το καλοκαιρι μου

• Φραπές με 4 παγάκια και σπαστό καλαμάκι και γάλα νουνου κάθε πρωί
• να κρυώνω από το ερκοτίσιο
• μεσημεριανοί καφέδες και Σουρωτες στην πλατεία Βαρνάβα με τις φίλες
• βραδυνές μπύρες και σουρωτές στην πλατεία Βαρνάβα με τις φίλες
• κυριακάτικα μπάνια στον Α.Νικόλαο μετά το Λαγονήσι
• Χατζηφραγκετα
• καλτ αμαξάκι τρελό
• εξαρχειοβόλτες
• βόλτες με την Ελένη
• Αραγμα στο σπιτι της Ειρήνης
• χορός στο Μποέμ και σφηνάκια μέχρι να γίνουμε ντεκολέ.
• μουσικοδημιουργίες με το Εφάκι μου.
• φαγητό στο Ψυστό
• ρακές στο Τρίκυκλο
• βόλτα με τον Φρ.
• ζηλια-γκρίνια-τσακωμός-κλάμα που φυσικά έχει να κάνει με τον Π.
• λείπεις νταντυ κουλ.πολύ
• μαυρισμα
• ηλιος μεχρι να πάθω ηλιαση-μαζεμα αποθεμάτων για τον χειμώνα
• ροτζερ γουοτερς
• χειροφίλημα
• ξύπνημα και πρωινό φιλί
• γελια μέχρι δακρύων
• δολοφονία κατσαρίδας (στο ριπιτ)
• αντηλιακό
• πεπονι και ροδάκινα
• ντοματοσαλατα με ανθότυρο.
• ντακος
• Κρητη
• Αντιπαρος
• Σύρος
• Λα Λούνα και χορος και μπυρες
• παγωτό απο τη Βικυ
• παγωτίνια απο τον Αρτοποιητη
• κέρασμα μωσαικού απο την Κ.
• τηλεφωνήματα
• κιθάρα
• τραγουδια και δημιουργίες
• ε μααααα
• αφραγκιές.
• μπαίνεις στο λεωφορείο χωρις εισητηριο
• σανδάλια
• σαγκρια
• ψαρι
• αστυνομικο μυθηστόρημα
• ψαθα γεματη αμμο
• πετσετα που κοντευει να σπασει απο το αλατι.
• ερωτες ή ενθουσιασμοι
• "-Γεια!Ήθελα να σου πω πως είσαι πολύ όμορφος
• -Κι εσύ τι νομίζεις;Δεν είσαι?"
• Το πιο ακριβό μοντέλο μωρό μου είσαι εσύ και δύσκολη δευτερη φωνή
• Ξεπλύμα.Κατω του μετριου
• Ντουσακι
• "Ειμαι ευάλωτος¨
• "Μελανουρι.."
• λίγο άγχος, πολλή αγωνία..
• msnοξενύχτι
• χαμόγελα
• ανυπομονησια
• Ηρακλειο 
• φαγητο μεχρι σκασμου
• σπασμενα γυαλια ηλιου
• φωτογραφιες
• συναυλιες και λαιβ
• κρητικα
• πέρασαν γρήγορα οι μέρες..

Αύγουστοι

Τους περισσότερους Αύγουστους της ζωής μου τους πέρασα στην Κρήτη, στο χωριό.Μαζί με τον παππού και την γιαγιά, και τους γονείς το 2ο 15μερο..Και ήταν όμορφα και ξέγνοιαστα. Θάλασσα, ντοματοσαλάτα με μπόλικο λάδι για παπάρες, λαδερά της γιαγιάς, βόλτες με τη Γ και τη Μ και τα ξαδέρφια, ύπνος τα μεσημέρια με τατζιτζίκια και με μουσικές στο ντίσκμαν, παγωτά, ηλιοβασιλέματα και πανσέληνοι.Πέρνγαν οι μέρες και δεν το καταλαβαίναμε και ερχόταν ο Σεπτέμβρης με την πανέμορφη ήρεμη θάλασσα και εμένα να μπαίνω στο καράβι και να επιστρέφω στην Αθήνα για να πάω σχολείο και να αρχίσει άλλη μια χρονιά-σεζόν..

