Είναι μεσημέρι, και μετά από ένα βράδυ φουλ στον εμετό και τους εφιάλτες και την αρρωστίλα προσπαθώ να συνέλθω.Ακούω Σμιθς.Meat is murder.Άλμπουμ που βγήκε τη χρονιά που γεννήθηκα.Άσχετο.
Τους Σμίθς άργησα πολύ να τους ανακαλύψω δυστυχώς.Το 2006.Μετά από προτροπή του Μ. που είχε κόλλημα με το "There's a light that never goes out" , και μου το κόλλησε και μένα γιατί είναι ένα αριστούργημα.
Και έτσι άρχισε η γνωριμία με τους Σμίθς, και κατά συνέπεια και με τον Μορισέι, τον οποίο τον συνέδεσα και με μια σπέσιαλ στιγμή, και άντε να τον ξεσυνδέσεις.
Αυτά.
Πριν από 4 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου