Η μουσικοαναστητική εποχή μου

Ήταν θαρρώ χειμώνας του 2007. Γενάρης ας πούμε.Και η εξεταστική χάνεται. Είναι οι καταλήψεις και τα κατάλοιπα εκείνου του Μάη -Ιούνη του 2006. Και συνεχίζεται όλο αυτό το πατιρντί, και πορείες και συνελεύσεις και όλο τα ίδια και τα ίδια για πολύ καιρό.Και παράλληλα πολύς ελεύθερος χρόνος.Και πάνω που έχω αρχίσει να εντρυφώ βαθιά στους Φλόυντ (νωρίς το είχα θυμηθεί) έρχονται κι αυτές οι ατελείωτες ιντερνετικές κουβέντες με τον Μ. και άλλα ακούσματα όμορφα παρέα με την Ε. Και αρχίζει η ανάσταση.Διότι για πολύ καιρό είχα βαλτώσει και όλο άκουγα τα ίδια και τα ίδια.Ε τότε όμως ήταν αλλιώς. Ανάσταση λέμε.Και μπήκαν οι Smiths και ήρθαν ξανα οι Cure, πιο ολοκληρωμένα τώρα, και να σου και οι James και ο L.Cohen.
Διάβαζα και το Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης τότε.Και είχε γίνει το αγαπημένο μου και το είχα συνδέσει με όλες αυτές τις μουσικές αλλά πιο πολύ με τον Cohen και μου άρεσε τόσο. Μου αρέσει να συνδέω καταστάσεις με μουσικές.Το έχω ξαναπει αυτό νομίζω.
Και κύλισε έτσι ο χειμώνας όμορφα και μουσικά και αναζωογονητικά.Διότι έπειτα από ατελείωτο βάλτωμα ,μια τέτοια φάση σου τη δίνει όμορφα. Και μετά πήγα πάλι και στο Decadance, αυτό το ωραίο, που ήταν στο λόφο του Στρέφη, το παλιό.Και είχα καιρό να πάω, από ένα πάρτυ νομίζω στο 2ο έτος..Με τη Δ. είχα πάει.Και μιλάγαμε πολλή ώρα και ήμουν χαρούμενη γιατί είχα αρχήσει να ζω και να αναζωογονούμαι μετά από καιρό , και γιατί όμορφα πράγματα γίνονταν, ερχόταν και η άνοιξη.
Καλά, προσωρινά ήταν αυτά.Η χαρά και τα λοιπά.Μετά ήρθαν οι ζόρικες μέρες και εποχές.Όμως από όλο αυτό έμεινε η μουσική.Και οι εικόνες οι συνδεδεμένες μαζί της.Και τα πρόσωπα και τα συναισθήματα, άσχημα και όμορφα.Αλλά κυρίως η μουσική.Όταν υπάρχει μουσική όλα κάπως είναι αλλιώς.Και γω από τότε φροντίζω να την ανασταίνω την μουσική μου που και που.Και να μην βαλτώνω.Για να έχεις να θυμάσαι καλέ μου,και να συνδέεις. Και να ομορφαίνουν όλα με αυτήν.Ή και να ασχημαίνουν.Τι πειράζει;Αφού η μουσική θα σου μείνει στο τέλος.