tag:blogger.com,1999:blog-72631562500454483702024-03-13T15:26:16.797+02:00margkw's place...<a href="http://viewmorepics.myspace.com/index.cfm?fuseaction=viewImage&friendID=122835980&albumID=1112257&imageID=27801471"><img src="http://hotlink.myspacecdn.com/images02/45/7d4b0569b76e4bf4aa0917aae97667d9/m.jpg" alt=""></a>margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.comBlogger345125tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-84879524059990998422014-12-14T21:29:00.002+02:002014-12-14T21:29:50.643+02:00Ένα (ακόμα) γράμμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Χωρίς προσφώνηση.</span></span><br />
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Είναι 14/12/2014.Και είναι και ένα από αυτά τα βράδυα που θα ήθελα τη παρέα σου. Να πάμε γήπεδο, ή επειδή ο Παναθηναϊκός έχει τα μαύρα του τα χάλια, να πίναμε παρέα μια ρακούλα. Ναι , το αποφάσισα.Αν ήσουν εδώ, αυτό θα ήταν το δικό μας πια.Να πηγαίνουμε να πίνουμε τις ρακούλες μας και να τα λέμε. </span></span><br />
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Έτσι που λες. Θα ήθελα τη παρέα σου απόψε.</span></span><br />
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Σε σκεφτόμουν τη προηγούμενη βδομάδα.Εκεί στη δουλειά.Στη γενική συνέλευση. </span></span><br />
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Και το ίδιο βράδυ, στην Απανεμιά. Νομίζω πως θα σου άρεσε πολύ εκεί..Να πηγαίναμε παρέα.Και αν γνώριζες την φίλη μου την Κ. θα την λάτρευες. Κι εκείνη σίγουρα. Αλλά αυτό δεν είναι νέο.Εσένα όλοι σε λατρεύαν. </span></span><br />
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Έτσι που λες..Πολύ σε σκέφτομαι. Όλον τον καιρό.Αλλά δεν σε βλέπω πια στον ύπνο μου τόσο συχνά.Δεν έρχεσαι.Αλήθεια, γαιτί δεν έρχεσαι;</span></span><br />
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Καμιά φορά νομίζω πως έχεις θυμώσει μαζί μου. Πως δεν συμφωνείς με αυτά που κάνω ή με τις επιλογές μου.Στις πολύ μαύρες μου, σκέφτομαι ότι ντρέπεσαι κιολας.</span></span><br />
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Μετά μου περνάει γιατί μάλλον παραλογίζομαι.Δεν γίνεται ούτε θυμωμένος να είσαι, ούτε να ντρέπεσαι..Για την ακρίβεια δεν ξέρω καν που απευθύνομαι τώρα.Μάλλον εγώ τα χω λίγο χαμένα απόψε.</span></span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-55401363841669384622014-09-16T16:03:00.000+03:002014-09-16T16:03:22.290+03:00Καλοκαίρι ήταν...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μπλε.Παντού.Στον ουρανό, στη θάλασσα, στην πετσέτα, στο στυλό, στα παραθυρόφυλλα των σπιτιών, στο μπουκαλάκι "Σουρωτή".</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">7 μποφόρ.Αμμοβολή.Άμμος μέσα στα αυτιά.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ερημικό κολπάκι που ανακαλύπτεις τυχαία στη διαδρομή για τον Όρμο Υστερνίων.Παράδεισος με βότσαλα, βράχους, αρμυρίκια. Νέος φίλος ένας κάβουρας.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ροδάκινο κάπως αλμυρό από το πλύσιμο στη θάλασσα</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ντοματοκεφτέδες, αγκιναρόπιτα και Λούζα (τι αστεία λέξη)</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σφήκες και σαύρες</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παγωτό φυστικοβούτυρο</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τανγκερει (λ)</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Boheme de l' mar</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Βουτιές στ' "Αστέρια"</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κολύμπι για ώρες.Παιχνίδια με τη θάλασσα και τα κυμματάκια.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κατακόρυφος στην αμμουδιά και στο νερό.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ήλιος</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κόκκινη μύτη</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μυρωδιά αντηλιακού</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φωτογραφίες</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σταυρόλεξα</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άμμος στο βιβλίο</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Βρεγμένο μαγιώ</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μεθυσμένη βόλτα με σάντουιτς στο χέρι</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Χορός στο δρόμο ή παντου</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ύπνος με αεράκι</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ψίθυροι</span></li>
</ul>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-38122670063147827662014-08-01T11:33:00.000+03:002014-08-01T11:33:04.204+03:00οταν πολλα τροφιμα στο ψυγειο κοντευουν να χαλασουν εχω εμπνευση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είχα πάει που λετε το προηγούμενο Σάββατο στη φοβερή λαϊκή μας, εκεί στην Καλλιδρομίου.Δεν ξέρω αν το χετε παθει, αλλά εγω εκεί πέρα θέλω πάντα να τα αγοράσω όλα.Δεν μου εχει συμβεί σε καμιά άλλη λαϊκή αυτό, νόμιζα βασικά ότι ήταν όλες ίδιες, πιο παλιά νόμιζα ότι πάνε και τα ίδια άτομα παντού (νταξ μη βαρατε-τους πωλητές εννοώ-νταξ λεμε..),τελικά έμαθα ότι σε κάθε περιοχή είναι και αλλιώς, εν παση περιπτώση στην Καλλιδρομίου κάθε Σάββατο είναι υπέροχα. Πάω λοιπόν η καλή σου για ψώνια.Πήγα και αργα, είχαν πέσει οι τιμές (νομίζω).Μου είχε μπει η φαϊνή ιδέα να φτιάξω μπριαμ,τελικά το έκανα τουρλού, αλλά αυτο δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι χρειαζόμουν ντομάτες, κρεμμύδια, κολοκύθια και μελιτζάνες. Και βλέπω φίλοι μου ένα πάγκο, που τα χε όλα τα κολοκυθομελίτζανα 0,50 λεπτα το κιλό. Λέω από δω θα πάρω, όλα σε μια σακούλα, με το μάτι μωρέ, για να μη σας τα πολυλογώ, πηρα ΠΟΛΛΑ. Και έφτιαξα το τουρλού, και τρώγαμε 3 μέρες, και έψησα και κολοκυθάκια στο φούρνο, πάλι έιχαν περισσέψει.Και έτσι έφτασε η Τετάρτη.Όπου γυρνώντας σπίτι γύρω στις 8 έπρεπε να μαγειρέψω. Υπήρχε και μισό κιλό φιλέτο γλώσσας στην κατάψυξη, η οποία έχει αρχίσει και μου κάνει νάζια, λέω άσε μη χαλάσει και χαλάσει και το ψάρι, ας το μαγειρέψω. Και ιδού η δημιουργία μου , που ήταν νόστιμη σαν λουκούμι.</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φιλέτο γλώσσας.Απλό.Αλλά πώς. Ακούστε.Διαβάστε.Αφήστε σαλάκι να τρέξει κιόλας αμα θέλετε. Δε παρεξηγώ εγώ , μικρά παιδιά είμαστε;</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θα χρειαστείτε λοιπόν:</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μισό κιλό φιλέτο γλώσσας.Αυτό είναι 3-4 λεπτά φιλετάκια, αρκεί για 2 άτομα, ή για ένα άτομο να φάει 2 φορές, ή για τρία άτομα και να μη χορτάσουν ή για 4 και να τσιμπήσουν.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">1 μελιτζάνα φλάσκα και μια μακρόστενη, αυτή που έχει χρώμα ανοιχτό μωβ και δε ξέρω πως τη λένε.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">4 κολοκυθάκια μικρούλια και άλλα 1-2 από αυτά τα στρογγυλά που έιναι σαν μπαλάκια.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">1 κρεμμύδι.Μέτριο.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μουστάρδα</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μπαλσαμικο κρέμα ή κανονικό (εγώ έβαλα κρέμα, γιατί είναι καιρόσ το ψυγείο και θέλω να της δώσω πόδι, καθόλου δε μ αρέσει στις σαλάτες).</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Λαδι</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αλατι,πιπερι,τζιντζερ,θυμαρι,βασιλικος.</span></li>
</ul>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και τώρα, αφού τα συγκεντρώσατε όλα αυτά τι κάνετε; Για αρχή αναρωτηθείτε."Έχω γάστρα;". Αν ναι, είστε τέλειοι.Αν όχι μη σκάτε,και το αλουμινόχαρτο κάνει δουλειά, εγώ έτσι το κανα γιατί είμαι φτωχιά και δεν έχω πάρει ακόμα γάστρα (για την ακρίβεια όλο το ξεχνάω, αλλά νταξ ρε παιδί μου). Αν δεν έχετε και αλουμινόχαρτο, πάτε πάρετε, αλλιώς δε γίνεται.\</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τώρα κόψτε τα λαχανικάκια σας. Όχι όλα.Τη μακρόστενη μελιτζάνα, τα μικρούτσικα κολοκυθάκια, τη μισή μελιτζάνα φλάσκα, το μισό κρεμμύδι. Αφού τα κόψετε, στρώστε τα στο ταψί, αλατίστε, πιπερώστε, βάλτε λίγο θυμάρι και λίγο λαδάκι.Χώστε χεράκια μέσα και ανακατώστε καλά καλά να πάνε παντού τα από πάνω που ρίξατε. Μπράβο!Ξεπλένουμε χεράκια λαδωμένα τώρα και παίρνουμε το ψάρι και το βάζουμε πάνω από αυτά τα λαχανικά. Ρίχνετε από πάνω θυμάρι, βασιλικό και τζίντζερ και το αφήνετε εκεί.Ωραία. Το επόμενο βήμα είναι να πάρετε το μούλτι ή το μπλέντερ ή ό,τι χρησιμοποιείτε για να λιώνετε πράγματα και βάζετε μέσα την άλλη μισή μελιτζάνα φλάσκα, το μισό κρεμμύδι, μουστάρδα (περίπου 2 κουταλιές της σούπας) μπαλσάμικο (ενα κουταλάκι του γλυκού κρέμα έβαλα εγώ, το κανονικό μπαλσάμικο το υπολογίζω σε 1 κουταλιά της σούπας). Βάζετε και λαδάκι, 2 κουταλιές της σούπας, άντε 3 για να είναι και ελαφρύ βρε παιδιά. Τα λιώνετε καλά. Αυτό θα γίνει σαν μελιτζανοσαλάτα άψητη, θα έχει την υφή της τυροκαφτερής ας πούμε. Πάρτε ένα κουτάλι και απλώστε το πάνω από κάθε φιλετάκι.Το υπόλοιπο ρίξτε το μέσα στο ταψάκι με λίιιγο νεράκι. Τέλος, πάρτε τα στρογγυλά κολοκυθάκια, κόψτε τα λεπτές φετούλες, και στρώστε τα από πάνω.Να καλύψουν όλο το ταψάκι. Έτοιμοι.Ανάψτε φούρνο να ζεσταθεί (αέρας-180 βαθμοί) και σκεπάστε με αλουμινόχαρτο (ή κλείστε τη γάστρα ρε αδέρφια).Βάλτε το στο φούρνο και σε κανα μιαμισάωρο μπορείτε να φάτε. Με το μάτι το ψήσιμο.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φωτογραφία δεν έχω να βάλω, δεν το σκέφτηκα καν.Ηταν όμως όμορφο, λαχταριστό και πεντανόστιμο.Επίσης ελαφρύ.2 ώρες μετά λύσαγα στη πείνα. Αλλά νταξ. Το ψάρι είναι φρούτο. </span></div>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-85875350269494716582014-07-25T22:50:00.000+03:002014-07-25T22:50:46.079+03:00journaling my day<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μαλακίτσες δηλαδή.Διότι μια Παρασκευή συνηθισμένη ήταν και εξακολουθεί να είναι.</span><br />
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και εδώ που τα λέμε, σκορδοκαϊλα σας να μάθετε πώς ήταν/είναι η Παρασκευή μου, αλλά αγαπητοί μου και πιστοί φίλοι, είναι μεγάλος ο καιρός της αποχής μου απο τα γραψίματα, δε νομίζετε; Πρέπει κάπως να κινητοποιηθώ και αυτό το τρόπο διάλεξα. Σας αρέσει δε σας αρέσει, αυτός είναι. </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είναι γαμώτο δημιουργική η περίοδος που περνάω και έχω ένα σωρό πράγματα που θέλω να κάνω..Δυστυχώς είναι άλλα τόσα κι αυτά που πρέπει να γίνουν, οπότε μένει λίγος χρόνος. Δε βαριέσαι.Καλά να είμαστε.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αρκετά με τις εισαγωγές.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παρασκευή σήμερα.25 Ιουλίου 2014. Πάει κι ο Ιούλιος. Τον φάγαμε τον γαϊδαρο,τα 2/3 του καλοκαιριού περάσανε, εγώ ακόμα άσπρη πέτρα ξεξασπρη κι απ τον ήλιο ξεξασπρότερη είμαι πάντως ακόμα, δε ξέρω για σας.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<ul style="text-align: left;">
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 6:45. Πρώτο ξυπνητήρι. Αναβολή.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 7:00. Δεύτερο ξυπνητήρι. Τρίψιμο ματιών, κρακ κρακ ποδιών και πλάτης ," Μ. μου, είναι 7".. απάντηση "μμμ..". Διαφορετικό ξύπνημα από τις υπόλοιπες καθημερινές καθώς ο αγαπημένος μου αντί να συνεχίσει τον υπνάκο του έπρεπε να ξυπνήσει για να προλάβει αεροπλάνο-πατάω γκάζι και σε κλάνω. Ωραία είναι αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι εγώ το πρωί δε μιλιέμαι.Τρέχω τουαλέτα, να ρίξω νερό στη μούρη και να ανοίξει το μάτι μου, μπας και αρθρώσω κουβέντα.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 7:05. Ανοιχτή ντουλάπα, εγώ σε απόγνωση μπροστά της σκέφτομαι τι να βάλω καθώς από χθες έχω πάρει περίπου 32 κιλά και δε θα μου κάνει τίποτα.Μην ανησυχούμε. Πρωινός παραλογισμός, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.Ο Μ.πλησιάζει, βάζει τα γέλια προφανώς,λέει και ένα τραγούδι, γελάω κι εγώ , τι να κάνω, και χύνομαι στο κρεβάτι.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 7:30. Με τα πολλά έχουμε ετοιμαστεί και πίνουμε καφέ ελληνικό, όχι βαρύ. Κλειδώνουμε και παίρνουμε πόδι.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 8:22. Μπαίνω στο λεωφορείο της δουλειάς και βρίσκω θέση μπροστά στη πόρτα για να κατέβω γρήγορα.Η διπλανή μου δεν έπλυνε τα δόντια της και μυρίζει υπνήλα-γαλατίλα και όλο χασμουριέται, αλλά δε κοιμάται κίολας να ησυχάσουμε, μόνο παίζει στο κινητό της.Άσε μας κουκλίτσα μου. </span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 9:00. Είμαι στο γραφείο, πίνω νερό και τρώω κουλούρι, ενώ η Σ. ως συνήθως έχει πάρει σβάρνα τα γραφεία των συναδέλφων και πιάνει κουβέντα πρωινή.Εγώ για άγνωστο λόγο τη γλυτώνω,και αναστενάζω με ανακούφιση. </span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 11:00. Το πρώτο μυτινγκ της ημέρας, κι όχι έτσι-αλλιώς, κι οδηγίες προς ναυτιλομένους και χαζό τσιτσατινγκ με τον μάνατζερ που έχει τατού τα ονόματα των παιδιών του στο δεξί μπράτσο.Όχι Καρυ Μπρατσο. Μπρατσο χερι.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 13:00. Αφού άκρη δε βγάλαμε-ούτε μέση- μετά τις οδηγίες, λέμε να πάμε για μεσημεριανό.Λαντςμπρέικ οι Ευρωπαίοι. Οι μισοί πάνε για σουβλάκια στο Κορωπί.Εγώ με την Ε. και τον Γ. μένουμε στο ταπεινό εστιατόριο της εταιρίας. Ο καθής τα δικά του..Η Ε.έφερε μπριάμ, ο Γ.ταμπουλέ και μπιφτέκι, εγώ η ακαμάτρα δεν έχω μαγειρέψει, παίρνω έτοιμο κατί νουντλς με λαχανικά και σόγια.Πολλή σόγια.Κακό φαί. 3 ποτήρια νερό για να ξεδιψάσω.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 15:00 Η αντιστροφη μέτρηση ξεκινά, άκρη σα να βγήκε, τρώω πασατέμπο και πίνω έναν ελαφρύ φραπέ. Ωραίος συνδιασμός.Για τουαλέτα.Τι να σας κάνω που είμαι δυσκοίλια και κάνω αλχημείες.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 17:00.Τον πούλο.Χαρωποί μπαίνουμε στο λεωφορείο και παίρνουμε τον μακρύ δρόμο της επιστροφης. 1 ώρα αργότερα είμαι στον Κεραμεικό , πανέτοιμη για ένα μπαλετάκι χαρωπό και ξεδωτικό.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 20:00. Μπαίνω σπίτι. Λίγο ιδρωμένη, λίγο πονεμένη, σιγουρα χαλαρή κι ωραία και αναζωογονημένη.Τι σου είναι το μεράκι βρε παιδιά.Μπαλέτο κι άγιος ο Θεός. Ώρα για μαγείρεμα και ντουζ.Ή ντουζ και μαγείρεμα. Ή ταυτόχρονα.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ώρα 21:00 καθαρή πλέον γράφω την ανάρτηση τουτη και ετοιμάζομαι να φάω ρυζάκι. Ελαφρύ και απλό γιατί κάτι ο πασατέμπος, κάτι ο φραπές, κάτι το νερό το αφιλτραριστο της εταιρίας, έχω γίνει κολλητάρι με την τουαλέτα. </span></li>
</ul>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το βράδυ δε ξέρω πως θα εξελιχθεί.Μάλλον σε τίποτα το σπουδαίο. Αλλά το τζούρναλινγκ σταματάει εδώ και μαλλον δε θα ξαναγίνει γιατί ήταν μια μαλακία και μισή και πολύ μετάνιωσα που το γραψα, αλλά ό,τι γράφει δε ξεγράφει από τη άλλη, οπότε την πατήσατε.</span></div>
</div>
<div>
<br /></div>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-42901858794016415542014-06-02T11:28:00.000+03:002014-06-02T11:28:14.149+03:00Ζυγαριάς παράνοιες.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δε ξέρω για εσάς φίλοι μου, αλλά εμένα μου συμβαίνει πολύ συχνά.Αυτή η σχέση που έχω με τη ζυγαριά τα τελευταία 8 χρόνια είναι τουλάχιστον αρρωστημένη.Μια σχέση αγάπης-μίσους.Ή εξάρτησης. Πάντως όχι νορμαλ.</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θα ξεχάσω εγώ που έκλαιγα γοερά και είχα νεύρα γιατί έσπασε η ζυγαριά μου, και πώς θα έλεγχα το βάρος μου όταν θα ήμουν στην Αθήνα για Χριστούγεννα; Ε; Πανικός. </span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ή να μιλήσω για εκείνο το καλοκαίρι του 2008 που έψαχνα στο νησί φαρμακείο για να ζυγιστώ σαν τρελή; </span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και δεν θα αφήσω βέβαια στην ακρη το τελευταίο μου επίτευγμα, το καλοκαίρι του 2012, όπου γυμναζόμουν κάθε μέρα, αεροβικά (τρέξιμο), για τουλάχιστον 1 ώρα, και έτρωγα όσο πιο στεγνά και υγιείνα μπορεί να σκεφτεί κανείς. Η ρημάδα, να μην έχει πέσει κάτω από το 50,5. ΝΕΥΡΑΑΑΑ. Εμ δε τρωω τη πίτσα που παραγγέλνουν οι συγκάτοικες, εμ θα είμαι χοντρή; Γιατί δε ξέρω αν σας το πα..Όταν είμαι πάνω από 50 κιλά, αυτόματα γίνομαι τόφαλος. Φακλάνα.Πατσές εξέχουν από παντού και τα μπούτια μου είναι θεόρατα.</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Όλα αυτά τα χρόνια είχε πολλή πλάκα η καθημερινή, σχεδόν μυσταγωγική, ιεροτελεστεία της ζυγαριάς. Ξύπνημα, τουαλέτα για πιπί μου, και ζύγισμα χωρίς το παντελόνι της πυτζαμας ΦΥΣΙΚΑ. Τρελή είμαι; 200 γρ το λιγότερο ειναι αυτά φίλε. </span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έτσι κυλούσε η ζωή κάθε μέρα, με χαρά αν το νούμερο που έβλεπα ήταν το επιθυμητό, με νεύρα αν ήταν έστω και κατα 100 γρ μεγαλύτερο. Για μένα δεν υπήρχε κατακράτηση υγρών και μαλακίες...Έφαγες παραπάνω κουκλίτσα μου. Τέλος. Σαλάτα και φρούτα μόνο σήμερα. Είχα φτάσει και σε σημείο να μην πίνω νερό το βράδυ για να μη γίνει κατακράτηση και ζυγίζω παραπάνω το πρωί. Παράνοια σας λέω..</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κάποια στιγμή βέβαια, ήρθε και η στιγμή που κατάλαβα ότι δεν είμαι ένα νούμερο πάνω σε ένα γαμωμηχάνημα, αλλά πολλά παραπάνω. Επίσης είδα πόσο πολύ με χαλούσε και με άγχωνε αυτή η διαδικασία του ζυγίσματος, και δεν ήθελα πια να το κάνω αυτό στον εαυτό μου. Τίμια. Λίγο λοιπόν αυτές οι σκέψεις, λίγο το ότι έμενα πολύ συχνά στον Μ., άρα δεν είχα ζυγαριά πρόχειρη, με έκαναν να μην ανέβω πάνω σε ζυγαριά για 4-5 μήνες..Μιλάμε για επικό κατόρθωμα, κι όσοι με ξέρουν θα κουνήσουν καταφατικά το κεφάλι. </span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε κάποια φάση βέβαια, γύρισε και λίγο ανάποδα, και έφυγε αρκετό βάρος χωρίς να το καταλάβω. Οπότε εγώ και η ζυγαρίτσα μου σμίξαμε και πάλι. Άλλες φορές κάθε μέρα, άλλες όχι. Τώρα ας πούμε που μιλάμε έχω να τη δω από τη Παρασκευή και λέω να μην επιχειρήσω επαφές μαζί της μέχρι την επόμενη Παρασκευή.</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παρ'ολα αυτά και για να μην μακρυγορώ με τα δικά μου και σας κουράζω, συγκέντρωσα όλες τις παρανοικές μου σκέψεις, ενέργειες, και λειτουργίες όσον αφορά τη ζυγαριά,σε μια μινι λίστα παρανοικών κανόνων ζυγίσματος..Enjoy και χλευάστε ελεύθερα.Δε παρεξηγώ.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<ol style="text-align: left;">
<li><span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πριν από κάθε ζύγισμα παίρνουμε βαθιές αναπνοές και κάνουμε ασκήσεις ηρεμίας. Η ενασχόληση με τη γίογκα μπορεί να βοηθήσει.</span></li>
<li><span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ποτέ δε ζυγιζόμαστε άλλη ώρα εκτός από το πρωί.Τρελοί είστε; Έχετε φάει, έχετε πιεί νερά!!!Πρωί μόνο, και πριν το πρωινό.</span></li>
<li><span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ποτέ δε ζυγιζόμαστε με ρούχα. Δίοτι έχεις αυτόματα 1-2 κιλά πάνω. Βγάλε και το σορτσάκι σου κοπελιά.Σε βλεπώ.</span></li>
<li><span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έχει πολλή μεγάλη σημασία η θέση της ζυγαριάς. Σε άλλα σημεία σε δείχνει 48, σε άλλα 48,5. Βρείτε αυτό που δείχνει πιο λίγο και βαφτίστε το άλλο σποτ "Εκεί δε πατάει καλά η ζυγαριά".</span></li>
<li><span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Βγάλτε ρούχα, ανεβείτε, κοιτάξτε νούμερο, κατεβείτε. Επαναλάβετε 3 φορές τουλάχιστον. Αυτό λέγεται "επικύρωση του αποτελέσματος".</span></li>
<li><span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αν την προηγούμενη μέρα δεν καταφέρατε να πάτε τουαλέτα για τα κακάκια σας, να είστε επιεικείς με τον εαυτό σας και το νούμερο που θα δείτε. Σκεφτείτε -0,5 κιλο.Αφού έχετε κάνει ασκήσεις ηρεμίας (ή γιογκα).</span></li>
<li><span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το ίδιο ισχύει και αν το προηγούμενο βράδυ ήπιατε πολύ ή φάγατε βρώμικο, ή και τα δύο. Επιείκεια. Βασικά, καλύτερα αφήστε μη ζυγιστείτε καν. Εκτός αν είστε γιόγκι.</span></li>
<li><span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ζυγιζόμαστε κάθε μέρα, ε! Από μέρα σε μέρα μπορεί να έχετε γίνει μια φάλαινα ή ένας ελέφαντας. Ξέρετε τι μπορεί να κάνει ένα πορτοκάλι παραπάνω στη γραμμή σας;;</span></li>
<li><span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τέλος, κι αυτό δεν είναι παράνοικός κανόνας, αλλά συμβουλή, μην την κάνετε ποτέ φίλη κολλητή την καργιόλα τη ζυγαριά.Μας χαλάει όλους.</span></li>
</ol>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Νταξ, το κόβω τώρα. Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά. </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μείνετε μακριά από τη ζυγαριά και φάτε σωστά γιατί αλλιώς θα χαλάσετε, όπως χαλάνε τα μηχανήματα. Αυτά. </span></div>
<div>
