Στην Κρήτη αδελφές μου, στην Κρήτη

Κάνεις το καλό και έρχεσαι στην λεβεντογέννα έτσι για λίγο..Για να περάσεις καλά βρε αδερφέ, και να δεις και λίγο τους συγγενείς.Αλλά κυρίως για να διακοπάρεις λίγο ακόμα πρωτού αρχίσεις να ακούς αυτά τα «Καλό χειμωνα» και «Τώρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο του» που ανέφερα σε προηγούμενη αναρτηση και που απλώς απαγορεύονται ρητά!!!! Το λέω να το ξέρουν όσοι πρόκειται να με συναντήσοουν τις επόμενες μέρες..Δεν λέμε αυτές τις κουβέντες, ντάξει;

Και ξεκινάς λοιπόν για το όμορφο νησί σου.Με χαρά και λαχτάρα.Και στο καράβι αράζεις και ακούς μουσική.Ανακαλύπτεις πόσο πανέμορφο μπορεί να είναι ένα κομμάτι που δεν είχες καν προσέξει.Για το “Grapefruit Moon” του Tom Waits λέω..Υπέροχο και άκρως συναισθηματικό.Και κοιμάσαι και λίγο στα αεροπορικά καθίσματα , που με σοφία σε συμβούλεψε η μητέρα να πας (περίπου 4365246354 φορές-λες δίκιο θα έχει), κοντεύεις να πάθεις πνευμονία βέβαια από το ερκοτίσιο του πλοίου αλλά αυτό είναι κάτι που θα το πάθαινες όπου κι αν καθόσουν, οπότε πάει στα κομμάτια.Και φτάνεις.Πατάς το ιερό χώμα.Κι εκεί αρχίζουν τα «βάσανα».Διότι όσο είσαι με τη Β και την Ε δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.Περνάς φίνα και γελάς και πάς και στην "Ουτοπία" και τρως φοντύ σοκολάτας και γουσταρεις με χίλια.Αλλα μετά κάνεις το τραγικό λάθος και περνάς από τη θεία Γ. έτσι για να πεις ένα γεια σαν ευγενέστατη νέα που είσαι.Τα τρία κορίτσια ανυποψίσαστα προχωρουν στην οδό Επιμενίδου και μπαίνουν μέσα.Και η θεία η Γ. παθαίνει κοκομπλόκο και αρχίζει να φωνάζει από τη χαρά της και κάνει σχέδια.Χωρίς τον ξενοδόχο φυσικά.Αντε να γλυτώσεις και αντε να εξηγήσεις ότι κάτι είχες κανονήσει και με τον θείο τον Ζ.Κανένα πρόβλημα, του τηλεφωνάει κι αυτού , που επίσης κάνει σχέδια χωρίς τον ξενοδόχο-παίζει ο Χαρούλης λέει αποψε, να παμε να τον ακούσετε-Άσε μας ρε Χριστιαννέ μου ήρθαμε 3 μέρες και θα ακούμε τον Χαρούλη.Καλός ο Χαρούλης αλλά τον είδαμε ξανα.Φτανει.-τελοςπαντων στην κανονήσαν την αυριανή μέρα κι αν μπορείς φέρε αντίρρηση.Χα!  Την πάτησες.Δεν μπορείς.

Έρχεται η επόμενη μέρα.Μια μέρα φουλ στο φαί και τους συγγενείς και τις Ηρακλειώτικες (με την κακή έννοια) συμπεριφορές-ανταγωνισμούς του κώλου-κουτσομπολιά.Αλλά για να μην είμαστε κι αχαριστοι και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, δεν ήταν και τόσο άσχημα Τιμολέων..Μια χαρά περάσαμε εν τέλει, οικογενειακα, ίσως να σου είχε λείψει και λίγο αυτό..έλα μην γκρινιαζεις..Φάγατε και καλά.Πολύ και καλά..Κράτα απόθεμα λέμε, έρχεται δύσκολος χειμώνας..