Μετά τέλειωσε το σχολείο και οι διακοπές διαφοροποιήθηκαν..Μεγαλώνεις, πιάνεις και καμιά δουλειά το καλοκαίρι, έχεις και κανα αγοράκι και όταν οι γονείς κατεβαίνουν στο χωριό εσύ θες να είσαι "μόνος" στην Αθηνα. Μεγαλώνει κι ο παππους, δεν αλλάζει, αλλά φεύγει η γιαγιά και δεν υπάρχει ο βράχος που σπάει τη στρατιωτική πειθαρχία και κανείς δεν κάνει κέφι να πάει στο χωριό το καλοκαίρι..Κι έτσι οι τελευταίοι Αύγουστοι της ζωής μου περνάνε σε διάφορα Κυκλαδίτικα νησιά και στην Αθήνα.Κυρίως στην Αθήνα..Μόνη ή με παρέα..

Ο περσινός Αύγουστος με βρήκε στην Ολλανδία.Μόνη σε γενικές γραμμές.Και με μια ξαφνική επιστροφή.Και πριν ένα χρόνο ακριβώς, τέτοια ώρα ήμουν έξω από ένα χειρουργίο και περίμενα. Μην ξέροντας τίποτα, ακούγοντας ό,τι θέλαν να μου πουν. Και με ελπίδα.Πάλι καλά.Όχι ότι έβγαλε και κάπου..

Σκατένιος Αύγουστος εκείνος.Του 2010.Τρώει Χ. Και έρχεται και το φέτος.

Ο φετινός Αύγουστος με βρήκε στην Αντίπαρο, στην Αθήνα, μετά στην Κρήτη και μετά πάλι στην Αθηνα να κάνω τα γνωστά πράγματα και να περιμένω να φύγω για πάνω πάλι.Δηλαδή όχι να ανυπομονώ.Αλλά να ξέρω πως θα γίνει.Και να το περιμένω.Και να σκέφτομαι πόσο γρήγορα πέρασαν οι μέρες, πόσο μου είχαν λείψει όλοι και όλα εδω, πόση αισιοδοξία μπορεί να σου φέρει μέσα στο κεφάλι μια σκατένια χρονιά.Και να ακούω τον Syd Barret να τραγουδάει Wined and Dined και να σκέφτομαι μόνο καλοκαίρι και ευτυχία

Και οι Αύγουστοι κάπως έτσι θα περνάνε πάντα και πάντα όλοι θα τους θυμούνται για τον ένα ή τον άλλο λόγο.Κι αν  δεν έχει νόημα αυτή ανάρτησή μου δεν πειράζει και πολύ γιατί είναι Αύγουστος.

Και όταν χιονίζει και κάνει κρύο στην Αιντχόφα εγώ Wined and Dined θα ακούω και θα έρχομαι με το μυαλό εδώ..

Στην Κρήτη αδελφές μου, στην Κρήτη

Κάνεις το καλό και έρχεσαι στην λεβεντογέννα έτσι για λίγο..Για να περάσεις καλά βρε αδερφέ, και να δεις και λίγο τους συγγενείς.Αλλά κυρίως για να διακοπάρεις λίγο ακόμα πρωτού αρχίσεις να ακούς αυτά τα «Καλό χειμωνα» και «Τώρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο του» που ανέφερα σε προηγούμενη αναρτηση και που απλώς απαγορεύονται ρητά!!!! Το λέω να το ξέρουν όσοι πρόκειται να με συναντήσοουν τις επόμενες μέρες..Δεν λέμε αυτές τις κουβέντες, ντάξει;

