η πρώτη σαβούρα του 2011.γενικώς.

Ήρθαμε στην Αιντχόφα, στις 3 του Γενάρη.Αν είναι δυναμόν,πριν από τα Φώτα και τον Φωτισμό.Πρώτη φορά σταματώ διακοπές τόσο γρήγορα.Ούτε που πρόλαβα να καταλάβω τι έγινε αυτές τις μέρες στην όμορφη Αθήνα.Διότι όταν πρέπει μέσα σε 16 μέρες να στριμώξεις φίλους, οικογένεια, γνωστούς αγαπημένους, καφέδες, ποτά και τραπέζια και φαγοπότια, δεν σου μένει χρόνος να καταλάβεις τι γίνεται.Απλά τα κάνεις όλα, μηχανικά ή και όχι, και αυτό είναι.
Έτσι είπα προχθές.Αυτό ήταν.Ακούγαμε με τη μαμά και την Ελένη Simon & Garfunkel να τραγουδουν για την Cecilia, κι επρεπε σε μια ώρα να φύγω.Και δεν ήθελα..
Ήρθα όμως.Και ήρθε μαζί μου και η πρώτη σαβούρα μες τη μάπα.Αυτή από την συζήτηση με τον Π.Όπου είπαμε πολλά, κλάψαμε ακόμα πιο πολύ και τώρα, αν και έχουμε πει να κάνουμε σαν να μην συνέβει ποτέ, εγώ είμαι παγωμένη μέσα μου.Σαβούρα μεγατόνων ήταν.Και πόνεσε πολύ.Θα δούμε.Δεν είμαι στην πιο αισιόδοξη και χαρούμενη φάση μου τελευταία-οι συνθήκες είναι απαγορευτικές-αλλά δεν μπορώ να κάνω και τίποτα διαφορετικό.Αλλιώς θα φλιπάρω. Αισιοδοξία για να την βγάλω καθαρή.
Σήμερα έφαγα και την πρώτη actual σαβούρα για το 2011.Βαρέθηκα να πάρω ποδήλατο, είπα να περπατήσω ως την βιβλιοθήκη , είχε κι έναν ήλιο με δόντια όμορφα.Όμορφος ο ήλιος, όμορφα και τα δόντια του. Ο πάγος όμως, ξέρεις..Είναι χάλια.Και αυτό το κατάλαβα όταν βρέθηκα φαρδιά πλατιά κάτω. Πατινάρισα λίγο και έσκασα με το αριστερό μπούτι-κολωμέρι.Πλάκα πρέπει να είχα.Μου έπεσαν και τα κλειδιά.Έτρεχα μετά να τα βρώ.Εκεί ήταν ακόμη.
Και τώρα είμαι στην μίζερη βιβλιοθήκη του TU/e και ασχολούμαι με μια απο τις πολλές εργασίες.Σκέψεις πολλές,το μυαλό μου όχι εδώ.Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Τι κι αν είπαμε δεν το σκεφτόμαστε.Πλάκα μου κάνεις; Πώς;
Τι κι αν μου λένε ότι όλα θα πάνε καλα πίσω στο σπίτι.Πλάκα μου κάνεις; Πώς να φύγει το μυαλό από εκεί;
Μπορεί να φταίει και το ότι είμαι φορτισμένη από την επιστροφή.Αρνητικά.Αν ήμουν σωματίδιο θα ήμουν ανιόν.Ε?
Όμως δεν θα είμαι αχάριστη και θα πω πως οι διακοπές στην Αθήνα είχαν και τις όμορφες στιγμές τους..Τα φλουριά στην βασιλόπιττα-2 στα 2 για τον μπαμπά μου.Η μπαρότσαρκα με την Έ, την Ν. και την αδερφή μου.Το βράδυ της παραμονής.Τα κρασιά και οι ρακές. Τα φλερταρίσματα όλων όσων βρήκαν τις φετινές γιορτές για να εμφανιστούν( ή να επανεμφανιστούν), οι αγκαλιές της μαμάς, η φροντίδα στον μπαμπά..Είχαν και τα καλά τους οι γιορτές.Και για αυτό τώρα μάλλον μου λείπουν όλα.
Ναι.Ήταν τα χειρότερα και δυσκολότερα Χριστούγεννα φέτος.Σκατίλα άπειρη.Αλλά τα αναπολώ.Πώς γίνεται;
Ας πάνε όλα καλά..
Η δύναμη στερεύει καμιά φορα..