αλλιώς ή το ίδιο;

Άφησα το ποδήλατό μου έξω από τον σταθμό του τρένου, γιατί βαρίομουν να κάνω τον κύκλο για να πάω σούπερ μάρκετ.Οπότε αφού το κλείδωσα σε σημείο με φώτα και κίνηση , έκοψα δρόμο μέσα από τον σταθμό , για να φτάσω στο σούπερμάρκετ. Ψώνισα, και ενώ προσπαθούσα μετά το ταμείο να στριμώξω κιμά, ντομάτες, πατάτες (κυπριακές παρακαλώ) , καφέ μέσα στο σακίδιό μου, παρατήρησα έναν τύπο να περπατάει προς την έξοδο σέρνοντας το βήμα.
Άμα ήμουν στα εξάρχεια ή στην Ομόνοια θα έλεγα "α, πρεζάκι." και θα σκέφτομουν πόσο κρίμα είναι και άλλα τέτοια φέικ πονόψυχα. Αλλά δεν είμαι συνηθησμένη σε τέτοιες εικόνες εδώ-με τον μπάφο δεν είναι κανείς σε τέτοια χάλια- και μου έκανε εντύπωση. Τέλοσπάντων, είδα που έφευγε, ήμουν και λίγο βιαστική να φτιάξω τα κεφτεδάκια μου, μιλάμε για πείνα όχι αστεία, και δεν έδωσα άλλη σημασία.Συνέχιζα να στουμπώνω το σακίδιο που διαμαρτυρώταν σιωπηρά..
Πέρπάτησα λοιπόν ξανά προς τον σταθμό, και την ώρα που έμπαινα πάγωσα. Ο τύπος ο προηγούμενος, πεσμένος κάτω,μπρούμυτα, με μια σύριγγα στο χέρι, και από πάνω του ένας μπάτσος.Του κράταγε πόδια, τα χέρια πίσω από την πλάτη (η παλάμη του κράταγε σφιχτά τη σύριγγα-σαν να ήταν πολύτιμη), και τον έβριζε σε άψογα Ολλανδικά.Αυτό το τελευταίο δεν το κατάλαβα οφ κόρς, ρώτησα έναν κύριο δίπλα και μου το είπε.. Αυτός ο αστυνομικός πάντως άνθρωπος δεν ήταν.Τέτοια βιαιότητα και απέχθεια στο βλέμμα δεν έχω ξαναδει.Ούτε με τα δικά μας τα ελληνικά μπατσοκαθίκια..Τέλος όταν τον σήκωσε όρθιο τον άντρα με τη σύριγγα του σκασε μια σφαλιάρα , και μια κλωτσιά άγαρμπη,πολύ άγαρμπη, που ευτυχώς δεν φάνηκε να πονάει.Κι έφυγαν.
Πήγα στο ποδήλατό μου, ξεκλείδωσα και δρόμο.Και σκεφτόμουν πόσο ίδιες μπορεί να είναι κάποιες κοινωνικές ομάδες, ανεξάρτητα από εθνικότητα, γλώσσα, ράτσα.
Ήταν η τρίτη φορά που έβλεπα εδώ μπάτσο εν ώρα εργασίας. Η πρώτη φορά ήταν στη Stratumstraat , στον δρόμο που είναι όλα τα μπαρ. Κάτι δεκαεξάχρονα τσακωνόντουσαν για μια γκομενίτσα μετά από αρκετές μπύρες. Δεν πέρασαν 2 λεπτά που είχε ξεκινήσει ο καβγάς και σκάνε μύτη 1 αστυνομικός και μια αστυνομικίνα πάνω σε 2 τεράστια άλογα, τύφλα να χει ο Βουκεφάλας. Και το θέμα έλειξε εκεί.Επιβλητικοί και αυστηροί.
Τη δεύτερη φορά, ήταν σε μια φάση ανάλογη με τη σημερινή.Πάλι με έναν ναρκωμανή μέσα στο σταθμό. Έξω χιόνιζε, έκανε ψοφόκρυο και ο βίαιος μπάτσος σληκωσε έυκολα τον άντρα εκείνο, και τον απομάκρυνε.
Η τρίτη φορά ήταν σήμερα.
Αυτές είναι οι ενεργές τους φάσεις.Διότι η Τουρκάλα φίλη μου, όταν της έκλεψαν την τσάντα απευθύνθηκε σε εκείνους και άκρη φυσικά δεν βρήκε.Για πολλαπλά θέματα.Μιλάμε για το δικό μας δημόσιο..Εκεί να δεις τι γίνεται. Πέρα από την νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου που είχαν (σύμφωνα με τα λεγόμενα της E. πάντα) ήταν και εντελώς στόκοι.. Μα τόσες ομοιότητες πια;
Πραγματικά, σήμερα σχεδόν σιγουρεύτηκα.
Και το βρήκα και κάπως τραγικό.Αν και all in all με έκανε να γελάσω.