Και ξεκινάς λοιπόν για το όμορφο νησί σου.Με χαρά και λαχτάρα.Και στο καράβι αράζεις και ακούς μουσική.Ανακαλύπτεις πόσο πανέμορφο μπορεί να είναι ένα κομμάτι που δεν είχες καν προσέξει.Για το “Grapefruit Moon” του Tom Waits λέω..Υπέροχο και άκρως συναισθηματικό.Και κοιμάσαι και λίγο στα αεροπορικά καθίσματα , που με σοφία σε συμβούλεψε η μητέρα να πας (περίπου 4365246354 φορές-λες δίκιο θα έχει), κοντεύεις να πάθεις πνευμονία βέβαια από το ερκοτίσιο του πλοίου αλλά αυτό είναι κάτι που θα το πάθαινες όπου κι αν καθόσουν, οπότε πάει στα κομμάτια.Και φτάνεις.Πατάς το ιερό χώμα.Κι εκεί αρχίζουν τα «βάσανα».Διότι όσο είσαι με τη Β και την Ε δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.Περνάς φίνα και γελάς και πάς και στην "Ουτοπία" και τρως φοντύ σοκολάτας και γουσταρεις με χίλια.Αλλα μετά κάνεις το τραγικό λάθος και περνάς από τη θεία Γ. έτσι για να πεις ένα γεια σαν ευγενέστατη νέα που είσαι.Τα τρία κορίτσια ανυποψίσαστα προχωρουν στην οδό Επιμενίδου και μπαίνουν μέσα.Και η θεία η Γ. παθαίνει κοκομπλόκο και αρχίζει να φωνάζει από τη χαρά της και κάνει σχέδια.Χωρίς τον ξενοδόχο φυσικά.Αντε να γλυτώσεις και αντε να εξηγήσεις ότι κάτι είχες κανονήσει και με τον θείο τον Ζ.Κανένα πρόβλημα, του τηλεφωνάει κι αυτού , που επίσης κάνει σχέδια χωρίς τον ξενοδόχο-παίζει ο Χαρούλης λέει αποψε, να παμε να τον ακούσετε-Άσε μας ρε Χριστιαννέ μου ήρθαμε 3 μέρες και θα ακούμε τον Χαρούλη.Καλός ο Χαρούλης αλλά τον είδαμε ξανα.Φτανει.-τελοςπαντων στην κανονήσαν την αυριανή μέρα κι αν μπορείς φέρε αντίρρηση.Χα!  Την πάτησες.Δεν μπορείς.

Έρχεται η επόμενη μέρα.Μια μέρα φουλ στο φαί και τους συγγενείς και τις Ηρακλειώτικες (με την κακή έννοια) συμπεριφορές-ανταγωνισμούς του κώλου-κουτσομπολιά.Αλλά για να μην είμαστε κι αχαριστοι και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, δεν ήταν και τόσο άσχημα Τιμολέων..Μια χαρά περάσαμε εν τέλει, οικογενειακα, ίσως να σου είχε λείψει και λίγο αυτό..έλα μην γκρινιαζεις..Φάγατε και καλά.Πολύ και καλά..Κράτα απόθεμα λέμε, έρχεται δύσκολος χειμώνας..

Η επόμενη μέρα προστάζει χωρίο-Ρουμελί-και το έργο όλοι το έχουμε ξαναδεί.Ξέρουμε τι πρόκειται να επακολουθήσει..Ο παππούς ίδιος και απαράλλαχτος.Ίσως ακόμη χειρότερος, ίσως παραμεγάλωσες και σου φαίνεται τόσο ανυπόφορος όσο δεν πάει..Και φτάνεις εσύ και η αδερφή σου στις 12.30.Και σε καθίζει στο τραπέζι να φας..Ψητό.Και σαλάτα.Και τυρί.Και «φάε, τίποτα δεν τρως-εδώ είναι το κρέας-κρασί γιατί δεν πίνεις..»..Βρε καλέ μου..Πριν 2 ώρες ξύπνησα.Το τοστ και ο καφες ακόμα δεν έχουν πάει κάτω..Ναι καλά..Μετά απαιτεί να κοιμηθείς για μεσημέρι..Μα πριν λίγο ξύπνησα-άσε με.Όχι να ξεκουραστεις…Και νταξ…Λες ναι ναι, και τον αγνοείς για λίγο, και φεύγεις, πας να δεις την γιαγια στο άλλο σπίτι που πάντα είναι καλύτερα εκεί.. Και ο παππούς σπάει τα τηλέφωνα και τα νεύρα σου.Και μεταξύ μας τώρα-το χωριό φέτος δεν παλεύεται συναισθηματικά.Πολύ βαριά ατμόσφαιρα.Ο μπαμπάς λείπει πολύ και δεν το χεις καθόλου.Και βαριέσαι κιόλας, και σου σπάνε και τα νεύρα.Αι στα κομμάτια, θα φύγω το βράδυ ξανά..Και φευγεις, μετά από βόλτα με τον παππού στο Ρέθυμνο και φαί σε ένα τελειωμένο τουρστομάγαζο στην παραλία.Απο αυτά με τις μπαμπού καρέκλες.Μα τι σκεφτόταν..Παραδόξως το ψητό χταποδι δεν ήταν χάλια..Και η κρέπα που μας κέρασαν ήταν νοστιμότατη, αλλά με χαρά φεύγεις..

Φτάνετε Ηράκλειο ξανά.Τι χαρά.Περιπτερο, πατατάκια και σπίτι άραγμα τα τρία κοριτσάκια με ημιγλυκο ερυθρο οίνο και σόδα για να χωνεψουμε όσα μας έχουν ταίσει (ναι καλα..τραβάτε με κι ας κλαίω).Και κοιμάσαι ξερός, χωρίς ξυπνητήρια.Ναι καλα.Τωρα εσύ λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο γιατι στις 8.30 σε παίρνει τηλεφωνο ο παππούς να δει αν τακτοποιήθηκες.Κανεις την πάπια, δεν το σηκώνεις.Ξαναπαίρνει.Ξανά την πάπια.Ακούς ότι παίρνει και την Ε. Καλά, δεν ξυπνάει ούτε με σφαίρες, του το κλείνει στην μάπα, ξαναπαίρνει εσένα.Ανάθεμα τα κινητά λες,το σηκώνεις.Θελει αναφορα για το τι θα κανεις..του λες μέσες ακρες και τον παρακαλείς να μην πει τιποτα στους λοιπους συγγενεις μπας και ηρεμίσεις λιγουλάκι,ναι ναι..σε διαβεβαιωνει..Πλάκα κανεις.το Επόμενο 5λεπτο ο θειος Ζ έχει πάρει 2 φορές και ρωταει αν θέλουμε να φάμε..Λες ότι η γιαγια έδωσε φαγητο και καλύτερα  να τα πουμε το απογευμα, ναι ναι παιδί μοου, ό,τι θέλετε, γιουβετσάκι να βαλω; Όχι όχι φαί θείε μου, λίγο θα κάτσουμε έχουμε δουλειες..Δεν ξέρω αν κατάλαβε..Σειρα έχουν οι υπολοιποι που πρέπει να χαιρετήσεις πριν φύγεις , γιατί είπαμε, είστε ευγενέστατα κορίτσια, με τρόπους..Δεν γίνεται να φύγετε έτσι..

Επιστροφή στην Αθήνα.Κι ενώ πριν 4 μέρες περίμενες να είσαι λίγο μελαγχολικός που φεύγεις από την Κρήτη και που πρόκειται να αρχίσεις να ακούς τα «Καλο χειμώνα», σινάμα και κάπως πιο ξεκούραστος , εσύ  όμως νιώθεις χαρά και ανακούφηση..Γιατί άραγε..Ινκόγκνιτο την επόμενη φορά..

μαστα

Πάει και ο φετινός 15αύγουστος, σίγουρα λιγότερο μίζερα από πέρσι.

1 χρόνος πριν.Χμ. Εγώ είμαι Ολλανδία.Στην Αιντχόφα.Μόλις έχω κλείσει μια βδομάδα εκεί και οι μοναξιές που ένιωθα εκείνο το βροχερό Κυριακάτικο απόγευμα δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια.Μόνη, μέσα στο κουτί μου, σερφάριζα στο ιντερνέτι και έβαζα πληντύριο.Τρελή βροχή έξω, να μην μπορείς να πας πουθενά, και τα τηλεφωνήματα από Ελλάδα να είναι αποκαρδιωτικά.."Εεελααα..είμαστε στη Βόννη..Κολυμπάμε τώρα..Βράζουμε Μαργαρίτα...όλη μέρα στη θάλασσα.."..Νεύραααα..Μου έλειπε αυτό, μου έλειπαν και όλοι. Βέβαια τώρα που σκέφτομαι πώς εξελίχθηκαν όλα φέτος, εύχομαι να ήμουν ξανά στην Ολλανδία και να λάμβανα τα ίδια τηλεφωνήματα, από τα ίδια πρόσωπα.Αλλά δεν γίνεται.

Οπότε εχθες, περάσαμε τον 15αυγουστο ιν Αθενς.Και αυτό είναι κάτι το οποίο αγάπω και το οποίο έχω συνηθήσει.Ησυχία και άδεια πόλη.Γιόρταζε η μητερούλα, γιόρταζε και ο Π. και πήγαμε εκεί για φαγητό.Μπριζόλες, μουσακάς, σαλάτα, τυρί,  γλυκά.Πήρα 1 κιλό σε μια μέρα και ακόμα νιώθω σκασμένη, αλλά δεν γαμιέται, μια ζωή την έχουμε.

