παστιτσιο

Δεν έχω ιδέα πώς να ονομάσω το ποστ μου αυτό, γι αυτό το ονομάζω παστίτσιο.Δεν είναι και τελείως άσχετο μιας και

1. Εχθές όντως έφτιαξα παστίτσιο
2. Θα είναι τόσο ανακατεμένο και με layers σαν παστίτσιο

Χθές ήταν η πρώτη μου απόπειρα εδώ στα χάμω που είμαι (ναι είναι χάμω.Μπορεί η Ολλανδία να είναι βόρεια, αλλά σύμφωνα με τη στάθμη της θάλασσας είμαι σίγουρα χάμω) να φτιάξω παστίτσιο, μπεσαμέλ χειροποίητη, και να το ψήσω στο τραγικά μικρό φουρνάκι μου. Και ήταν άκρως επιτυχημένη μπορώ να πω.Μου θύμισε το παστίτσιο της μαμάς μου. Αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό.Εγώ καλό το βρίσκω γιατί αγαπώ την μαγειρική της Ντόλυς.Και ο Πάνος είπε ότι ήταν τέλειο.Άρα όλα οδηγούν εκεί.Συμπέρασμα πρώτο λοιπόν.Η μαγειρική της μαμάς μου είναι τέλεια!






Πάμε παρακάτω..
Τούρκος έγινα σήμερα στο μίτινγκ για την εργασία.Τούρκος κανονικός..Με το κόκκινο καπελάκι με τη φουντίτσα..Είχε φέρει ένα τέτοιο η Μιμίκα όταν είχε πάει Κωνσταντινούπολη , πολύ παλιά..Και μου είχε φέρει ακόμα και μια στολή χανούμισσας και ένα πασούμι-θερμόμετρο.Άσχετο.
Έγινα Τούρκος, διότι ο Ρώσος σικρετ ασασιν, μας δουλεύει μπροστά στα μούτρα μας. Προσπερνάω το ότι δεν είναι καθόλου συνεργάσιμος, το ότι είναι ΜΕΓΑΣ γκικ , αλλά δεν γίνεται να μας προσβάλει κιόλας..
"I expected that you have the same knowledge as me
"Yes, sure"
"I said, I expected"

ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ.Δηλαδή τι..Με είπε άσχετη ουσιαστικά..Και έρχεται και χειρότερο. Φεύγοντας ρωτάω αν με χρειάζονται κάτι.. και η απάντηση είναι η εξής: " Need you?Nooo..
You can't cook in here..so we don't need you".. Το ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ υψώνεται σε δύναμη του 2 του 3 ή και του 4.
Νεύρα.