Με ρώτησες χθες γιατί έχω αυτό το blog.Και γιατί δεν σου είχα πει ποτέ τίποτα.Και τι γράφω.Και γιατί σε μπλογκ, αφού λέω πως δεν με νοιάζει αν τα διαβάζει κάποιος.Και προσπάθησα να σου απαντήσω.Αλλά φυσικά δεν τα κατάφερα.Όπως πάντα όταν μου κάνεις απανωτές ερωτήσεις.Ποτέ μα ποτέ δεν έχω βρει την σωστή απάντηση, ή μία που θα σε πείσει." Ανακρίβειες μου λες" "Δεν σε καταλαβαίνω" "Δεν με πείθεις ως συνήθως"..Αυτό μου λες και είναι αστείο γιατί συνήθως έχεις δίκιο.Με κομπλάρεις ρε παιδάκι μου.Με αφοπλίζεις ακόμη.Μετά από τόσο καιρό.Δεν μπορώ να βρω την σωστή απάντηση.Τι σημαίνει σωστή απάντηση ρε κορίτσι μου; Πες αυτό που πραγματικά ισχύει και την έχεις.Κι αν δεν μπορώ να εξηγήσω;Για την χθεσινή σου ερώτηση ας πούμε, δεν είχα απάντηση..Την σκέφτηκα όμως.Και την βρήκα.
Κοίταξα το πρώτο πόστ-κείμενο (?) που είχα γράψει σε αυτό εδώ το μπλογκ.Τον Σεπτέμβρη του 2007.Που ήταν ένας άσχημος μήνας.Και διάβασα και το δεύτερο ποστ. Vacant. Σου αρέσουν οι Dream Theater και αν διαβάσεις θα καταλάβεις. Μάλλον λοιπόν η ψυχή μου ήταν στα μαύρα της τα χάλια.Και ήθελε να πει πράγματα.Αλλά φοβόταν, ντρεπόταν , κόλωνε..γουατέβερ.Και ο τρόπος να βγουν ήταν αυτός.Μάλλον ήθελα να τα ξέρει κάποιος όλα αυτά. Αλλά δεν είχα το θάρρος να τα πω μόνη. Όσα γίνονταν κι όσα ένιωθα. Και απλώς περίμενα..Κάποιος να διαβάσει, να πει κάτι..Και να νιώσω πως κάποιος με ακούει..Comfort.Αυτό ζητούσα.
Ε μετά, πέρασε ο καιρός.Και γίναν κι άλλα.Και ξέρεις τι συνέβαινε τότε στη ζωή μου.Και πόσο ζοριζόμουν.Και το έζησες κι εσύ μαζί μου όλο αυτό, έστω και στο τέλος του.Και ήσουν εκεί, κοντά μου.Δύναμη.Και είσαι ακόμα.Ευτυχώς. Απλώς πριν έρθεις,ενώ ήξερα ότι χρειαζόμουν βοήθεια δεν ήξερα πώς να την ζητήσω.Φώναζα από δω. Δεν ξέρω αν είχε καταλάβει κανείς..Ξέρω να κρύβομαι καλά.Ειδικά πίσω από τις λέξεις..Μμμμ. Η Ελένη ήξερε.Μόνο. Άπλωσε χέρι..άργησα να το πάρω.Ευτυχώς το δικό σου το άρπαξα αμέσως.
Και μετά όλο αυτό έγινε συνήθεια.Και είναι ακόμη το γράψιμο εδώ ένας τρόπος να λέω αυτά που θέλω. Μπορεί να μην τα διαβάσει κάποιος , να βαρεθεί. Άλλος μπορεί απλά να ρίξει μια ματιά και κάποιος τρίτος να διαβάσει προσεκτικά..Δεν με νοιάζει και τόσο.Δεν έχει σημασία.Σημασία έχει να τα λέω και κάπου να βγαίνουν.Και να νιώθω ότι μπορεί να τα διαβάσεις κι εσύ κάποια στιγμή..Γιατί όπως σου έχω γράψει..όταν είσαι κοντά δαγκώνω τη γλώσσα μου.Βούλωνε Μαργαρίτα.Αυτό μου λέω..
Γιατί στα λέω αυτά; Έτσι.Γιατί θέλω να σου απαντήσω σε αυτό που με ρώτησες.Και η απάντησή μου να είναι αρκετή. Και γιατί αν έρθω τώρα να στα πω όλα αυτά, ή αν περιμένω μετά να έρθεις εσύ, δεν θα καταφέρω να ξεστομήσω ούτε τα μισά..Θα το βουλώσω πάλι.Ή όλα όσα θα πω θα ακουστούν αστεία και χωρίς νόημα. Με κομπλάρεις ακόμα..To sum up..
Πριν από 2 ώρες
2 σχόλια:
Σωστή, απλά πρέπει να βρείτε τρόπο επικοινωνίας πριν είναι πολύ αργά:)
τον έχουμε.
Δημοσίευση σχολίου