Όμορφα ήταν.Κουβεντούλες, γέλια, τραγούδια.Μετά έπρεπε να περάσω κι από την, γνωστή σε τέτοιες οικογενιακές μαζώξεις , φάση του "κανω τον καραγκιόζη με την κιθαρα"...και "Μαργαρίτα παίξε αυτό κι εκείνο και το άλλο και το παραπέρα" .Και καλά άμα σου ζητάνε τραγούδια που γουστάρεις.Αλλά να είσαι σκασμένος από το φαγητό και το κρασί και να ζεσταίνεσαι και να πρέπει να παίξεις την "συννεφούλα" ή το "Ρίτα Ριτάκι" ή ακόμα χειρότερα το "Μια βραδιά στο Λούκι"..παραπάει...Εν πάση περιπτώση.Κάνεις την ανάγκη φιλότιμο, πάιζεις για να περάσει η ώρα, παίρνεις και τα μπράβο σου και γουστάρεις και λίγο..

Έτσι πήγε.Μετά ηρθαμε σπίτι, παίξαμε λίγο ακόμα μουσική με την μανούλα.Αυτή τουλάχιστον ζητάει κομματάρες και γουστάρουμε...Είδαμε και Παρα Πέντε και έληξε η μέρα.Ήρεμα.

Αλλιώς όλα..1 χρόνο πριν ήταν αλλιώς όλα.Οι σκέψεις, οι ανάγκες, τα τηλεφωνήματα..τα πάντα.Δεν οφελεί όμως πια η αναφορά..Χαιρετώ..

σκεφτομαστε ξανα

Πίνοντας ice tea πρασινο τσάι με λεμόνι (απίθανη γεύση -όπως μας πληροφορεί στην ετικέτα η NESTEA),και ακούγοντας Frank Zappa εδώ και ώρα, σκέφτομαι ότι προτιμώ το νεστί από το λίπτον.Ψέμματα.Δεν σκέφτομαι αυτο -παρόλο που ισχύει.Σκέφτομαι ότι πέρασε σχεδόν το καλοκαίρι.Κι άντε τώρα σε καμιά βδομάδα να ακούς τα "Καλό χειμώνα" και να πιάνεται η ψυχή σου.Γιατί όπως και να το κάνεις πιάνεται κάπως..Πιανόταν όλα αυτά τα χρόνια που ζούσα εδώ..Που σιγά τον χειμώνα ας πούμε.Πόσο μάλλον τώρα.Διότι ξέρω πολύ καλά, πως θα φτάσω εκεί Σεπτέμβρη, στην όμορφη Αιντχόφα μου, και ο καιρός θα είναι παλέψιμος για κανα μήνα το πολύ.Μετά να σου τα κρύα, και οι 0 βαθμοί τον Οκτώβρη.Και τα χιόνια τον Νοέμβρη.Και ο καιρός θα περάσει πάλι μωρέ και θα καλοκαιριάσει ξανά.Και δεν με παρατάτε λέω εγώ, εμένα η αισιοδοξία μου χτυπάει κόκκινο σήμερα.Κι αν σε καμιά βδομάδα μου πει ο οποιοσδήποτε "καλό χειμώνα" , θα του πω "Στα μούτρα σου.".
Ασυνάρτητα πράματα.
Θέλω να πω, πως δεν πειράζει και πολύ που θα χειμωνιάσει.Όλα θα είναι καλύτερα φέτος νομίζω.Γενικότερα.Και θα έχουμε μωρέ τα πάνω και τα κάτω, αλλά πόσο χειρότερα από πέρσι να πάει;
Για την ώρα ρεύομαι το σπανακόρυζο που έφαγα και τελειώνω το μπουκάλι με το Νεστι. Ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία και θέλω όλη μέρα να ακούω Frank Zappa και να μην κάνω τίποτα.Μπορώ; Και βέβαια κορίτσι μου.
Η παράνοια με εέχει επισκεφτεί αυτή τη στιγμή.Ερωταπαντήσεις στον εαυτό μου και τέτοια.Και δεν με χωράει ο τόπος αλλά με την καλή έννοια και χωρίς να θέλω να βγω κι από το σπίτι μου.Μπορεί και να ανυπομονώ και λιγάκι να κατέβω στην Κρήτη την άλλη βδομάδα για λίγες μέρες.Για λίγες μόνο όμως.Ίσα ίσα να πάρω το Κρητικό αεράκι πρωτού φύγω ξανά.
Και να χορέψω κι έναν μαλεβιζιώτη οριτζιναλ.Λέμε τώρα.

