μαστα

Πάει και ο φετινός 15αύγουστος, σίγουρα λιγότερο μίζερα από πέρσι.

1 χρόνος πριν.Χμ. Εγώ είμαι Ολλανδία.Στην Αιντχόφα.Μόλις έχω κλείσει μια βδομάδα εκεί και οι μοναξιές που ένιωθα εκείνο το βροχερό Κυριακάτικο απόγευμα δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια.Μόνη, μέσα στο κουτί μου, σερφάριζα στο ιντερνέτι και έβαζα πληντύριο.Τρελή βροχή έξω, να μην μπορείς να πας πουθενά, και τα τηλεφωνήματα από Ελλάδα να είναι αποκαρδιωτικά.."Εεελααα..είμαστε στη Βόννη..Κολυμπάμε τώρα..Βράζουμε Μαργαρίτα...όλη μέρα στη θάλασσα.."..Νεύραααα..Μου έλειπε αυτό, μου έλειπαν και όλοι. Βέβαια τώρα που σκέφτομαι πώς εξελίχθηκαν όλα φέτος, εύχομαι να ήμουν ξανά στην Ολλανδία και να λάμβανα τα ίδια τηλεφωνήματα, από τα ίδια πρόσωπα.Αλλά δεν γίνεται.

Οπότε εχθες, περάσαμε τον 15αυγουστο ιν Αθενς.Και αυτό είναι κάτι το οποίο αγάπω και το οποίο έχω συνηθήσει.Ησυχία και άδεια πόλη.Γιόρταζε η μητερούλα, γιόρταζε και ο Π. και πήγαμε εκεί για φαγητό.Μπριζόλες, μουσακάς, σαλάτα, τυρί,  γλυκά.Πήρα 1 κιλό σε μια μέρα και ακόμα νιώθω σκασμένη, αλλά δεν γαμιέται, μια ζωή την έχουμε.

Όμορφα ήταν.Κουβεντούλες, γέλια, τραγούδια.Μετά έπρεπε να περάσω κι από την, γνωστή σε τέτοιες οικογενιακές μαζώξεις , φάση του "κανω τον καραγκιόζη με την κιθαρα"...και "Μαργαρίτα παίξε αυτό κι εκείνο και το άλλο και το παραπέρα" .Και καλά άμα σου ζητάνε τραγούδια που γουστάρεις.Αλλά να είσαι σκασμένος από το φαγητό και το κρασί και να ζεσταίνεσαι και να πρέπει να παίξεις την "συννεφούλα" ή το "Ρίτα Ριτάκι" ή ακόμα χειρότερα το "Μια βραδιά στο Λούκι"..παραπάει...Εν πάση περιπτώση.Κάνεις την ανάγκη φιλότιμο, πάιζεις για να περάσει η ώρα, παίρνεις και τα μπράβο σου και γουστάρεις και λίγο..

Έτσι πήγε.Μετά ηρθαμε σπίτι, παίξαμε λίγο ακόμα μουσική με την μανούλα.Αυτή τουλάχιστον ζητάει κομματάρες και γουστάρουμε...Είδαμε και Παρα Πέντε και έληξε η μέρα.Ήρεμα.

Αλλιώς όλα..1 χρόνο πριν ήταν αλλιώς όλα.Οι σκέψεις, οι ανάγκες, τα τηλεφωνήματα..τα πάντα.Δεν οφελεί όμως πια η αναφορά..Χαιρετώ..