<br /></div>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-10612068020194232072014-05-05T10:47:00.002+03:002014-05-05T10:47:45.966+03:00..three long years and your favorite man...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Αυτό το συναίσθημα που ξυπνάς μέσα στον ύπνο σου και χτυπάει η καρδιά σαν να είναι έτοιμη να σπάσει, καιρό είχα να το νιώσω. Όνειρο γεμάτο αγωνία και ήχοι από κουνούπια στ' αυτιά μου.</b></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Έβλεπα λέει ότι ήμουν στον ηλεκτρικό, σπίτι ήθελα να γυρίσω. Είχα πιάσει κουβέντα με 2 ανθρώπους δίπλα μου και απέναντί μου (διότι καθόμασταν) και συζητούσαμε για κάτι σημαντικό μεν, όχι ευχάριστο δε.Δεν θυμάμαι τι ακριβώς..Κάπου εκεί λέει με πήρε ο ύπνος.Και όταν ξύπνησα είχα φτάσει στις Σέρρες. Αγωνία, πως θα γυρίσω, πού θα μείνω, αν έχει ηλεκτρικό που να με γυρνάει από τις Σέρρες στην Ομόνοια..Πήρα τηλέφωνο λέει την αδερφή μου να την ενημερώσω να μην ανησυχει.Προφαν'ως και γελούσε μαζί μου.Εν τέλει και για να μην σας τα πολυλογώ είχε τραίνο.Μπήκα μέσα, ήταν και 3 κοπέλες και τους είπα την ιστορία μου και μου παν να μην ανησυχω γιατι θα προλάβω άνετα να είμαι στην Ομόνοια πριν τις 2..Απλώς ίσως έπρεπε να αλλάξω τραίνο στη Ν. Ιωνία..Κάπου εκεί ξύπνησα παιδιά, γιατί νόμιζα πως 3 κουνουπάκια σβουρίζανε.Εν τέλει ήταν ιδέα μου, δεν είχα αφήσει κανέναν ζωντανο πριν κοιμηθούμε. 4 δολοφονηθηκαν. Ιδρωμένη πήγα για πιπι, και γυρισα να συνεχίσω τον ύπνο μου.Αμ δε..τετοιο γαριδομάτι δεν έχετε ξαναματαδει..</b></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Περίεργα πράγματα..Μπορεί να έφταιγαν τα 2 αυγά μάτια που έφαγα για βραδυνο. Αφού δεν το σηκώνεις κούκλα μου το πολύ φαί, τι το θες..</b></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Σε άλλα νέα και επειδή ξέρω πως σας έλειψα (τόσο καιρό έχω να γράψω άλλωστε), το ΣΚ που μας πέρασε ήταν κάπως περίεργο.Όχι μωρέ τόσο επειδή ήταν η "επέτειος" τριών χρόνων από τότε που ο Νικάκης έφυγε. Πιο πολύ γιατί όλα συνηγορούσαν στο να μην μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου.Ούτε αυτόν , ούτε τη μέρα , ούτε τα 3 χρόνια. </b></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Πάει πέρασε όμως. Και του χρόνου καλα να μαστε.</b></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Καλά θα 'μαστε δηλαδή.</b></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Το whatsapp στο κινητό μου βαράει ασταμάτητα.Πριν 1 βδομάδα , η φιλη μας η Α. ξενητεύτηκε once again, για Ολλανδία αυτή τη φορά.Βρηκε καλή δουλειά, και θα βγάλει πάρα πολλα λεφτα και θα γινει μεγαλη και τρανη και γιάπισσα, αν και λεει πως δε θέλει (να γίνει γιάπισσα) , αλλά πως μάλλον θα γίνει. Ετσι που λέτε, βαράει το κινητό , σκάνε φωτοραφίες από το σαλόνι, από τη βεράντα, από το κάροτσι του σουπερμάρκετ, από την οδοντόβουρτσα.Χαμός. Έμαθε κι η Σ. να χρησιμοποιεί το ιντερνετ στο κινητό της (μετά από 1,5 χρόνο) και επικρατεί ενθουσιασμός και πανηγυρικό κλίμα. Φτάσαν και τα γενέθλια της Β., που σημαίνει οτι 29, και σε 1,5 μηνα κι εγω. Αλλά δε με νοιάζει και πολύ. Μικροδείχνω άλλωστε και επίσης όλα είναι σε μια ομαλή σειρά, άρα γιατί να αγχωθώ.Υγεία κι αγάπη να υπάρχει βρε παιδιά.</b></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Έχω και καινούργιο σπίτι..Σας το πα;;Βέβαιαααα..Οχι δικό μου.Ενοίκιο. Αλλά με συγκάτοικο φανταστικό. (καρδούλεςκαρδούλεςκαρδούλες).Ωραία είναι. Και διαφορετικά.Και δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά πολύ μ'αρέσει.Αυτά τα νέα.</b></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Επιστροφή στη δουλειά τώρα..issues εχουν να λυθούν.. Καλή εβδομάδα!</b></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Υ.Γ. Η συχνότητα αναρτήσεων μου θα επανακάμψει.Θα το δείτε!Σας απειλώ.</b></span><br />
<br />
<br />
<br /></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-54492795111528187032014-03-06T14:54:00.000+02:002014-03-13T14:47:26.350+02:00..just because..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σταθμός ΒΙΚΤΏΡΙΑ, ώρα 18:37. Βγαίνω γρήγορα από το βαγόνι για να προλάβω το στριμωξίδι στις κοιλιόμενες (δεκα σκαλάκια όλα κι όλα, αλλά κουβαλάω και 6-7 κιλά στην πλάτη μου). Περπατάω προς τα 'κει και το δρόμο μου κόβει ένας γκριζομάλης κύριος με μπλε κουστούμι και κάτι χαρτιά στα χέρια του. </span><br />
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">[Ανοιγει παρένθεση] Θυμαστε μήπως ένα τραγούδι του Χάρη και του Πάνου του Κατσιμίχα, που το είχε τραγουδήσει γύρω στο 1996 ο Αντώνης Βαρδής;..Ένα που έλεγε <a href="http://www.youtube.com/watch?v=DKEyOIJpbb4">"Πέρασε κάποια και φορούσε τ'άρωμά σου"</a>..; Αν όχι πατήστε να το θυμηθείτε, υπάρχει λόγος. [Κλείνει η παρένθεση]. </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μου κόβει λοιπόν το δρόμο ο κύριος, και μου έρχεται μια μυρουδιά (πάντα ήθελα να γράψω μυρουδιά αντί για μυρωδιά.Τέλεια λέξη) πολύ γνώριμη στα ρουθούνια. Όμορφη και καθαρή μυρουδιά. Ασυναίσθητα χαμογέλασα κάπως και τον πλησίασα κι άλλο τον κύριο. Μπήκα ακριβώς πίσω του στις κυλιόμενες και μύριζα.. Είχα πάθει πλάκα, η καρδιά μου χτύπαγε πολύ δυνατά εκείνη την ώρα, και δεν ήμουν τελείως σίγουρη γιατί. </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μίλαγε με τον διπλανό του, που είχαν βγει μαζί από το τρένο. Κάτι έλεγαν για κάτι που είχαν να κανουν στις 19:00. Κράταγαν Ριζοσπάστη, κατάλαβα τι είχαν.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η καρδιά μου πιο δυνατά τώρα..Ένα σκαλί πίσω από τον γκριζομάλλη κύριο.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τι σου είναι οι <a href="http://margkw.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html">μυρωδιές</a>.. Aqua di Gio..</span></div>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-52767263052565708622014-02-04T14:10:00.000+02:002014-02-04T14:10:12.552+02:00Η τηλεμεταφορά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και τι σας ζητάμε κύριοι που ασχολείστε με τη Φυσική; Να ανακαλύψετε την τηλεμεταφορά.Αυτό και τίποτα άλλο.Διότι σκεφτείτε το..Με ένα άνοιξε-κλείσε των ματιών σου βρίσκεσαι εκεί που θες. Στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη, στα Καλύβια για μπριζόλες, στο σπίτι σου..</span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φυσικά αυτό θα σήμαινε την κατάρρευση των συγκοινωνιών..Πάνε τα αεροπλάνα..Και τα πλοία..Ίσως μόνο για εμπορικούς λόγους να χρησιμοποιούνταν..Και εντάξει, εμείς σκοτιστήκαμε για το αν θα έχει αεροπλάνα..Αφου τηλεμεταφορά.Οι ταλαίπωροι οι μεγιστάνες όμως..Αχ μωρέ τα κακόμοιρα..</span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θα πρέπει λοιπόν να υπάρχει κάποιο κόστος για την τηλεμεταφορά.Ναι μεν-αλλά, που λέμε. </span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δηλαδή, θα είχε ο καθένας από εμάς κάποιο όριο..Θα μπορούσε να τηλεμεταφερθεί 1-2 φορές τη μέρα..ή 4-5 την εβδομάδα..Αυτό επίσης θα είχε ως συνέπεια την κατανάλωση ενέργειας. Θέλω να πω, τελειώνεις από τη δουλειά σου, που βρίσκεται στου διαόλου το κέρατο (με καίει το ζήτημα-καταλαβαίνετε) γύρω στις 6:00. Ανοιγοκλείνεις τα μάτια και τσουπ!Είσαι στο σπίτι σου στις 6:03! Είσαι όμως το ίδιο κουρασμένος με το να είχες χρησιμοποιήσει λεωφορείο, μετρό (τρένα,αεροπλάνα και βαπόρια σκουριαμένα) και να χες φτάσει στις 8:00 πίσω. Ποιο το όφελος θα μου πείτε; Ε, έχεις ρε αδερφάκι μου τις 2 ώρες που θα έτρωγες στο δρόμο για τη πάρτη σου..Και μη μου πείτε πως δεν είναι σημαντικό αυτό. </span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σκέψου και το άλλο.Ας πούμε-σενάριο δεύτερο- έχεις σχέση από απόσταση.Αράζεις σπίτι..Αντί να μιλήσεις στο σκαιπ, ανοιγοκλείνεις τα μάτια, και σε 5 λεπτά είσαι Παρίσι ξερω γω. Οκ..Κουρασμένος, σαν να είχες πετάξει 6 ώρες, αλλά μαζί με το έτερον σου ήμισυ που το χεις σε εκτίμηση. </span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολύ ωραία σενάρια. Όλοι μας ευχαριστημένοι και χωρίς να καταρρεύσει η παγκόσμια οικονομία. </span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Γι αυτό επαναλαμβάνω στους απανταχού Φυσικούς! Την τηλεμεταφορά και τα μάτια σας παιδιά! Και γρήγορα! </span><br />
<br />
<span style="color: #45818e; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">(Μη με παρεξηγείτε για τις παραπάνω σκέψεις. Έγιναν έπειτα από μεθύσι, με χανγκόβερ, και αναλύθηκαν, με την επίσης χανγκοβεριασμένη αδερφή μου, διεξοδικά!)</span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-30434144580415601712014-01-20T23:52:00.000+02:002014-01-20T23:54:42.877+02:00πριν με πάρει ο ύπνος ..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">..κι ενώ κάπως κρύωνα, και κάπως με πλάκωνε η ένταση και οι σκέψη του τι είναι σωστό, τι λάθος τι έτσι τι αλλιώς, τι να πω , τι να μην πω, αυτός ήρθε..</span><br />
<span style="color: #274e13;"><b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;"><br /></span></b></span>
<span style="color: #274e13;"><b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">
</span></b></span><br />
<div id="lyrics-body-text">
<span style="color: #274e13;"><b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">
</span></b></span>
<div class="verse">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=0OlWFjPoYhw"><span style="color: #274e13;"><b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Perhaps it's the color of the sun cut flat<br />
And covering the crossroads I'm standing at<br />
Or maybe it's the weather or something like that<br />
But daddy, you been on my mind</span></b></span></a></div>
<div class="verse">
<br /></div>
<div class="verse">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=0OlWFjPoYhw"><span style="color: #274e13;"><b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">I don't mean trouble, please don't put me down, don't get upset<br />
I am not pleading or saying, "I can't forget you"<br />
I do not walk the floor bowed down and bent but yet<br />
Daddy, you been on my mind</span></b></span></a></div>
<div class="verse">
<br /></div>
<div class="verse">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=0OlWFjPoYhw"><span style="color: #274e13;"><b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Even though my mind is hazy and my thoughts ,they might be narrow<br />
Where you been don't bother me nor bring me down in sorrow<br />
It don't even matter who you're waking with tomorrow<br />
Daddy, you're just on my mind</span></b></span></a></div>
<div class="verse">
<br /></div>
<div class="verse">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=0OlWFjPoYhw"><span style="color: #274e13;"><b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">I am not asking you to say words like yes or no<br />
Please understand me, I'm not calling for you to go<br />
I'm just breathing to myself, pretending not that I don't know<br />
That daddy, you been on my mind</span></b></span></a></div>
<div class="verse">
<br /></div>
<div class="verse">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=0OlWFjPoYhw"><span style="color: #274e13;"><b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">When you wake up in the morning, baby, look inside your mirrorOh, you know I won't be next to you, you know I won't be nearI'd just be curious to know if you can see yourself as clearAs someone who has had you on her mindAs someone who has had you on her mind</span></b></span></a></div>
</div>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-11189932686170780752014-01-13T16:15:00.000+02:002014-01-13T16:15:32.590+02:00φίλε έλα απόψε που πονάω ή που δεν πονάω και τόσο πολύ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μεγάλη κουβέντα η λέξη φίλος, δε νομίζετε; Μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν ήξερα καν πώς να ορίσω τον φίλο. Πολύ εύκολα έπαιρνε κάποιος αυτό το τίτλο από μένα. Τα τελευταία όμως χρόνια το σκέφτηκα πιο θοροουλι που λένε και στα εγγλέζικα, και έβγαλα έναν δικό μου ορισμό σχετικά με το ποιός είναι φίλος.</span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φίλος είναι αυτός που είναι εκεί. Στη χαρά και στη λύπη. Κυρίως στη λύπη.Για να σε στηρίξει ή τελοσπάντων για να κάνει ό,τι μπορεί. Ο φίλος κάνει ό,τι μπορεί.Κι ας είναι το πιο μικρό πραγματάκι. 'Όπως πχ. να σου φέρει ένα παγωτό.Ή να σε πάρει τηλέφωνο να σου πει αυτό το "Γεια χαρα!Εδώ είμαι!". Κι ας λείπει. Είναι εκεί όμως.</span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φίλος είναι αυτός που σ'αγαπάει.Δηλαδή κάνει το πρόβλημά σου δικό του . Στεναχωριέται με τη λύπη σου!Χαίρεται με τη χαρά σου. Κυρίως αυτό. Δύσκολο. Αλλά ο φίλος έτσι είναι. Θα χαμογελάσει πλατιά όταν του πεις τα όμορφα νέα, θα αρχίσει να ξεφωνίζει μαζί σου όταν πετύχεις έναν στόχο σου και όταν σε δει να κλαις θα κλάψει. Ή θα πάρει το χέρι σου και θα το σφίξει. Και δε θα κοιτάξει το ρολόι του.</span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φίλος κάποιος γίνεται με πολλούς τρόπους.Νορμάλ και ανορθόδοξους. Μπορεί να τον ξέρεις από πάντα, και να είναι φίλος by default.Όλα τα παραπάνω να έχουν χτιστεί ή να υπάρχουν από πάντα. Ξέρεις όμως ότι υπάρχουν. Μπορεί πάλι, να τον γνώρισες σε μια στιγμή περίεργη και κάτω από συνθήκες που σας έκαναν να έχετε μια σχέση τελείως διαφορετική από αυτή που έχουν δύο άτομα που γνωρίζονται 2 μήνες. Από την άλλη μπορεί να ήταν και πάντα μπροστά στα μάτια σου και να μην το χες καταλάβει. Και μια βόλτα στη Χριστουγεννιάτικη Αθήνα να είναι αρκετή για να πεις, "μα είναι η φίλη μου!".</span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο φίλος δεν φεύγει.Είναι κοντά ακόμα κι αν χαθείτε κι αν αλλάξετε.Σ αγαπάει με τα ελλαττώματά σου. Κι αυτό το γεγονός κανει και σένα από μόνο σου να τον αγαπάς για όλα τα ελλατώματα του. Κι αν αυτό δε συμβαίνει, μάλλον δεν είσαι φίλος. Πόσοι όμως στ'αλήθεια μπορούν να δουν το καλό που κρύβει ο καθένας μέσα του; Και να το ξεχωρίσει από το ελλάτωμα με τέτοιο τρόπο ώστε το ελλάτωμα να γίνει προτέρημα και λόγος για περισσότερη αγάπη; Δεν ξέρω.Μπορεί και να το μπέρδεψα..Αλλά τους τελευταίους μήνες νιώθω μια κρίση ανάμεσα σε μένα και τις φίλες μου. Και προφανώς κατι κανω στραβά, κάπως χάνομαι κι εγώ και κλείνομαι, αυτό είναι ένα ελλάτωμα..Αλλά συμβαίνει.Και ξέρω πως κάποιες από αυτες το πιάνουν.Και με αγαπούν έτσι. Γιατί είναι φίλες..Με στεναχωρεί όμως η απόρριψη από ανθρώπους που περιμενα να με δεχτούν αλλιώς.Όπως κανω κι εγω.. Το παραπάνω ποστ δεν ηταν υποδειξεις Σκέψεις ήταν. Δεν ξέρω αν εγώ είμαι έτσι απέναντι σε αυτούς που θεωρώ φίλους μου.Αυτό προσπαθώ. Μπορεί να είμαι και λάθος. Αλλά τι να γίνει, έτσι είμαστε.. Οι άνθρωποι γενικότερα.</span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-31748049140821964482013-11-27T12:28:00.001+02:002013-11-27T12:29:18.934+02:00..κι ολα τα ίδια μένουν; οχιιιιι..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Τρόμαξα λίγο. Και θα σας πω αμέσως και γιατί. </b></span><br />
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Σήμερα είναι μια μέρα στη δουλειά που το μυαλό απλώς αρνείται να συνεργαστεί και να έρθει κατά Κορωπί μεριά. Ντάξει φυσιολογικό είναι και αυτό ενίοτε.Μπορεί να φταίει που με ενοχλούσε το στομάχι μου και δεν κοιμήθηκα καλά..Τι το θελα κι εγώ το σπανακόρυζο νυχτιάτικα;</b></span><br />
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Για άλλο πράγμα όμως τρόμαξα.. Τρόμαξα διότι διαβάζοντας αναρτήσεις που είχα ποστάρει 5 χρόνια πριν , είδα ομοιότητες..Και διαφορές είδα.Πολλές.Καλές.ΟΚ. Αλλά οι ομοιότητες οι συγκεκριμένες δεν θα πρεπε να υπάρχουν.Όχι μετά από 5 χρόνια.Όχι μετά από όσα μεσολάβησαν. Το γαμημένο το <a href="http://margkw.blogspot.gr/2008/11/honeyspaggeti.html">μελομακάρονο</a> . Αυτό. Δεν το θέλω άλλο αυτό. Δεν είναι ίδιο τώρα, όχι.Αλλά καμιά φορά μοιάζει.Και τρομάζω, αλήθεια..Θα περάσει, I guess. </b></span><br />
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Αλλαγή.Πολλές βασικά , αλλά η μια μεγαλύτερη και πολύ στενάχωρη.. Πριν 5 χρόνια μου την έσπαγε που ημουν μόνη και ξαφνικά γυρνούσαν οι γονείς μου από τη δουλειά και το σπίτι γέμιζε φασαρία και ζωή..ΑΧ να ξαναγινόταν αυτό..Σε αυτή τη φάση ανυπομονώ τα απογεύματα να γυρίσει η μητέρα μου και να πούμε δυο σαχλαμάρες..Η αλήθεια είναι πως δεν κάνει τόση φασαρία μόνη της..αλλά όσοι ξέρετε, πιάνετε τι θέλω να πω..</b></span><br />
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Καθόλου δεν το χω σήμερα κι αυτά που γράφω δεν έχουν συνοχή καμία. Αλλά δεν πειράζει , δεν μπορούμε και πάντα να είμαστε όπως νομίζουμε πως αρμόζει..</b></span><br />
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Λερώθηκε το καθαρό μου τζιν με καφέ. Νευρίασα με μενα πολύ. Αδιορθωτη είμαι, κοτζαμ γαιδάρα και λερώνομαι σαν 5χρονο.Ασχετο. </b></span><br />
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Αυτά.</b></span><br />
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Τρόμαζω πάντως να ξέρετε..</b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><a href="http://1.bp.blogspot.com/-qELSEOHf2hY/UpXJRkzXY2I/AAAAAAAAATA/QZ7Zh0DtZAI/s1600/atomheartmother.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-qELSEOHf2hY/UpXJRkzXY2I/AAAAAAAAATA/QZ7Zh0DtZAI/s1600/atomheartmother.jpg" /></a></b></span></div>
<span style="color: #0b5394; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><a href="http://1.bp.blogspot.com/-jJ7tYCHH1tA/UpXJRq0Ce_I/AAAAAAAAAS8/0eZIk-CkDkg/s1600/brocolli.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-jJ7tYCHH1tA/UpXJRq0Ce_I/AAAAAAAAAS8/0eZIk-CkDkg/s1600/brocolli.jpg" /></a> </b></span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-32703784545416047842013-11-20T09:53:00.000+02:002013-11-20T14:20:37.836+02:00Νυσταγμένο πρωινό ποστ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έτρεχα μέσα στη βροχή με την ομπρέλα μου, να προλάβω το μετρό. Ένας αστεγος, κάτω από ένα υπόστεγο στην Μπενάκη, μου είπε καλημέρα. Χαμογελαστός. Και του πα κι εγω.</span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε ακτίνα 4 μέτρων το πολύ από μένα (κι αυτό σημαίνει τριγύρω μου παιδιά- ακτίνα, δηλαδή σκεφτόμαστε κύκλο- δεν ειμαστε κι όλοι σπουδαγμένοι μαθηματικοί γι αυτό και το τονίζω) βρίσκονται άνθρωποι. Τι θες να βρισκόταν δηλαδή ρε Μαργκαρετ, θα μου πειτε, ζόμπι; Και θα χετε και δίκιο. Παρεμπιπτόντως (πτόντως πτόντως) το "Walking dead" αυτή η σειρά με τα ζόμπια είναι μια μαλακία και μισή, μη τη δείτε, εγώ τη βλέπω βέβαια, τρώγοντας σποράκια, αλλά με έχει επιρεάσει και όλο σκέφτομαι πως θα πεταχτεί κανα ζόμπι και θα τρέχουμε. Εφυγα απο το θέμα όμως,και επιστρέφω τώρα, είναι που λέτε άνθρωποι τριγύρω μου.Ανθρωποι που στα 25-26-27-28-29 τους εργαζονται, είναι υγιείς και φαινομενικά τα χουν όλα που θέλουν. Αμ δε. Γκρινια φιλοι μου. Απο τις 9 ως τις 5-6, γκρινια.Ανικανοποιητος κόσμος και αναρωτιέμαι γιατί.Πόσα θέλει κάποιος για να είναι ευτυχισμένος ας πουμε;</span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μαλακες, πολύ εύκολη είναι η ευτυχία. Υγεία ξερω γω.Ήλιος. Αγκαλιά. Ενας φουντωτος βασιλικός.Μια κουβέρτα απαλή στον καναπέ.Μυρωδατα σεντόνια. Ενας καφές μυρωδάτος στο σπίτι σου. Η ξεκούραση μόλις γυρίσεις από τη δουλειά. Ένα χαμόγελο αγαπημένο.Ένα ζεστό φαγητό (ας είναι και ξαναζεσταμένο ρε φιλε). </span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μη γκρινιάζεται ρε τριγύρω μου όλη μέρα. Τώρα βρέχει ας πούμε..και 482397293 ανθρωποι κοιμούνται στο δρόμο. Χωρίς τίποτα από τα παραπάνω. Και παίζει να σου πούν και καλημέρα.</span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-68406432524585980312013-10-17T12:20:00.003+03:002013-10-17T12:21:23.933+03:00σαμθινγκ ολντ σαμθινγκ νιου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span lang="EL">Εργασία και χαρά.
Αυτές οι δύο λέξεις χαρακτηρίζουν τις τελευταίες μέρες μου και είμαι λίγο σε
φάση φτουφτουφτουμημεματιασω, αλλά δεν ξέρω μπορεί τελικά ο Διας να έχει κάνει
όντως το θαύμα του για φέτος και να ευνοεί εμάς τους καλούς Καρκίνους.Άσε που
χθες που παραγγείλαμε κινέζικο με τον αγαπημένο μου, το </span>fortune cookie <span lang="EL">μου 'πε πως έρχεται η ευημερία. Θα δούμε..<o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ξεκίνησα δουλειά
όμως αγαπητοί μου αναγνώστες και αυτό είναι το μεγάλο νέο της εβδομάδας, για να
μην πω της χρονιάς ολόκληρης.Όχι δεν θα το πω, έγιναν και πιο ωραια πράγματα
(καρδούλεςκαρδουλεςκαρδουλεςκαρδουλες). Εν πάση περιπτώση, βρισκόμενη σε ένα εργασιακό
περιβάλλον κοντά στα νερά μου, κάνοντας κάτι
που γενικά "το χω" και μπεστ οφ ολ, σε ένα τμήμα με άτομα της
ηλικίας μου και απολύτως συζητήσημα και γαμάτα στην πλειοψηφία τους. Μια χαρά
δηλαδής. <o:p></o:p></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span lang="EL">Αυτό ήταν το νέο
και το παλιό, που δεν είναι ακριβώς παλιό αλλά ισχύει πάντα, είναι ότι
ανυπομονώ για το </span>live <a href="https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=10&cad=rja&ved=0CFkQtwIwCQ&url=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3Dv1ErVV_3Q-U&ei=YqtfUs_iOcXH7Aax2IGoBA&usg=AFQjCNGxi3kk8B0BYX7WQzkESmZjebHMSA&sig2=pufb6sPLztFcv-VjvL-Jsw&bvm=bv.54176721,d.ZG4">Sancho 003</a><span lang="EL">, τη Δευτέρα στο </span>six dogs. <span lang="EL">Και αν δεν τους ξέρετε αναγνωώστες μου , να τους μάθετε και να πάτε να τους
ακούσετε. Δεν θα το μετανιώσετε, αυτό το εγγυώμαι.Σας έχω πει ποτέ ψέμματα;
οοοοχι..Αρα να πάτε. Αυτά.<o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span lang="EL">Πολλή μουσική
παίζει πάλι αυτό το καιρό και έχω πάθει πλάκα με μια μπάντα, τους </span><a href="https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&ved=0CCcQtwIwAA&url=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DR990oiRxy6U&ei=uKpfUqH7BMuJhQeduYDgBg&usg=AFQjCNHyI6eJuf3ph7GCfTfN2suuqNNJ6g&sig2=-cMOjzLix88IoBCB6Be6Zw&bvm=bv.54176721,d.ZG4">AcousticLadyland.</a> <span lang="EL">Νταξ, οι τύποι δεν
παίζονται. Και δεν θα πω περισσότερα γιατί είναι αμαρτία να μην ακούσετε μόνοι
σας. Ντεφινατλι!<o:p></o:p></span></b></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Σας χαιρετώ για
την ώρα και θα επανέλθω συντόμως!</b></span><o:p></o:p></span></div>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-14423280373002671632013-08-26T12:54:00.001+03:002013-08-26T12:54:10.384+03:00Δεν υπάρχει δε θέλω, υπάρχει δε μπορώ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έτσι λέω εγώ.Υπάρχουν πράγματα που απλά δεν τα μπορούμε. Είτε να τα κάνουμε είτε να τα αντέξουμε. Διαβάζοντας λοιπόν ένα αντίστοιχο άρθρο ενός φίλου, και δεδομένου του ότι αυτό το "ΔΕΝ" ορθώνεται τεράστιο μπροστά μου τις τελευταίες μέρες θα σας πω κι εγώ τι "ΔΕ ΜΠΟΡΩ".</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<ol style="text-align: left;">
