..auditorum..

Και πάλι στο Οντιτόριουμ και περιμένω να γίνει λαντς μπρέικ, να φάμε και να πιούμε (χωρίς να χορέψουμε) με τα άλλα ελληνόπουλα, και μετά βουρ στην βιβλιοθήκη για διάβασμα!
Ακούω Crippled Black Phoenix που μου έστειλε η Θέλξη, να δω τι είναι κι αυτοί..Ενδείκνυται για μουσικό ψάξιμο η περίοδος.Είναι που πρέπει να συνδέσεις μουσικές με καταστάσεις, πρόσωπα, μέρη κλπ.Μουσικά λοιπόν ξεκινάμε..
Γενικά το ξεκίνημα της μέρας σήμερα ήταν λίγο περίεργο, με εμένα να σηκώνομαι απο το κρεβάτι στις 10, και να τρέχω να ετοιμαστώ για να προλάβω να φύγω 10.30 από το σπίτι για μάθημα (και στάση στον Πάνο να τον ξυπνήσω).Αποτέλεσμα: Μαργαρίτα-Βέγγος. Πλάκα είχε, δεν λέω, αλλά δεν το φχαριστήθηκα.Όταν πια έφτασα στην αίθουσα L10 και σκέφτηκα "ωραία, τώρα θα χαλαρώσω" γιατί με τον Ουκρανό είχαμε μάθημα, μας λέει ο καλός σου πως σήμερα ήταν να ακυρωθεί η διάλεξη, αλλά μιας και ήρθαμε μπορεί να την κάνει και να την ξανακάνει την άλλη βδομάδα για αυτούς που λείπαν σήμερα.Και πετάγεται ένας μαλάκας Ολλανδός και λέει ΟΧΙ, ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.Και πήγαμε σπίτι μας.Τσάμπα η τρεχάλα, τσάμπα το ξύπνημα..πφ.Αργόσχολα Ολλανδά!Αφού ήρθες που ήρθες ρε παπάρα, κάτσε κάνε μάθημα και κοιμήσου την άλλη βδομάδα..
Πήγα κι εγώ σουπερμάρκετ, να πάρω γάλα, ψωμί και σερβιέτες να μην το έχω έννοια το απόγευμα και να διαβάσω πιο πολύ..Βγήκε και κάτι καλό..
(αυτόι οι Crippled Black Phoenix μου θυμίζουν Floyd - ειδικά το Rise Up and Fight που ακούω τώρα, στην εισαγωγή ήταν σαν το One of these days.)
Αυτός που ήρθε και κάθησε δίπλα μου φοράει πολλή κολόνια.Προσπαθώ να καταλάβω πιο άρωμα.Μάλλον HUGO BOSS είναι.Νομίζω αυτό φόραγε ο Μανώλης τότε που τα είχαμε.
Συνδέω πολύ ανθρώπους με το άρωμά τους και την μυρωδιά τους γενικότερα.Όπως και καταστάσεις..Ακόμα προσπαθώ να αποσυνδέσω τον Μιχάλη ας πούμε από την Cool Water που την φοράει πολύς κόσμος.Τον Πάνο τον έχω συνδέσει με φυσικές μυρωδιές.Ανθρωπίλα. Και ευτυχώς είναι πολύ ωραία η ανθρωπίλα του. Επίσης αυτό το γαμημένο άρωμα που λέγεται Light Blue και που τόσο αρέσει στην Ελένη (εγώ δεν το αντέχω) το έχω συνδέσει με τότε που είχε κατάθλιψη και τέτοια.Σκατοπερίοδος και σκατοάρωμα.Ευτυχώς έχει πολύ καιρό να το βάλει.
Αυτά με τα αρώματα.Τσουπ!Κι άλλα Ολλανδά ήρθαν και κάθησαν δίπλα και γελάνε σαν χαζά.Δεν καταλαβαίνω τι λένε, αλλά δεν έχει σημασία γιατί είναι φλώροι.Με τα ταπεράκια τους τα γλυκούλια, και μέσα έχουν φέτες ψωμί.Βλέπεις τάπερ και λες ότι στην χειρότερη θα έχει κανα μπιφτέκι μέσα, αλλά αυτοί βάζουν ψωμί.
Πάντως εδώ στο εξωτικό Eindhoven έχουμε μαζευτοί πολλοί έλληνες.Τόσοι πολλοί που σε λίγο θα ξεπεράσουμε τους Ινδούς.Μπορεί και ναμας δώσουν αργία την 28η Οκτωβρίου τόσοι που είμαστε , όπως λέγαμε εχθές.
Μαζεύεται κόσμος και σταματώ την επιτυχημένη αυτή συγγραφή εδώ.Πείνασα κιόλας,οπότε "Ουφ, ας φάω το τόστ μου και το μήλο μου"..
Καλή βδομάδα σε όλους!

..πρωτου κοιμηθω..

Μου ήρθε στο μυαλό ένα βιβλίο που αγαπώ πολύ.Είναι από τα αγαπημένα μου.Ίσως το δεύτερο αγαπημένο μου.Για τα "ΤΑ ΧΑΣΤΟΥΚΟΨΑΡΑ" λέω.Κι έλεγε κάπου εκεί μέσα ο συγγραφέας για τα κολλήματα.Ότι το ανθρώπινο μυαλό είναι σαν την τσίχλα.Κολλάει.Με ό,τι να 'ναι.Εκεί που κάθεσαι , στα καλά του καθουμένου, κολλάει.Ο καθένας έχει το δικό του κόλλημα. Εγώ να δεις πόσα. Ας πούμε, στο σπίτι μου δεν μπορώ να πέσω για ύπνο αν έχει άπλυτα πιάτα.Η αδερφή μου θα γελάσει άμα το διαβάσει αυτό, αλλά είναι γεγονός πως ακόμα και στην Αθήνα, όταν έλειπαν οι γονείς μου από το σπίτι για διακοπές ας πούμε, δεν έπεφτα για ύπνο αν δεν τα είχα πλύνει όλα.Κι εδώ αυτό κάνω.Ζήτημα είναι αν έχω κοιμήθει 2 φορές το δίμηνο αυτό χωρίς να έχω πλύνει τα πιάτα..Βασανιστικό.
Άλλο μου κόλλημα.Πριν κάνω ο,τιδήποτε σημαντικό νομίζω ότι κατουριέμαι.Και πάω στην τουαλέτα, αλλά μετά απο 5 λεπτά ξανά νομίζω ότι κατουριέμαι ή ότι δεν "τα έχω δώσει όλα" στη διαδικασία.Αγχωτικό.
Κόλλημα να μην σταματάω τραγούδι στο μπ3 για να το κλείσω, αν δεν είναι ζυγός αριθμός.Ποτέ ας πούμε δεν σταματάω στο 17, στο 19 ..Για να μη μιλήσω για το 7.Επουδενί.Οι μόνοι μονοί αριθμοί που εξαιρούνται είναι το 5 (επειδή είναι στρογγυλό και μου αρέσει), και το 13 (λόγω Παναθηναϊκού).Επίσης μιας και μιλάω για κολλήματα και αριθμούς, έχω μεγάλο κόλλημα και με το 4!Μιλάμε μεγάλο κόλλημα.ΤΕΡΑΣΤΙΟ.Με το 4 και τις δυνάμεις του.4,16,64,256.Δεν θα πω ιστορίες γι αυτό..Αλλά θα βάλω 4 θαυμαστικά στο τέλος της πρότασής μου, και όχι 1 , ούτε 3!!!!
Θυμάμαι ακόμη πιο μικρή, 10-11 χρονών θα πρέπει να ήμουν,ένα απόγευμα που έκανα τα μαθήματα μου.Η δασκάλα μας μας είχε βάλει να γράψουμε στο πρόχειρο 10 φορές την ορθογραφία.Και εμένα μου είχε κολλήσει πως δεν πρέπει να περισσέυει ούτε ίχνος μολυβιάς κάτω από τη γραμμούλα του τετραδίου μου.Είχα σβήσει την ίδια πρόταση πάνω απο 15 φορές, ώσπου σκίστηκε το τετράδιό μου.Και έβαλα τα κλάμματα.Και μετά είχα πυρετό.Όχι από το κόλλημα.Είχα κρυώσει.Αλλά μετά σταμάτησε και το κόλλημα.Μαζί με την αντιβίωση.
Επίσης κάποτε μου είχε κολλήσει ότι έπρεπε να πηγαίνω από έναν συγκεκριμένο δρόμο στη δουλειά για γούρι.Κι άλλες τέτοιες μαλακίες τούμπανα.Αλλά μπορεί κανείς να μου πει τίποτα; Όλοι έχουν κολλήματα, κι ο καθένας διαλέγει αυτό ή αυτά που γουστάρει.Και είναι γαμάτο αυτό.Απλώς σκέφτομαι πόσο μέγιστο θα ήταν , το κάθε κόλλημά μας να το μοιραζόμασταν με τους άλλους.Θα είχε φάση!!!!
Αλλά δεν παίζει.Γι αυτό και γω τα μοιράζομαι με την αδερφή μου τα κολλήματά μου και τα δικά της και σπάμε πολλή πλάκα!Για να μάθετε!

