ψυχραιμία...

Τι ψυχραιμία;Πλάκα κάνεις; Δεν ξέρω ούτε καν τι να γράψω.Και έχω πει ότι δεν θέλω πια να κάνω μίζερα ποστ.Άρα θα σταματήσω εδώ.Μια αγκαλιά έχω ανάγκη και δεν είναι εδώ κανείς για να μου την δώσει. Εξαφανίζομαι μαγικά λοιπόν.Δυο τρεις γραμμές ήταν αρκετές για σήμερα.Δεν θέλω να ξαναπνιγεί στη μιζέρια το μπλογκ μου.

αγαπητό μου μπλογκ.

Το πρώτο exam στο TU/e πάει πέρασε.Πήγε καλά θαρρώ, τέλειωσε τάκα τάκα, και άντε γεια. Τώρα πρέπει να διαβάσω για το επόμενο που είναι μόλις αύριο, και δεν είναι κανονικό exam, αλλά partial exam, δηλαδή σίκουελ, έχει και δεύτερο μέρος , και μετράει 15% στον βαθμό. Άλλο 15% το σίκουέλ του , και 70% το προτζεκτ που έχω να κάνω με τον Ρώσο.Έλα τώρα..Ξέρεις ποιος είναι ο Ρώσος, τον έχω αναφέρει πολλάκις. Σικρετ ασασιν. Άντε τώρα να βάλεις την Μαργαρίτα να συγκεντρωθεί στα καπάκια για διάβασμα. Δύσκολα.Μια φορά το είχα κάνει πέρσι.Πολυ χαρντκόρ ιστορία.Θα κάνω και τώρα την προσπάθεια μου αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω , γιατί το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι ο Sivert Hoyem έγινε σολντ άουτ στην Ουτρέχτη και δεν τον είδα, αλλά είδα βιντεάκια στο γιουτιούμπ και γάμαγε.Και θέλω να τον φιλήσω και όχι μόνο και δεν μπορώ να το χωνέψω γαμώ τον διάλό μου ότι τον έχασα.Αυτά.
Τώρα πρέπει να σταματήσω να γράφω μαλακίες εδώ και να βάλω κάτω το κεφάλι, χωρίς αντίσταση και πάλη, και να διαβάσω Information Retrieval αλλά για την ώρα ακούω Χατζηφραγκέτα και χασκογελάω μόνη μου.
Γαμεί ο Μανώλης Μπακαλιάρος.
Πεινάω.Φαγητό στο σπίτι δεν έχω, γιατί χθες τέλειωσαν οι φακούλες μου.Καλές ήταν, λίγο αλμυρές, αλλά εμένα μ'άρεσαν.Και του Πάνου.Φαγητό όμως σήμερα δεν έχω.Και επίσης δεν έχω διάθεση να μαγειρέψω ό,τιδήποτε.Βαριέμαι το πλύσιμο μετά ρε.Άρα μπορώ να φάω γιαούρτι, ή σαλάτα, ή κανα αυγό μάτι ή μελάτο ή βραστό, ή να πάω σούπερ μάρκετ και να πάρω τίποτα έτοιμο.Χμ.
Αν το γάλα λήγει σήμερα, θα πάθω τίποτα αν το πιώ αύριο; έχει μείνει λιγουλάκι και το λυπάμαι να το πετάξω.Πεινάει ο κόσμος.Κι εγώ τώρα.Αλλά με διαφορετική έννοια.
Παπαρολογώ απείρως.Δείγμα του πόσο δεν θέλω να διαβάσω.Αντίο.

ψήνεσαι να ποστάρω κάτι κάθε μέρα χωρίς να έχω κάτι ιδιαίτερο να πω;

Οκ, και να πώ έχω, και να γράψω και απ'όλα..Διαβάζω στην βιβλιοθήκη ξανά με λίγο μεγαλύτερη όρεξη από την χθεσινή πρέπει να πω. Η εικόνα για την οποία μίλαγα χθες δεν έφευγε με τίποτα , και δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορύσα να κάνω.Απλώς όποτε ερχόταν , ανέβαινε κι ο λυγμός κι εγώ τον άφηνα.Νομίζω μέχρι και στον ύπνο μου τον ένιωσα.Και εν τέλει καλό μου έκανε. Και μετά αρκεί μια αγκαλιά,ένα φιλί και μια καληνύχτα για να τα σβήσει όλα και να σε ηρεμίσει.
Σήμερα ξύπνησα εύκολα σχετικά..Μαγείρεψα τις φακούλες μου και καθάρισα λίγο το αχούρι μου.Δεν έφταιγα για την ακαταστασία..Διάβασμα γαρ..Αλλά σήμερα τα μάζεψα.Κι έτσι το βράδυ θα έχω νόστιμο, φρέσκο φαγάκι να φάω.
Για την ώρα πρέπει να συγκεντρωθώ στο διάβασμα , να διώξω κάθε είδους εικόνες από το μυαλό μου, και να σας πω μια καλημέρα πεεεεεεέρα για πέρα!

και λες

καλά είμαι ναι, πολύ καλά, ναι μια χαρά, όχι τίποτα δεν έχω, ναι το ξέρω, ναι όλα καλά θα πάνε.Και σκέφτεσαι, ναι όλα καλά θα πάνε, ναι είμαι πολύ δυνατή και πιο πολύ ακόμα, και εννοείται πως δεν με νοιάζει τίποτα άλλο και ναι όλα καλά θα πάνε, και τι ανησυχείς μωρέ για τα υπόλοιπα, αφού τίποτα δεν έχει τόσο σημασία.Κι όμως.Πόσες φορές σκέφτεσαι τα παραπάνω.Και λες τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά.Και μετά από λίγο ξαναμανά οι ίδιες αστείες ανησυχίες, τα ίδια ανοήτα άγχη.Κι όμως δεν ελέγχονται.Τι να γίνει είναι η ανθρώπινη φύση αυτή.Και ίσως και η ηλικία να φταίει.Εννοώ η ηλικία που είμαι.Που όλα παίρνουν τιτανοτεράστια μορφή και όλα εξισώνονται.Καλά, μπορεί να μην εξισώνονται, αλλά σπαταλούν χρόνο και ενέργεια ισοδύναμα. Αλλά είπαμε.Δεν γίνεται κι αλλιώς.Έτσι είμαι ρε πούστη μου στο κάτω κάτω.Συναισθηματική μέχρι αηδίας και ευσυγκίνητη.Και γαμώ δηλαδή! Και ο λυγμός που ανέβηκε πριν λίγη ώρα, ενώ μιλούσα στο τηλέφωνο πνίγηκε.Αλλα μετά ξέσπασε.Και είναι ένα μάτσο συναισθήματα αυτή τη στιγμή μέσα μου , τόσα πολλά και τόσο μπερδεμένα που δεν έχω ιδέα τι να τα κάνω.Και δεν έχω και ιδέα τι ακριβώς θα γίνουν. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι είμαι. Έχω την εικόνα στο μυαλό μου.Μόνο ετούτη τώρα.Ευτυχώς.Γιατί κατά στιγμές έχω πολλές εικόνες, παλιές, καινούριες , της φαντασίας και της πραγματικότητας , που ούτε να τις θυμάμαι θέλω, ούτε να γίνουν.Μόνο να σβηστούν. Μάλλον δεν βγαίνει νόημα από την παραπάνω πρόταση.Δεν πειράζει.Έλεγα για την εικόνα που έχω τώρα στο μυαλό μου.Και είναι περίεργη.Λιγο θαμπή.Είναι μια εικόνα που φαντάζομαι, αλλά είναι και αληθινή χωρίς να την έχω δει όμως.Δηλαδή στην πραγματικότητα ίσως να είναι κάπως αλλιώς.Αλλά το ρεζουμέ είναι το ίδιο. Πλάκωμα. Πνίξημο λιγμού ξανά.Μην μας πουν και μίζερους.Χέστηκα πως θα με πουν, αλλά μίζερη δεν θέλω να είμαι.Ποτέ δεν ήμουν.Θέλω να φωτίζω τους γύρω μου κι αυτούς που αγαπάω και κάποτε αυτό το έκανα με τεράστια ευκολία.Και θέλω πάλι. Για την εικόνα έλεγα , νόημα ξανά δεν έβγαινε.Βγαίνει σε μένα, οπότε κομπλέ.Στο οπτικό μου πεδίο 8 κινέζοι και άλλοι τόσοι υπολοίπων εθνικοτήτων.Απερίσπαστοι.Ο καθένας στον κόσμο του, στις σκέψεις του στα χαρτιά του..Και έτσι είναι το φυσιολογικό.Κι εγώ.Το ίδιο κι εγώ.
Και η εικόνα εκεί.Και έρχεται συνειρμικά κι άλλη...ΕΕΕΕΠΠΠ.΄Οξω.Εσύ δεν ξανάρχεσαι εδώ.Ποτέ.
Δεν ξέρω τίποτα, δεν ξέρω πως και τι και παράλληλα ξέρω και πολλά.Αλλά δεν.Απλώς δεν.Τώρα με τίποτα.

