το πιοτί

Έτσι ήθελα ρε παιδάκι μου.Να γίνω κομμάτια.Το τράβαγε ο οργανισμός μου.Και έγινα.2 τα δικά μου, ένα που μου πήρε η Ε. επειδή μου έριξε το δικό μου, ένα της Ν. , ένα του Χ. και ένα του Φ. Σύνολο 6.Και στεκόμουν στα πόδια μου αλλά όχι και πολύ.Και η πίτσα που καταβρόχθησα μετά στον Τούρκο, από το πιοτίδι ήταν.Όχι σιγά μην έτρωγα εγώ ποτέ πίτσα στις 4 το πρωί.Αλλά λίγο τα πόδια του Π. , λίγο η κουβέντα "Θα φας μόνο άμα δαγκώσεις γωνία", μου καλάρεσε, ήρθα κι έγινα και πήρα και δικιά μου.Και κλάματα πάλι χωρίς λόγο, με λόγο μάλλον.Έτσι δεν σου βγαίνουν αυτά άμα έχεις πιει?Τα πραγματικά σου συναισθήματα. Έτσι. Και να παίζει στο LaFolie Doors, και στο μυαλό μου να είναι το Fake Plastic Trees μέρες τώρα και να μην ξεκολλάει.
Γυρισμός στο σπίτι με παγωμένα πόδια και δάχτυλα.Καλοριφέρ και να προσπαθώ να τα ζεστάνω, παγωμένη πολύ.Μεθυσμένη ακόμα περισσότερο.Κουβέντες τώρα στο μυαλό μου.Έβαλα κάλτσες τελικά.Με πονάει ένας κάλος στο δεξί μου πόδι.Μπορεί και στο κεφάλι μου.Αλλά έχει βγει και στο πόδι μου σίγουρα.
Ξαπλώνω και μετά από 5 λεπτά. μπορεί πιο πολύ, μπορεί και πιο λίγο, όλα γυρίζουν.Και είμαι μόνη μου και δεν ξέρω τι να κάνω, αλλά δεν θέλω να πάρω και κανεναν τηλέφωνο.Δεν θέλω να με νταντεύει.Τον ξενερώνει και τώρα δεν γουστάρω να τον ξενερώνω γιατί ξενερώνω κι εγώ.Γενικά ξενερώνω και θυμώνω, αλλά αγαπάω κιόλας.Και γυρνάνε όλα πολύ και νομίζω πως θα κάνω εμετό αλλά σηκώνομαι και πάω στην βρύση και πίνω νερό.Και ξαναξαπλώνω και κοιμάμαι.Παρέα με πολλά όνειρα.Αλλά και τόσο μόνη μου.Και που έγινα κομμάτια τι κατάλαβα;
Στις 11 με πήρε τηλ ο μπαμπάς μου.Μου έλεγε διάφορα.Και μόλις το κλείσαμε φυσικά έκλαιγα πάλι.Κόκκινα μάτια τώρα,Σάββατο μεσημέρι.Και πάλι μόνη μου.Όλοι κοιμούνται ακόμα.Α να..Ξύπνησε ο Π. Θέλω παρέα..