Άτιτλο

Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο; Και καλά με αυτό το ερώτημα βλέπεις αν ο συνομιλητής σου είναι αισιόδοξος ή απισιόδοξος. Εγώ έχω εδώ μπροστά μου το μπουκαλάκι μου με το νερό.Και έχει νερό ως την μέση.Αυτό.Ούτε μισοάδειο (γιατι δεν υφίσταται αυτή η έννοια-άδειο σημαίνει κενο) ούτε μισογεμάτο (ούτε αυτή η έννοια υφίσταται).Απλώς έχει νερό μέχρι την μέση.Αυτή είμαι.Τετράγωνη λογική.1+1 =2. Αισιόδοξη είμαι κατα περίπτωση.Απαισιόδοξη το ίδιο.Αλλά προσπαθώ να είμαι χαμογελαστή.Είναι όμορφο να έχεις απέναντί σου έναν χαμογελαστό άνθρωπο.Και θέλω να είμαι τέτοιος.Δεν το πετυχαίνω πάντα,αλλά το προσπαθώ.
Έχει ήλιο έξω.Όμορφη μέρα.Θα διαβάσω λίγο και μετά μπορεί να πάω να ξαπλώσω στο γρασίδι.
Όπως τον Απρίλιο του 2009 στο Λονδίνο.Ευτυχία που είχα νιώσει τότε.Και τώρα νιώθω ευτυχία κάποιες στιγμές.Αρκεί να είμαι χαλαρή..Χαλαρώνω λοιπόν.Και όλα θα είναι καλά..
Shiny happy people laughing...

..τικινγκ αγουει δε μομεντς δατ μεικ απ α μπαντ ντει..

Σήμερα ξύπνησα με το dress up in you των belle & sebastian στο μυαλό μου.Γι αυτό και το προήγουμενο σημερινό ποστ.Ήταν απομεινάρι της χθεσινής όχι καλής ημέρας. Σε μια ύστατη προσπάθειά μου να την φτιάξω αργά το βράδυ (αργά το θυμήθηκες κοπελιά), έπιασα την κιθάρα και το τραγουδούσα..Και μετά με πήραν τα ζουμιά οπότε άφησα την κιθάρα. Και η μέρα γενικά δεν τέλειωσε καλά, αλλά τουλάχιστον ξέσπασα, και αυτό είναι καλό γιατί σήμερα νιώθω πολύ καλύτερα. Ξύπνησα λοιπόν με αυτό το λαλα στο μυαλό μου. Και νομίζω θα το τραγουδάω όλη μέρα.Κόλλημα.
Τώρα το έχω γυρίσει σε REM αλλά νομίζω δεν έκανα καλή επιλογή καθώς ακούω το Imitation of Life.
Τεσπά.
Περιμένω τον ντελιβερά από την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας να μου φέρει την ΣΙΜ κάρτα με το Ολλάνδικό μου νούμερο.Και έχω μάθημα κανονικά τώρα που δεν ήθελα με τίποτα να χάσω.Αλλά τι να κάνω. Πρέπει να πάρω και τον αριθμό μου.
Σήμερα λέω να μαγειρέψω κανα κρέας γιατί έχω καμιά βδομάδα να φάω.Κρέας.Όχι γενικά.
Νομίζω δεν μου αρέσει και τόσο πολύ το κρέας.Τουλάχιστον όχι τόσο ώστε να μπω στον κόπο να το μαγειρέψω.Κατ'ανάγκη μόνο, για το σίδηρο που λέμε..
Μια καλοψημένη μπριτζόλα φυσικά είναι πάντα ευπρόσδεκτη.Αλλά μόνο αν την ψήσει άλλος!
Ανούσια κουβέντα για κρέας.Αλλά πρέπει να σκεφτώ πώς θα το μαγειρέψω.
Και διάβασμα και καμιά διάθεση ακόμη για να το κάνω..
Έχει και γαμημένα καλό καιρό αυτές τις μέρες.Λιακάδα, 23-25 βαθμούς..Άνοιξη..και ούτε βρέχει , ούτε φυσάει..Όση ζέστη χρειάζεσαι για να αράξεις στο γρασίδι και να απολάυσεις.Μαλακία που εγώ τώρα είμαι μέσα στο σπίτι και περιμένω τον ντελιβερά και ασχολούμαι και με εργασία ταυτόχρονα.Και μετά θα πρέπει να πάω πάλι για εργασία.Και θα είμαι κάπου κλεισμένη.
Και θα μπορούσα να γκρινιάζω για πολλές γραμμές ακόμη, αλλά εδώ το κόβω, και συνεχίζω αυτό που έκανα..