at De Hal

Βρέχει, φυσάει , κάνει κρύο.Τυπική μέρα στο εξωτικό Αιντχόβεν. Σκέφτομαι ότι ευτυχώς που πρόλαβα και πήγα και ψώνησα τα φρούτα μου, τα λαχανικά μου και τα ψωμιά μου από το όπεν μάρκετ, γιατί ο καιρός δίνει την εντύπωση ότι δεν θα στρώσει αργότερα..Ξέχασα να πάρω κρεμμύδια και είπα στον Πάνο που είχε σκοπό να πάει κι αυτός να μου πάρει,αλλά δεν ξέρω αν θα καταφέρει να σηκωθεί.Το τηλέφωνο πάντως πριν δεν το άκουσε.
Η βιβλιοθήκη σήμερα είναι όπως και χτες, ίσως λίγο πιο γεμάτη, αλλά σίγουρα δεν εμπνέει αυτή την όρεξη για διάβασμα που μου έβγαζε η λέσχη στην Ιπποκράτους..Αχ..Μου έχει λείψει..Δεν ξέρω τι απ'όλα..Το διάβασμα εκεί; Η παρέα με ΜαγδαΈλεναΦουφουλαΨύχα, τα "ολιγόλεπτα" (>1 ώρα) διαλλείματα στην Υβόννη, οι πιθανές εξαρχειοβόλτες μετά..Δεν ξέρω..Μου έχει λείψει όμως σίγουρα αυτή η φάση..Ξύπναγα και ήθελα να πάω ρε παιδί μου.Κι ας είχα 30 λεπτά δρόμο να κάνω.Κι εδώ που έχω 3 λεπτά τι κατάλαβα;
Ο Πάνος λέει πως το Αιντχόβεν είναι η χειρότερη πόλη.Εγώ δεν μπορώ να το παραδεχτώ αυτό.Μπορεί γιατί φοβάμαι πως ίσως να είναι αλήθεια, ή επειδή πιστεύω ότι κι αυτό έχει μια ξεχωριστή ομορφία.Άμστερνταμ δεν είναι.Αλλά τώρα τι να κάνουμε.Εδώ ήρθαμε εδώ θα περάσουμε καλά.
Δεν ξέρω αν έχει νόημα ύπαρξης αυτό το ποστ.Είναι από τα χειρότερα, ίσως το χειρότερο που έχω γράψει.Από την άλλη σκασίλα μου.Αν κάποιος θέλει να διαβάσει καλύτερα ποστ μου μπορεί να τα αναζητήσει στην αρχειοθήκη ιστολογίου.Λολ.Είναι αστείο.Αρχειοθήκη ιστολογίου.Αυτά.Πάω. Software requirements Management is waiting for me..

ΠΕΣΚΕΣΙ

Σήμερα το πρωί η πόρτα μου χτύπησε πολύ δυνατά.Οι Γερμανοί ξανάρχονται..Αλλά ήξερα πως δεν ήταν οι Γερμανοί.Ήταν το γνώριμο πλέον, γλυκό χτύπημα του ταχυδρόμου, που σαν γνήσια ελληνοπούλα τον περίμενα από τη Δευτέρα να μου φέρει το γράμμα από το μέτωπο- Γιάννενα..Του άνοιξα όλο χαρά.Ήταν πολύ αστεία η εικόνα μου να τρέχω από το κρεβάτι στη πόρτα με μικρά χοπ για να αποφύγω παπούτσια και τσάντες, νυσταγμένη πάντα..(αυτός ο ταχυδρόμος, γιατί πάντα ο ίδιος είναι, θα με περάσει για καμιά αργόσχολη.Όλο μισοκοιμισμένη του ανοίγω..) Goedemorgen!! -goodmorning...-Alstublieft!!..Thanks bye!.. Ήταν λίγο Ντένη-Μαρούσκα η φάση..Πέρνω το δεματάκι μου η φυλακισμένη..και ιδού..



Λάκτα, Παυλίδης Φράουλα, Σοκοφρέτα,Φερέρο Ροσέ (με κακομαθαίνει -εξτρά τα δύο τελευταία) -Μάλμπορο μαλακά και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ! Πραγματικά..Ούτε ση φυλακή..Μου έφτιαξε τη μέρα πάντως το δεματάκι αυτό και μου δίνει αυτή τη στιγμή μια ξεχωριστή ώθηση για να πάω για διάβασμα.. (θα 'θελα)..Και όπως είχα αναφέρει και σε κάποιο προηγούμενο ποστ, το σύνδρομο του μετανάστη καλά κρατεί..Χθες η μέρα ήταν αφιερωμένη στην Κρήτη και ο Σκουλάς έδινε κι έπαιρνε..Κόλλησα και τις υπόλοιπες Κρητικοπούλες επαέ πέρα!!!!



κι έτσι μάλλον θα περάσει και η σημερινή μέρα..

αν

Αν ήμουν μήνας θα ήμουν: ο Μάρτιος.Αναποφάσιστος.Μια γελαστός και όμορφος και μια βροχερός...Αλλά θα ήθελα να είμαι ο Απρίλιος.

Αν ήμουν ημέρα την εβδομάδας θα ήμουν: Πέμπτη..Για κάποιους ασήμαντη.Γι' αυτούς που γνωρίζουν, υπέροχη.

Αν ήμουν ώρα της ημέρας θα ήμουν:Σούρουπο.Προς νύχτα.Με το λίγο μυστήριο και τη μελαγχολία..

Αν ήμουν θαλάσσιο ζώο θα ήμουν: Σουπιά. Enough said

Αν ήμουν οδηγία , θα ήμουν: Πιο γρήγορα!

Αν ήμουν μια αμαρτία θα ήμουν: Λαγνεία..(και σιγά το αμάρτημα ας πούμε)

Αν ήμουν ιστορικό πρόσωπο θα ήμουν: Ο Διομήδης Κομνηνός

Αν ήμουν πλανήτης θα ήμουν: η Αφροδίτη (μου αρέσει να είμαι ανάδρομη καμια φορά :Ρ)

Αν ήμουν υγρό, θα ήμουν: Νερό.Κρυστάλλινο, καθαρό και ξάστερο!!

