κομαντο.

Έχω αράξει σπίτι χθες, έχω φτιάξει το τέλειο τσάι μου και απολαμβάνω το κυριακάτικο απόγευμα, σκεπτόμενη πάντα αυτά που έιχαν γίνει την Παρασκευή μετά τα τσίπουρα..Έβαλα κι ένα πληντύριο η προκομένη κόρη, και ετοιμαζόμουν και να μαγειρέψω κάτι ωραίο.
Λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο, μάλλον χωρίς το μυαλό μου στη θέση του..Ο κάλος στον εγκέφαλο που λέγαμε?...Πάω λοιπόν να βγάλω τα ρούχα μου από το πληντύριο, καμαρωτή καμαρωτή, και θαρραλέα, μακό και φόρμα μόνο.Και ουπς!!!Κατι ξέχασες Μαργαρώ!Τα κλειδιά μέσα στο σπίτι..Και τι είναι αυτό στην τσέπη σου?ΑΑΑΑΑ...Το ελληνικό κινητό..Κάτι σχεδόν άχρηστο δηλαδή..Πανικός για μια στιγμή, αλλά λέω οκ..Το χουμε..Τηλέφωνο στο Γ. (να ναι καλά ο άνθρωπος), μετά στον Π. που είχε τα 2α κλειδιά μου..Χουχου.Ο κυρ Π. είχε πάει στο όμορφο Delft και θα γυρνούσε το λιγότερο σε 3 ώρες..Ο Ιταλός γείτονας με βοήθησε να δω μήπως μπορώ να μπω από το παράθυρο, αλλά καμιά τύχη..Ήταν ερμητικά κλειστό..Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω, πάω στο σπίτι του Γ. παγωμένη και με νεύρα..Αράξαμε λίγο και μετά είπαμε να πάμε για μια μπύρα με τις Τουρκάλες.Πήγαμε, ξενερωμένη εγώ, παγωμένη, να μην την παλεύω καθόλου..Παίρνουμε τον Π. πάνω στο 2ωρο, ήταν ακόμα στο όμορφο Delft, εγώ φρίκαρα όταν το άκουσα..Αλλά νταξ..Ο Γ. είναι και πολύ εντάξει και μου έδωσε τα κλειδιά του (με κίνδυνο να του τα χάσω-μπαχαχαα) και πήγα σπίτι του.Και άραξα , και τον έκοψα για καμια ώρα..Και τελικά γύρισε ο Π. και μπήκα σπίτι μου 5.30 ώρες μετά.Μιράκολο!