dress up in you-με κόκκινο

I'm the singer, I'm the singer in the band
You're the loser, I won't dismiss you out of hand
Cos you've got a beautiful face
It will take you places

You kept running
You've got money, you've got fame
Every morning I see your picture from the train
Now you're an actress!
So says your resume
You're made of card
You couldn't act your way out of a paper bag

You got lucky, you ain't talking to me now
Little Miss Plucky
Pluck your eyebrows for the crowd
Get on the airplane
You give me stomach pain
I wish that you were here
We would have had a lot to talk about

We had a deal there
We nearly signed it with our blood?
An understanding
I thought that you would keep your word
I'm disappointed
I'm aggravated
It's a fault I have, I know
When things don't go my way I have to

Blow up in the face of my rivals
I swear and I rant, I make quite an arrival
The men are surprised by the language
They act so discreet, they are hypocrites so fuck them too!

I always loved you
You always had a lot of style
I'd hate to see you on the pile
Or nearly-made-it' s
You've got the essence, dear
If I could have a second skin
I'd probably dress up in you

You're a star now, I am fixing people's nails
I'm knitting jumpers, I'm working after hours
I've got a boyfriend, I've got a feeling that he's seeing someone else
He always had thing for you as well

Blow in the face of my rivals
I swear and I rant, I make quite an arrival
The men are surprised by the language
They act so discreet, they are hypocrites forget them
So fuck them too!

druk,druk,druk

Εδώ είμαι ξανά, μετά από μια σούπερ γεμάτη μέρα.Μάθημα το πρωί με τον Κο Pechenizkiy, τον οποίο είναι νίκη ακόμα και να είσαι μέσα στην αίθουσα να τον "ακούς"..Από τα πρωινά που αναρωτιέσαι "Γιατί σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και ήρθα ως εδώ;".Και πρέπει να ομολογήσω πως το σημερινό πρωινό κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες για να ενεργοποιήσω τον εγκέφαλό μου!Ξύπνησα στις 9.Είχα μάθημα 11 παρά και ήθελα να έχω μια ώρα τουλάχιστον στην διάθεσή μου ,για να ρίξω μια ματιά στις διαφάνειες της περασμένης διάλεξης.ΝΑΙ ΚΑΛΑ! Είχα βάλει τα κορνφλέικς μου στην κούπα και τα έτρωγα και άνοιξα το νετμπουκ να δω τι είχαμε κάνει..95 διαφάνειες..χμ..μολις τέλειωσαν τα κορνφλέικς , γύρισα στην αγκάλη του κρεβατιού μου.Αλήθεια δεν θυμάμαι τίποτα από τη στιγμή που ξάπλωσα μέχρι τη στιγμή που βρέθηκα στην αίθουσα.Μόνο ένα κουνέλι έξω από το παράθυρο, και ότι δεν έβρισκα κάλτσες..
Τελικά ενεργοποιήθηκε ο εγκέφαλός μου με την βοήθεια ενός τριπλού εσπρέσου.
Πήγα και για Λαντς μπρέικ και ήταν εκεί ο Πάρης, ο Αλέξανδρος , ο Γιώργος και ο Χουάν και είχε πολλή πλάκα.Και μετά ήρθε ο Τζαν , ο Τούρκος, και προσπαθήσαμε να κάνουμε την εργασία που έχουμε, αλλά δεν καταφέραμε και πολλά κι αυτο δεν είναι και πολύ ευοίωνο, αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε και δεν μπορεί κάπου θα καταλήξει κι αυτό.
Και τώρα πεινάω αρκετά και περιμένω να συναντηθώ με τους υπόλοιπους και να πάμε να φάμε γουοκ, που μου έχει κάτσει από χθες.Είναι τελικά ενα πολύ νόστιμο και βολικό φαί.Ο φίλος μας ο Χουαν, φτιάχνει κάθε Κυριακή γουόκ και το τρώει όλη τη βδομάδα..Δεν ξέρω πώς την παλεύει..Είπαμε, μην το χέσουμε..Εγώ πάλι έχω να φάω γουόκ από πριν γυρίσω στην Αθήνα, οπότε σήμερα θα το καταφχαριστηθώ.
Τώρα λοιπόν η ώρα έχει πάει 18.30 και κανονικά πρέπει να διαβάσω.Αλλά αυτό κανονικά..
Γιατί οι προθέσεις μου δυστυχώς δεν είναι τέτοιες.Μάλλον βέβαια θα βάλω κάτω το κεφάλι και θα κάνω τις μελέτες μου (κι όχι τις ομελέτες μου-είπαμε θα φάω γουοκ), αλλά δεν το επιθυμώ.
Κατά τ' άλλα μου λείπει η αδερφή μου και οι γονείς μου και οι φίλοι μου και όσο μπούλικο και μαμόθρεφτο κι αν ακούγεται, αυτή είναι η αλήθεια και δεν με νοιάζει.Φτου το πατώ και δεν το ξεκολλώ.

Ένα Σάββατο στο Eindhoven

Σάββατο, γκρικ κοφι, μουσική και άπειρο διάβασμα εν όψη..έβαλα θερμόμετρο πριν και είχα 37,1. Ψιλοπράγματα, αλλά σκοτώνουν αυτά τα δέκατα..Και σκέφτομαι πως αν ήμουν στην Αθήνα , θα ήταν η τέλεια δικαιολογία για να μην κάνω τίποτα όλη μέρα..Θα τριβόμουν στη μαμά , θα γκρίνιαζα όσο ήθελα κοκ..Τώρα όμως σκούρα τα πράγματα..Τα δεκατάκια πρέπει να παραβλεφθούν και να στρώσω κώλο να διαβάσω Software requirements και Information Retrieval..Βοήθειά μας..

Μακαρόνια με κιμά

Το Σάββατο που πέρασε πήγαμε με τον Πάνο στο Albert Heign XL (το μεγάλο σουπερμάρκετ) και γεμίσαμε τα ψυγεία μας. Εκεί πάνω πήγαμε για πολλούς λόγους.Πρώτον έκλεινε στις 10 το βράδυ και εμείς θέλαμε να δούμε τον Παναθηναικό πρώτα, και δεύτερον δεν υπάρχει.Πήγαμε μετα τις 8 άρα δεν υπήρχε άλλο σουπερμάρκετ ανοιχτό.
Μέσα λοιπόν στα υπόλοιπα αγόρασα κιμά για να τον φτιάξω την Κυριακή ή κάποια μέρα..όμως την Κυριακή έφαγα σάπια σούπα Κνορ και τις άλλες μέρες δεν πρόλαβα.Ο κιμάς θα χαλούσε όμως.Οπότε προχθές το βράδυ τον μαγείρεψα.Και χθες που πίναγα πολύ, έβρασα και μακαρόνια και την κάναμε ταράτσα!Λάδωσε τ'αντεράκι μου φίλε!!!!Φοβερό αυτό το φαί.Το καλύτερο όλων.
Και είναι η σπεσιαλιτέ μου επίσης.Κανείς δεν φτιάχνει τόσο νόστιμο κιμά.
Τα έφαγα λοιπόν τα μακαρόνια μου κι ευλογούσα αυτών που τα ανακάλυψε και παράλληλα σκεφτόμουν ότι όταν ήμουν 17-18, όποτε είχαμε μακαρόνια με κιμά έτρωγα 2-3 πιάτα.Μιλάμε για τρελή ποσότητα.Μετά έμαθα να τα μαγειρεύω και μόνη μου.Εκεί να δεις..Και μετά σε παραλλαγές..Παστίτσιο (ναι ειναι το ίδιο φαγητό, απλώς προσθέτεις μπεσαμέλ), κανελόνια, λαζάνια..Ομορφιές..
Έτσι λοιπόν εχθές αυτό ήταν το φαγάκι μου.Καλό να μου κάνει και να το ξαναφτιάξω σύντομα.
Αυτό λοιπόν το ποστ είναι προς τιμήν των μακαρονιών με κιμά, κατα κόσμον Μπολονεζ.Αλλά Μακαρόνια με κιμά ακούγεται καλύτερα.Γεμίζει το στόμα και όταν τρως και το στομάχι.
Πινάω μάλλον τώρα.Δεν ξέρω τι θα μαγειρέψω.Αλλά κάτι θα βρώ..Αυτά.