Αν ήμουν λίθος θα ήμουν: Αμέθυστος..(there is a conflict in here)

Αν ήμουν δέντρο, θα ήμουν: Κερασιά..

Αν ήμουν πουλί, θα ήμουν: Αηδόνι..(να με χαρώ)

Αν ήμουν φυτό, θα ήμουν: Μαργαρίτα..

Αν ήμουν καιρός, θα ήμουν: Αίθριος με τοπικές νεφώσεις..

Αν ήμουν μυθικό πλάσμα, θα ήμουν: Γοργόνα

Αν ήμουν μουσικό όργανο, θα ήμουν: Άρπα.

Αν ήμουν ζώο θα ήμουν: Γάτα.

Αν ήμουν χρώμα θα ήμουν: Πράσινο

Αν ήμουν συναίσθημα, θα ήμουν: αγάπη (γλυκανάλατο, μπατ τρου)

Αν ήμουν λαχανικό, θα ήμουν: Πιπεριά φυσικά

Αν ήμουν ήχος, θα ήμουν: Μουσική

Αν ήμουν στοιχείο, θα ήμουν: Το νερό.Οπωςδήποτε!

Αν ήμουν τραγούδι, θα ήμουν: Just like a woman-Bob Dylan

Αν ήμουν βιβλίο θα με είχε γράψει: Ο Λένος Χρηστίδης ή η Λιλή Ζωγράφου

Αν ήμουν τρόφιμο θα ήμουν: Ψωμί

Αν ήμουν τόπος, θα ήμουν: ένα λιβάδι με λουλούδια..

Αν ήμουν γεύση θα ήμουν: Σοκολάτα

Αν ήμουν άρωμα, θα ήμουν: Η ανθρωπίλα σου..

Αν ήμουν θρησκεία, θα ήμουν: ΠΑΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΥΡΑ 13

Αν ήμουν λέξη θα ήμουν: Αμπελόκηποι

Αν ήμουν σημείο του σώματος, θα ήμουν: Πρόσωπο

Αν ήμουν έκφραση προσώπου, θα ήμουν: staring.και δενμου έρχεται στα ελληνικά τώρα

Αν ήμουν μάθημα στο σχολείο, θα ήμουν: Φυσική

Αν ήμουν χαρακτήρας θα ήμουν: Η Φοίβη

Αν ήμουν σχήμα, θα ήμουν: Τετράγωνο

Αν ήμουν αριθμός, θα ήμουν: Το 4

Αν ήμουν κόσμημα, θα ήμουν: δαχτυλίδι..(διακριτικό όποτε πρέπει, αλλά που όλοι το προσέχουν)

Αν ήμουν έπιπλο θα ήμουν: Πολυθρόνα τεράστια

Αν ήμουν αυτοκίνητο θα ήμουν: Λαντα

Αν ήμουν ρούχο, θα ήμουν: εσώρουχο..Πιο κοντά στο σώμα από όλα..

μας έπιασε η ξενητιά..

..κι άντε να μας αφήσει..Κάτι τέτοιες ώρες , που κάθομαι στο δωμάτιό μου, ακούω τη βροχή στο τζάμι και στο μπαγκραουντ παίζουν οι "Μετανάστες" του Μαρκόπουλου , μου λείπουν όλοι και όλα.Ένα απίστευτο χοουμσικνες που δεν μπορώ καν να περιγράψω με λέξεις..
Την πρώτη μέρα που είχα έρθει εδώ ο μπαμπάς μου μου έλεγε την "Μπαλάντα του μετανάστη'..Τώρα έπαιξε και το θυμήθηκα και χαμογέλασα ασυναίσθητα γιατί δεν ξέρω και τι άλλο να κάνω.
Μα είναι δυνατόν να ακούω 25 χρονών κοπέλα, Παρασκευή βράδυ "Η αντάρα, το Λενάκι κι η Ρηνιώ, φύγαν μια νύχτα απ' το χωριό"; Πάλι καλά δηλαδή που πριν έπαιζαν οι Cure και ισοσταθμίζεται η καϊλα..

Χθες και σήμερα καμένες μέρες από άποψη διαβάσματος και δεν ξέρω ίντα θα γενούμε κι ιντα βουλή θα δώσουμε..Και αύριο έχουμε και το χαουζγουορμινγκ μπάρμπεκιου στο σπίτι της Θέλξης, και πάει πάλι η μέρα.
Α!Η φάμπρικα!!!!Αυτό ηθελα να το ακούσω τώρα γιατί μου θυμίζει Πολυτεχνείο και άπειρες ώρες εκεί στον 3ήμερο εορτασμό!!!Πω..συνειδητοποιώ τώρα νομίζω πόσο μεγάλη είναι αυτή η αλλαγή.Όμορφη και διαφορετική και εμπειρία και τα λοιπά, αλλα μεγάλη όπως και να το κάνουμε..
Παθέτικ βράδυ μυρίζομαι, αλλά δεν έχω και όρεξη να βγω έξω, βρέχει κιόλας όπως είπα..Οπότε μάλλον λιώσιμο με Λάκη Χαλκιά και Βίκυ Μοσχολιού.ΕΛΕΟΣ.

