Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

druk,druk,druk

Εδώ είμαι ξανά, μετά από μια σούπερ γεμάτη μέρα.Μάθημα το πρωί με τον Κο Pechenizkiy, τον οποίο είναι νίκη ακόμα και να είσαι μέσα στην αίθουσα να τον "ακούς"..Από τα πρωινά που αναρωτιέσαι "Γιατί σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και ήρθα ως εδώ;".Και πρέπει να ομολογήσω πως το σημερινό πρωινό κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες για να ενεργοποιήσω τον εγκέφαλό μου!Ξύπνησα στις 9.Είχα μάθημα 11 παρά και ήθελα να έχω μια ώρα τουλάχιστον στην διάθεσή μου ,για να ρίξω μια ματιά στις διαφάνειες της περασμένης διάλεξης.ΝΑΙ ΚΑΛΑ! Είχα βάλει τα κορνφλέικς μου στην κούπα και τα έτρωγα και άνοιξα το νετμπουκ να δω τι είχαμε κάνει..95 διαφάνειες..χμ..μολις τέλειωσαν τα κορνφλέικς , γύρισα στην αγκάλη του κρεβατιού μου.Αλήθεια δεν θυμάμαι τίποτα από τη στιγμή που ξάπλωσα μέχρι τη στιγμή που βρέθηκα στην αίθουσα.Μόνο ένα κουνέλι έξω από το παράθυρο, και ότι δεν έβρισκα κάλτσες..
Τελικά ενεργοποιήθηκε ο εγκέφαλός μου με την βοήθεια ενός τριπλού εσπρέσου.
Πήγα και για Λαντς μπρέικ και ήταν εκεί ο Πάρης, ο Αλέξανδρος , ο Γιώργος και ο Χουάν και είχε πολλή πλάκα.Και μετά ήρθε ο Τζαν , ο Τούρκος, και προσπαθήσαμε να κάνουμε την εργασία που έχουμε, αλλά δεν καταφέραμε και πολλά κι αυτο δεν είναι και πολύ ευοίωνο, αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε και δεν μπορεί κάπου θα καταλήξει κι αυτό.
Και τώρα πεινάω αρκετά και περιμένω να συναντηθώ με τους υπόλοιπους και να πάμε να φάμε γουοκ, που μου έχει κάτσει από χθες.Είναι τελικά ενα πολύ νόστιμο και βολικό φαί.Ο φίλος μας ο Χουαν, φτιάχνει κάθε Κυριακή γουόκ και το τρώει όλη τη βδομάδα..Δεν ξέρω πώς την παλεύει..Είπαμε, μην το χέσουμε..Εγώ πάλι έχω να φάω γουόκ από πριν γυρίσω στην Αθήνα, οπότε σήμερα θα το καταφχαριστηθώ.
Τώρα λοιπόν η ώρα έχει πάει 18.30 και κανονικά πρέπει να διαβάσω.Αλλά αυτό κανονικά..
Γιατί οι προθέσεις μου δυστυχώς δεν είναι τέτοιες.Μάλλον βέβαια θα βάλω κάτω το κεφάλι και θα κάνω τις μελέτες μου (κι όχι τις ομελέτες μου-είπαμε θα φάω γουοκ), αλλά δεν το επιθυμώ.
Κατά τ' άλλα μου λείπει η αδερφή μου και οι γονείς μου και οι φίλοι μου και όσο μπούλικο και μαμόθρεφτο κι αν ακούγεται, αυτή είναι η αλήθεια και δεν με νοιάζει.Φτου το πατώ και δεν το ξεκολλώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: