κωλος

η κατάσταση γενικότερα..Αλλά οι μέρες κοιλούν.Φίλοι ή μάλλον γνωστοί , υπάρχουν και κάνουμε παρέα..Δεν μένω μόνη, περνάνε οι ώρες, γελάω αρκετά.Με παίρνει από κάτω, σαφώς, μου λείπεις πολύ. Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς και αυτό είναι το καλύτερο που έχω να κάνω.Μέχρι να καταλάβεις και να νιώσεις.
Χθες φεύγαμε με τη Θ. από το πανεπιστήμιο, με τα ποδήλατά μας, και τραγουδάγαμε Χατζηφραγκέτα, την Αμοργό. 20 plays στον lastfm μου.Τραγουδάγαμε, μαζί με το λαλαλαλλαα.Και γελάγαμε. Φάγαμε και kip filet durum μετά και ήρθε και ο Φ. και πήγαμε στο little one bar και ήπιαμε Porto.Μετά ήρθε κι ο Γ.
Λοιπόν, είναι τρομερό.Είμαι στο Αιντχόφεν 6 μήνες ήδη..Το little one bar με την όμορφη μουσική, τους τελειωμένους ιδιωκτήτες, τον ανύπρκτο εξαερισμό και γενικά την ομορφη ατμόσφαιρα δεν το είχα ανακαλύψει.Ψέμα.Το είχα σταμπάρει,αλλά ποτέ δεν είχα πάει.Πάντα ήταν είτε άδειο είτε με παππούδες μέσα.Μέγα λάθος.Τώρα μένει να πάμε στο La Goede Bal. Σαν καφενείο είναι.Έχω έναν καφενέ στου λιμανιού την άκρη.Όχι δεν έχω.Αλλά θα ήθελα.Στου λιμανιού του Άμστερνταμ την άκρη.
Pixies φάση είναι η μέρα μου. Και λίγο Autistic Youth. Αλλά κυριώς Pixies και λίγο Ramones και μετα ξαναμανά Pixies.
Και είναι αστείο (και άσχετο στην προκειμένη) που ακούς ένα τραγούδι χρόνια τώρα, και λες οκ..Ωραίο πολύ..Μεγάλο κομμάτι.Ως εκεί.Και ξαφνικά το ακούς από κάποιον άλλον, και υγρένονται τα μάτια και παθαίνεις κοκομπλόκο και σταματάς ότι κάνεις και δεν μπορείς να συνέλθεις.Έτσι έγινε με αυτό.
Αχταρμάς ποστ.Είχα ανάγκη να γράψω.Πάρε να χεις λοιπόν.
Χαιρετώ.