παστιτσιο

Δεν έχω ιδέα πώς να ονομάσω το ποστ μου αυτό, γι αυτό το ονομάζω παστίτσιο.Δεν είναι και τελείως άσχετο μιας και

1. Εχθές όντως έφτιαξα παστίτσιο
2. Θα είναι τόσο ανακατεμένο και με layers σαν παστίτσιο

Χθές ήταν η πρώτη μου απόπειρα εδώ στα χάμω που είμαι (ναι είναι χάμω.Μπορεί η Ολλανδία να είναι βόρεια, αλλά σύμφωνα με τη στάθμη της θάλασσας είμαι σίγουρα χάμω) να φτιάξω παστίτσιο, μπεσαμέλ χειροποίητη, και να το ψήσω στο τραγικά μικρό φουρνάκι μου. Και ήταν άκρως επιτυχημένη μπορώ να πω.Μου θύμισε το παστίτσιο της μαμάς μου. Αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό.Εγώ καλό το βρίσκω γιατί αγαπώ την μαγειρική της Ντόλυς.Και ο Πάνος είπε ότι ήταν τέλειο.Άρα όλα οδηγούν εκεί.Συμπέρασμα πρώτο λοιπόν.Η μαγειρική της μαμάς μου είναι τέλεια!






Πάμε παρακάτω..
Τούρκος έγινα σήμερα στο μίτινγκ για την εργασία.Τούρκος κανονικός..Με το κόκκινο καπελάκι με τη φουντίτσα..Είχε φέρει ένα τέτοιο η Μιμίκα όταν είχε πάει Κωνσταντινούπολη , πολύ παλιά..Και μου είχε φέρει ακόμα και μια στολή χανούμισσας και ένα πασούμι-θερμόμετρο.Άσχετο.
Έγινα Τούρκος, διότι ο Ρώσος σικρετ ασασιν, μας δουλεύει μπροστά στα μούτρα μας. Προσπερνάω το ότι δεν είναι καθόλου συνεργάσιμος, το ότι είναι ΜΕΓΑΣ γκικ , αλλά δεν γίνεται να μας προσβάλει κιόλας..
"I expected that you have the same knowledge as me
"Yes, sure"
"I said, I expected"

ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ.Δηλαδή τι..Με είπε άσχετη ουσιαστικά..Και έρχεται και χειρότερο. Φεύγοντας ρωτάω αν με χρειάζονται κάτι.. και η απάντηση είναι η εξής: " Need you?Nooo..
You can't cook in here..so we don't need you".. Το ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ υψώνεται σε δύναμη του 2 του 3 ή και του 4.
Νεύρα.

Η μύτη

Βρίσκομαι λοιπόν το απόγευμα στη βιβλιοθήκη..Τίγκα κόσμος..Εξετάσεις σε 2 βδομάδες.Φτάνω λοιπόν κάπως καθυστερημένη, έχει πάει ήδη μεσημέρι, και ψάχνω θέση..Ουάου!Αυτό ακριβώς που έψαχνα..Τραπέζι δίπλα στο παράθυρο και με πρίζα για το νετμπουκ. Άλλοι τρεις κάθονται εκεί.Ένας μελαχρινός και πολύ ψηλός Ολλανδός δίπλα μου, και απέναντι μου ένας κινέζος και ένας αγνώστου εθνικότητας, αλλά πιθανότατα ευρωπαίος..Τα παληκάρια απέναντι μου ακούνε μουσική.Εγώ δεν έχω φέρει ακουστικά αλλά έτσι κι αλλιώς βολεύομαι καλύτερα στην ησυχία..
Και τότε σκάει η πρώτη ρουφιξιά μύτης.Φυσικά και δε δίνεις σημασία σε κάτι τέτοιο καθώς ο καιρός ευνοεί παντώς είδους κρυολογήματα και συναχάκια..Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ξανά ρουφιξιά την οποία και πάλι αγνοώ..Την τρίτη φορά σηκώνω το βλέμμα και κοιτάζω τον Ολλανδό που ρουφάει.Δεν με καταλαβαίνει, δεν έχει χαρτομάντηλα τριγύρω,.Μόνο το σαντουιτσάκι του.Συνεχίζει ακάθεκτος ο τύπος να ρουφάει τη μύτη, κι έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι , γιατί πρώτον είναι σιχαμερός ήχος και δεύτερον πολύ ενοχλητικός..Κοιτάζω τους απεναντινούς που δεν έχουν πάρει γραμμή γιατί φορούν ακουστικά..
Και τότε το κάνω..Βγάζω χαρτομάντηλα, τον σκουντάω, του χαμογελάω υπέργλυκα και του τα προσφέρω..Και μου απάντησε "No thanks.." επίσης χαμογελαστός (δεν μπορώ να πω)...Οπότε δεν τα παίρνει και συνεχίζει να ρουφάει, να ρίχνει και κανα βιχαλάκι που και που..
Οπότε κι εγώ , άλλαξα θέση.

there is no other day,,let's try it another way..

