..κυριακή για ρυζογαλίαση..

..Την κυριακάτικη μούχλα, ή την μούχλα οποιασδήποτε ημέρας της εβδομάδας η φίλη μου η Ν. την αποκαλεί ρυζογαλίαση.Είναι η κατάσταση όπου βαριέσαι να κάνεις το ό,τιδήποτε και δεν ξεκουνάς μέσα από το σπίτι..Δανείζομαι λοιπόν τον όρο τούτο και εγώ για να περιγράψω την σημερινή ημέρα.
Ξύπνησα κατά τις 12.30 και διαπίστωσα ότι έβρεχε..Δυνατά κιόλας κατά διαστήματα."Πάει ο καφές με τους άλλους, Χ τρώει" σκέφτηκα και έφτιαξα το πρωινό μου...Ασχολήθηκα για ώρα με ένα σωρό ιντερνετικές μαλακίες, όπως να παίζω φάρμα, και να κοιτάω συνταγές..Έφτιαξα και τη νεσαδούρα μου και την πέτυχα πόλυ φιλαράκο μου..Και πέρασαν έτσι 3 ώρες και μετά με ξεσήκωσαν και βγήκα μέσα στη βρόχα να πάω για ένα καφέ..Και καλά έκανα δηλαδή γιατι σκότωσα 2 ώρες πίνωντας ένα υπέροχο τσάι αχλάδι και λέγοντας ιδιαζόντως σημαντικές μπούρδες.Γυρνόντας σπίτι (παλι εσένα σκεφτόμουν βλάκα) έφτιαξα κι άλλο τσάι, από αυτό το ωραίο που είχα πάρει από το Αμστερδάμι, έβαλα Tom Waits (link στον τίτλο)και Leonard Cohen και άραξα..Το πλάνο είναι να τελειώσω το βιβλίο που διαβάζω για να ξεκινήσω άλλο..όμορφα είναι..ρυζογαλίαση μεν, αλλά χρειάζεται κι αυτή..Έτσι για να υπάρχει..Θα μου άρεσε να ήσουν εδώ μαζί μου και να διαβάζαμε παρέα τα βιβλία μας και να τρώγαμε μαζί τις περισσευούμενες φακές..Θα γίνει πάλι..Intermission είπαμε...
Μου αρέσει σήμερα..Ο ήχος της βροχής είναι υπέροχος και η μουσική που τον συνοδεύει με γαληνεύει..
Χαμογελώ..και μελαγχολώ ευχάριστα..ομορφιές..

το cd και το dvd

Λοιπόν ας μην λέω τα ίδια και τα ίδια.Οκ.Όλοι έχετε καταλάβει ότι δεν είμαι και στην καλύτερη φάση της ζωής μου αλλά το παλεύουμε και το καταφέρνουμε.Γιούπι γιάγια, γιούπι γιούπι για! Δεν έχω λοιπόν καμιά πρόθεση να γκρινιάξω σε αυτό το ποστ, ούτε και να το κάνω μουντό σαν το σημερινό Σάββατο. Ο μήνας έχει 26 και πριν 2 χρόνια ακριβώς φιλήθηκα με τον Π. πρώτη φορά.Και ένιωσα τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου και τα λοιπά και τα λοιπά.Η μελαγχολία λοιπόν ήταν αναπόφευκτη σήμερα θα πίστευε κανείς.Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ όμως είναι γαμάτη και δεν μελαγχόλησε καθόλου. Έγραψα το σι ντι που είχα στο μυαλό μου και το έδωσα στον Π.Και όταν με ρώτησε γιατί, του είπα "Γιατί ο μήνας έχει 26 και σε αγαπάω όσο ποτέ". Και βασικό!Δεν μελαγχόλησα.
Πάμε στη συνέχεια.
Ξεκίνησα κατά τις 12 και κάτι , ποδαράτη (γιατί το ποδήλατο είχε ξεμείνει στο σπίτι της Θ.), να πάω στην Kruistraat που είναι το όπεν μάρκετ και το ταχυδρομείο..Και έκανα τα ψώνια μου, πήρα και ψωμάκι από ένα φούρνο, και πήγα τρεχάτη στο ταχυδρομείο να παραλάβω τον συστημένο φάκελο...Ο Μ. μου είχε πει πριν μια βδομάδα ότι θα μου έγραφε το "Songs from the road" του Leonard Cohen γιατί αποφασίσαμε ότι είναι απαίσιο που πια ο κόσμος δεν γράφει cd και κασέτες και απλώς ψάχνει ένα λινκ rapidshare να σου στείλει..Πάντα μένω σταθερή στην επιθυμία μου να φτιάχνω mix-cds στα άτομα που αγαπώ (βλ.Π.) ή γενικά να γράφω cd..Εν πάση περιπτώση..Έλαβα τον φάκελο ο οποίος μέσα είχε το cd γραμμένο, αλλά είχε και το αντίστοιχο DVD κανονικό..Και κωλοχάρηκα..Και είχε και ένα δισέλιδο γράμμα που με έκανε να χαμογελώ με αυτά που έλεγε..Και να γελάσω, και να συγκινηθώ..Αλλά κυρίως να χαμογελώ..Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στα πρώτα ποστ μου, εκεί το 2007 και το 2008, θα καταλάβει πως ο Μ. ήταν πολύ σημαντικός για μένα τότε.Και τώρα είναι δηλαδή..Αλλά αλλιώς..Και εγώ σήμερα χαμογελώ γιατί έδωσα ένα cd , έλαβα ένα cd και ένα dvd και μια αγκαλιά σκέψεις..

τσικνοπαρασκευή

Επεράσαμε όμορφα, ρίξαμε τα ψησίματά μας, χόρεψαμε και τα πεντοζάλια μας, ήπιαμε ρακί, κρασιά και μπύρες και όλα ήταν υπέροχα μέχρι εκεί που θυμάμαι!
Ο Π. μου διηγήθηκε τι έγινε στη συνέχεια..Με μια Μαργαρίτα ημιλιπόθυμη, να ξερνάει και να μην μπορεί να κρατήσει το κεφάλι όρθιο..Ρωταγα τον Π. αμα με αγαπάει και φώναζα "μπαμπακα μου γίνε καλά σε παρακαλώ".. ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΙΝΩ.το έχω ξαναπεί αυτό σαφώς, αλλά μετά από αυτό που έζησα χθες και σήμερα (που καταλάβαινα τι γινόταν μεν , δεν την παλευα καθόλου δε) νόμιζω θα το κάνω πράξη.
Είμαι χαζή και επισήμως.Αφού δεν το σηκώνεις ρε κοπέλα μου, άστο να πάει στα κομμάτια..
Εν πάση περιπτώση..Και του χρόνου εύχομαι.Χωρίς ξερατά και μεθύσια.

τσικνοπέμπτη στο αιντχόβεν(ή αλλιώς μαλακισμένα σκατά με φράουλες)

..είναι σήμερα.Και θα πάμε στη Θ. να ψήσουμε κρέατα και να φάμε..Τώρα θα ετοιμαστώ να πάω να βοηθήσω τη φιλενάδα, οι άλλοι θα έρθουν πιο μετά, κάρβουνα μόνο να βρούμε γιατί είναι άουτ οφ σίζον λένε οι ολλανδοί.Αυτοί δεν ξέρουν από Κυριακάτικα ψησίματα στη λιακάδα..Ξενέρωτοι.
Εμένα με έχει πιάσει κλάμα.Επίμονο,αδικαιολογητο κλάμα.Καλά μπορεί όχι και τελείως αδικαιολόγητο.Πάντως κάνω μαλακίες..
Μου λείπεις..Και θέλω να σε φέρω πίσω, αλλά χρησιμοποιώ τον λάθος τρόπο..και έτσι δεν καταλαβαίνεις πως σου λείπω και σένα..
Σκατά με φράουλες...Περίμενα να είμαι ύπερευδιάθετη σήμερα αλλά δεν είμαι.Και γι αυτό αποφάσισα πριν να φτιάξω τη διάθεσή μου αλλιώς, αλλα αποτελεσμα δεν είδα..Να κοιτάμε τη θετική πλευρά των πάντων πρέπει.Κάνε το Μαργαρίτα..Εμπρός σε προκαλώ..Η μαλακία σου η σημερινή τι το καλό έχει..;
Πήρα αυτό που "ήθελα".Σχετικά εύκολα.
Δατς όλ.Κατα τ άλλα πονάω.
Σκατά με φράουλες είπαμε.Εμένω στην απόφαση μου.Σκατά με φράουλες.
Θα επιστρέψω αύριο να περιγράψω την πρώτη μου τσικνοπέμπτη μακριά από την ψησταριά του μπαμπάκα..

A-man-da

Εχθές άκουσα το νέο άλμπουμ της Amanda Palmer, και το παλιό και πολύ από Dresden Dolls και έχω ερωτευτεί αυτή τη μουσική. Άμα κάποιος δεν έχει ακούσει να το κάνει άμεσα..
Επίσης θυμήθηκα αυτό . Λολ.
Σας χαιρετώ με πολλά τραγούδια στο μυαλό μου!Θα επανέλθω!

μουσική και άλλα

Πάλι λιακάδα σήμερα στο Αιντχόβεν, και διαολεμένο κρύο..Κασκόλ, γάντια, σκουφί και ποδήλατο.Βόλτα πριν ξεκινήσει ο σημερινός Γολγοθάς, για να ξυπνήσουμε και να φτιάξει το κέφι με τον ήλιο..
Στη διαδρομή είχα μουσική στα αυτιά μου (pixies και libertines ) αλλά μπορούσα να ακούσω πολύ καθαρά τα τράκα τρούκα του ποδηλάτου μου. Είναι γραφικό.Δεν ξέρω πως το έχω καταφέρει να είναι σαν κουδουνίστρα και να γυρίζουν κεφάλια όποτε περνάω , η ανέμελη ποδηλάτισσα..Σαραβαλάκι..Αλλά το σαραβαλάκι μου είναι το πιο φίνο.Ούτε εκείνο μ αφησε, ούτε εγώ τ' αφήνω..
Νιώθω περίεργα σήμερα..Είναι που πάνε ακριβώς 2 χρόνια από τότε που γνώρισα τον Π. (σου είπα σήμερα πόσο μου λείπεις;), είναι που συνειδητοποιώ πόσα πράγματα έχουν γίνει μέσα σε ένα χρόνο που ούτε τα φανταζόμουν εκείνη την ηλιόλουστη Κυριακή του περσινού Φλεβάρη, είναι το πόσο νιώθω να έχω αλλάξει, είναι πολλά..Είναι και ο Tom Waits που από το Σάββατο παίζει non stop και με παίρνει μακριά από δω.
Έχω αρχίσει να αγαπάω το Αιντχόβεν. Κάποια μέρη του, κάποιες εικόνες..Συνδιασμένα με ανθρώπους όλα. Όχι.Υπέροχες στιγμές δεν έχω ζήσει ακόμη εδώ.Αλλά θα έρθουν κι αυτές.Έτσι σκέφτομαι τώρα.Και γιατί όχι στο κάτω κάτω..
Κοντεύει 6 και έχω κλείσει 6ωρο στην βιβλιοθήκη. Δεν με ενοχλεί. Εξάλλου έχει ζεστασιά και ησυχία.Ό,τι μου χρειάζεται σήμερα..
Πλησιάζει η Τσικνοπέμπτη.Και λέμε να μαζευτούμε στο σπίτι της Θ. να ψήσουμε κρέατα και να ακούσουμε μουσική και να είναι ελληνική τσικνοπέμπτη στην Αιντχόφα! Τα χρειαζόμαστε κάτι τέτοια ιβέντς εδώ στην ξενητιά.Γιατί είμαστε μακριά.Κούλουμα έρχονται , οργανωθείτε ξενητεμένοι.
Σκοτεινιάζει σιγά σιγά, άρα η μελαγχολία δυναμώνει και επειδή μάλλον θα είναι αβάσταχτη σε λίγο, πρέπει να την διώξω μακριά..Sportscenter και μπυρα γρήγορη στο Little One Bar..Έτσι για να κλείσει η μέρα..

δεν έχω τίτλο πρόχειρο

Ξεκινάς να βγεις λοιπόν.Με όχι και πολλές βλέψεις, διότι είναι Σάββατο, που παντα είναι πιο "μουντό" και βαρετό από την Παρασκευή, και όλοι είναι χανγκοβεριασμένοι, κουρασμένοι κλπ κλπ. Βρίσκεις όμως παρέα, και λες πάμε..Έτσι για μια μπύρα..Το Πόρτο το κατέβασες αργά αργά και απολαυστικά και πήρες και δεύτερο.Και ξαφνικά παίζει Nothing Else Matters και ούτε που θυμάσαι από πότε έχεις να το ακούσεις, αλλά νιώθεις ακριβώς όπως την πρώτη φορά που το άκουσες και όπως κάθε φορά που το άκουγες μετά..Γυμνάσιο, ο Χ. ήταν πανέμορφος και άκουγε Metallica , ας δω κι εγώ τι είναι αυτη η μέταλ μουσικη, ο Χ. σημασία δεν σου δίνει όμως, και πας Λύκειο πια, και ο Χ. είναι ακόμα πανέμορφος αλλά σημασία ακόμα δεν σου δίνει, μόνο λίγο, προς το τέλος..Και έχεις μείνει να ακούς το Nothing Else Matters..
Μεγαλώνεις πάλι , και επανέρχεσαι στο Αιντχόβεν και την παρέα που λέει διάφορα που εσύ δεν άκουσες από την αρχή γιατί πήγαινες γυμνάσιο πάλι..Και τώρα παίζει Sweet Child of mine (εμπνευση που την είχε ο ντιτζει) και ο Π. είναι σφηνωμένος στο μυαλό γιατι his hair reminds me of a warm safe place where as a child I'd hide και τα λοιπά και τα λοιπά. Και πέφτεις ρε.Ζαλάδα, πονοκέφαλος, ανακατοσούρα.Και θες να πας σπίτι και να μην μιλάς.Και στον δρόμο δάκρυα τρέχουν από τα μάτια αλλά δεν είναι από το κρύο.
Τότε μπαίνει ο Θωμάς στο παιχνίδι.Ο Περιμένης. Ο Τομ Γουέιτς λέμε. Και άμα αρχίζει να παίζει αυτός..πάει..κόλλησες..Και πιάνεις το Time και δεν το αφήνεις και μετά βάζεις και Madrugada και πάει..έγινες..
Γυρνάνε και οι γείτονες σιγα σιγά..Γιατί έχει πάει 4 και τα κωλόμπαρα έκλεισαν..
Και θες να πάς για ύπνο, αλλά δεν μπορείς..εκεί..κολλημένο το αυτί στο ηχείο.Και στο μυαλό πολλά..Ο Π, ο μπαμπάς, το σι ντι που θα λάβεις, ο Παναθηναικός που έπεσε θύμα κλοπής τραγικής κι άμα φύγει ο Σίσε πολύ θα λυπηθείς, αλλά πιο πολύ θα λυπηθείς με άλλα, που τώρα δεν πρέπει να σκεφτείς..
Και απλά ακούς..Την μουσική, τους θορύβους..Και περιμένεις..

ακούω την αγαπη

Αλήθεια σας λέω.Φωνάζει.Επιστρέφει.Θα δούμε.
Είμαι για ακόμη μια φορά στην βιβλιοθήκη.Σκέφτηκα πως ο μόνος τρόπος να διώξω τον σταρχιδισμό που με έχει πιάσει, και να διαβάσω λίγο είναι να έρθω εδώ.Έχει ησυχία, διαβάζουν όλοι..
Τους παρατηρώ λίγο..στο οπτικό μου πεδίο 4 ολλανδοί. Μαλλί καστανόξανθο και οι 4. Χμ..Ο ένας λίγο πιο ανοιχτό..Βουτηγμένο στο τζελ.Φίλε ΠΟΣΟ βάζουν.Αν είναι δυνατόν.Οι δύο , εχουν ταπεράκι δίπλα τους με φέτες ψωμιού. Μαλακία το people watching εδώ μέσα.Τίποτα το ενδιαφέρον.
Λοιπόν, μιας και είπα φέτες ψωμιού.Εδώ λοιπόν , έχουν μια μανία να πουλάνε το ψωμί κομμένο σε φέτες. Αυτό εμένα μου την σπάει πάρα πολύ, διότι οι φέτες τους είναι πολύ λεπτές και δεν το φχαριστιέσαι το ψωμάκι σου.Σαν αυθεντική ψωμού, κόβω χοντρές φετάρες, ή ακόμη και κομμάτια ολόκληρα.Πήγα λοιπόν από το σούπερ μάρκετ σήμερα, να πάρω τα υλικά για τόστ (εκεί μάλιστα..κόψε την φέτα) και το κανόνικό μου ψωμί.Έχω σταμπάρει ένα καρβελάκι που συνήθως το πουλάνε αυτούσιο!ουάου!θυμίζει λίγο ελληνικό ψωμί από τοιν φούρνο!Πάω λοιπόν εκεί στα ψωμιά και τι να δω..Το είχαν κομμένο κι αυτό.Νταξ ξενέρωσα.Ρώτησα και το ολλανδό που ήταν πίσω από τον πάγκο αν του χε μείνει κανένα μη κομμένο , μπααα...Γαμώ το τζελ στα μαλλιά σου παλικάρι μου! Θα μου πείτε ότι υπερβάλω..Αλλά είναι αυτά τα pet peeves οπως τα λέμε.. Πραγματάκια που σε ενοχλούν..Διαπιστώνω πως αυτά αλλάζουν κατά καιρούς.Οι νέες εμπειρίες διαμορφώνουν αυτά που σου την σπάνε.Είχα κάνει ένα παλιότερο ποστ.Θα το ανανεώσω και θα επανέλθω στο ζήτημα.
Χθες ήταν Πέμπτη.Σήμερα προφανώς είναι Παρασκευή. Το μυαλό μου μόνο στο ICT Architectures δεν είναι, πρέπει να σταματήσω το μπλογκάρισμα για την ώρα και να στρωθώ, σκέφτομαι και τον Π. (αλοίμονο) που μου μιλάει πολύ τρυφερά 3 μέρες τώρα και μου λείπει απελπιστικά, η αδερφή μου χώρισε και δεν νιώθει καθόλου άσχημα, μια χαρά είναι και χαίρομαι γι αυτήν αλλά ζηλεύω.Μακάρι να μην στεναχωριόμουν κι εγώ. Καλά , πολλά μακάρι υπάρχουν, αλλά άσε τα ήσυχα.
Ήρθε και το δέμα από τη μανούλα και τον μπαμπά..Πολύ φαί μέσα, φακλάνα θα γίνω. Κουλουράκια, ένα πράγμα που έμοιαζε με κέικ, πορτοκάλια από την Κρήτη, φασόλια, κριθαράκι.Ολέ! Στραπατσαρίστηκε το κέικ, λιώσαν κάτι κουλουράκια, κάναν το δέμα κώλο. Αλλά χαρά μεγάλη εγώ που το έλαβα.
Σήμερα έιναι Παρασκευή είπαμε και θέλω να βγω έξω το βράδυ για μια μπύρα, για κάτι.Και ο Φ. που είναι η στάνταρ γυρίστρα, και όλο έξω είναι ,ψήνεται στον πυρετό.Χάνονται οι ελπίδες μου.Ο Γ. μπορεί να θέλει. Αν δεν έχει διάβασμα.Θα τονε πείσω.
Ανυπομονώ για πολλά...Roger Waters τον Απρίλιο , και μόλις σήμερα είδα ότι 6 Απρίλη θα είναι στην Ουτρεχτη οι Noah and the Whale που η Α. του ς πρότεινε και τους ερωτεύτηκα.14 ευρά μόνο.Αμαρτία να μην πάμε.Ανυπομονώ να έρθει ο Μάρτιος και να έχω εδώ την αδερφή μου.Μετά θα έρθουν και τα φιλεναδάκια μου και επίσης κωλοχαίρομαι..Και ανυπομονώ να έρθεις κι εσύ επιτέλους. Ουσιαστικά.Σε μένα.
Και αυτά τα λίγα είχα να πω.
Μπούρδες ώς συνήθως..Αντίο.

I've got a bike -you can ride it if you like

Ήρθα σπίτι και έδεσα το ποδήλατο μου στο κάγκελο. Τις τελευταίες μέρες δεν ξέρω γιατί , αλλά δεν το έπαιρνα μαζί μου.Λίγο που είχε λιακάδα και ήθελα να περπατάω, λίγο που έχει χαλάσει το μπακλόκ και βαριόμουν να το κλειδώνω όλη την ώρα, λίγο το ένα , λίγο το άλλο, λίγο που ήμουν σαν γαμώ το κέρατό μου αυτές τις μέρες, το είχα ρίξει στο περπάτημα.Και σήμερα για έτσι το πήγα..Αλλά όταν το μεσημέρι ήρθα από το σπίτι για να δώσω θερμόμετρο στον Φ. το είδα παραπονεμένο να κάθεται μόνο του και είπα να το πάω βόλτα.Μέχρι το N-Laag το κτίριο..Και αποφάσισα να του πάρω δώρο ένα καλαθάκι όμορφο, και να του το βάλω.Πάντα ήθελα να έχω καλαθάκι στο ποδήλατό μου. Ποτέ δεν το έκανα.Στην Αθήνα γιατί μου φαινόταν μέινστριμ και "συριζιώτικο" , άσε που το Dahon μου δεν ευνοούσε.Εδώ δεν ξέρω γιατί δεν έβαλα ποτέ.Τώρα όμως το πήρα απόφαση.Θα πάρω δώρο στο ποδήλατό μου ένα όμορφο καλαθάκι.
Πήγαμε μετά το μάθημα με τον Γ. στο σπίτι του Φ., και έφτιαξα κοτόσουπα να φάμε, και μετά ψήσαμε και ρακόμελο.Και ήταν πολύ ωραία, και χειμωνιάτικα, και μου άρεσε. Αλλά γύρισα μετά πάλι στο κουτί μου.Και ήταν νύχτα, και ήμουν μόνος Μανώλη, φώναζέ με καριόλη, οοοο, και μου ήρθε λίγο να κλάψω. Αλλά δεν έκλαψα. Έβαλα πυτζάμες και άραξα μπροστά στο πισί.
Θα ήθελα να ερχόσουν κι εσύ και να χαζεύαμε παρέα και να είμασταν αγκαλιά..Χθες ένιωθα τόσο όμορφα στην αγκαλιά σου..Και μου λείπεις..Πολύ..Είσαι ακόμα εδώ.Και θέλω να είμαστε πάλι μαζί..Και θα γίνει γαμώτο.
Παρένθεση.
Ιντερμίσιον.
Αυτά.
Ταινία και νάνι τώρα.Νύχτααααα

θελω να γραψω.

Είναι ήδη αργα, αύριο έχω ξύπνημα, δε νυστάζω όμως και πολύ και θέλω να βάλω μια ταινία να δω.
Σκέφτομαι πάλι, από το απόγευμα. Όλη μέρα αλλά κυρίως από το απόγευμα.Από την ώρα που έφυγες δηλαδή. Δεν ξέρω αν κάνω καλά που σκέφτομαι, γιατί δεν σκέφτομαι και τίποτα διαφορετικό, αλλά η Μιράντα λέει σε καλό θα μου βγει και την πιστεύω.
Τα ίδια πάλι, πιο ξεκάθαρα τώρα και με πείραξε λίγο.Πιο πολύ με πειράζει που σου είναι τόσο δύσκολο να το παραδεχτείς και να το πεις.Αφού είσαι εδώ ακόμα.Ξύπνα.

"Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα."

Αυτά από μένα για σήμερα.
Ξύπνα ρε παιδί μου.
Ξύπνα λέμε.
Μην κοιμάσαι άλλο.

ξερω γω..

Current mood: blank.
Listening: The Cure-Why can't I be you (και όλο το ακουστικ αλμπουμ)
Eating: Τίποτα τωρα.Αλλά έφτιαξα το ριζοτάκι μου με το χοιρινό, όσο κι αν βαριόμουν.
Drinking: Κρασάκι άσπρο.Το άνοιξα για το ριζότο, μην πάει χαμένο.
Thinking: Πόσο μου λείπεις.

Τίποτα ρε παιδί μου.Με έχει πιάσει ένας απίστευτος σταρχιδισμός αυτή τη βδομάδα.Είχε και 3 λιακάδες στη σειρά και άντε να βάλεις κώλο κάτω, να κάνεις μάθημα, να διαβάσεις, γενικά ο,τιδήποτε πάει μαζί με πρέπει.Το μότο μου ήταν "Γλέντα τη ζωή".Το πόσο το εννοούσα τώρα, είναι άλλο θέμα.
Ακούω τους Cure τώρα και είναι τόσο αχ..Και δεν μπορώ καθόλου.Λίγο το Cut Here χθες, λίγο το μόνολογκ σήμερα, εμπεριστατωμένα κλπ, ήρθα κι έγινα. Ο Χρηστίδης ξέρει πολύ καλά τι λέει.Και οι Χατζηφραγκέτα επίσης.Και οι Cure.Και πολλοί γενικά.
Πάλι τα ίδια είχαμε την Πέμπτη και δεν ήξερες γιατί.Εγώ ξέρω. Intermission είπα στο προηγούμενο ποστ.
Καμιά φορά σκέφτομαι πολύ.Και δεν μου κάνει καλό.Πρέπει να το κόψω το σπορ μου φαίνεται.Πώς κόβεται; Έχει κανείς ιδέα; Ας μου πει..
Εν αναμονή λοιπόν..Γενικά..
Και χαζοχαιρόμαστε με τα μικρά πράγματα.Με το κεφάλι που κάναμε από το τσιπουράκι, με το δεματάκι της μαμάς που θα έρθει πάλι, με το 3-1 του Παναθηναικού.
Και περνάνε οι μέρες στο Αιντχόβεν.
Και μελαγχόλησα ξανά.Και δεν μου αρέσει αυτό το τόσο μελαγχολικό ποστ, αλλά δεν θέλω και να το σβήσω.Άσε που δεν φταίω εγώ αλλά το Lovesong. Άτιμο τραγούδι.
Ο Μ.έλεγε πως είναι γαμημένο και ψέμματα.
Εγώ δεν ξέρω.Νομίζω πως δεν είναι.Ψέμματα.Γιατί γαμημένο είναι λίγο.Επειδή κάνει το ποστ μου μελαγχολικό και εμένα ακόμη πιο πολύ.
Θα τελειώσω το κρασάκι και θα βάλω ταινία.
Και μετά θα κοιμηθώ.Δεν θέλω να ξημερώσει νομίζω.Δεν ξέρω τι θέλω νομίζω.
Ξέρω τι θέλω.Αλλά δεν το έχω.Σκάσε και κολύμπα τώρα.
Όλα καλά μου είπε η Ε.
Έ..Έτσι λέω κι εγώ και το πιστεύω.Μπορώ να κάνω κι αλλιώς;

μεγαλη εμπνευση

Έχει και κάτι καλό η όλη φάση.Έμνευση.Σε ένα μεγάλο βαθμό.
Σ' ένα μινοράκι σ'έβαλα κρυφά...
Η έμπνευση πάει παρέα με τον πόνο και τη στεναχώρια ξέρω γω; Μαζί με τη χαρά και την ευτυχία όχι; Άδικο δεν είναι αυτό..;
Κάποιες φορές νιώθω τόσο πόνο, που λέω.."Ευχαριστώ..δεν θα πάρω.."..

The sweetest little song του Leonard Cohen : "You go your way, I'll go your way too"
Δύο στίχοι.Και τα λένε όλα. Τι ένιωθε εκείνος όταν του βγήκε αυτό; Αν σταναχωριώταν πώς το άντεχε;Τι έκανες Λέοναρντ;

Έχει λιακάδα σήμερα. Η διάθεση είναι οκ.Η Μαργαρίτα νιώθει κάπως.Μόνη. Και πάνω που είπα..α..αυτό ήταν..μια βδομάδα μόνο κράτησε η αποχή του..Μαρούσκα το τσίπουρο..Αλλά δεν έχεις να μου πεις τίποτα.Κι εμένα μου λείπεις όλο και πιο πολύ.Και εσένα σου λείπω ανόητε.Πότε θα το καταλάβεις;

Intermission.

Αυτό είναι.Αυτό θα είναι.
Καλημέρα.

κομαντο.

Έχω αράξει σπίτι χθες, έχω φτιάξει το τέλειο τσάι μου και απολαμβάνω το κυριακάτικο απόγευμα, σκεπτόμενη πάντα αυτά που έιχαν γίνει την Παρασκευή μετά τα τσίπουρα..Έβαλα κι ένα πληντύριο η προκομένη κόρη, και ετοιμαζόμουν και να μαγειρέψω κάτι ωραίο.
Λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο, μάλλον χωρίς το μυαλό μου στη θέση του..Ο κάλος στον εγκέφαλο που λέγαμε?...Πάω λοιπόν να βγάλω τα ρούχα μου από το πληντύριο, καμαρωτή καμαρωτή, και θαρραλέα, μακό και φόρμα μόνο.Και ουπς!!!Κατι ξέχασες Μαργαρώ!Τα κλειδιά μέσα στο σπίτι..Και τι είναι αυτό στην τσέπη σου?ΑΑΑΑΑ...Το ελληνικό κινητό..Κάτι σχεδόν άχρηστο δηλαδή..Πανικός για μια στιγμή, αλλά λέω οκ..Το χουμε..Τηλέφωνο στο Γ. (να ναι καλά ο άνθρωπος), μετά στον Π. που είχε τα 2α κλειδιά μου..Χουχου.Ο κυρ Π. είχε πάει στο όμορφο Delft και θα γυρνούσε το λιγότερο σε 3 ώρες..Ο Ιταλός γείτονας με βοήθησε να δω μήπως μπορώ να μπω από το παράθυρο, αλλά καμιά τύχη..Ήταν ερμητικά κλειστό..Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω, πάω στο σπίτι του Γ. παγωμένη και με νεύρα..Αράξαμε λίγο και μετά είπαμε να πάμε για μια μπύρα με τις Τουρκάλες.Πήγαμε, ξενερωμένη εγώ, παγωμένη, να μην την παλεύω καθόλου..Παίρνουμε τον Π. πάνω στο 2ωρο, ήταν ακόμα στο όμορφο Delft, εγώ φρίκαρα όταν το άκουσα..Αλλά νταξ..Ο Γ. είναι και πολύ εντάξει και μου έδωσε τα κλειδιά του (με κίνδυνο να του τα χάσω-μπαχαχαα) και πήγα σπίτι του.Και άραξα , και τον έκοψα για καμια ώρα..Και τελικά γύρισε ο Π. και μπήκα σπίτι μου 5.30 ώρες μετά.Μιράκολο!