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να φάω φασολάκια φρέσκα.Για κανένα λόγο.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και δεν μπορώ να ξυπνήσω αν δεν πιω γάλα.Όχι καφέ. ΓΑΛΑ.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δε μπορώ να μαγειρέψω χωρίς να κάνω την κουζίνα σκατά.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Επίσης δεν μπορώ να την καθαρίσω και να πλύνω τα πιάτα αν δεν βρέξω το πάτωμα.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να φτιάξω καφέ και να μη μου χυθεί καφές έξω από το κουτί.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να κάνω κατακόρυφο.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να κοιμηθώ αν ακούω Leonard Cohen.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ, ο χειμώνας με πληγώνει</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να στεναχωρώ τους άλλους</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να θυμώσω με κάποιον.Ισως να νευριάσω στιγμιαία, αλλά μου περνάει.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να απογοητεύω αυτούς που αγαπώ</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να κάνω ποδήλατο ή να περπατάω ή να τρέχω ή να κάνω οποιαδήποτε διαδρομή χωρίς να ακούω μουσική.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να βλέπω στη ζυγαριά αριθμό πάνω από 50 όταν βρίσκομαι πανω της.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς να είμαι σκεπασμένη.Ακόμα και στον καύσωνα.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και δεν μπορώ να κοιμηθώ και αν δεν έχω κάνει μπάνιο.Ή αν αισθάνομαι βρώμικη.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ τον κόσμο που γκρινιάζει.Συνέχεια.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να καταλάβω την ευχαρίστηση που προσφέρει το μπαντζι τζαμπινγκ ή η πτώση με αλεξίπτωτο/</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς που πάνε στη θάλασσα και δε θέλουν να βρέξουν τα μαλλιά τους.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να μου λένε ψέμματα.Κυρίως γιατί το καταλαβαίνω.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ τους Ολλανδους. Ετσι απλά.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να φορέσω τζιν αν δεν το νιώθω άνετο πάνω μου. </span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να μην πηγαίνω μπαλέτο.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να κάνω τρέμολο στην κιθάρα.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ ακόμα να παίξω φυσαρμόνικα.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ την Μποφίλιου. Θέλω να της χώσω μια κάλτσα στο στόμα.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δε μπορώ να με ειρωνεύονται.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ να ησυχάσω αν τα χέρια μου δεν είναι καθαρά.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν μπορώ τα κουνούπια.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ούτε τις κατσαρίδες.</span></li>
<li><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ούτε τα ζωηρά μικρά σκυλιά που πηδάνε πάνω σου και γαβγίζουν υστερικά.</span></li>
</ol>
<div>
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αυτά. Για πείτε κι εσείς..</span></div>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-35907645404591578672013-08-20T19:10:00.005+03:002013-08-20T19:11:23.459+03:00Οι τελευταίες μέρες του Αιντχόβεν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Φτάνουμε στο τέλος.10 μέρες έμειναν.Οι αναποδιές ΦΥΣΙΚΑ και υπάρχουν!Άλλωστε μιλάμε για αυτή τη μοναδική αλληλεπίδραση Μαργαρίτας-Ολλανδίας που είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από ομαλά ρέουσα. Εδώ είμαστε όμως και αυτή τη φορά δεν το βάζουμε κάτω. Περιμένουμε το τέλος λοιπόν. Για την να μη λέω όμως ανακρίβειες..Δεν το περιμένω..Όχι έτσι απλά..Το ονειρεύομαι.Στον ύπνο μου, στον ξύπνιο μου, και στο ενδιάμεσό του. Και πάντα χαμογελώ. </span></span><br />
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Και σκέφτομαι αναλυτικά αυτά τα 3 χρόνια εδώ, σαν σεζόν από σειρά(κι εγώ πρωταγωνίστρια φυσικα και δεν θέλω σχόλια):</span></span><br />
<br />
<b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">YEAR ONE-Pilot</span></b><br />
<br />
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Και φτάνουμε λοιπόν το πρωί της 7ης Αυγούστου 2010 στο Αιντχόβεν με τον Νικάκη, και είμαστε σαν τα βλαμμένα μπαμπάς και κόρη.Δεν ξέρουμε που μας παν τα 4 και πέρνουμε ταξί για αποστάσεις 5 λεπτών περπάτημα. Ενθουσιασμός δεν το λες ότι επικρατεί, ένα σφίξιμο στο στομάχι περισσότερο, το οποίο εγώ το απέδιδα στο ότι το προηγούμενο βράδυ είχα τσακωθεί με τον Π. και είχα ξαγρυπνήσει. Κάτι πήγαινε στραβά όμως από εκείνη την 1η μέρα. Παρόλα αυτά υπήρχε και η όρεξη του να εξερευνήσεις τη καινούρια πόλη και να πιεις καφέ παντού και να πας σε όλα τα μαγαζιά και να γνωρίσεις κόσμο..Κι έτσι κι έγινε..Πρώτα τυχαία γνωρίσαμε τη Λ. και τον Φ. και μια μέρα μετά τον Π. και τον Μ. Και τα βράδια γυρνούσα στο "κουτί" μου κι έπεφτα για ύπνο. Ανήσυχο.Και τα υπόλοιπα πάνω κάτω τα ξέρετε, τι έγινε, τι δεν έγινε, πόσα ταξίδια στην Ελλάδα, κλάμματα, χωρισμοί μεγάλοι και μικροί, θάνατοι μεγάλοι και μικροί, αληθινοί και μούφα..Χαμός στο ίσωμα. Εμ το λεγε το ζώδιό μου ότι το 2011 δεν θα ήταν καλή χρονιά, αλλά εγώ δεν πίστευα.Φέτος που λέει θα ναι η χρονιά μου με τον Δια στο Καρκίνο, θα το πιστέψω γαμώτοδιαμου. </span></span><br />
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Στα χαιλάιτς πάντως, μιλώντας για το κεφάλαιο Αιντχόβεν, θα βάλω τους μπόλικους φίλους. Κανονικούς κι από το πουθενά. Ωραίο.Απρόσμενο.Σιγά να μην κάνεις φίλους στα 25 σου, σε ένα μέρος που πας προσωρινά.Κι όμως.Το μπεστ όφ ήταν η Θ. η μετέπειτα συγκάτοικος.Γιατί το κουτί δεν με χώραγε πιά.Ούτε ο τόπος.Γενικότερα.</span></span><br />
<span style="color: #351c75;"><br /></span>
<b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">YEAR TWO-Καταλάβατε ή να κάνω και κακά;</span></b><br />
<br />
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">5 Σεπτέμβρη του 2011 και καταφτάνω στο Αιντχόβεν έπειτα από 2μηνες "διακοπές". Τις πιο περίεργες που έκανα ποτέ. Στο σπίτι με περιμένουν 5 άτομα. Ουφ! Ευτυχώς..δεν θα άντεχα μοναξιά..Η Θ. έχει μαγειρέψει μακαρόνια με κιμά, που θαρρώ πως ξέρει ότι είναι το αγαπημένο μου, αλλά ακόμα δεν έχω διευκρινήσει αν το έκανε επίτηδες ή καταλάθος. Τρώμε όλοι μαζί και ξεκινάει η 2η χρονιά.Εγώ είμαι σε μια κατάσταση πού είναι η μπάλα, και προσπαθώ να μαζέψω τα ασυμάζευτα. Μαθήματα, εργασίες ε και καμια βόλτα Παρασκευοβράδυ, αλλά σπάνια.Το σπίτι έχει την τιμητική του και ο κρύος χειμώνας το επιβάλλει. Ο Οκτώβρης με βρίσκει σε μεγάλες μεγαλοψυχίες και απλόχερο μοίρασμα αγάπης ανεξαρτήτως κατεύθυνσης. Ο Νοέμβρης είναι μια από τα ίδια, με τη μόνη διαφορά πως έχει αρχίσέι να μου τη δίνει που κανω τον μαλάκα. Τον Δεκέμβρη έχουμε πια και καινούρια συγκάτοικο..Και γινόμαστε 3 κορίτσια. Και ωραία περνάμε, δε λέω. Αλλά εγώ με το Αιντχόβεν..ΔΕΕΕΕ...Μετά τα Χριστούγεννα έχω αρχίσει να βαράω διάλυση. Δεν αντέχω τίποτα και κανέναν. Όλα σαν να μου φταίνε. Αλλά νταξ..περνάει ο καιρός.Εύκολα σχετικά.Η καλή παρέα στο σπίτι διευκολύνει την κατάσταση αλλά δεν λύνει και τα μέσα θέματα. Η μανούλα μου κάνει δώρο ένα γιουκαλίλι, και σώζομαι από Μάιο μέχρι Ιούλιο. Και μετά καλοκαίρι.</span></span><br />
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Βασικό καλοκαίρι..Που από το πουθενά κι αυτό, άλλαξε πολλά..</span></span><br />
<b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />YEAR THREE-Δεμπορωδεμπορωδεμπορωδεμπορωσμπρωξεεεεεεεεεε</span></b><br />
<span style="color: #351c75;"><br /></span>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">8 Σεπτέμβρη 2012.Φτάνω σε μια ηλιόλουστη Ολλανδία.Σε ένα καθαρό σπίτι.Και με την καλή μου Θ. να τελειώνει τη διπλωματική της και να ξενυχτάει.Και ανυπομονώ να έρθει κι η σειρά μου..Και γίνονται πολλά..Και φεύγει η Θ. και έρχεται άλλη συγκάτοικος, και όλα είναι λίγο πιο ξένα. Ήταν που ήταν η φάση σκατά, απέγινε. Εγώ σε μόνιμο πανικό πλέον, να μη μου κάνει καμιά εντύπωση. Δεν έχω όρεξη για τίποτα, χαίρομαι μόνο όταν είμαι μόνη σπίτι.Ή όταν μιλάω στο σκάιπ. Και τον Οκτώβρη γίνομαι και γούορκινγκ γκερλ σε μουλτινάσιοναλ εταιρία, αλλά δεν μου καίγεται καρφάκι.Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι πόσες μέρες μείναν για τα Χριστούγεννα..Κι αρχίζουν τα μηνύματα στα φέισμπουκ και μια ωραία αναμονή. Περνούν και τα Χριστούγεννα και επικρατεί η παγωμάρα για όλα αυτά που γινήκανε και μας άλλαξαν τα φώτα για μια ακόμα φορά και εγώ λέω, ποιος Διας στον Καρκίνο ρε παιδιά, το 2013 δεν μπήκε ωραία, ο Διας γαμιέται και δεν πάει στον Καρκίνο, ο Καρκίνος πάει παντού και άλλα τέτοια κάφρικα και κανείς δεν γελάει μαζί μου, αλλά δεν πειράζει γιατί δεν αστειευόμουν και πολύ.Όπως είπα όμως περνάει ο καιρός, με τα πάνω και τα κάτω του, και έρχεται ο Μάρτης ο καλός και<a href="http://www.youtube.com/watch?v=K2itpiansa0"> μια Κυριακή του Μάρτη</a> αρχίζει και αλλάζει το πράγμα και παίρνει το δρόμο του.Τον δρόμο της επιστροφής και του τέλους.Και να 'μαι! 20 Αυγούστου σε ένα κουτί, να περιμένω για το τέλος..</span></span><br />
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Με το καλό..</span></span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-68971634227175069832013-07-08T22:54:00.003+03:002013-07-08T22:55:34.993+03:00Premenstrual Syndrome<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="color: #134f5c;">Αυτό με έχει εξουσιάσει σήμερα και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ-λες και είμαι καμιά χθεσινή και μου συμβαίνει πρώτη φορά-και έχω κάτι νεύρα..μα κάτι νεύρα.Και μια δυσφορία ανείπωτη και δεν μπορώ καν να περιγράψω και τα κορίτσα της παρέας θα καταλάβουν, εσείς οι άντρες εξαφανιστείτε γιατί δε γνωρίζετε.Τίποτα.Και φταίτε για όλα ξέρωγω.Νταξ, ασφαλείς είστε, μακριά βρίσκομαι, δεν διατρέχετε κάποιο κίνδυνο αλλά στην μικρή περίπτωση που η φίλη σας(Αδερφή σας, κοπέλα σας , μάνα σας) βρίσκεται στην ίδια κατάσταση κάντε <a href="http://www.naturopathnsw.com.au/wp-content/uploads/pms2.jpg" target="_blank">ΑΥΤΟ</a>. Τώρα που το σκέφτομαι κίολας δεν είναι και τόσο μικρή η περίπτωση αυτή, οπότε πατήστε και δείτε τι πρέπει να κάνετε να τελειώνουμε. </span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="color: #134f5c;">Ώχου πια..Και όχι, δεν φταίει η περίοδος. Η αναμονή της φτάιει για τα νεύρα μας, εντάξει.Αντε.</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-CD_yhDEqK48/UdsWIE0j2bI/AAAAAAAAAQI/E0VffavQch8/s1600/PMS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-CD_yhDEqK48/UdsWIE0j2bI/AAAAAAAAAQI/E0VffavQch8/s320/PMS.jpg" width="250" /></a></div>
<br />
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Και μετά από αυτό το ευχάριστο διάλλειμα ή μάλλον την εντυπωσιακή αν μη τι άλλο έναρξη, συνεχίζω σε άλλα νέα.</span></span><br />
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Δεν έχω νέα. Σαπίζω στο Αιντχόβεν μετά την εξέταση και του τελευταίου μου μαθήματος περιμένοντας το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Και ασχολούμαι και με μια απαλλακτική για ένα άλλο μάθημα (μάλλον αυτό θα είναι το τελευταίο) που δεν μου βγαίνει και συγχίζομαι και πελαγώνω και σηκώνω τα χέρια ψηλά. Η διπλωματική όμως προχωρά , με λίγες διορθώσεις και μόνο το κύριο (αλλά σχεδόν έτοιμο) κείμενο να λείπει. Χεστήκατε αναγνώστες μου, γνωρίζω, αλλά είπαμε.Προχωρώ σε άλλα νέα.Τι να κάνω που μόνο αυτά είναι τα νέα μου. </span></span><br />
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Κάτι που δεν περίμενα ποτέ να ξεστομίσω θα σας πώ τώρα, οπότε κρατηθείτε, έρχετε βαρύγδουπη δήλωση. Νομίζω πως θέλω να χειμωνιάσει. Μουαχαχαχαχαχαχα. Και καλά δεν χόρτασα χειμώνα φέτος. Όχι. Χόρτασα. Και με το παραπάνω. Μπούχτησα. Και δεν βαρέθηκα το καλοκαίρι.Αν μη τι άλλο.Απλά είμαστε ήδη στη μέση του και δεν το χω χαρεί.Οπότε από το να σιχτιρίζω, άντε να χειμωνιάσει να θυμηθώ τον ελληνικό χειμώνα (πώς λέμε τον ελληνικό καφέ) και να γίνει αυτή η ολοκλήρωση επιτέλους. Γενικότερα. Ξέρετε. Ώρα μας είναι. </span></span><br />
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Ακούω τώρα το <a href="http://www.toradiofono.gr/">toradiofono.gr</a>, παίζει ο Παπαμιχάλης, που είναι έξοχος, αλλά μου έβαλε την Βικάρα τη Μοσχολιού και <a href="https://www.youtube.com/watch?v=gvLDKpoM0B8" target="_blank">του Αγίου Βαλεντίνου</a>, και για κάποιο λόγο ενώ δεν μου κολλάει με τίποτα τώρα, με συγκινεί πάρα πολύ σε σημείο να έχει φύγει δακρυάκι χωρίς κανένα μα κανένα λόγο. Όχι νταξ, ο λόγος είναι στον τίτλο.</span></span><br />
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Θέλω να φάω παγωτό , αλλά δεν πρόλαβα το σούπερμάρκετ, πούλο τώρα, θα πιω κανα γάλα να ξεγελαστώ. Γειά.</span></span><br />
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Και για να μην ξεχνιόμαστε </span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Mq7HdQyevl8/UdsY1bK8b_I/AAAAAAAAAQY/L86TxuVQO9g/s1600/675-PMS.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="251" src="http://4.bp.blogspot.com/-Mq7HdQyevl8/UdsY1bK8b_I/AAAAAAAAAQY/L86TxuVQO9g/s320/675-PMS.gif" width="320" /></a></div>
<br />
<ul style="text-align: left;"></ul>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-22486927522031515982013-06-05T13:21:00.000+03:002013-06-05T13:21:24.304+03:00Σήμερα θα σας πω μια ιστορία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ήταν Κυριακή, και ήταν παλιά. Πολύ παλιά, σε φάση να μη θυμάμαι καλα καλά πότε.Αλλά ήμουν μικρή και μου άρεσε ακόμη να πηγαίνω με τον μπαμπά βόλτες την Κυριακή. Τότε ήταν η εποχή που είχαμε στανταρ πρόγραμμα κάθε Κυριακή. Που περιλάμβανε βόλτα στον Κήπο (το Ζάππειο μωρέ), να δούμε τα ζωάκια για 8329749327493275932η φορά με την ίδια σειρά πάντα (παπιεςλυκοικατσικεςκοτεςπαπιεςπαλιελαφιζαρκαδιπαγωνιμαιμουλιονταριαπαπαγαλακια), μετά να αγοράσουμε λαχείο από την κυριούλα που ήταν πάντα στο ίδιο μέρος, μετά να παίξουμε στα γρασίδια και εγώ να σκαλίζω το ρυάκι νερού με ένα ξύλο και να λέω ότι θερίζω, μετά κούνιες, μετά να παίξουμε κοκκινοσκουφίτσα στο πλακώστρωτο δρομάκι με την κληματαριά, μετά άλλες κούνιες, μετά πορτοκαλάδα στο στάδιο απέναντι, και μετά παγωτό για το σπίτι από το IGLOO στην Ευτυχίδου.</span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εκείνη την παλιά Κυριακή όμως δεν έγινε έτσι.Είχε συννεφιά και όλοι ήταν λίγο κουρασμένοι. Η γιαγιά η Ελένη είχε μείνει σπίτι γιατί ο μπαμπάς κι η μαμά είχαν πάει βόλτα το προηγούμενο βράδυ και όλο ροχάλιζε και την άκουγα γιατί κοιμόταν στο δωμάτιό μου σε ένα ντιβανάκι. Και ο μπαμπάς είπε να πάμε αλλού βόλτα, με το αυτοκίνητο, στην εξοχή, μαζί με τη γιαγιά και να μαζέψουνε και χόρτα και εγώ δεν καταλάβαινα γιατί έπρεπε να πάμε αλλού, εγώ στον Κήπο ήθελα να πάω πάλι, αλλά δεν είπα τίποτα και σκεφτόμουν ότι θα κάνει ζέστη και θα ζαλίζομαι μέσα στο αυτοκίνητο αλλά δεν πειράζει γιατί θα έρθει και η μαμά μαζί και θα κάτσει πίσω μαζί μου και θα με παίρνει αγκαλιά και θα μου δίνει φιλιά. Και πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε βόλτα κάπου σε ένα βουνό και ήρθε και ο νονός μου με τη Δήμητρα και την Αριαδνη και ούτε που κατάλαβα πότε συννενοήθηκαν, αλλά χάρηκα που ήρθαν οι φίλες μου μαζί και δεν θα βαριόμουν τουλάχιστον. Και πήγαμε εκεί στην εξοχή και όλοι οι μεγάλοι μάζευαν χόρτα και εμείς τα παιδιά ψάχναμε σπαράγγια γιατί άρεσαν στην Αριαδνη και νομίζαμε ότι μπορεί και να βρισκαμε.Τελικά δεν βρήκαμε, και η Αριάδνη έκλαιγε αλλά ο νονός μου της είπε ότι θα της πάρει από τον μανάβη. Και μετά πήγαμε σε μια ταβέρνα για να φάμε κι εγώ ήθελα να πάω στο αμάξι του νονού μου για να είμαι με τα κορίτσια και το αυτοκίνητο μύριζε ζεστή trident μέντα -μπλε- και ζαλιζόμουν, αλλά πάντα έπαιρνα όταν μου έδινε ο νονός τσίχλα κι ας μην μου άρεσε που έκαιγε.Και πήγαμε στην ταβέρνα και φάγαμε παϊδάκια που εμένα δεν μ αρεσαν πάρα πολύ , αλλά πάντα παϊδάκια ζητούσα.Ανώμαλο από μικρό. Και μετά μπήκαμε στο Λάντα και γυρίσαμε σπίτι αφού πρώτα περάσαμε από το Νεο Κόσμο για να αφήσουμε την γιαγιά και απο το IGLOO για να πάρουμε παγωτό. </span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αυτή ήταν μια πολύ παλιά <a href="http://www.youtube.com/watch?v=HVyMCg8syzY" target="_blank">Κυριακή</a>.</span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-53284936488159476922013-06-03T20:47:00.002+03:002013-06-03T20:47:47.854+03:00να σας πω μια ιστορία;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πέρασαν δύο μήνες αγαπητέ αναγνώστη, και εγώ άφαντη. Σχωράτε με.Δεν φταίω εγώ. Φταίει ο έρωτας (<a href="http://youtu.be/T1dIjHpHjuY?t=5s" target="_blank">όλα τα χει πει η ευλογημένη</a>). Καλα νταξ, όχι μόνο..Ξέρετε τώρα, τρεξίματα, Ολλανδίες, μαλακισμένες συναναστροφές και διαδικασίες, βόλτες, διπλωματικές φφφ..Δεν είχα και πολλή έμπνευση το παραδέχομαι. Γουατέβερ όμως, τώρα μου ρθε. Μεταξύ της κυρίας Etta James και του απογευματινού καφέ. Γιατί μπορεί αγαπητέ αναγνώστη να κοντεύει βράδυ,αλλά ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στη χώρα που από Μάιο και μετά, τον πούλο,νύχτα δεν έχει και πολύ. Ξυπνάω φίλε μου σήμερα έντρομη, φώς έξω, μου έπεφτε ο ήλιος μέσα στο μάτι. Τρόμαξα, ήθελα να είμαι νωρίς στη σχολή.Τι σκατά, δεν χτύπησε το ξυπνητήρι στις 7; Κοιτάω, ήταν μόλις 5..Ε..Ξανακοιμήθηκα. Αλλά έκλεισα και την κουρτίνα πρώτα.Η προσωρινή συγκάτοικος Δ., δεν είχε κάποιο θέμα.Κοιμόταν το κορίτσι. Χα!Έκπληξη.Είμαι σε άλλο σπίτι, όχι στο δικό μου. Και πώς να είμαι στο δικό μου βέβαια, αφού το ξενοίκιασα.Βέβαιααα..Από τον Απρίλη.Επειδή γυρνάω σιγά σιγά.Και η Ολλανδία γίνεται το προσωρινό μου μέρος.Χουχουχου (τρίψιμο χεριών). Φιλοξενούμαι λοιπόν στην καλή την Δ.που είναι εξαιρετικό κορίτσι και μια χαρά τα πάμε. Ευτυχώς για λίγες μέρες , γιατί η συμβίωση σε ένα δωμάτιο είναι ζόρικο πράμα. Πίνω λοιπόν τον απογευματινό ελληνικό καφέ μου, ακούω τον κύριο Κορτσέλη στο <a href="http://www.toradiofono.gr/">www.toradiofono.gr</a> και υποτίθεται ασχολούμαι με τη διπλωματική μου ενώ με βαράει η υποψία ήλιου που έχει βγάλει σήμερα. Όπως καταλαβαίνετε βέβαια, μόνο μετη διπλωματική δεν ασχολούμαι. Τέλειωσαν κι οι ζωές στο κάντι κρας, γάμα τα! Αντί λοιπόν να ασχολούμαι με τα Enterprise Reference Architectures σκέφτομαι διάφορα παρελθοντικά γεγονότα, όπως εκείνη τη συναυλία που είχα πάει τον Σεπτέμβρη του 10. Μου τη θύμησαν σήμερα οι μουσικές επιλογές της αδερφής μου. Νίοφερτη εγώ στην Αιντχόφα, και μια Κυριακή μου στέλνει η Θ.ένα άλμπουμ του Mark Lanegan μαζί με την Isobel Campbell (ναι βρε, την Belle από τους Belle & Sebastian), το Hawk. Το ακούω κι εγώ, όμορφο ήταν , τον Λάνεγκαν τον αγαπούσα ήδη , και την Μπέλ βέβαια, μου λέει η Θ. παίζουν στο Effenar την άλλη Κυριακή, πάμε. Ε, πάμε της λέω. Και πήγαμε. Από τότε, νομίζω δεν έχω ξανακούσει το Hawk. Και δεν αγαπώ πια την Μπελ τόσο. Ίσως να την αγαπούσα ακόμα αν μας είχε ζητήσει ένα κέρμα. Γιατί αυτό της έλειπε. Ο Μαρκ ομως..αχ..</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έτσι ξεκίνησαν οι συναυλιοβόλτες μου στην Ολλανδία. Ψέμματα.Πρώτα είχαν προηγηθεί οι <a href="http://www.youtube.com/watch?v=qfTb4JUkzV8" target="_blank">NoBunny</a>, που πολύ ωραία είχαμε περάσει , και ήταν και το πρώτο μας ραντεβού με τη φίλη μου τη Θ., νομίζω το έχω ξαναπεί αυτό.Ακολούθησαν κι άλλες συναυλίες, αλλά δεν θέλω να πω γι αυτές, δεν θυμάμαι καν γιατί αναφέρθηκα σ αυτή, αλλά δεν θα διαβάσω παραπάνω να θυμηθώ γιατί θα χαλάσω τη μαγεία. (τσσσσ).</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παλιά μου φαίνεται..ναι παλιά πολύ, πριν 3 χρόνια..Ξεκινήσαμε από τα space boxes της De Lismortel , πήγαμε στην Geldropseweg και τώρα είμαστε νομάδες μεν , αλλά με καλή παρέα θενκ γκοντ στις καινούριες εστίες. 'Ολα αλλάζουν, συνέχεια. Οι άνθρωποι, οι σχέσεις με αυτούς, οι καταστάσεις..όλα μεταβάλλονται. Σκάνε καινούρια πράγματα από το πουθενά, άλλα δεδομένα αλλάζουν, εκπλήξεις έρχονται και μετά παύουν να είναι εκπλήξεις (γιατί ας το πούμε-φαινόταν το πράγμα, από τον Γενάρη του 2012 που ξεκίνησε η "γνωριμία" με εκείνη την κοπέλα).Το μόνο που μένει σταθερό είναι οι Ολλανδοί. Αυτοι ρε φίλε, βρέξει χιονίσει (και χιόνισε και πολύ φέτος) 12 η ώρα θα φάνε λαντς, και μόλις ξεμυτίσει ο ήλιος πίσω από το μαύρο σύννεφο, θα βάλουν σαγιονάρα και θα κάνουν μπάρμπεκιου.Να ναι καλά τα παιδιά, να χαίρονται τη ζωή τους εδώ.Αλλά μακριά μου πλιζ. </span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ε αυτά.Τέλειωσε ο καφές, λέω να ασχοληθώ με τη διπλωματική πάλι.Αφού παίξω πρώτα Κάντι Κρας. Γεια σας! (Τελικά ιστορία δεν είπα-μόνο μαλακίες-αλλά δεν πειράζει, σας την έφερα και σας έκανα να διαβάσετε)</span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-87205699885149489532013-04-05T20:31:00.000+03:002013-04-05T20:33:17.944+03:00γεια σας και χαρα σας κι αερα στα πανια σας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Καιρό έχω να έρθω βόλτα κατα δω, είναι το τρέξιμο, είναι που δεν υπάρχει και κάτι να γράψω, άσε που θα γκρίνιαζα κατα πάσα πιθανότητα, οπότε είπα "αστο κούκλα μου καλύτερα". Ναι με είπα και κούκλα.Σήμερα και χθες δεν με λέω έτσι, μου τη σπάει η φάτσα μου, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.</span><br />