Παγωμένο πρωινό το σημερινό, παγωμένο και το συναίσθημα που είχα ξυπνώντας.Άγνωστο το γιατί. Ίσως επειδή τον τελευταίο καιρό τα ζω όλα πολύ έντονα και επιρεάζομαι αρκετά, και κάνω ανήσυχο ύπνο κιόλας.Γουατεβερ. Emily tries but misunderstands, she often inclined to borrow somebody's dreams till tommorow.. Προσπαθώ γενικά νομίζω..Δεν δανείζομαι όνειρα όμως.Έχω τα δικά μου.Το ερώτημα είναι αν προσπαθώ αρκετά γι αυτά.Γιατί σίγουρα υπάρχουν και κάποια όνειρα τα οποία άφησα πολύ πίσω εν τέλει. Μου είπαν οι φίλες μου από το μπαλέτο που δώσαν εξετάσεις πού πέρασε η κάθε μία..Η Μυρτώ χαλαρά Λυρική με την πρώτη.Δεν είχα καμία αμφιβολία..Μοιάζουμε σε αυτό.Όταν μπει κάτι στο κεφάλι θα γίνει -πάει και τελείωσε! Για εκείνη έγινε, μπήκε καλά στο κεφάλι της, πάλεψε γι αυτό, τα κατάφερε φυσικά.Εμένα μάλλον ήταν στα μέσα και στα έξω.Ακόμα προσπαθώ να βρώ τι δεν το άφησε να μπει καλά εκεί μέσα..
Η Βίκυ από την άλλη πέρασε Κρατική.Με τη 2η προσπάθεια μεν, αλλά πέρασε..Παράδειγμα προς μίμιση. Λίγα χρόνια χορό, και πολύ καλή στο σύγχρονο απλώς..Πείσμα όμως, αγάπη γι αυτό, λίγο θράσσος.Τσουπ!!!Μέσα κι αυτή..Εγώ, ειδικά θράσσος ,δεν είχα , παρόλο που χορευτικά δεν ήμουν υποδεέστερη..
Η Δάφνη έδωσε 4η φορά φέτος εξετάσεις στο Υπουργείο και τελικά πέρασε κι αυτή.Γιατί το ήθελε.Ή γιατι είχαν βαρεθεί να τη βλέπουν.Αλλά η ουσία είναι ότι είχε πολλή υπομονή και δύναμη για να επιστρέφει επί 4 χρόνια..
Εγώ από την άλλη, όλο λόγια ήμουν.Το ήθελα τόσο και ποτέ δεν το τόλμησα.Όχι μόνο να πάω να δώσω..Δεν τόλμησα καν να το πω στους γονείς μου..Το είχα κρατήσει για μένα..Το ήξερε και η Ελένη και λίγο μετά το έμαθε κι ο Πάνος..Αυτά.Αλλά..Τίποτα..Ναι οκ..Είχα τα θέματά μου, αλλά αυτά είναι μόνο δικαιολογίες και τίποτα παραπάνω.
Αφήνω αυτό το θέμα γιατί ακόμα δεν έχω βρει τι με εμπόδισε.Όταν το βρω θα το αναλύσω.Προς το παρόν όμως απλώς με ενοχλεί η σκέψη του, οπότε ακολουθώ τη βολική τακτική του να μην το συζητώ..

Λοιπόν, θεωρώ πως όλος ο κόσμος σε κάποια φάση της ζωής του θα έχει ταυτιστεί με ένα τραγούδι.Ή και πιο πολλά..Και είναι αναπόφευκτο, νταξ..Νομίζω ότι τώρα τελευταία μου συμβαίνει ολοένα και πιο συχνά.Συνέχεια μάλλον.Το καλοκαίρι ήταν το "I want it all" των Queen. Αυτές τις μέρες είναι πολλά, αλλά υπερτερεί η Suzanne του Leonard Cohen για κάποιο λόγο. Νιώθω και λίγο αυτό το half crazy..Επιρεάζει.. Ωραία φάση η ταύτιση με τραγούδια. Ειδικά αν το περιεχόμενο είναι αισιόδοξο ξέρω γω και χαρούμενο είναι και γαμώ. Όταν ήμουν στους "Αδέσμευτους" ταυτιζόμουν συνεχώς..Για κάθε τραγούδι που έπιανα να πω..όσο μπορούσα πάντα..Κάποιες φορές τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια. Φάσεις με κλάμματα στη μέση του τραγουδιού, ή προσωρινή απώλεια μνήμης και στοίχων.Άλλες φορές όμως γινόταν το σώσε!Έβγαινε υπέροχο αποτέλεσμα και ήμουν πολύ περήφανη..Όμορφες μέρες..Πάνος-Σάκης-Μαργαρίτα-Στέλιος-Ελισσάβετ-Βαγγέλης και 3 διαφορετικοί ντράμερ.Καταλήξαμε στον καλύτερο, τον Ρένο, που νομίζω πως μου λείπει πιο πολύ από όλους εκεί.. Άσχετη η μετάβαση στους "Αδέσμευτους"..