το πιοτί Νο 2

ή αλλιώς "Μαρούσκα!Το τσίπουρο!".
"Να σε πω, τι θα κάνουμε;"
"Τι να κάνουμε; Εγώ μέσα ό,τι κανονίσετε"
"Δεν έρχεστε από εδώ να πιούμε κανά τσίπουρο;"
"αμέ!"
Η συζήτηση με τον Φ. ήταν μικρή, περιεκτική και δεν σήκωνε αντιρήσεις.Και πήγαμε, όλοι, και ήπιαμε το τσίπουρο και φάγαμε και φυστίκια.
"Φ.!!!Τσίπουρο!"
"Ρε, βάλε μου λίγο ακόμα"
Και ντούκου ντούκου, κάναμε κεφάλι.Όχι όλοι.Εγώ σίγουρα.Παρόλα αυτά, πηγαίνοντας σπίτι είχα συνέλθει.Με βάρεσε ο αέρας, τα 18 μποφόρ που εχει εδώ αυτές τις μέρες , και ήρθα στα ίσια μου.
Ο Π. δεν ξέρω πως ήταν.Είχε πονοκέφαλο έλεγε..Αλλά είχε πιει πιο λίγο από μένα..Και ήρθε εδώ.Και αγκαλιαστίκαμε.Έτσι όπως εμείς αγκαλιαζόμαστε.Και τώρα τι;
Μαρούσκα το τσίπουρο!!!!!

δεν θέλω

Είμαι στο μάθημα και δεν παίζει να συγκεντρωθώ και να παρακολουθήσω.Σε λίγο τελειώνω.Αλλά βαριέμαι.Δεν ξέρω τι να κάνω και δεν θέλω να μείνω σπίτι.Μου τη σπάνε αυτά τα απογεύματα.
Ήταν τέλη Μάρτη του 2010.Και είχα γυρίσει από κάπου και δεν ήθελα να μείνω σπίτι.Έπιασα το κινητό χωρίς να το σκεφτώ."Θες να πάμε βόλτα, να φάμε παγωτό;" "Θέλω..". Ξαφνικά το απόγευμα έγινε όμορφο.Πολύ όμορφο.
Κοίτα τι θυμήθηκα τώρα..

κωλος

η κατάσταση γενικότερα..Αλλά οι μέρες κοιλούν.Φίλοι ή μάλλον γνωστοί , υπάρχουν και κάνουμε παρέα..Δεν μένω μόνη, περνάνε οι ώρες, γελάω αρκετά.Με παίρνει από κάτω, σαφώς, μου λείπεις πολύ. Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς και αυτό είναι το καλύτερο που έχω να κάνω.Μέχρι να καταλάβεις και να νιώσεις.
Χθες φεύγαμε με τη Θ. από το πανεπιστήμιο, με τα ποδήλατά μας, και τραγουδάγαμε Χατζηφραγκέτα, την Αμοργό. 20 plays στον lastfm μου.Τραγουδάγαμε, μαζί με το λαλαλαλλαα.Και γελάγαμε. Φάγαμε και kip filet durum μετά και ήρθε και ο Φ. και πήγαμε στο little one bar και ήπιαμε Porto.Μετά ήρθε κι ο Γ.
Λοιπόν, είναι τρομερό.Είμαι στο Αιντχόφεν 6 μήνες ήδη..Το little one bar με την όμορφη μουσική, τους τελειωμένους ιδιωκτήτες, τον ανύπρκτο εξαερισμό και γενικά την ομορφη ατμόσφαιρα δεν το είχα ανακαλύψει.Ψέμα.Το είχα σταμπάρει,αλλά ποτέ δεν είχα πάει.Πάντα ήταν είτε άδειο είτε με παππούδες μέσα.Μέγα λάθος.Τώρα μένει να πάμε στο La Goede Bal. Σαν καφενείο είναι.Έχω έναν καφενέ στου λιμανιού την άκρη.Όχι δεν έχω.Αλλά θα ήθελα.Στου λιμανιού του Άμστερνταμ την άκρη.
Pixies φάση είναι η μέρα μου. Και λίγο Autistic Youth. Αλλά κυριώς Pixies και λίγο Ramones και μετα ξαναμανά Pixies.
Και είναι αστείο (και άσχετο στην προκειμένη) που ακούς ένα τραγούδι χρόνια τώρα, και λες οκ..Ωραίο πολύ..Μεγάλο κομμάτι.Ως εκεί.Και ξαφνικά το ακούς από κάποιον άλλον, και υγρένονται τα μάτια και παθαίνεις κοκομπλόκο και σταματάς ότι κάνεις και δεν μπορείς να συνέλθεις.Έτσι έγινε με αυτό.
Αχταρμάς ποστ.Είχα ανάγκη να γράψω.Πάρε να χεις λοιπόν.
Χαιρετώ.