χαμογελα

Χαμόγελα.Ή χαμογέλα.
Έχω θέμα με τα χαμόγελα.Και με τους ανθρώπους που χαμογελάνε όμορφα.Ή που απλά χαμογελάνε, διότι δεν υπάρχει χαμόγελο που να μην είναι ωραίο..

Ήμουν 6 χρονών και πήγαινα στην πρώτη δημοτικού.Ο Σ. ήταν το αγόρι που "αγαπούσα". Γιατί; Έκανε λακάκια όταν χαμογελούσε..
Στην δευτέρα γυμνασίου, είχα ερωτευτεί τον Π. , ένα αγόρι που κάναμε μαζί στίβο, και είχε πανέμορφο χαμόγελο.Και λίγα χρόνια πριν..τον Θάνο Καλλίρη που τον είχα λατρεμένο, για το χαμόγελο του γίνονταν όλα..Αχ...Έρωτες...
Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω.Φέρτε μου νερό να ξαποστάσω.
Και στην 3η γυμνασίου, ο Χ., πάλι χαμογελούσε υπέροχα..κατα τ' αλλα ήταν ασχημούλης...Αλλά αυτό το χαμόγελο...ερωτας για 4 χρόνια τουλάχιστον -ανεκπλήρωτος- κι ακόμα όταν τον βλέπω να χαμογελάει, κάτι παθαίνω..Από τότε δεν θυμάμαι κανένα από τα "αγορια της ζωής μου" να μην χαμογελάει ωραία..
Δεν είναι όμως μόνο γκομενικό το θέμα..Μόλις δω άνθρωπο να χαμογελάει όμορφα ή εγκάρδια, αμέσως τον αγαπίζω.Νιώθω οικεία και όμορφα.Και κατα κανόνα τον κάνω φίλο μου. Έτσι πάει..
Είναι το χαμόγελο τόσο ωραίο πράγμα..Ειναι καθρέφτης γιατί μπορείς πάντα να καταλάβεις πότε είναι ειλικρινές και πότε όχι..Κι από τη στιγμή που ξέρεις αυτό δεν θες κάτι άλλο..Έτσι απλά.
Τελευταία βλέπω όλο και πιο λίγους ανθρώπους να χαμογελούν.Κι εγώ ακόμα.Χαμογελάω λίγο.Μόλις όμως το κάνω, έστω και με το ζόρι, νιώθω τέλεια.Άρα;;;;;ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ.πολύ.
Σήμερα νομίζω ερωτεύτηκα λιγάκι ένα χαμόγελο.Που έσκαγε και χαμογέλαγε όλο το πρόσωπο..Αλλά απλώς αυτό..Ξέρεις..Ομορφιές..