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τελευταία μου αρέσει πολύ να γράφω με τέτοιες τελίτσες. Νομίζω πως φταίνε τα άπειρα ριπόρτ που γράφω για τη διπλωματική και τα διορθωμένα βέρσιον.Βάζω πολλές τέτοιες κουκίδες και αρίθμηση, γιατί ο Πολ ο καθηγητής μου, θέλει να έχει στρακτσουρ το ντόκιουμεντ, ε κι εμένα μ αρέσει πώς να το κάνουμε. Οπότε μπορεί και να γράψω με τελίτσες.</span></li>
<li><span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μπα. Δεν έχει πλάκα αν όντως δεν χρειάζονται οι τελίτσες.Άρα θα σταματήσω εδώ.</span></li>
</ul>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Λοιπόν είμαι πια πεπεισμένη ότι εδώ στην Ολλανδία , και μάλλον στην βόρεια Ευρώπη γενικότερα, η άνοιξη δεν θα έρθει ποτέ. 5 Απρίλη και η θερμοκρασία είναι 2 βαθμοί κελσίου. Κάθε βδομάδα χιονίζει και για ήλιο ούτε κουβέντα. Αυτή την εβδομάδα βέβαια για να τα λέμε και όλα, είχε μια ιδέα ήλιου την Τρίτη (με 43624835 μποφόρ βέβαια-> ΚΡΥΟ) και ΔΕΝ ΧΙΟΝΙΣΕ . Ούτε του παπα μην το πείτε παιδιά!ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΠΑΠΑ! (μουσική από το "Ρετιρέ" μπαίνει κάπου εδώ). </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Να ζούσαμε λέει σε κάποιο κινούμενο σχέδιο.Να είμασταν καρτούν βρε αδερφέ. Που χιονίζει μια φορά το χρόνο και είναι και Χριστούγεννα. Κατάλαβες; Καρτούν. Ναι. Μ αρέσει.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άνοιξη δεν περιμένουμε λοιπόν, λογικά ούτε και καλοκαίρι, αλλά εμένα δεν με απασχολεί καθόλου.Σε 12 μερούλες θα γυρίσω πίσω, θα παρω μια μεγάλη τζούρα Άνοιξης και αγάπης και ήλιου και λουλουδιών (καρδούλες τριγύρω μου καθώς γράφω-έχω μετατραπεί σε καρτούν είπαμε) και τις υπόλοιπες μέρες που θα είναι μισο Ολλανδικές θα είμαι περαστική.Για τα τελείώματα διπλωματικής και για τα 2 σκατομαθήματα. Αλλά δεν γαμιέται..Έρχεται καλοκαίρι. Και όχι , δεν σκέφτομαι διακοπές.Καθόλου δεν με νοιάζει...Αλήθεια. Οι απογευματινές μου βόλτες στην Δ.Αεροπαγείτου μου είναι υπεραρκετές. </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολλή μουσική ακούω αυτές τις μέρες. Και κανούρια πράγματα αλλά και παλιά ξεθαμένα. Εκεί επέρχεται ένα κάψιμο βέβαια , καθότι την προηγούμενη βδομάδα τραγούδαγα από το πρωί μέχρι το βράδυ <a href="http://www.youtube.com/watch?v=b1aTAuqe8IA" target="_blank">αυτο</a>. Το είχα βέβαια στο μυαλό μου από <a href="http://www.youtube.com/watch?v=7vygLXMCqXg" target="_blank">αυτή την έκδοση που είναι πανυπέροχη και θα την αγαπήσετε όλοι και ακούστε την.</a> Άκουσα για πολλές ώρες τον Τομ Γουέιτς και τον ερωτεύτηκα ξανά, και τον Μαρκ Λανεγκαν επίσης. Γενικά όλο με ακουστικά στα αυτιά είμαι κι αυτό είναι πολύ ωραίο αν και μόνον αν δεν ξεμυαλίζομαι. Πρέπει να βγαίνει και η δουλειά ταυτόχρονα,καταλαβαίνετε.Αυτή η βδομάδα δεν πήγε όπως θα θέλαμε γουερκουαιζ,και όχι μόνο γουέρκγουάιζ, γενικά σκατουλένια ήταν , αλλά είπαμε.Ακούσαμε μουσική και παίξαμε κιόλας (μουσική). Ωραίο πράγμα να σου σκάει η έμπνευση.Απαίσιο να σου σκάει όταν δεν μπορείς να το κάνεις (3 το πρωί, 11 το πρωί ενώ είσαι στη δουλειά κλπ) . Το ποδήλατο μου πάντως και η ντουζιέρα με άκουσαν αρκετά να τραγουδάω. </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άλλο θέμα..</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Διάβασα χθες ότι έγινε μια έρευνα που έλεγε ότι η μέση Ελληνίδα έχει πάει με 10 άντρες κατα μέσο όρο κι ο μέσος άντρας με 30 γυναίκες. Ντάξει, εγώ αυτά δεν τα πιστεύω..Λένε εκεί έναν αριθμό οι συνετευξιαζόμενοι να χει ο δημοσιογράφος να πορεύεται. Γιατί σκέψου, να ρωτήσει ας πούμε την άλλη "με πόσους άντρες έχεις πάει;" κι αυτή να αρχίσει να μετράει..Και να περνάει η ώρα..και να μην απαντάει..επειδή μετράει.Ντροπή. Θα την πει τσούλα. Ή να ρωτήσει τον άλλο "Με πόσες γυναίκες έχεις πάει Κώστα;" "- Με 2 "να απαντήσει ο Κώστας. Ρόμπα. Όποτε, καταλαβαίνετε.Ψέματα θα είπαν πολλοί εκεί. Δεν ξέρω γιατί συνεχίζω να μιλάω γι αυτή την έρευνα.Ας με σταματήσει κάποιος. Μεγάλη υπερένταση.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ακούω το <a href="http://www.youtube.com/watch?v=6k8es2BNloE" target="_blank">"Little Black Submarines" από τους Black Keys</a> τώρα και για κάποιο λόγο αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι η Μιχαλακοπούλου στο ύψος του Χίλτον. Να είναι γαλάζιος ο ουρανός όμως και να μυρίζουν οι νερατζιές.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Επίσης πίνω ένα ανθρακούχο νερό που το λένε S.PELLEGRINO.ΣΠΕΛΕΓΚΡΙΝΟ που το λέει η αδερφή μου. Δεν βρήκα Περιέ στο σούπερμάρκετ, μ' άρεσε και το μπουκάλι του.Το πρόβλημα είναι ότι κατουριέμαι συνέχεια και βαριέμαι να ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες για να πηγαίνω για πιπί. Οπότε κρατιέμαι μέχρι τελικής πτώσης και μετά τρέχω. Γι'αυτό και θα κλείσω τώρα αυτή την ανάρτηση. Έχω κι ένα πλυντήριο να απλώσω.Αντίο.Τρέχω.</span></div>
<br /></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-15556193706746764242013-02-16T17:49:00.000+02:002013-02-16T17:49:35.009+02:00Intuition<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.1875px;">"Intuition</b><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.1875px;"> is the ability to acquire knowledge without </span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Inference" style="background-color: white; background-image: none; font-size: 13px; line-height: 19.1875px; text-decoration: initial;" title="Inference">inference</a><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.1875px;"> and/or the use of </span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Reason" style="background-color: white; background-image: none; font-size: 13px; line-height: 19.1875px; text-decoration: initial;" title="Reason">reason</a><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.1875px;">."</span></span></i><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 19.1875px;">Το λένε και διαίσθηση αλλιώς. Εγώ μαλλον απο αυτό έχω μπόλικο.Σε αφθονία. Βγαίνω σωστή στις υποθέσεις μου κυρίως όταν το αποτέλεσμα δεν μου κάνει. Οχι νταξ, ψέμα.Γενικά.Και όταν με συμφέρει το αποτέλεσμα ειμαι intuitive. Δεν ξέρω πως γίνεται.Σαν να έχει μια διαφορετική μυρωδιά ο αέρας, η ατμόσφαιρα να είναι κάπως.Και προφανώς δε μιλάω για μαλακίες και όνειρα.Είναι άλλο.Άλλο πράγμα. </span></span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 19.1875px;">Τον τελευταίο καιρό, είμαι τίγκα στα διαισθητικά συναισθήματα. Ίσως να παίζει ρόλο η έντονη συναισθηματική μου φόρτιση και να συμβαίνει αυτό.Καταλαβαίνω πάντως τα πάντα πριν συμβούν. Γι αυτό και για κάποιες καταστάσεις είμαι ήρεμη. Αμα δεν υπάρχει η διαίσθηση όλα κομπλε.Για άλλες έχω διαίαθηση αλλά δεν με απασχολεί. Αυτό το κάτι που υπάρχει στον αέρα του σπιτιού το νιώθω 3-4 μέρες τώρα.Και συνδιαζόμενο με κουβέντες συγκεκριμένες ή εκφράσεις προσώπου βγάζει πολύ νόημα. Οπότε ναι, είμαι σίγουρη ότι κάτι παίζει.Αλλά μάντεψε! ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ. </span></span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 19.1875px;">Αυτά είχα να πω για την διαίσθησή μου. Και επειδή πριν λίγο μίλησα με την σοφή αδερφή μου και μπήκα στη θέση μου, πάω να ακούσω ταραντέλες και να σκεφτώ τι ώραια θα είναι σε πολύ λίγο καιρό που θα φύγω από δω.Και δεν με νοιάζει τίποτα άλλο.</span></span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 19.1875px;"><br /></span></span>
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 19.1875px;">Ακούστε και μια <a href="http://www.youtube.com/watch?v=_JSw3YPWN4Y&feature=share" target="_blank">υπεροχότητα </a>που βρήκα πριν </span></span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-82865796827940372742013-02-02T18:22:00.000+02:002013-02-02T18:22:03.471+02:00τι λειπει τι φταιει και η καρδια μου κλαιει.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Είναι μέρες τώρα..κάθε βράδυ.Και το συναίσθημα ίδιο πριν και μετά. Επανάληψη. Ξανά. </span></span><br />
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">" Τα περασμενα καιγονται, στη λησμονια πετανε, γίνονται αγιατρευτες πληγες τις νύχτες και πονάνε" .Ναι , δεν ξερω αν ειναι αυτό.Πιο πολύ παίζει ο τίτλος.Τι λείπει ,τι φταίει. Κλπ.κλπ.Τα ίδια. </span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-xnhI2grao4c/UQ080G9i9GI/AAAAAAAAAPE/E8dIyHdf--Q/s1600/margaritampampas.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-xnhI2grao4c/UQ080G9i9GI/AAAAAAAAAPE/E8dIyHdf--Q/s320/margaritampampas.jpg" width="248" /></a></span></span></div>
<span style="color: #38761d;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Βρήκα τι λείπει τώρα.Επειδή είναι μέρες τώρα..Κάθε βράδυ..Τι λείπει. Τώρα; Αυτό</span></span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-24647130285228480092013-01-27T17:55:00.000+02:002013-01-27T17:55:07.865+02:00Να τα πώ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μάλλον θα τα πω.Όσα δηλαδή μπορώ να πω αυτή τη χρονική στιγμή και όσα βγαίνουν.</span><br />
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Διαβάζετε με δική σας ευθύνη, και αν δεν με ξέρετε και πολύ καλύτερα να μην συνεχίσετε, γιατί θα με πείτε γκρινιάρα και μαλακισμένη και άλλα άσχημα. Αν με ξέρετε και θέλετε ακόμα να με ξέρετε πάλι δική σας η επιλογή, εγώ τώρα για μένα θα τα πώ, κι όποιος θέλει διαβάζει, αλλά με δική του ευθύνη μόνο. Εντάξει;</span><br />
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πάμε.</span><br />
<br />
