there is no other day,,let's try it another way..

Παγωμένο πρωινό το σημερινό, παγωμένο και το συναίσθημα που είχα ξυπνώντας.Άγνωστο το γιατί. Ίσως επειδή τον τελευταίο καιρό τα ζω όλα πολύ έντονα και επιρεάζομαι αρκετά, και κάνω ανήσυχο ύπνο κιόλας.Γουατεβερ. Emily tries but misunderstands, she often inclined to borrow somebody's dreams till tommorow.. Προσπαθώ γενικά νομίζω..Δεν δανείζομαι όνειρα όμως.Έχω τα δικά μου.Το ερώτημα είναι αν προσπαθώ αρκετά γι αυτά.Γιατί σίγουρα υπάρχουν και κάποια όνειρα τα οποία άφησα πολύ πίσω εν τέλει. Μου είπαν οι φίλες μου από το μπαλέτο που δώσαν εξετάσεις πού πέρασε η κάθε μία..Η Μυρτώ χαλαρά Λυρική με την πρώτη.Δεν είχα καμία αμφιβολία..Μοιάζουμε σε αυτό.Όταν μπει κάτι στο κεφάλι θα γίνει -πάει και τελείωσε! Για εκείνη έγινε, μπήκε καλά στο κεφάλι της, πάλεψε γι αυτό, τα κατάφερε φυσικά.Εμένα μάλλον ήταν στα μέσα και στα έξω.Ακόμα προσπαθώ να βρώ τι δεν το άφησε να μπει καλά εκεί μέσα..
Η Βίκυ από την άλλη πέρασε Κρατική.Με τη 2η προσπάθεια μεν, αλλά πέρασε..Παράδειγμα προς μίμιση. Λίγα χρόνια χορό, και πολύ καλή στο σύγχρονο απλώς..Πείσμα όμως, αγάπη γι αυτό, λίγο θράσσος.Τσουπ!!!Μέσα κι αυτή..Εγώ, ειδικά θράσσος ,δεν είχα , παρόλο που χορευτικά δεν ήμουν υποδεέστερη..
Η Δάφνη έδωσε 4η φορά φέτος εξετάσεις στο Υπουργείο και τελικά πέρασε κι αυτή.Γιατί το ήθελε.Ή γιατι είχαν βαρεθεί να τη βλέπουν.Αλλά η ουσία είναι ότι είχε πολλή υπομονή και δύναμη για να επιστρέφει επί 4 χρόνια..
Εγώ από την άλλη, όλο λόγια ήμουν.Το ήθελα τόσο και ποτέ δεν το τόλμησα.Όχι μόνο να πάω να δώσω..Δεν τόλμησα καν να το πω στους γονείς μου..Το είχα κρατήσει για μένα..Το ήξερε και η Ελένη και λίγο μετά το έμαθε κι ο Πάνος..Αυτά.Αλλά..Τίποτα..Ναι οκ..Είχα τα θέματά μου, αλλά αυτά είναι μόνο δικαιολογίες και τίποτα παραπάνω.
Αφήνω αυτό το θέμα γιατί ακόμα δεν έχω βρει τι με εμπόδισε.Όταν το βρω θα το αναλύσω.Προς το παρόν όμως απλώς με ενοχλεί η σκέψη του, οπότε ακολουθώ τη βολική τακτική του να μην το συζητώ..