Σαββατοκύριακο

Ξύπνησα το Σάββατο.Όχι μόνη μου.Με ένα φιλί.Έφτιαξα καφέ για 2.Κάτι έλειπε αλλά το αγνόησα.Σημασία έχει να περνάς καλά, έτσι δεν είναι;Δεν ξέρω αν είναι έτσι..Αλλά έτσι μου λένε τελευταία οι περισσότεροι."Κοίτα να περνάς καλά ρε χαζή!!!!Μην σκέφτεσαι και πολλά..".Δε νομίζω ότι μπορώ να λειτουργήσω έτσι.Προσπάθησα πάντως.Και γι αυτό έφτιαξα τον καφέ για 2 και κάθησα χαλαρά στον καναπέ..Και μετά μοιραστήκαμε κάποιες μουσικές, και ήταν όμορφα..Και μετά έφυγε.Και έμεινα μόνη.Και εκεί άρχισε να με τρώει το μέσα μου.Αλλά δεν το σκέφτηκα.Και είπα ότι είναι οι γνωστές μου μαλακίες και το άφησα να πάει στα κομμάτια και μαγείρεψα ψάρι στο φούρνο.Λουκούμι έγινε.Και πέρασε το απόγευμα, και ενώ θα έπρεπε να είμαι τσίτα ευδιάθετη και χαρούμενη (κακά τα ψέμματα, τέλεια είχαμε περάσει και χθες και το πρωί), εγώ ήμουν μουτρωμένη και ένιωθα μόνη.Σαν να έλειπε κάτι.
Ψιλιαζόμουν τι..δεν το παραδεχόμουν.Επ'ουδενί.
Σαββατόβραδο home alone.Είχε καιρό να γίνει αυτό.Και δεν κράτησε πολύ.Ευτυχώς θα πω.Έμπνευση υπήρξε.Και αξιοποιήθηκε.Ευτυχώς.Το ξαναλέω.Μετά φάγαμε παγωτό οι 3 κυριούλες του σπιτιού.Βανίλια-σοκολάτα-μπισκότο.Και μετά σε πήρα τηλ.Δεν θα μικρύνω τα γράμματα.Όχι.Γιατί αποκόβομαι.Γιατί 10 μέρες τώρα προσπάθησα να μην σε φέρω στο μυαλό μου εκτός αν ήταν ανάγκη.Και ηταν τώρα.Γενέθλια.Ε..Ας σου ευχηθώ..Γρήγορα και αναίμακτα. Ευχές.Όχι τυπικές.Αληθινές.Σου έλειψα είπες.Και σου είπα πως θέλω να σε δω και αν σου έλειψα όντως να με πάρεις να πάμε για καφέ.Αλλά να το κάνεις εσύ.Εντάξει είπες.Μετά άρχισες να μου λες μόνος σου πράγματα που δεν ήθελα να ξέρω και που δεν στα ρώτησα.Και να ρωτάς κι εμένα με τη σειρά μου.Και όταν αυτά που ακούς σε τσιμπάνε μέσα, και πονάς και λιγάκι, μπαίνεις στην διαδικασία να θες να πονέσεις κι εσύ τον άλλο..Δεν ήμουν σίγουρη ότι θα το κατάφερνα.Αλλά τσίμπησα.Και απάντησα.Με τον ίδιο δικό σου τρόπο.Και πρέπει να σε πείραξε.Στανταρ.Αλλά εμένα πιο πολύ.Και μετά έκλαιγα.Σιγά μην μικρύνω τα γράμματα.Τον τελευταίο χρόνο συνήθως κλάιω για σένα.Λίγες είναι οι εξαιρέσεις.Αξίζει; 'Οχι.Είπα άλλωστε για την αποκοπή.Θα γίνει.Ζορίζει ρε παιδί μου.Είσαι και μέσα στη ζωη μου εντελώς.Εδώ, εκεί.Παντού.Πώς τα κανα έτσι;
Σήμερα είναι Κυριακή.Κολοκυθάκια γεμιστά με ρύζι στην κατσαρόλα.Αυγολέμονο.Και καμιά βουτιά στη θάλασσα..Και μετά βλέπουμε.Μίζερη διάθεση που δεν παίζει να την αφήσω.Ήδη νιώθω καλύτερα...Είναι κρίμα..Είναι κρίμα γενικότερα να είμαι έτσι.Όχι ότι είναι και όλα καλά και τέλεια.Αλλά τουλάχιστον μπορώ να προσπαθώ γι αυτό..έτσι δεν είναι;
Και ναι.Έχω πει πολλές φορές πως δεν μ αρέσει να γκρινιάζω και να γράφω μιζέριες εδώ.Αλλά τι να γίνει που έτσι βγαίνουν τα γραπτά μας;Έκφραση σου λέει..Εμ..έτσι είναι..

Γιαγύραμε

Αυτό ήταν.Τέλος οι διακοπές για φέτος.Δηλαδή νταξ, όχι και τέλος..Θα πάμε και στην Κρήτη λιγουλάκι να χαλαρώσουμε στο χωριό καμιά βδομάδα και να κάνουμε και καμιά βόλτα στο Ηράκλειο με την Ε. και τη Β. και τα ξαδέρφια τα υπόλοιπα, να φάμε και κανα φαί από την θεία την Μινοδώρα κτλ κτλ.
Οι κανονικές διακοπές όμως, αυτές της Αντιπάρου τελειώσανε.Και ήταν καλά.Πολύ καλά..Τα είχαν όλα.Λιώσιμο, ξενύχτι, χορό , τσακωμούς, φλέρτ,θάψιμο, κάψιμο, χαβαλέ..΄΄Ολα..Γνωρίσαμε και κόσμο και συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι να κάνεις διακοπές μόνο με τις φίλες σου..Πόσο πιο εύκολα κοινονικοποιήσαι και γενικότερα πόσο πιο εύκολα ειναι όλα..
Ακολουθούν ατάκες διακοπίσιες.Προφανώς χωρίς νόημα, αφού εκείνη την ώρα και εκείνη τη στιγμή άξιζαν, αλλά επειδή τώρα αναπολώ διακοπές θα τις γράψω.

