ξερω γω..

Current mood: blank.
Listening: The Cure-Why can't I be you (και όλο το ακουστικ αλμπουμ)
Eating: Τίποτα τωρα.Αλλά έφτιαξα το ριζοτάκι μου με το χοιρινό, όσο κι αν βαριόμουν.
Drinking: Κρασάκι άσπρο.Το άνοιξα για το ριζότο, μην πάει χαμένο.
Thinking: Πόσο μου λείπεις.

Τίποτα ρε παιδί μου.Με έχει πιάσει ένας απίστευτος σταρχιδισμός αυτή τη βδομάδα.Είχε και 3 λιακάδες στη σειρά και άντε να βάλεις κώλο κάτω, να κάνεις μάθημα, να διαβάσεις, γενικά ο,τιδήποτε πάει μαζί με πρέπει.Το μότο μου ήταν "Γλέντα τη ζωή".Το πόσο το εννοούσα τώρα, είναι άλλο θέμα.
Ακούω τους Cure τώρα και είναι τόσο αχ..Και δεν μπορώ καθόλου.Λίγο το Cut Here χθες, λίγο το μόνολογκ σήμερα, εμπεριστατωμένα κλπ, ήρθα κι έγινα. Ο Χρηστίδης ξέρει πολύ καλά τι λέει.Και οι Χατζηφραγκέτα επίσης.Και οι Cure.Και πολλοί γενικά.
Πάλι τα ίδια είχαμε την Πέμπτη και δεν ήξερες γιατί.Εγώ ξέρω. Intermission είπα στο προηγούμενο ποστ.
Καμιά φορά σκέφτομαι πολύ.Και δεν μου κάνει καλό.Πρέπει να το κόψω το σπορ μου φαίνεται.Πώς κόβεται; Έχει κανείς ιδέα; Ας μου πει..
Εν αναμονή λοιπόν..Γενικά..
Και χαζοχαιρόμαστε με τα μικρά πράγματα.Με το κεφάλι που κάναμε από το τσιπουράκι, με το δεματάκι της μαμάς που θα έρθει πάλι, με το 3-1 του Παναθηναικού.
Και περνάνε οι μέρες στο Αιντχόβεν.
Και μελαγχόλησα ξανά.Και δεν μου αρέσει αυτό το τόσο μελαγχολικό ποστ, αλλά δεν θέλω και να το σβήσω.Άσε που δεν φταίω εγώ αλλά το Lovesong. Άτιμο τραγούδι.
Ο Μ.έλεγε πως είναι γαμημένο και ψέμματα.
Εγώ δεν ξέρω.Νομίζω πως δεν είναι.Ψέμματα.Γιατί γαμημένο είναι λίγο.Επειδή κάνει το ποστ μου μελαγχολικό και εμένα ακόμη πιο πολύ.
Θα τελειώσω το κρασάκι και θα βάλω ταινία.
Και μετά θα κοιμηθώ.Δεν θέλω να ξημερώσει νομίζω.Δεν ξέρω τι θέλω νομίζω.
Ξέρω τι θέλω.Αλλά δεν το έχω.Σκάσε και κολύμπα τώρα.
Όλα καλά μου είπε η Ε.
Έ..Έτσι λέω κι εγώ και το πιστεύω.Μπορώ να κάνω κι αλλιώς;