ιστορίες από την κρύπτη

Έχεις να συνδεθείς στο myspace πολύ καιρό.Αλλά μιλάμε για πολύ καιρό.Έτσι γιατί το ξέχασες.Οκ, κάποτε ήταν η πρώτη δουλειά όταν ξυπνούσες, σαν το ιντερνετικό σπίτι σου ας πούμε.Μετά ήρθε το facebook και άντε γεια.Όχι ότι το αντικατέστησε.Αλλά έτσι γίνεται μωρέ.Η μόδα.
Εμένα το myspace μου άρεσε καλύτερα.Ήταν αυτό που λέμε μάι σπέις.Και εκεί δεν ήμουν η Μαργαρίτα. Έδινα ψευδόνιμο.Και δεν έκανα αντ όσους ήξερα, αλλά και όσους δεν ήξερα, και είχε πλάκα γιατί έκανα και φίλους έτσι.Παθέτικ, αλλά έμειναν!Περισσότερο κι από άλλους που τους ξέρεις και σε ξέρουν χρόνια..Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό αλλά γίνεται!Μα τον Δία σας λέω!
Έχεις λοιπόν καιρό πολύ να συνδεθείς.Το έχεις ξεχάσει.Και ξαφνικά τρως την φλασιά.
Έψαχνες και εκείνο το συγκρότημα του Κ. να δεις τι λέει η μουσική τους.Και έπρεπε να μπεις.Οπότε ανοίγεις την σελίδα σου, και ανάμεσα στα 53 μηνύματα που πρέπει να δεις, βλέπεις και κάποια παλιά..Και οι ιστορίες από την κρύπτη έρχονται στο προσκήνιο..
Θυμάσαι αυτά που έγραφες, σαν να τα έγραφες χθες.Αυτά που ένιωθες σαν να τα ένιωσες χθες. Μπλογκς, τραγούδια, συναισθήματα της στιγμής που αποτιπώθηκαν σε ένα εντρι, τα μπούλετινς εκείνα που σου έφαγαν τόσο χρόνο! Γαμώτο θυμάσαι.
Στο πλέιρ του σπέις μου ήταν το Nobody Home τότε.Των φλόυντ ναι.Πιο πριν το Comfortably Numb.Πάλι τον Φλόυντ σου λέω.
"Είσαι η αγαπημένη μου πίτσα" μου είχε πει εκείνος ο οποίος έμεινε πιο πολύ από τον καθένα που γνώρισα εκεί στη ζωή μου. Τώρα δεν είναι πια εκείνος ο οποίος.Ευτυχώς δηλαδή, έχει γίνει απλώς ο Μ.
Εκείνος ο οποίος είναι τώρα άλλος. Και μάλλον θα μείνει εκείνος ο οποίος.
Α ρε Λένο με τις φράσεις σου τις όμορφες.
Εν τέλει, ξεχάστηκες.Και δεν βρήκες τις μουσικές του συγκροτήματος του Κ.Αλλά βρήκες ιστορίες,και τις έφερες στο κεφάλι σου ξανά..