Eindhoven καλεί Εξάρχεια ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων,

Όπως είπα ξανά , το Eindhoven είναι μια όμορφη πόλη, με χώρο και άπλα και ηρεμία και φυσική ομορφιά και τέτοια άλλα, όμως όσον αφορά τη νυχτερινή του ζωή σκούρα τα πράγματα. Και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει ζωή.Ίσα ίσα.Ξεπερνά τις προσδοκίες των απανταχού Ελλήνων.Δεν υπάρχουν όμως σωστά μέρη.Μα είναι δυνατόν; Να μην υπάρχει ένα μαγαζί που να μην παίζει μπίτια.Που να μπορείς να πιεις την μπύρα σου ρε αδερφέ και να πεις 2 κουβέντες και να ακούσεις λίγη καλή μουσική; Βγαίνεις μια Πεμπτη βράδυ ας πούμε, που είναι student night out και ενω πληρώνεις την μπύρα 1-2 ευρώ και γουστάρεις, τα μπαρ είναι τίγκα στους μεθυσμένους Ολλανδούς που χτυπιούνται με μπιτια και τα ρέστα.Οπότε κάθεσε απλώς με τους υπόλοιπους της παρέας και είτε μιλάς φωναχτά στο αυτί του άλλου, είτε δεν μιλάς.Γαμώ. Αλλά νταξ. Έχει την πλάκα του κι αυτό.Απλώς σε εξουθενώνει.Έχω ακόμα τις ελπίδες μου ότι όλο και κάποιο σωστό μαγαζάκι θα ξετρυπωθεί..Ελπίζω να μην μείνω με την ελπίδα..

Αυτή τη στιγμή είμαι στο Auditorium. Είναι η ώρα του λαντς μπρεικ και περιμένω τα υπόλοιπα Ελληνόπουλα να πιούμε καφέ και να φάμε. Και μετά μάθημα και μετά διάβασμα και μετά δεν ξέρω τι, ισως συναυλία Nobunny αν θέλει και η φίλη Θέλξη.Αλλά αυτό τώρα λίγη σημασία έχει.
Εδώ δίπλα μου κάθετε μια κοπέλα με μαντίλα στο κεφάλι και τρώει σάντουιτσ που δεν ξέρω τι περιέχει, αλλά μυρίζει ωραία όπως και να το κάνουμε και πολύ θα ήθελα να το δοκιμάσω γιατί εγώ έχω φέρει μαζί μου ένα μήλο και ένα απλό τοστ.Κατα τ'άλλα δεν ξέρω τι λένε γιατι έχω βάλει ακουστικά και ακούω Νικο Σπηλιά και τους Κακούς Σπόρους. Και πριν είχαμε συνάντηση για την εργασία και φυσικά δεν βγάλαμε άκρη για το τι θα κάνουμε.Προβλημα επικοινωνίας νομίζω λέγεται αυτό.Εγώ και ο Τούρκος είμαστε οι πιο ψύχραιμοι και χαλαροί νομίζω.Η νοοτροπία λες να φταίει; Ο Ρώσος που είναι κατι ανάμεσα σε γκικ και παρανοϊκο δολοφόνο όλο ειρωνεύεται μεχαμογελο (που δεν παλέυεται αυτό) και όλο λέει ακαταλαβίστικα προγραμματιστικά και χρησιμοποιεί άγνωστες λέξεις. Και όταν τον ρώτησα για κάτι με ειρωνεύτηκε πολύ άσχημα και φόρτωσα εγώ, αλλά το κατάπια, γιατί σιγά μη χαλάσουμε τις καρδιές μας τώρα δα. Και ο Αφρικανός (που ακόμα δεν είμαι σίγουρη για την Εθνικότητά του- Ολάκα τονε λένε) έχει αγχωθεί και θέλει να ξεκινήσουμε.
Εγώ χαλαρά ακόμα.Απλώς διαβάζω συνέχεια.Αυτά.
Και σε λίγο θα έρθει εδώ η Γερμανίδα η φίλη μου η Σίσι να γνωρίσει τον Πάνο και να λένε για τα σκαρφαλώματά τους και γιατί όχι να πηγαίνουν και παρέα.Καλά θα είναι.Ο Πάνος βέβαια πονάει στη μέση του από χθές, πηγαίνει σαν Γ, και τον λυπάμαι λίγο, αλλά θα του περάσει, που θα πάει.Και χθες βράδυ πόναγε πολύ και του έφτιαξα μια σούπα με κάρυ (αυτές με την σκόνη τις σάπιες) στις 3.30 το πρωί.Σούπα τρώμε βέβαια άμα είμαστε κρυωμένοι, όχι για τέτοιους πόνους, αλλά ήταν μια φροντίδα κι αυτό και στο κάτω κάτω αφού πίναγε τι να κάνα; Σήμερα θα φαω κιμά με μακαρόνια.Τον έφτιαξα χθες, για να μην χαλάσει, οπότε τώρα μόνο να βράσω μακαρόνια έχω.Καλή φάση.Πάω τώρα.
Αντίο.