Λοιπόν, θεωρώ πως όλος ο κόσμος σε κάποια φάση της ζωής του θα έχει ταυτιστεί με ένα τραγούδι.Ή και πιο πολλά..Και είναι αναπόφευκτο, νταξ..Νομίζω ότι τώρα τελευταία μου συμβαίνει ολοένα και πιο συχνά.Συνέχεια μάλλον.Το καλοκαίρι ήταν το "I want it all" των Queen. Αυτές τις μέρες είναι πολλά, αλλά υπερτερεί η Suzanne του Leonard Cohen για κάποιο λόγο. Νιώθω και λίγο αυτό το half crazy..Επιρεάζει.. Ωραία φάση η ταύτιση με τραγούδια. Ειδικά αν το περιεχόμενο είναι αισιόδοξο ξέρω γω και χαρούμενο είναι και γαμώ. Όταν ήμουν στους "Αδέσμευτους" ταυτιζόμουν συνεχώς..Για κάθε τραγούδι που έπιανα να πω..όσο μπορούσα πάντα..Κάποιες φορές τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια. Φάσεις με κλάμματα στη μέση του τραγουδιού, ή προσωρινή απώλεια μνήμης και στοίχων.Άλλες φορές όμως γινόταν το σώσε!Έβγαινε υπέροχο αποτέλεσμα και ήμουν πολύ περήφανη..Όμορφες μέρες..Πάνος-Σάκης-Μαργαρίτα-Στέλιος-Ελισσάβετ-Βαγγέλης και 3 διαφορετικοί ντράμερ.Καταλήξαμε στον καλύτερο, τον Ρένο, που νομίζω πως μου λείπει πιο πολύ από όλους εκεί.. Άσχετη η μετάβαση στους "Αδέσμευτους"..

Παγωνιά σήμερα λοιπόν..Είδα έναν κυριούλη εδώ απέξω που μου θύμισε πολύ τον νονό μου.Χαμογέλασα στιγμιαία, ήταν πάντα καλός νονός και με αγαπάει πολύ, αλλά μετά θυμήθηκα την τελευταία φορά που τον είδα.Ήταν στο νοσοκομείο.Τότε που ο μπαμπάς μου μόλις είχε εγχειριστεί και δεν την πολυπάλευε νοητικά..Τότε πολλοί "φίλοι" είχαν πέσει γύρω σαν κοράκια..Και καλά ενδιαφέρον και τα ρέστα για μας..Σκατά.Ένιωθα περισσότερο ότι απλώς κοιτούσαν τι θα μας συμβεί..όλοι αρέσκονται στο να κοιτούν από μακριά την ατυχία ή δυστυχία των άλλων, δήθεν με συμπόνια, στην πραγματικότητα όμως απλώς ευχόμενοι να μην συμβεί τίποτα κακό σε αυτούς.Το χω νιώσει και εγώ αυτό.Όταν έφυγε ο θείος Γιάννης.Όντως είχα λυπηθεί, και έκλαιγα πραγματικά, και όταν άκουγα τα ξαδέρφια μου να κλαίνε σπάραζα γιατί τα αγαπώ πολύ..Αλλά μέσα μου μια φωνούλα έλεγε "μακριά από μας...".Φυσιολογικό.. Έφυγα πάλι από το θέμα..Έλεγα για τη φάση του νοσοκομείου..Τότε λοιπόν οι "φίλοι", δίναν συμβουλές στη μαμά μου για το πως να κινηθεί με τις δουλειές.. Και μιλάγαν λες και ο μπαμπάς μου ήταν ξεγραμμένος και δεν θα μπορούσε ξανά να δουλεψει.Μέχρι και την αναπηρική σύνταξη είχαν αναφέρει..Είχα φρικάρει.Δεν είμαστε καλά.. Κι ο νονός μου τότε έτσι φερόταν..Δεν ξέρω αν είχε βάλει τη δουλειά στο μάτι ή κάτι, αλλά δεν μου άρεσε η στάση..Μπορεί η πρόθεση να ήταν καλή..Αλλά ο φίλος ο πραγματικός στηρίζει αλλιώς. Πιστεύει στο καλύτερο. Κανείς νομίζω από αυτούς δεν σκεφτόταν έτσι..Τον πούλο όμως παληκάρια μου.Ο μπαμπάς μου όπως βλέπετε είναι εδώ..Και κάνει τα πάντα πάλι.Και όταν θα γίνει εντελώς καλά θα είναι ΟΛΑ όπως πριν..
Πολύ μελό έγινα..Αλλά οι σκέψεις αυτές με τριβελίζουν μέρες τώρα και ξαφνικά ξεχύθηκαν..
Και είναι κι άλλες..
Όμως τώρα όντως time is running out..Έχω μιτινγκ για εργασία εντός ολίγου..Αντίο λοιπόν..