Α.-"Καλά, η μουσική ήταν ίδια με το Remember,τελεια, αλλά το πιο γαμάτο ήταν που ήμασταν όλοι όρθιοι στην πίστα και χορεύαμε.Δεν καθόταν ούτε ένας!"
Ν.-"Καλά, αν ήμουν εκεί θα καθόμουν εγώ."
Α.-"Α,ωραία!Θα μας φύλαγες και τις τσάντες!"

Α. (και όλοι κατά τη διάρκεια των ημερών)-"YOU are the dancing queen!"

(Τάβλι μεταξύ εμού και Ν.ΚΑΨΙΜΙ 2 το πρωί με συνοδεία μπύρας ΦΙΞ)
Ν.-"Νόμιζα πως είμαι εγώ"

Γ.-"Μα πόσα Βριλ χωράνε σε μια πυραμίδα;;;;"

(Η Σ. βγάζει φωτογραφίες ανεξέλεγκτα.Όλη την ώρα.Εκείνο το πρωί με θέλει για μοντέλο και μου λέει να χαμογερλάσω.Η Ν. έχει τις αντιρήσεις της..)
Ν.-"Να είσαι λυπημένη.Τα μοντέλα είναι πάντα λυπημένα , ιδιαίτερα στην φθινοπωρινή κολεξιόν!"

Ν.-"Είμαι άβουλο όντο"

(πλοίο Blue Star Paros)
καμαρώτος -"From the bar left"

(ξανά πλοίο μπλου σταρ Πάρος.Σοβαρή συζήτηση μεταξύ εμένα και της Σ. ενώ η Α. παρακολουθεί με περίσσιο ενδιαφέρον.)
Σ.-"Δηλαδή αν κάποιος είχε ψωρίαση και κάθησε εδώ;;;Τι γίνεται;;"
Μ.-"Κολλάς και εσύ ψωρίαση." ('υφος :-|)
Σ.-"Μπλιαχ.Δεν θέλω.."
Μ.-" Γιατί μωρέ, κόλλησε κανείς ψωρίαση ποτέ από καράβι;"
Σ.-"Η Kim Kardasian"
Μ.-"Ε, και δεν χαίρεσαι; Μετά την Κιμ Καρντάσιαν και η Σ.Α.!!!"
Α.-"Ποια είναι η Κιμ Καρντάσιαν;;;"

Α."Τοστάκι κανείς;;;;"

(7 το πρωί..Γυρνάμε από το La Luna )

Α. "Πωωω..πρέπει να κάνουμε τον κύκλο.."
Γ."Να πηδάγαμε τον τοίχο..σε σκηνή θα πέσουμε.."
Μ."Ναι!Θα κάνουμε και γκελ!"
Γ."Θέλω να πλύνω τα δόντια μου"

(ένα 18χρονο μας έχει πιάσει την κουβέντα και μας λέει για τις βάσεις φέτος που αν δεν πέσουν δεν περνάει Πληροφορική και πρέπει να ξαναδώσει..Προβλήματα του κόσμου..Εμείς συγκαταβατικά τον ακούμε και του δίνουμε συμβουλές.Το παιδάκι νιώθει ευγνωμοσύνη και υπόσχεται πως όταν μπούμε στην La Luna θα έρθει να χορέψει μαζί μας.Και έρχεται..)

18χρονο (ακούγεται το Another one bites the dust) "Αυτά τα τραγούδια τα παίζαν και στα νιάτα σας;"
Μ.(Γουρλώνω μάτια και θέλω να διαολοστείλω, αλλά παίρνω βαθιά ανάσα) "Και στα νιάτα της μάνας μου μη σου πω..."
18χρονο (έχοντας καταλάβει την γκάφα..) "Πωωωω δεν γαμάει που είναι τόοοσο παλιά τραγούδια και ακόμα τα ακούμε;;;"

Και άλλα πολλά..