναι και τόσο άσχημα Τιμολέων.Έχουν κι αυτά το γούστο τους.Κρατάμε γερά στην ξενητιά και ο καιρός θα δείξει.
Γεμάτη φουλ η σημερινή μέρα. Είμαι ακόμη στη μέση της. Η συνέχεια περιλαμβάνει μίτινγκ με Ρώσο, Τούρκο, Ουγκαντανέζο (ποιος θα μου πει πώς λέγεται αυτός από την Ουγκάντα?) για το WIS-IR πρότζεκτ.Ανάθεμα κι αν βγει. Μέχρι θες νόμιζα πως θα έκανα το ρισέρτς πάρτ, με βιβλιογραφίες, πέιπερς και τα ρέστα.Αλλά όπως δείχνουν τα πράματα, κι επειδή η έλειψη επικοινωνίας και συνεργασίας που τόσες φορές έχω αναφέρει, υπάρχει άφθονη..θα παίξω και στον προγραμματισμό θαρρώ. Δεν το χω και πολύ, αλλά μπορώ να το κάνω με κάποιο τρόπο, οπότε κάτι θα μου δώσει αυτό.
Έτσι έτσι.Θετική σκέψη άφθονη, γιατί έχει μαυρίλα ο καιρός, έχουν μαυρίλα κι οι καταστάσεις, άμα δεν γελάμε δεν θα τη βγάλουμε καθαρή...
Σήμερα όμως, επειδή είναι Τρίτη, και τα Τριτιάτικα βράδυα έχω μια τελετουργεία χαλάρωσης.Δεν θα την αποκαλύψω εδώ..Αλλά ας πούμε πως θα ξεκινήσει με ένα άκρως χαλαρωτικό μαγείρεμα..Και θα είναι κόμφορτ φουντ που λέμε..Έτσι για να γουστάρουμε.
Η Θ. κάνει αποτοξίνωση.Με μπρόκολα και πράσσα.Εγώ άμα κάνω αποτοξίνωση τώρα, επειδλη χάνω και εύκολα βάρος , θα πάω 49 κιλά στην Αθηνά και θα φρικάρουν τα γονεικά.Οπότε τρώμε για την ώρα για να μείνουμε 51-52.Και βλέπουμε.
Λοιπόν..Το μενού σήμερα έχει ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΚΟΚΚΙΝΙΣΤΟ ΜΕ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ.
Από τα αγαπημένα μου φαγητά.Στην Αθήνα το κάνω στον φούρνο.Εδώ, επειδή το φφουρνάκι μου και το ταψάκι μου είναι μικρά πολύ, θα το φτιάξω στην κατσαρόλα.Παραλλαγή που δεν έχω ξανακάνει, αλλά λογικά θα είναι πεντανόστιμη!
Έχω πει στον Π. να πάρει μπουτάκια κοτόπουλου από το σούπερμάρκετ..
Θα βάλουμε κοτόπουλο, κρεμμυδάκι, σκόρδο, ντομάτα, βασιλικό, λαδάκι, αλάτι και πιπέρι.Απλά πράγματα..Ίσως χρησιμοποιήσω και λίγο λευκό κρασάκι για να σβήσω τα κρεμμυδοσκόρδα..όχι ότι χρειάζεται..αλλά κάπως θέλω να το ξεφορτωθώ..
Και μόλις το κοτοπουλάκι μας ψηθεί σχεδόν και έχουμε όμορφη σάλτσα, θα ρίξω τα μακαρόνια εκει μέσα να βράσουν..Και ευχόμαστε για το καλύτερο..
Καλή μας όρεξη λοιπόν!

μπλογκοπαιχνιδάκι

Οι δύο βδομάδες που ακολουθούν θα με πάνε..πώς να το πω ευγενικά..δεν ξέρω..θα ζοριστώ ας πούμε.Κάποιος ρεαλιστής θα έλεγε ότι θα με πάνε π..α-κ...ο.Αλλά αυτά δεν είναι σωστά λόγια για κορίτσι πράμα.Οπότε δεν το λέω, ντροπή.Λοιπόν είναι έτσι οι μέρες και ο φόρτος εργασίας που δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο χαλαρών σκέψεων και ηρεμίας.Τρέξιμο.Ξυπνάω και δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι, όχι γιατί νυστάζω, αλλά πιο πολύ γιατί δεν θέλω να κάνω όσα έχω να κάνω.Δεν κλαίγομαι.Επιλογή μου το μεταπτυχιακό άλλωστε. Όμως χάνω τον στόχο ου εδώ και ώρα.Διότι ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω τώρα ήταν να πω ότι δεν έχω κάτι να πω και να βάλω το παιχνιδάκι με τις ερωτήσεις που το βρήκα σε ένα γειτονικό μπλογκ, μιας κοπέλας που γράφει πολύ όμορφα.Τεσπά.Οπότε το παραθέτω μιας και όπως ήδη ανέφερα, δεν έχω κάτι να πω σήμερα..

1) Η απόλυτη ευτυχία για εσάς είναι ;

Όταν όλα είναι ήρεμα και γεμάτα υγεία και αγάπη.Όταν όλοι όσοι αγαπώ είναι καλά και με αγαπάνε πίσω.

2) Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί ;

αν το δούμε πολύ πεζά, το ξυπνητήρι. Γενικά όμως με ξυπνάει και με κάνει να θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι, μια πολλά υποσχόμενη μέρα γεμάτη με πράγματα που θέλω να κάνω

3) Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια ;

Πριν λίγο που μίλαγα με την αδερφή μου στο τηλέφωνο

4) Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι ;

Υπερευαισθησία και άγχος και πείσμα και ανταγωνιστικότητα.

5) Το βασικό ελάττωμά σας ;

Ξεροκεφαλιά.Και ότι δεν αλλάζω γνώμη.Μόνο εγώ έχω δίκιο ρε παιδί μου.α!και είμαι πολύ ευαίσθητη και αυθόρμητη (:Ρ)

6) Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια ;


κλέβω την απάντηση ..στα μαθηματικά

7) Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο ;

Ο Μαγγελάνος θεωρείται ιστορική προσώπικότητα?Μάλλον όχι.Τότε με καμία.

8) Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα ;

δεν ξέρω,οι χατζηφραγκέτα μάλλον.

9) Το αγαπημένο σας ταξίδι ;

Λονδίνο , Απρίλιος 2009

10) Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς ;

Ο Λένος Χρηστίδης.Και η Λιλή Ζωγράφου.Και ο Neil Gaiman νομίζω

11) Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα ;

Τι θεωρείται αρετή τώρα; ΠΦ..Μάλλον το να είναι αυτό που λέμε "ο άντρας".Δυναμισμός, δύναμη, προστασία, τρυφερότητα κλπ κλπ

12)... και σε μια γυναίκα ;

το να μην είναι κοτάρα και τσόκαρο

13) Ο αγαπημένος σας συνθέτης ;

Ε ρε παιδί μου...ειναι πολλοι.Λοιπόν, ο Χατζιδάκις θα πω.όσο κλισέ κι αν είναι, είναι τρανός.Αλλά έχω και πολλούς άλλους αγαπημένους.

14 )Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους ;

Όποιο μου έχει κολλήσει.Τις τελευταίες μέρες είναι αυστηρά κάτι από Χατζηφραγκέτα.

15) Το βιβλίο που σας σημάδεψε ;

Σαββατο βράδυ στην άκρη της πόλης.

16) Η ταινία που σας σημάδεψε…

Το Ψαχνοντας τον ΝΕΜΟ

17) Ο αγαπημένος σας ζωγράφος ;


Ο Χατζηκυριάκος Γκίκας!:Ρ δεν εχω αγπημένο ζωγράφο.πειράζει;

18) Το αγαπημένο σας χρώμα ;

Πράσινο

19) Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας ;

Γκετινγκ όβερ ανορέξια.

20) Το αγαπημένο σας ποτό;

Κρασάκι

21) Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο ;

Που τότε είχα σταματήσει το μπαλέτο μου.Ζημιά έκανε εκεινή η διακοπή.

22 ) Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα ;

το ψέμα.

23) Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία ;

Μουσική και ο χορός μου

24) Ο μεγαλύτερος φόβος σας ;

Αυτή τη στιγμή; Ουφ.. Να μην είναι καλά οι δικοί μου..και το να πάνε στραβά τα πράγματα..αυτά φοβάμαι.

25) Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα ;

Δεν το επιλεγω.Εκτός αν πρόκειται να καλύψω την Ελένη,ή τον εαυτό μου απο κάτι ακίνδυνο και ασήμαντο.

26 )Ποιο είναι το μότο σας ;

"Τερμα τελειώσαμε Σοφία Αργυράκη" (αυτές τις μέρες)

αλλά επειδή μου άρεσε...

"Τι κάνουμε στα δύσκολα?Κολυμπάμε..Κολυμπάμε"

27) Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε ;

Δεν θα επιθυμούσα

28) Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει ;


Τίποτα

29) Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό ;

Γάματα

30) Διαλέξτε 5 άτομα που θέλετε να κάνουν το ίδιο.

Όποιος διαβάσει και δεν βαριέται.



Αυτά λοιπόν..Δεν έχω να πω άλλα..Τουλάχιστον για τώρα..

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Μύρισε καλοκαίρι

Σίγουρα όχι από τις θερμοκρασίες ούτε από την λιακάδα..
Τα παίρνω από την αρχή.
Χθες, ήταν Πέμπτη.Κανονική, αγχώδης, όχι από τις καλές μέρες.Ξεκίνησε με την πρώτη μου σαβούρα στο χιόνι με το ποδήλατο (να 'ναι καλά το μπαλετάκι και η "καποια" ευλιγισία των ποδιών μου και δεν είχαμε άλλα), συνεχίστηκε με μάθημα, και έδειχνε να ολοκληρώνεται με το Borrel στο GEWIS.
Εδώ κάνω μια παρένθεση να εξηγήσω τι είναι τα μπόρελ.Κάθε Πέμπτη , οι φοιτητικοί σύλλογοι κάθε τμήματος 16.30-19.00 κανουν κάτι σαν παρτομάζωμα και πίνουν φτηνή μπύρα.Οι Ολλανδοί και πολλοί ξένοι για κάποιο λόγο δεν χάνουν αυτό το ιβέντ.Εγώ βαριέμαι συνήθως.
Τέλος παρένθεσης.
Εχθές η βαρεμάρα μου ήταν σε πολύ ανεβασμένα επίπεδα.Δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι, δεν ήθελα να διαβάσω, δεν ήθελα τίποτα και πήγα στο μπόρελ.Ήταν και οι άλλοι εκεί, σκοτώσαμε μια ώρα.
Τεσπα.Ξεφευγω από το θέμα.Γυρνόντας σπίτι βαρίομουν ακόμα, και είπα να μαγειρέψω για να περάσει η ώρα.Από τη βαρεμάρα μου δεν ήξερα τι να μαγειρέψω , κι έτσι μιλώντας με τον μπαμπά μου ήρθαν στο μυαλό τα αυγά με την ντομάτα που λατρεύει , και αποφάσισα να τα φτιάξω.Ζήτησα τα τιπς, και ορίστε:

(για ένα άτομο)
2 αυγα
1 ντομάτα μεγάλη ή 2 μικρές
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
αλάτι, πιπέρι
2 κουταλιές της σούπας λάδι
ψωμί
φέτα ή ανθότυρο (αμα θέτε)

-Ρίχνουμε το λαδάκι στο τηγάνι να ζεσταθεί λίγο, και μετα την ντομάτα που την έχουμε τρίψει πιο πριν στον τρίφτη μας και την έχουμε ανακατέψει με τη ζαχαρίτσα.
-Την αφήνουμε να βράσει λίγο με το λαδάκι, για 10 λεπτάκια περίπου μεχρι να πιει το ζουμάκι της.
-Χτυπάμε τα αυγά, ρίχνουμε αλάτι και πιπέρι στο μείγμα και τα ρίχνουμε μέσα στη ντομάτα.
-Ανακατεύουμε μέχρι να ψηθεί το αυγό, και σερβίρουμε σε ένα πιάτο.
-Αμα θέλουμε ρίχνουμε από πάνω λίγη φέτα ή ανθότυρο, και απολαμβάνουμε με πολύ ψωμί.