Παγωνιά σήμερα λοιπόν..Είδα έναν κυριούλη εδώ απέξω που μου θύμισε πολύ τον νονό μου.Χαμογέλασα στιγμιαία, ήταν πάντα καλός νονός και με αγαπάει πολύ, αλλά μετά θυμήθηκα την τελευταία φορά που τον είδα.Ήταν στο νοσοκομείο.Τότε που ο μπαμπάς μου μόλις είχε εγχειριστεί και δεν την πολυπάλευε νοητικά..Τότε πολλοί "φίλοι" είχαν πέσει γύρω σαν κοράκια..Και καλά ενδιαφέρον και τα ρέστα για μας..Σκατά.Ένιωθα περισσότερο ότι απλώς κοιτούσαν τι θα μας συμβεί..όλοι αρέσκονται στο να κοιτούν από μακριά την ατυχία ή δυστυχία των άλλων, δήθεν με συμπόνια, στην πραγματικότητα όμως απλώς ευχόμενοι να μην συμβεί τίποτα κακό σε αυτούς.Το χω νιώσει και εγώ αυτό.Όταν έφυγε ο θείος Γιάννης.Όντως είχα λυπηθεί, και έκλαιγα πραγματικά, και όταν άκουγα τα ξαδέρφια μου να κλαίνε σπάραζα γιατί τα αγαπώ πολύ..Αλλά μέσα μου μια φωνούλα έλεγε "μακριά από μας...".Φυσιολογικό.. Έφυγα πάλι από το θέμα..Έλεγα για τη φάση του νοσοκομείου..Τότε λοιπόν οι "φίλοι", δίναν συμβουλές στη μαμά μου για το πως να κινηθεί με τις δουλειές.. Και μιλάγαν λες και ο μπαμπάς μου ήταν ξεγραμμένος και δεν θα μπορούσε ξανά να δουλεψει.Μέχρι και την αναπηρική σύνταξη είχαν αναφέρει..Είχα φρικάρει.Δεν είμαστε καλά.. Κι ο νονός μου τότε έτσι φερόταν..Δεν ξέρω αν είχε βάλει τη δουλειά στο μάτι ή κάτι, αλλά δεν μου άρεσε η στάση..Μπορεί η πρόθεση να ήταν καλή..Αλλά ο φίλος ο πραγματικός στηρίζει αλλιώς. Πιστεύει στο καλύτερο. Κανείς νομίζω από αυτούς δεν σκεφτόταν έτσι..Τον πούλο όμως παληκάρια μου.Ο μπαμπάς μου όπως βλέπετε είναι εδώ..Και κάνει τα πάντα πάλι.Και όταν θα γίνει εντελώς καλά θα είναι ΟΛΑ όπως πριν..
Πολύ μελό έγινα..Αλλά οι σκέψεις αυτές με τριβελίζουν μέρες τώρα και ξαφνικά ξεχύθηκαν..
Και είναι κι άλλες..
Όμως τώρα όντως time is running out..Έχω μιτινγκ για εργασία εντός ολίγου..Αντίο λοιπόν..

soundtrack

Ξυπνάς κι ανοίγεις το παράθυρο..Ηλιόλουστο πρωινό.Ίσως από τα τελευταία πριν το χειμώνα.Μιάμιση ώρα στη διάθεσή μου πρίν το μάθημα..Βόλτα με το ποδήλατο και μουσική..
ταραταταταααά..
Η πρώτη μουσική της ημέρας ήταν ο Ύμνος του Παναθηναικού στο ξυπνητήρι μου και δεν ξέρω αν πιάνεται στο σημερινό σάουντρακ!
Μπ3 στο ράντομ, και ποδήλατο..Και πώς να μην πάει καλά η μέρα αν ξεκινάει με το dy'er maker των led zeppelin; You don't have to go λοιπόν, αλλά εγώ παίρνω δρόμο..Και ακολουθεί το Sweet child of mine στην υπέροχη διασκευή της Sheryl Crow.Και νταξ, πλημύρα από μνήμες "Αδέσμευτων" που το τραγουδούσα!..Και στα καπάκια σκάει ο Καζούλης και με προτρέπει να λύσω τα μαλλιά μου (αν ήμουν άγγελος όμως) και γλυκαναλατίζω, αλλά καθόλου δεν με πειράζει γιατί ασυναίσθητα χαμογελώ.Και μετά από αυτό να σου και το "I'm your man"στην Nick Cave εκδοχή που λατρεύω..Και τραγουδάω πάνω στο ποδήλατο και παραλίγο να τρακάρω με έναν πεζό που πήγαινε με το κεφάλι κάτω. Έρχεται ο Damien Rice μετα, που είναι υπέργλυκος και τραγουδάει "the rat within the grain" και είναι τόσο όμορφο και ξανάτραγουδάω και σκέφτομαι πως έχω καιρό να το παίξω στην κιθάρα..Το βράδυ πιθανότατα..Περνόντας δίπλα από τον Dommel ποταμό ακούω Belle & Sebastian "Another Sunny Day" και ταιριάζει τόσο πολύ στη μέρα και νιώθω σαν να παίζω σε ταινία..Ναι..Σε λίγο θα εμφανιστεί και ο Jude Law ξαπλωμένος στο γρασίδι. Τελικά εμφανίζεται ο Tom Waits και σβήνει την εικόνα του Τζουντ Λο στο γρασίδι.Ο Τομ δεν θέλει να μεγαλώσει.Ούτε εγώ.Καθόλου.Θέλω πάντα να κάνω αυτές τις ηλίθιες και χαζοχαρούμενες σκέψεις που κάνω αυτό το πρωινό.Παρκάρω το ποδήλατό μου..Λίγο περπάτημα μετα μουσικής ακόμη..Βαγγέλης Γερμανος .."Γιατί σε θέλω"..Ξανά τραγούδι εγώ και ασυναίσθητο χαμόγελο για να έρθουν οι Queen με τα "Fat bottomed girls" τους και εμένα να εξτασιάζομαι.Smiths μετα "Some girls are bigger than others" και σκέφτομαι εμένα και τον Πάνο στο αεροπλάνο για Λονδίνο..Το ακούγαμε και μου το τραγούδαγε δείχνοντάς μου την καρδιά του..σαν να λέει "εδώ μέσα.."..Συγκίνηση.Θέλω ξανά ταξίδι μαζί του..Πλησιάζοντας στο Οντιτόριουμ ο Leonard Cohen τραγουδάει "First we take Manhattan" και η συνέχεια είναι γνωστή.Βερολίνο.Εκεί θέλω να πάω..Τελευταίο άκουσμα για αυτό το πρωινό είναι οι Cure με το "In between days" που μου θυμίζει την Λένια μου και πολύ μου λείπει..Αχ..

έχουμε και λέμε λοιπόν..

1. Dy'er maker-Led Zeppelin
2. Sweet Child of mine-Sheryl Crow
3. Αν ήσουν άγγελος- Βασίλης Καζούλης
   
4. I'm your man- Nick Cave
5. The Rat within the grain-Damien Rice
6. Another Sunny day- Belle and Sebastian
7. I don't wanna grow up-Tom Waits
8. Σε θέλω-Βαγγέλης Γερμανός
9. Fat Bottomed Girls-The Queen
10. Some girls are bigger than others- The Smiths
11. First we take Manhattan( then we take Berlin)-Leonard Cohen
12. In between days- The Cure

νέα εβδομάδα εν όψη

Είναι Δευτέρα. Και θυμήθηκα τώρα ένα τραγούδι απο μια ελληνική ταινία που έλεγε "Βουρκωμένη Δευτεεεεέρα , η χειρότερη μεεεεέρα, η καινούρια βδομαααααάδα δεν περνά δεν περνά η ριμααααααάδαααα". Ρε νταξ, υπερβολές ας πούμε.Μια χαρά είναι η Δευτέρα.Σίγουρα την προτιμώ από την μελαγχολική Κυριακή. Άλλωστε το έχω ξαναπεί ότι δεν μου αρέσουν οι Κυριακές καθόλου.Το θέμα μου όμως είναι η σημερινή Δευτέρα.Όχι ότι έχει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ξύπνησα καλά βρε αδερφέ.Και θέλω να πάει καλά η υπόλοιπη βδομάδα..Άσε που δεν είναι βουρκωμένη καθόλου.Γουατέβερ.
Έβλεπα πολλά όνειρα χθες το βράδυ.Η Λένια είπε πως όλα είναι στο μυαλό μου σαν χυμένοι καφέδες.Μπράβο Λένια,γαμάτη παρομοίωση. Είναι και αλήθεια κιόλας!Πτώμα νιώθω με όλα αυτά που έβλεπα.Λογικό.Όλο το βράδυ στο αστυνομικό τμημα το πέρασα, τρώγοντας μπιφτέκια.

Αυτό το θέμα τον ονείρων πάντα με μπερδεύει.Και καλά υποσυνείδητο,αλλά ρε πούστη μου καμιά φορά δεν παλεύονται και σου τριβελίζουν το μυαλό όλη την επόμενη μέρα.Και μερικές φορές, αν είναι και πολύ έντονα νιώθεις το ντεζαβού όλη την μέρα..

Γενικά τώρα..Το σάουντρακ των ημερών είναι ο Φοίβος Δεληβοριάς.Κόλλημα.Και λίγο μαντρουγκάντα.Και εξεταστική εν όψη, και αρκετό διάβασμα, και αναμονή για πιθανό ταξίδι μετά την εξεταστική..Και ανυπομονισία να περάσουν 3 μήνες και να έχω καλά νέα από την Ελλάδα για τον μπαμπά μου..Και γενικά ανυπομονισία για τα πάντα..Και όνειρα.Ύπνου και ξύπνιου..Και νοσταλγία και χομσικνες, αλλά μόνο για λίγο, γιατί καταβάθος το φχαριστιέμαι εδώ..

Καλή εβδομάδα λοιπόν..

..τραλαριλαλό..

Σήμερα το Eindhoven είναι ηλιόλουστο.Η διάθεση μου όχι και πολύ αλλά το παλεύω να την φτιάξω.Σήμερα δεν έχω μάθημα και γουστάρω..Θα πάω βόλτα σε λίγο, μετά σουπερμάρκετ και μετά θα μαγειρέψω μακαρονάδα νόστιμη παχυντική.Ακόμα δεν ξέρω πώς να την κάνω αλλά θα το φίγκιουρ άουτ.
Προς το παρόν ακούω αυτό