απ ντειτ!!

Αγαπώ..

Την Άνοιξη..Τα λουλούδια..Τις διαφορές..Το περπάτημα στην δροσερή άμμο ξυπόλυτη..Την θάλασσα..Τις πουέντ μου..Τους Pink Floyd..Τη μυρωδιά από γιασεμί τα καλοκαιρινά βράδια..Την αίσθηση του δροσερού νερού όταν διψάω..Το cheesecake..Τις σοκολάτες..Το σινεμά τα σαββατόβραδα του χειμώνα..Το λευκό κρασί..Τον χορό..Την μουσική..Την αδερφή μου..Τους γονείς μου..Τον αυθορμητισμό..Τις βόλτες στα Εξάρχεια..Τις μεγάλες τσάντες..Τα All Star μου..Τα ταξίδια..Τα πάρτυ του Φούφουλα..Τους φίλους μου..Τα ψώνια..την μαγειρική..Τα χαϊμαλιά μου..το ποδήλατό μου..την κιθάρα μου..τα καλά νέα..Το άρωμά μου..Την μυρωδιά από ξυσμένο μολύβι...Την αγκαλιά σου..Το κολύμπι..Το αφρόλουτρο Johnsons baby bed time..και το body lotion..Τα μακαρόνια με κιμά..Τις πιρουέτες και τις τουρ πικέ..Τις φράουλες..Το πουπουλένιο πάπλωμά μου..Τις μυρωδάτες πετσέτες..Τον ύπνο σε καθαρά σεντόνια που μοσχοβολάνε..Το γκραντ αλέγκρο στο μάθημα μπαλέτου..Τα musical..Τα βιβλία..Το πρωινό ξύπνημα από την μαμά μου..Το γήπεδο παρέα με τον μπαμπά μου..Τις καραμέλες..Τις τσίχλες..Την Sylvie Guillem..Τις συναυλίες..Την μερέντα..Το τάβλι..Τις φωτογραφίες..τα αστεία..Το Ρουμελί..Τα δώρα.Τις εκπλήξεις..Την Κρήτη..Τους Κατσιμιχαίους..Τα βράδυα με τρίβιαλ..Το παλιό μας σπίτι..Τα κραγιόν..Το φαγητό σε ταβέρνα..Τη διαδρομή Πάνορμο - Ρουμελί τα Αυγουστιάτικα βράδυα..Το αναγνωστήριο στην Ιπποκράτους..τα κοπλιμέντα..την φαντασία..Την γνώση..Το πάθος..την ομορφιά..Την υγεία..Τα δέντρα..Την αυθεντικότητα..Τις αγκαλιές και τα φιλιά..Να με αγαπάνε..

Δεν αγαπώ..
Τα ψέμματα..την φασαρία..Την καταπίεση..Τα φασολάκια..Το άπλωμα των ρούχων..Τους ψεύτες..Τους ΔΑΠιτες..Το χάσιμο χρόνου..Την Τεμπελιά..Το ουίσκι..Να περιμένω..Να μην ξέρω..Την υπεροψία..Την βαρεμάρα..Το περπατημα στο κέντρο της Αθήνας το καλοκαίρι..Την κανέλα..τους αγενείς ανθρώπους..Το adagio...Τα club...Το στριμωξίδι στο λεωφορείο...Το κρύο νερό την ώρα που θέλω να κάνω μπάνιο..τα κουνούπια..τις πλαστικές σακούλες..Τις μυτερές μπότες..Την metal..Τον Βέρτη...Την ουρά στο τεμείο του σουπερμάρκετ..Τις κατσαρίδες..Τις αρρώστιες..Τις εργασίες..Τα κιλά..το άγχος..Την απαισιοδοξία..Τις ομπρέλες..Την ζυγαριά ..τα φάρμακα..Τους γιατρούς..Την βροχή..Την απόρριψη..Την μοναξιά..όταν προσπαθούν πλαγίως να μου επιβάλουν κάτι..Τις κουτσουλιές..τις εξετάσεις..να χάνω..Το πολυ πρωινό ξύπνημα..Την υποκρισία..Τα κυριλέ..Τα δήθεν..Την τσιγκουνια..την Hilary Daff..To "μεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεέτρησααααααα"..Το βούτυρο..τις μέλισσες..την κατάθλιψη..την ανορεξία..τον ιδρώτα..να μην με συμπαθούν..


Κι όλα αυτά με τυχαία σειρά..

Βρίσκομαι λοιπόν στο εξωτικό Eindhoven.Ναι , είναι τόσο εξωτικό όσο και η Αθήνα..Εντάξει, μπορεί λίγο πιο πολύ.Όμορφη πόλη είναι, αλλά από τη ζωή του και τα λοιπά οι εντυπώσεις δεν είναι οι καλύτερες.Ελπίζω μέσα στα επόμενα 2 χρόνια να αναθεωρήσω.Αν και πολύ φοβάμαι πως..μπαααααααα!
Σεπτέμβρης του 2010. Ξεκινάω μεταπτυχιακό.
Flash back 7 χρόνια.Σεπτέμβρης του 2003. Λίγες μέρες πριν έχω μάθει τα "χαρμόσυνα" νέα για την εισαγωγή μου στην ΑΣΟΕΕ.Κι εγώ η αχάριστη αντί να χαίρομαι, έχω μια παγομάρα γιατί δεν πέρασα πολυτεχνείο, ούτε καποδιστριακό για 4 μόρια.Αρχίδια σκέφτομαι.Και δεν χαίρομαι.Και παίρνω στραβά την σχολή από την αρχή.Και γίνονται πολλά άσχημα.Αρρωσταίνει η Ελένη.Μέσα της.Κι άντε να κάνεις καλή αρχή. Ακούω Μαχαιρίτσα και Τσακνή και Αλκίνοο.Και ψάχνομαι γενικά. Μουσικά, πολιτικά, εσωτερικά και εξωτερικά.Και βγαίνει μια κάποια άκρη, που μετά χάνεται μαζί με την μπάλα και πάνε όλα καταδιαβόλου.Μια λέξη.Η φοιτητική ζωή δεν μου δίνει αυτά που μου υπόσχονταν τα διάφορα περιοδικά και η Super Κατερίνα.Ούτε να βγω ό,τι ώρα γουστάρω μπορώ (αφού μένω με τους δικούς μου), ούτε να χαρώ πράγματα γιατί άλλα είχα στο μυαλό μου.Τι μαλάκας.Αντί να χαρώ σκεφτόμουν μόνο τους άλλους. Και για το μόνο άτομο που δε μετανιώνω την ενέργεια που έβαλα είναι η Ελένη.Και πέρασε η φουρτούνα της.Ανεπιστρεπτή.Ευτυχώς.
Και κάπως έτσι παγωμένα και βροχερά ξεκίνησε η φοιτητική ζωή..
Και τώρα είναι Σεπτέμβρης του 2010.Ακούω Pink Floyd και πολλά άλλα και ψάχνομαι ακόμα.Και πάνω που εύχομαι να έχουν τελειώσει τα 7 χρόνια γρουσουζιάς (λες να είχε σπάσει κανας καθρέφτης?) και να χαρώ την νέα μου πόλη και τη νέα μου ζωή έρχεται μια άσχημη φάση με τον Πάνο.Που με γάμησε για κάποιες μέρες.Και η ηλήθια μόνο αυτό είχα στο μυαλό μου.Και τότε έρχονται τα "χαρμόσυνα" νεα.Αρρωσταίνει ο μπαμπάς μου.Όχι μέσα του.Κανονικά.Και έρχεται ένας παγωμενος (μέσα μου), βροχερός (και μέσα και έξω μου ) Σεπτέμβρης.Και ενώ καταναλώνω και πάλι ενέργεια για τους άλλους, δείχνω πιο δυνατή.Και την όποια ενέργεια δίνω την χαίρομαι.Και στέκομαι πιο στα πόδια μου.Και σαφώς είμαι πιο αισιόδοξη.Και Ελπίδα έχω.Μεγάλη. Για να περάση η αρρώστια του μπαμπά μου.Ανεπιστρεπτή!
Λοιπόν, έχω φτάσει πλέον στο συμπέρασμα, ότι μόνη μου έκανα την "τύχη" μου τα προηγούμενα χρόνια.Και δεν την έκανα καλά.Τώρα όμως το πάθημα έγινε μάθημα και δεν θα συμβούν άλλα άσχημα.Αντίθετα.Όλα θα πάνε καλά.Κι εγώ εδώ θα τα περάσω φίνα.Και τίποτα μα τίποτα κακό δεν θα συμβεί.Γιατί να συμβεί άλλωστε; Αφού εγώ κάνω την τύχη μου, όλα θα πάνε καλά..
Ε????