Η επόμενη μέρα προστάζει χωρίο-Ρουμελί-και το έργο όλοι το έχουμε ξαναδεί.Ξέρουμε τι πρόκειται να επακολουθήσει..Ο παππούς ίδιος και απαράλλαχτος.Ίσως ακόμη χειρότερος, ίσως παραμεγάλωσες και σου φαίνεται τόσο ανυπόφορος όσο δεν πάει..Και φτάνεις εσύ και η αδερφή σου στις 12.30.Και σε καθίζει στο τραπέζι να φας..Ψητό.Και σαλάτα.Και τυρί.Και «φάε, τίποτα δεν τρως-εδώ είναι το κρέας-κρασί γιατί δεν πίνεις..»..Βρε καλέ μου..Πριν 2 ώρες ξύπνησα.Το τοστ και ο καφες ακόμα δεν έχουν πάει κάτω..Ναι καλά..Μετά απαιτεί να κοιμηθείς για μεσημέρι..Μα πριν λίγο ξύπνησα-άσε με.Όχι να ξεκουραστεις…Και νταξ…Λες ναι ναι, και τον αγνοείς για λίγο, και φεύγεις, πας να δεις την γιαγια στο άλλο σπίτι που πάντα είναι καλύτερα εκεί.. Και ο παππούς σπάει τα τηλέφωνα και τα νεύρα σου.Και μεταξύ μας τώρα-το χωριό φέτος δεν παλεύεται συναισθηματικά.Πολύ βαριά ατμόσφαιρα.Ο μπαμπάς λείπει πολύ και δεν το χεις καθόλου.Και βαριέσαι κιόλας, και σου σπάνε και τα νεύρα.Αι στα κομμάτια, θα φύγω το βράδυ ξανά..Και φευγεις, μετά από βόλτα με τον παππού στο Ρέθυμνο και φαί σε ένα τελειωμένο τουρστομάγαζο στην παραλία.Απο αυτά με τις μπαμπού καρέκλες.Μα τι σκεφτόταν..Παραδόξως το ψητό χταποδι δεν ήταν χάλια..Και η κρέπα που μας κέρασαν ήταν νοστιμότατη, αλλά με χαρά φεύγεις..

Φτάνετε Ηράκλειο ξανά.Τι χαρά.Περιπτερο, πατατάκια και σπίτι άραγμα τα τρία κοριτσάκια με ημιγλυκο ερυθρο οίνο και σόδα για να χωνεψουμε όσα μας έχουν ταίσει (ναι καλα..τραβάτε με κι ας κλαίω).Και κοιμάσαι ξερός, χωρίς ξυπνητήρια.Ναι καλα.Τωρα εσύ λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο γιατι στις 8.30 σε παίρνει τηλεφωνο ο παππούς να δει αν τακτοποιήθηκες.Κανεις την πάπια, δεν το σηκώνεις.Ξαναπαίρνει.Ξανά την πάπια.Ακούς ότι παίρνει και την Ε. Καλά, δεν ξυπνάει ούτε με σφαίρες, του το κλείνει στην μάπα, ξαναπαίρνει εσένα.Ανάθεμα τα κινητά λες,το σηκώνεις.Θελει αναφορα για το τι θα κανεις..του λες μέσες ακρες και τον παρακαλείς να μην πει τιποτα στους λοιπους συγγενεις μπας και ηρεμίσεις λιγουλάκι,ναι ναι..σε διαβεβαιωνει..Πλάκα κανεις.το Επόμενο 5λεπτο ο θειος Ζ έχει πάρει 2 φορές και ρωταει αν θέλουμε να φάμε..Λες ότι η γιαγια έδωσε φαγητο και καλύτερα  να τα πουμε το απογευμα, ναι ναι παιδί μοου, ό,τι θέλετε, γιουβετσάκι να βαλω; Όχι όχι φαί θείε μου, λίγο θα κάτσουμε έχουμε δουλειες..Δεν ξέρω αν κατάλαβε..Σειρα έχουν οι υπολοιποι που πρέπει να χαιρετήσεις πριν φύγεις , γιατί είπαμε, είστε ευγενέστατα κορίτσια, με τρόπους..Δεν γίνεται να φύγετε έτσι..

Επιστροφή στην Αθήνα.Κι ενώ πριν 4 μέρες περίμενες να είσαι λίγο μελαγχολικός που φεύγεις από την Κρήτη και που πρόκειται να αρχίσεις να ακούς τα «Καλο χειμώνα», σινάμα και κάπως πιο ξεκούραστος , εσύ  όμως νιώθεις χαρά και ανακούφηση..Γιατί άραγε..Ινκόγκνιτο την επόμενη φορά..