<br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μάλλον θα τα πω.Όσα δηλαδή μπορώ να πω αυτή τη χρονική στιγμή και όσα βγαίνουν. Είναι πολύ νωρίς ακόμα. Κανένα ξέσπασμα μεγάλο, μια παγωμάρα μόνο. Το μυαλό σε συνεχή λειτουργία για κάποιο λόγο.Υποθέτω για να μην σκέφτεται. Αλλά σκατά.Πλήρης αποτυχία , όλο σκέφτομαι, άλλη δουλειά δεν κάνω. Τις μέρες αυτές η πόλη (ο Θεός να την κάνει) μου φαίνεται πιο άσχημη από ποτέ. Άσχημη και παγωμένη.Βοηθούσαν και τα χίονια τις προηγούμενες μέρες, αλλά δεν εννοώ αυτό. Είναι παγωμένη ρε παιδί μου.Σαν να είναι μια στεναχωρημένη πόλη. </span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σήμερα έβρεξε.Η θερμοκρασία ανέβηκε απειλητικά στους 3 βαθμούς και η βροχή έλιωσε τα χιόνια. Περιμένα λίγο μήπως ξεπλύνει καμιά ασχήμια.Αυτή η ελπίδα που εμείς οι αισιόδοξοι έχουμε ενίοτε.Αλλά τζίφος φίλοι μου.Εξακολουθεί να είναι άσχημη η πόλη, και όλα. Και παγωμένα ακόμη. Όπως είναι τα χέρια μου, η μύτη μου και τα πόδια μου. </span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παίζει να έχω χάσει και λίγο την αίσθηση του χρόνου. Φέτος( όχι το 2013, τη σεζόν εννοώ, από Σεπτέμβρη και μετά ) μου φαίνονται όλες οι μέρες ίδιες..Η διαφορά έγκειται στο αν θα κάτσω στον καναπέ το σαββατοκύριακο ή στην καρέκλα της τραπεζαρίας. Και την τελευταία βδομάδα νιώθω να έχω χάσει λίγο και την αίσθηση του χώρου.Πραγματικά είναι πολύ όλο αυτό. Ο καιρός είναι πολύς.Που εχει περάσει.Και που μένει.Και ταυτόχρονα είναι και λίγος.Που έχει περάσει και που έχει μείνει. Και δεν ξέρω και πολύ τι λέω. Απο Σεπτέμβρη και μετά η Μαργαρίτα ήταν χαρούμενη τον Δεκέμβρη. Και τις πρώτες μέρες του Γενάρη.Μονο. Κακό κακό. Ναι μωρέ , το καταλαβαίνω. Δεν είμαι χαζή. Αλλά ξέρω και πότε θα ξαναείμαι χαρούμενη και με όρεξη για ζωή και γενικά Μαργαρίτα. Μη λεμε μαλακίες.Δε θέλω να γκρινιάζω αλλά όλο αυτό κάνω όταν είμαι εδώ. Μου φταίνε όλοι και όλα και χαμογελάω λίγες στιγμές που είναι πιο ευχάριστες..Αυτές που θα μιλήσεις στο τηλέφωνο, ή θα λάβεις το αναπάντεχο μήνυμα ή θα ακούσεις ένα τραγούδι ή θα πάρεις την κιθάρα και θα παίξεις κάτι που σ αρέσει..</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πάλι καλά.</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και τώρα τι.Εγώ ας πούμε τώρα αν μπορούσα θα ήμουν εκεί.Με την Ε. και μετά δεν ξέρω.Εκεί θα μουν πάντως. Δεν παρατάω τίποτα όμως γιατί είναι κι αυτός ο γαμημένος εγωισμός μου που δεν με αφήνει.Ο εγωισμός όμως αυτός που μόνο εναντίον μου βγαίνει.Δεν είναι αυτός δηλαδή που λες ΕΓΩ πρώτα και κανεις αλλος.Οχι ρε. Χαλάκι να μας πατήσουν ακόμα.Με μικρά ή μεγάλα γράμματα. Είναι ο εγωισμός του "εγω θα τα καταφέρω" . Δεν ξερω αν το λενε καν εγωισμο αυτό, αλλά τελευταία μπούμερανγκ μου γυρνάει νομίζω και όσο πάω να το ρίξω πίσω το μπούμερανγκ και να το κάνω φρίσμπι και να φύγει μακριά και να πάρει μια φυσιολογική πορεία, τόσο αποτυγχάνω.Και να σου η λούπα σκέψεων κι άντε πάλι απ την αρχή σαν το άγραφο χαρτί που λέει κι ο Νικολάκης ο Πορτοκάλογλου..</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κοιταω κάθε πρώι στον καθρέφτη τη μούρη μου. Και είμαι άσχημη.Από μέσα. Όπως πριν 1.5 χρόνο περιπού.Ή λίγο λιγότερο, η συσσορευτικά. Και αυτό είναι που πρέπει πρώτα να τακτοποιηθεί. Γιατί το ρεζουμέ είναι ένα. Άν κοιτάξω στον καθρέφτη και πω μπάζο είσαι, αυτόματα ο συνειρμός λέει "όχι εσύ..η ψυχούλα είναι λίγο μπάζο τελευταία.". Αυτά τα ευχάριστα είχα να πω.Ελπίζω να μην το φτάσατε ώς το τέλος.</span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-65662096557721862612013-01-16T17:44:00.002+02:002013-01-16T17:47:55.036+02:00δεν ξηγιεσαι καλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν πιστεύω στο η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.Ούτε κατα διάνοια.Νομίζω επειδή δεν με συμφέρει.Αν το 2013 πάει όπως ξεκίνησε, τη γαμίσαμε παιδιά.Είπαμε όμως.Δεν πιστεύουμε σε αυτή την ανόητη παροιμία. Γιατί όλα κι όλα , έχουμε σοφότατες παροιμίες (πχ. "Ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια") αλλά και ανόητες, σαν αυτή.Ας αγνοήσουμε λοιπόν πόσο κάρτα και φάουλ ξηγιέται μέχρι στιγμής το 2013. </span><br />
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν επεκτείνομαι άλλο.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σήμερα λέω να μαγειρέψω φακές.Κάνει πολύ κρύο και οι -14 τη ζητάνε τη σούπα τους. Άνοιξα το ντουλάπι σήμερα πριν φύγω από το σπίτι και τις είδα εκεί και μου το καναν το κλικ.Και θυμήθηκα όταν ήμασταν νηπιαγωγείο, δημοτικό, μικροί παντως, που μας κάναν το πείραμα με το βαμβάκι και τις φακές.Που φύτρωνε πρασιναδα, και κωλοχαιρόμασταν εμείς λες και είχαμε ανακαλύψη την πενικιλίνη. Τα αντίστοιχα παιδάκια σήμερα θα χαίρονται άραγε πιο πολύ με αυτό ή με το καινούριο τους i-phone? </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αυτά. Είχα τα γενέθλια μου, και είχε βγάλει καινούριο δίσκο ο Θάνος Καλλίρης και ο μπαμπάς μου έφερε την κασέτα πριν το πάρτυ μου. Και φυσικά στο πάρτυ ακούγαμε Θάνο Καλλίρη και χορεύαμε και δεν μας ένοιαζε τίποτα. Μόνη έννοια το πού θα δίνουμε τα φιλιά όταν θα παίξουμε μπουκάλα.Στο στόμα ή στο μάγουλο; Ωραίες ανησυχίες. Όσο πάνε τα χρόνια γίνονται και πιο πολύπλοκες. Η αντίστοιχη έννοια τώρα στο πάρτυ δεν υπάρχει μάλλον.Κι ουτε θα βάλεις να ακούσεις καινούριο σι ντι. Ούτε δίσκο.Ούτε κασέτα. Μπορεί αν εχεις μεθύσει πολύ και το τραβάει η παρέα να χορέψεις τα παπάκια.Αλλά χλωμό. </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σκατά.Καλύτερα ήταν τότε.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και για να επανέλθω.2013, ξεκίνα να ξηγιέσαι καλύτερα.</span></div>
<div>
<br /></div>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-59351926253338841292013-01-09T15:22:00.000+02:002013-01-09T15:39:19.705+02:00an end has a start<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μπήκε το 2013 μάγκες και ούτε που πήραμε χαμπάρι.Και να 'μαι πίσω στην Αιντχόφα τη καλή για να τελειώσω αυτό που ξεκίνησα 2.5 χρόνια πριν. </span><br />
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η κλασσικούρα τώρα, και ατάκα που συνηθίζεται, θα ήταν : "μαλακααααα..πως πέρασαν 2.5 χρονια..ούτε που τα κατάλαβα!"...Λυπάμαι δεν θα την πω. Τα καταλαβα πολύ καλά αυτά τα 2.5 χρόνια, και εσείς μαζί μου πιστοί μου αναγνώστες, που με διαβάζατε να γκρινιάζω κάθε λίγο και λίγακι. Ευχαριστώ και θα σας αποζημιώσω. Πάρτε ένα ωραίο <a href="http://www.youtube.com/watch?v=hpVsJswaGYE" target="_blank">τραγούδι </a>που ακούω τώρα και χαίρομαι μόνη μου.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τα κατάλαβα που λέτε αυτά τα 2.5 χρόνια, αλλά δε πειράζει γιατί τελειώνει ο καιρός. An end has a start λένε οι Editors και αυτή η αρχή είναι σήμερα. Πάμε να τελειώνουμε γερά γερά. </span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε άλλα νέα τώρα, είπαμε ότι το 2013 μπήκε και δεν το καταλάβαμε.Και μπήκε κάπως μελαγχολικά ας πούμε, αλλά με ένα συναίσθημα ότι θα είναι μια καλή χρονιά.Γενικότερα. Τελευταία το ένστικτο μου δεν κάνει και πολλά λάθη, οπότε βασιστείτε σε τούτα τα λόγια μου.Όλα καλά και την υγειά μας να έχουμε.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν έκανα απολογισμό του 2012.Συνήθιζα να κάνω κάθε χρόνο.Αν ψαξετε τις παλιές αναρτήσεις θα τους βρείτε τους απολογισμούς μου.Του 2008 είναι <a href="http://margkw.blogspot.nl/2008/12/blog-post_23.html" target="_blank">ΕΔΩ </a>ας πούμε.Φέτος δεν έβγαινε και πολύ.Ούτε πέρσι.Ήταν λίγο με το στανιό.Γι αυτό φέτος δεν έγινε καν.Εξάλλου τι να έλεγα;Οκ , δεν ήταν τόσο χάλια όσο το 2011, αλλά μεταξύ μας τώρα, δεν ήταν και καλά..Μόνο ότι πέρασε νεράκι.Με τα πάνω και τα κάτω του. Αλλά πέρασε.Και έχουμε 2013 τώρα, άρα αυτό κοιτάμε.Είθε να είναι μια ωραία χρονιά, έτσι όπως την προδικάζει το ένστικτό μου, γεμάτη χαμόγελα, υγεία και αγάπες. Αυτά. Δεν είναι ένα γιορτινό ποστ αυτό , να εξηγούμαστε.Αλλά δεν τα είπα τα ευχετήρια λόγια πριν και ήταν κρίμα.Άλλωστε τόσα χρόνια διαβαζόμαστε.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μαργαρόλι στο Αιντχόβεν. Την πόλη για την οποία το μόνο που ήξερα όταν ήρθα, ήταν η ποδοσφαιρική της ομάδα.Απο τα τσαμπιολι , και από το τραγούδι εκείνο των Ημισκουμπρίων που λίγοι μάλλον θυμάστε, αλλά ξέρω σίγουρα δύο που το ξέρουν και τους αγαπώ γι αυτό.Αιντχόβεν και μυαλό κάπου εκεί στην Αθήνα, σε μια αγαπημένη κυρία που μας έχει τρομάξει.Αλλά είναι μάγκας και δεν τη φοβόμαστε.Είναι και το ένστικτο που σας έλεγα..enough said.</span></div>
<div>
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">An end has a start είπαμε ε.Αντε να του δίνουμε. </span></div>
</div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7263156250045448370.post-87303953416753385662012-12-05T15:59:00.000+02:002012-12-05T15:59:25.478+02:00για πείτε τώρα που γυρίζει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ελάτε.Αγόρια και κορίτσια..Σας έχει συμβεί σίγουρα.Έχετε υπάρξει είτε από τη μία πλευρά είτε από την άλλη.Είτε είστε αυτός/αυτή που την κάνει με ελαφρά, είτε είστε αυτός/αυτή που μένει πίσω και κοιτάζει σαν μαλάκας αδυνατώντας να καταλάβει τι σκατά έγινε.</span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ε? Έτσι δεν είναι;</span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αν ναι, μάλλον θα ταυτιστείτε με τα παρακάτω..Ας γράψουμε λοιπόν ένα γράμμα στον κύριο ή την κυρία που έφυγε χωρίς λέξη, εξήγηση ή με κάποια ανόητη δικαιολογία.</span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Επειδή είμαι κορίτσι θα απευθυνθώ σε άνδρα τώρα, αλλά ξέρετε, μπορείτε να το προσαρμόσετε ανάλογα με το φύλο σας ή τον φίλο σας.</span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Αγαπημένε Α,Β,Γ,Δ..Χ,Ψ,Ω.</span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Που στο καλό πήγες;Τι σκατά έκανα κι εξαφανήστικες; Τίποτα; Φυσικά τίποτα δεν έκανα.Ήμουν πολύ όμορφη και καλή και υπέροχη..Μπορείς όμως να μου πεις τι έγινε και έφυγες;..Τι εννοείς δεν μου υποσχέθηκες ποτέ τίποτα; Δεν είχαμε και κάτι;..Καλά ναι..Από τη μεριά σου δεν έχεις κι άδικο.Ποτέ δεν μου είπες "σου υπόσχομαι ότι.."¨..Και φυσικά δεν ήρθες με κοκκινα μάγουλα , όπως τότε που ήμασταν 15 , να μου πεις "θέλεις να τα φτιάξουμε; " ..όχι όχι..τίποτα από αυτά δεν έγινε.Μάλλον παραλογίζομαι. Ε βέβαια..Είμαι αφελής και ανόητη..Τι κι αν με έπαιρνες τηλέφωνο κάθε μέρα και μου έστελνες μηνύματα ξημέρωματα; Δεν σημαίνει και τίποτα αυτό..Και τι δηλαδή; Το ότι έβρισκες τις πιο όμορφες μουσικές να μου στέλνεις να ακούω ,αφιερώνοντάς τις κιόλας ενίοτε..ναι..πάλι δεν σήμαινε κάτι..Ούτε όταν μου έκανες έκπληξη για τα γενέθλια μου σήμαινε τίποτα.Παρόλο που εγώ χάρηκα..Τι χαίρεσαι κοπέλα μου;Σου είπα εγώ ποτέ ότι είμαστε κάτι; Οχι όχι..Κι όταν καθόμασταν ώρες ολόκληρες και μιλάγαμε στο ίντερνετ, πάλι τίποτα δεν σήμαινε.Ούτε όταν βάζαμε ταυτόχρονα την ίδια μουσική και απλά έκανε ο καθένας την δουλειά του με ανοιχτό υπολογιστή και τον άλλο εκεί πίσω από την οθόνη..Τίποτα ..τίποτα..μαλακίες..Α ναι..Μπορεί να με μπέρδεψαν εκείνες οι βόλτες οι τεράστιες.Με τα γέλια και τα βλέματα και τα φιλιά..Μα τι ανόητη..Είναι δυνατόν; Αυτά είναι καθημερινά πράγματα..Και τι δηλαδή..Με τον καθένα μπορεί να μοιραστείς τα πιο κρυμμένα πράγματα που νιώθεις..ναι βρε..με έναν περαστικό.. Ε και φυσικά το ότι δεν ήθελες να φύγω, και μου έλεγες να κάτσω λίγο ακόμα και πόσο τέλεια είμαι πάλι υπόσχεση δεν ήταν..Ούτε και τα σχέδια για αρκετό καιρό μετά.Όχι..Εγώ παραλογίζομαι.</span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εκεί θα ήταν μωρέ που μπερδεύτηκα.Σόρυ..Κάπου εκεί ανάμεσα στις βόλτες και τα τραγούδια..Που ήταν απλά βόλτες με μια φίλη σου..και τα τραγούδια λινκ που έστειλες σε ένα γλυκό κορίτσι που βρισκόταν στην άλλη άκρη της ιντερνετικής γραμμής..Αυτό ήταν όλο..</span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θυμωμένη πάντως δεν είμαι μαζί σου να το ξέρεις..</span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τα είπαμε</span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μ."<br /></span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">..εγώ όμως κάπως <a href="http://www.youtube.com/watch?v=z06J4NpV8q4" target="_blank">έτσι </a>ερωτεύομαι..κι έτσι..</span></div>
margkwhttp://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com7