επεράσαμε όμορφα

Ήρθαν εδώ ο Λάμπης με την Βενετία και ήταν πολύ ωραία!Περάσαμε φίνα και όμορφα αλλά οι μέρες τέλειωσαν γρήγορα.Κάναμε και μαλακισμένο προγραμματισμό και τώρα τα παιδιά είναι μόνα στο Αμστερνταμ και εμείς στο εξωτικό Αιντχόβεν προσπαθούμε να οργανωθούμε και να διαβάσουμε..
Παραθέτω τα χάι λάιτς αυτών των ημερών:

1. Φαγητό άπειρο.Που μας έχανες, πού μας έβρισκες όλο κάτι μασουλάγαμε..Και όπως πολύ σωστά παρατήρησε η Βενετία , πάντα έγω ήμουν αυτή που έβαζε τις ιδέες και τις φιτιλιές για γουρουνιές.
2. Πρώτο βράδυ (28/10) πήγαμε Stratum με σκοπό να ακούσουμε κανένα live στην Irish Pub.Τελικά ήμασταν άτυχοι, live δεν υπήρχε, οπότε πήγαμε στο Aloys.Καλά ήταν, αλλά επειδή ήταν Πέμπτη, έκλεισε στις 2.Γυρίσαμε σπίτι, βάλαμε ρακή και παίξαμε κιθάρα..Τέλεια..Την είχα ακούσει εντελώς, αλλά όλα ήταν υπέροχα και το επόμενο πρωί ξύπνησα χωρίς ίχνος πονοκέφαλου.
3. Παρασκευή 29/10..Όλη η μέρα ήταν ένα χαιλαιτ! Ψάξαμε να νοικιάσουμε ποδήλατα, δεν υπήρχε κάτι διαθέσιμο, άρα χωθήκαμε σε ένα cofeeshop και ήπιαμε τσάι, καφέ και τα λοιπά.Μέτά φάγαμε πατάτες και burger και στη συνέχεια είπαμε να εκμεταλευτούμε την Design Week και να σβήσουμε τον διακαή μας πόθο για τέχνη.Πήγαμε λοιπόν στην έκθεση της Design Academy όπου είδαμε ένα σωρό παπαρίτσες αλλά και πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα.Κούραση, γιατί η έκθεση ήταν τεράστια, έχασα και το σκουλαρίκι μου με το κλειδί του Σολ (το δεύτερο που χάνω στο Αιντχοβεν), το Πινκ μετά μου φάνηκε μια σταλιά.Ο Λάμπης χτύπησε ένα spacecookie που τον έβγαλε νοκ άουτ, πίτσες και μακαρόνια για βραδυνό και μετά ένα πάρτυ σε ένα άθλιο μπαρ, και μετά μια μπύρα σε ένα ακόμη αθλιότερο.Γυρισμός στο σπίτι και ύπνος.
4. Σάββατο.Είχαμε να πάμε σε ελληνικό πάρτυ σε σπίτι το βράδυ. Η μέρα είχε στο πρόγραμμα την ενοικίαση ποδηλάτων για τα παιδιά και βόλτες, αλλά ο καιρός δεν μας έκανε τη χάρη.Άρα την βγάλαμε Bommel .Ο Παναθηναικός κέρδισε το ντέρμπι άρα χαρές κια πανηγύρια, μετά πήγαμε στο πάρτυ και όλα φαινόντουσαν πολύ θετικά.Χόρεψα και έναν συρτό Χανιώτη και ένιωθα χαρά μεγάλη!Α, ρε πατρίδα!!!!Μέθυσα πολύ, όσο ποτέ ξανά, με πολύ λίγο ποτό, πρέπει να κοιμήθηκα και καμιά ώρα εκεί..Ο Πάνος με φρόντιζε πολύ και γούσταρα αλλά το στομάχι μου και το κεφάλι μου δεν γούσταραν καθόλου.
5. Άμστερνταμ.Αργοκίνητοι όπως είμαστε και οι 4 , φτάσαμε στο Άμστερνταμ κατα τις 14.30.Πάλι καλά.Απέλπιδες προπάθειες να βρούμε Hostel , τελικά βρήκαμε Hotel για να μείνουν τα παιδιά.Το στομάχι είχε πάει στην πλάτη και μπήκαμε σε ενα Εστιατόριο από την Ουρουγουάη να φάμε κρέατα.Δεν χορτάσαμε (μικρές μερίδες γαρ) , δώσαμε και 55 ευρώ. Και μόλις βγήκαμε, είδαμε ότι στο απέναντι αργεντίνικο είχε Unlimited Spare Ribs με 12,50 ευρώ.Μαλακία.Φάγαμε γλυκά και παγωτό,είδαμε τις πόρνες στο Red Light District, πήραμε κι άλλα γλυκά, και ένα spacecake το όποιο μας έπιασε λίγο αργότερα , στο μαγαζί με τα φοντύ τυριών, όπου είχαμε κλάσει στο γέλιο.Τρομέρη αίσθηση, και λίγο τρομακτική ατ τάιμς, καθότι δεν ορίζαμε τους εαυτούς μας.Λένε πώς αυτές οι ουσίες διογκώνουν τα πραγματικά σου συναισθήματα.Εγώ γέλαγα άπειρα, όμως κάποια στιγμή καθώς πηγαίναμε στο σταθμό, βρήκα εξαιρετικά συγκινητική την έκφραση του Πάνου "Δηλαδή αυτό ήταν;Τώρα σας χαιρετάμε;" και έβαλα τα κλάμματα λέγοντας του "Μη λες τέτοια συγκινητικά" .Έπος.Ο γυρισμός στο Αιντχόβεν διήρκησε 1 ώρα και 20 λεπτά κατά τα οποία κοιμόμασταν. Ούτε ξέρω τι έβλεπα. Ομίχλη είχε μετά εδώ, αλλά αυτό δεν είναι χάιλαιτ, απλώς παπαρολογώ τώρα, και μετά έκανα υπέροχο ύπνο στην αγκαλιά του Πάνου, ο οποίος όλο το βράδυ, όποτε ξυπνάγαμε με φίλαγε και μου έλεγε γλυκόλογα. Πάρτυ.

Αυτά ήταν τα δικά μου χάιλαιτ.Όλες οι μέρες ουσιαστικά.Πέρασα όμορφα και σήμερα ξύπνησα και μου φάνηκε άδειο το δωμάτιό μου.Μου λείπουν τα παιδιά και μου λείπουν και οι φίλοι μου και η αδερφή μου και οι γονείς μου, και με πιάνει πάλι η ξενητιά. Πρώτη φορά είχα εδώ κάποιον δικό μου άνθρωπο, γιατί κακά τα ψέμματα, ο Λάμπης και η Βενετία αν και είναι φίλοι του Πάνου, είναι και δικοί μου, τουλάχιστον έτσι νιώθω ή έτσι με κάνουν να νιώθω με τη συμπεριφορά τους.Πρώτη φορά λοιπόν ένιωσα αυτή τη ζεστασιά του δικού σου ανθρώπου.Ήρθαν σε μια πολύ κομβική στιγμή.Ίσως αν έρχονταν μια βδομάδα μετά να ήταν ακόμη καλύτερα, αλλά το ρεζουμέ είναι πως γενικά καλό έκαναν.Σε όλους τους τομείς.Και τώρα η επαναπροσαρμογή στην άχαρη καθημερινότητα του Αιντχόβεν είναι λίγο ζόρικη, αλλά θέλω να πιστεύω πως θα είμαστε οκ.Γενικά.Ή τουλάχιστον για αυτό θα προσπαθήσω..