Όταν το έφτιαχνα , μύριζε καλοκαίρι..Κρήτη, στο χωριό..15 αύγουστο..Μόλις ερχόντουσαν οι γονείς μου..Η γιαγιά η Ελένη, έφτιαχνε αυτή τη λιχουδιά για τον μπαμπά μου που τρελαινόταν. Και την κάναμε ταράτσα..
Και χθες, μέσα στην παγωνιά, τη μιζέρια και τη βαρεμάρα, ήρθε η μυρωδιά του φαγητού αυτού και με έφτιαξε απεριορίστως!!!

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

αστεια πράματα.ή και όχι.

Κρύο πολύ!-5 φάση, αλλά ρίαλ φιλ -12.Γαμώ.Συννεφιά.Το πρωί στιγμιαία χάρηκα όταν είδα γαλάζιο ουρανό.Μαλακίες, γκρίζεψε πάλι.
Αφραγκιές τρελές.Ο μήνας μπήκε, καλό μήνα κιόλας,μπήκε και το μηνιάτικο χαρτζιλίκι στην τράπεζα, μειωμένο ξανά, έκανα και την ιντερνετική μεταφορά πρωί πρωί και ελπίζω αύριο να έχω κανα λεφτό διότι "τούτη στιγμή" (που λέει κι η Πάτρικ) είμαι με 50 σεντ στο πορτοφόλι.Γαμώx2.Και δεν έχω γάλα στο σπίτι.Είμαι φτωχιά. λολ.
Τετάρτη σήμερα, ξύπνησα με το πάσο μου,γεγονός κάπως οξύμωρο, αφού τρέχουν τα ντενλάινς.Πήγα και στο μάθημα που είχαμε ινβαιτιντ λεκτσουρ, πήγα και στο μίτινγκ για την παρουσίαση της επόμενης βδομάδας, ήρθα και στην βιβλιοθήκη να τελειώσω το πρότζεκτ μου.Γιατί τα λέω αυτά?Έτσι.

Είμαι φοιτήτρια τώρα.Δηλαδή ακόμη είμαι.Χρόνια τώρα.7 σύνολο.Κάνω και μεταπτυχιακό η πανεπιστήμονας.Πριν από 1,5 χρόνο περίπου δούλευα κιόλας.Ε ναι ξέρετε.Μίλαγα και για την υπέροχη δουλειά που είχα και για την περίοδο που έφυγα από εκεί μέσα.Λοιπόν πριν πάρω την απόφαση να φύγω και για όλο αυτό το διάστημα των 2 ετών που δούλευα εκεί (και όλο το διαστήμα από τα 18 μου και μετά που δούλευα) είχα την δουλειά στο μυαλό μου σαν κάτι πολύ μεγάλο και σπουδαίο .Ανεξαρτησία και τα ρέστα..Δίκιο είχα εν μέρη.Δίκιο είχα γενικά.Είναι ωραία να βγάζεις τα δικά σου χρήματα, με τον κόπο σου, και να τα διαχειρίζεσαι.Τα εκτιμάς αλλιώς.Εγώ δεν τα εκτιμούσα αλλιώς,αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο και δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτό τώρα και εδώ.
Τέλοσπάντων , τα τελευταία 2 χρόνια που δούλευα εκεί στον Χ.Ο δεν ήταν καλά.Καλή δουλειά (οικονομικά μιλώντας πάντα) ήταν, οκ..Αλλά οι συνθήκες, τα άτομα (με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις), οι απαιτήσεις, οι ώρες ήταν γάμα τα.Και όλα αυτά τουγκεδερ με την δικιά μου φάση (βλέπε 2007-2009-> προσωπικός πάτος) έκαναν την ζωή μου ανεκτή.Απλώς ανεκτή.Βέβαια δεν είμαι αχάριστη, είχαμε και τα όμορφα και τα καλά κλπ κλπ, αλλά νταξ.Εγώ προτιμώ να μην θυμάμαι. Και για να πω την αλήθεια, εκείνη η περίοδος έχει ξεθωριάσει πολύ μέσα στο μυαλό μου.Ξέρεις πως.Υπάρχει μόνο το "θεμα" που είχα,κι αυτό το θυμάμαι με όλες του τις λεπτομέρειες και τα παρελκόμενα.Όμως όλη η υπόλοιπη ζωή μου τότε και το πως κοιλούσε έχει διαγραφεί..Χωρίς πλάκα..Λίγα θυμάμαι, κι αυτά πάντα μετά από κάποια νύξη, ή φωτογραφία ή κάτι τέτοιο..
Όπως χθες ας πούμε που πριν κοιμηθώ είδα κάτι νέες φωτογραφίες της φίλης μου της Κ. από τη σχολή.Τις είχε βγάλει στο πολύ γνωστό αυτό μπαρ στο Γκάζι, τις 45 μοίρες.Ναι.Έλα να τες οι φλασιές!Πρέπει να ήταν 2007..προς το τέλος..ίσως και 2008..Μπα όχι.2007 νομίζω..Ναι στάνταρ.Εκεί προς Οκτώβρη..Φθινόπωρο πάντως. Και είμαι εκεί, σε εκείνο το μπαρ, και είμαι και φρεσκοχωρισμένη και απελπισμένη και κοζάρω τον μπάρμαν, φίνο γκομενάκι, που κάνει κι αυτός το ίδιο και να μην τα πολυλογώ την άλλη μέρα με πήρε τηλ.Και 2 μέρες μετά κανονίσαμε να βγούμε.Φαντάσου τώρα σκηνικό.Έχω κλείσει ραντεβού με το πολύ καλό αυτο κομμάτι, μπουκιά και συγχώριο, και ανυπομονώ να περάσει η μέρα στη δουλειά, που είναι απείρως βαρετή, και να σηκωθώ να φύγω.Αλλά ο κύριος διευθυντάς δεν είχε και πολύ την ίδια άποψη, και πώς να του πεις όχι που γκάριζε για ψίλου πήδημα κιόλας.Έκλεινε βιβλίο ρε παιδί μου και έπρεπε να μείνουμε αργά, όσο πάει , για να τελέψουμε.Πάκετ με λίγα λόγια. Άντε τώρα να φύγω στην ώρα μου.Και το ξερολούκουμο θα το στήσω πρώτο ραντεβού?Δεν λέει.Δικαιολογία?Ε, να βρω μία..Χτυπάω δειλά την πόρτα του κυρίου Θ.,εεε ξέρετε..πρέπει να φύγω..είναι σοβαρό..έχω κλείσει ραντεβού με τον γιατρό μου..και ξέρετε είναι κάπως επείγον..
Χαμογελάει αυτός, με συμπαθούσε ή με γούσταρε, ήταν και λίγο μπήχτης..Έλα τώρα μου λέει..Με το αγόρι σου θες να βγεις...Μαααα..όχι ..δεν έχω αγόρι (κι ούτε θα αποκτήσω αμα δεν με αφήσεις να φύγω..) ..Αλήθεια, στον γιατρό πρόκειται να πάω..Ραπόρτο κανονικό στον διευθυντα..-Τετοια ομορφια και να μην έχεις αγόρι/ (να το και το μπήξιμο που λέγαμε)..καλά να πας..Αύριο όμως προσπάθησε να κάτσεις μέχρι να τελειώσουμε..Ναι βέβαια κύριε Θ. Ευχαριστώ.
Τρέχοντας φεύγω, πάω σπίτι για μπάνια και τα συναφή, έχω αργήσει κιόλας, θα περιμένει το παλικάρι, παίρνω ταξί να μην αργήσω πιο πολύ, ο ταξιτζής θεωρεί καλό να μου κάνει φροντιστήριο πάνω στη δισκογραφία του Μάκη του Χριστοδουλόπουλου,σι ντι είχε ο τύπος, φτάνω στο σημείο του ραντεβού κατά 3 ευρώ φτωχότερη, ο άλλος ακόμα να έρθει.ήρθε αργοπορημενος και αυτός.Στη δουλειά καθυστέρησα σόρυ (όχι το μπαρ, είχε κι άλλη).
Πάμε λοιπόν κάπου με τη μηχανή, ουάου, μου άρεσε εμένα η μηχανή, μου άρεσε και το παλικάρι.Πήγαμε σε ένα καφε-μπαρ..Ε αυτά.Το ραντεβού ήταν ψιλοχάλια.Βαρεμάρα..ήταν μεγαλύτερος τελικά ο λεβέντης, κατα 9 χρόνια, το χάσμα ήταν μεγαλύτερο του αναμενόμενου, με πηγε σπίτι μετά, έλήξε άδοξα.Δηλαδή με παιδευε κανα χρόνο ακόμα, απέφευγα εγώ, αλλά γενικά έληξε.
Τέτοια ένδιαφέροντα σκηνικά λοιπόν εκείνο το διάστημα.Τι να λέμε τώρα.Άντε γεια και ανεπιστρεπτή.

Και συνειρμικά τώρα φτάνω στο τέλος του 2008.Όπου δεν βλέπω την ώρα να φύγει.Και το λέω παντού, και το φωνάζω και το δηλώνω όπου σταθώ όπου βρεθώ. Απελπισμένη η Μαργαρώ.Και μου έρχεται η φαινή ιδέα του γράμματος στον Άγιο Βασίλη, όπως όταν ήμουν μικρή.Τώρα όμως δεν το έγραψα μαζί με την αδερφή μου.Ούτε ζήτησα για δώρο το τροχόσπιτο της Μπάρμπι και να κόψουν οι γονείς μου το κάπνισμα .Μάλλον το δεύτερο το ζήτησα.Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Λοιπόν εκείνο το γράμμα ήταν πολύ διαφορετικό.Και έβαλα όλη την φαμίλια να κάνει το ίδιο.Και τα διαβάσαμε όλοι μαζί..Δυνατά.Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς.Στον Άγιο Βασίλη.Πανέμορφη στιγμή.Από τις πιο όμορφες της ζωής μου.
Λοιπόν, είχα γράψει το περιβόητο αυτό γράμμα μια βδομάδα πριν.Ήξερα πολύ καλά τι θέλω να ζητήσω.Χωρίς να το καταλαβαίνω έκλαιγα εκείνη την ώρα.Δάκρυα βγαίναν.
Και ένα χρόνο μετά από αυτό, κάνοντας τον απολογισμό, συνειδητοποιώ ότι ο κύρ-Βασίλης ο άγιος, μου είχε "φέρει" ό,τι ζήτησα.Και σε μένα και στην οικογένεια μου.Ανατρίχιασα λίγο τότε που το σκέφτηκα.Ζητούσα πολλά. Με αγάπη και καλή ενέργεια. Και γίναν όλα.
Η υγεία μου, ο φόβος για το φαγητό που έφυγε, ο Π. που ήρθε και ήταν η αφετηρία όλων των υπόλοιπων, η αδερφή μου και αυτά που της συνέβησαν, οι γονείς μου και το πώς ήταν..Μέχρι κι ο Παναθηναικός που πήρε το τριπλ κράουν ρε παιδάκι μου.

Και τώρα που κλείνω αυτή την ασύνδετη και μεγάλη και κουραστική ανάρτηση,και δεδομένου ότι (όπως πολλές φορές έχω αναφέρει), η χρονιά ήταν δύσκολη και δεν θέλω να είναι έτσι η επόμενη, και θέλω πολλά με αγάπη πάλι και καλή ενέργεια, νομίζω πως θα γράψω και φέτος γράμμα στον Άγιο Βασίλη.Και νιώθω μέσα μου πως πάλι θα με ακούσει.Και θα είμαστε όλοι χαρούμενοι.Σνιφ.Τέλος. Δι έντ.