Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Αγαπημένη μου μουσική.

Είναι μέρες όχι πολύ φωτεινές. Μέσα μου.Γιατί εδώ στο Αιντχόβεν  είχαμε κάποιες μέρες λιακάδες.Τελοσπάντων , δεν ξέρουμε τι μου έφταιγε, αλλά έμεινα κλεισμένη μέσα στο δωμάτιό μου πολλές ώρες, και καλά διάβαζα.Και διάβαζα βέβαια, αλλά όχι μόνο.Άκουσα τις μουσικές μου πολύ. Πιο πολύ από κάθε άλλη φορά τον τελευταίο χρόνο.Και άρχισα να θυμάμαι άλμπουμ αγαπημένα, που για κάποιο λόγο έγιναν αγαπημένα και για κάποιο λόγο κάτι μου έκαναν, και μου κάνουν ακόμα και μάλλον πάντα θα μου κάνουν.Και ενδέχεται αυτό να είναι ένα μακρόσυρτο ποστ, οπότε αν βαριέσαι σταμάτα εδω.Αν πάλι θες να συνεχίσεις μπι μαι γκεστ.

Κοίτα τώρα που δεν ξέρω από που να αρχίσω..Μάλλον θα πάει τυχαία σειρά.Ούτε καν χρονολογική.

Pink Floyd- Wish you were here
 Αυτό το άλμπουμ το άκουσα πριν καν ακούσω ολόκληρο το The Wall. Και θυμάμαι πολύ καλά τη στιγμή της χαράς όταν είχα πιάσει το σι ντι στα χέρια μου όπως και την προσμονή να έρθει το βράδυ και να κλειστώ στο δωμάτιό μου. Το έβαλα στο σιντιπλέιερ, ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και πάτησα το πλέι.Και ακόμα νιώθω αυτόν τον κόμπο στο στομάχι με το Shine On. Και γενικότερα.. Εκείνο το βράδυ έπαιξε στο ριπίτ 5 φορές ολόκληρο το άλμπουμ.Και μετά με πήρε ο ύπνος.Αλλά το επόμενο πρωί που ξύπνησα ήμουν αλλιώς και ένιωσα ότι κάτι είχε αλλάξει. Και συνέχιζε να αλλάζει..

Pink Floyd - The Wall

Πολλοί δίσκοι των Φλόιντ θα μπουν σε αυτό το ποστ. Το The Wall  ήταν το αγαπημένο άλμπουμ της αδερφής μου για μια περίοδο. Νομίζω ακόμα, αλλά δεν παίρνω όρκο. Και θυμάμαι πολύ καλά να είμαι 18-19, η Ελένη 13-14 και να καθόμαστε στο δωμάτιό μας και να παίζουμε το Comfortubly Numb στην κιθάρα. Εγώ έπαιζα, η Ελένη τραγούδαγε.Και μου έχει καρφωθεί στο μυαλό η φωνή της και η εικόνα της όταν έλεγε "Relax..I need some information first.".
Λίγες μέρες μετά το The Wall μπηκε στο σιντι πλέιερ ένα βράδυ που ήμουν μόνη σπίτι, με σβηστά φωτά. Και αυτό το έργο τέχνης, μπήκε στα ολ ταιμ αγαπημένα πράγματα στον κόσμο. Και φέτος το είδα και λάιβ. Δύο φορές. \m/


Μανος Χατζιδακις - Reflections
Σπίτι στην Δικαιάρχου. Εγώ πολύ μικρή. 4-5.. Η τηλεόραση ήταν σε κάποιο κανάλι , που κάθε πρωί για κάποιες ώρες δεν είχε πρόγραμμα. Έδειχνε νομίζω το πρόγραμμα του καναλιού τις επόμενες ώρες (ίσως να ήταν και το κανάλι της Βουλής), και από πίσω έπαιζε μουσική. Εγώ φοράω ένα κορμάκι και την μακριά τιρκουάζ  φούστα της μαμάς και τραγουδάω και χορευω, και κάνω στροφές για να σηκώνεται η φούστα. Ήταν αυτό το τραγούδι.Το φεγγαρι είναι κόκκινο. Ελα αγαπη μου και χόρεψε ίσα με αύριο το πρωί. 
Είκονα νούμερο 2.Είμαστε στο αυτοκίνητο με τη μαμα και τον μπαμπά.Δεν θυμάμαι σε ποια ηλικία. Πρέπει να γυρνάμε από την Παιανία, από την θεία την Άννα, και κλασσικά ακούμε Μελωδία. Η Ελένη έχει κοιμηθεί στα πόδια μου. Βάζει λοιπόν ο ραδιοπφωνικός παραγωγός ένα τραγούδι και η μαμά μου με ρωτάει "Μαργαριτούλα, ποιός το έχει γράψει αυτό,ξέρεις;"..Δεν θυμάμαι ποιο τραγούδι ήταν.Αλλά η μελωδία του μου θυύμιζε κάτι. Πολύ. Και της είπα "ο Χατζιδάκις". Και χάρηκε η μαμά γιατί είχα μάθει να ξεχωρίζω λέει. Λολ. 
Εικόνα νούμερο 3. Έχω μάθημα κιθάρας και ο Κος Νίκος μου δίνει να παίξω την "Προσωπογραφία της μητέρας μου" μαζί με την Α. Δύο κιθάρες. Ερωτας. Και μετά μια κασέτα με 3 τραγούδια. Ένα από αυτά ήταν το Dedication που ήθελε να το τραγουδήσω λέει κάπου.
  Λίγες ώρες  μετά άκουσα το "Reflections" μονορούφι. Η απλότητα ήταν ξεκάθαρη, η μεγαλοσύνη του επίσης. Δεν μπορούσα καν να περιγράψω τα συναισθήματά.Είχα πει απλά στο τότε αγόρι μου, άκου το αυτό. Και με είχε κοροϊδέψει. Ότι είναι παλιό και ότι η μουσική προχωράει. Μετά από λίγο καιρό χωρίσαμε. Με τον κύριο Χατζιδάκι όχι ακόμα.

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας/Διονύσης Τσακνής-Η Νύχτα θα το πει

Ξέρεις τώρα πως πάει. Μπαίνεις στο γυμνάσιο, και πετάς την ροζ τσάντα.Παίρνεις Polo σκούρο μπλε, και ντρέπεσαι λίγο που ακούς ακόμα Backstreet Boys αλλά τι να γίνει..Έτσι είσαι. 
Και θυμάσαι ξαφνικά πως πριν κανα χρόνο, η μαμά σου ένα μεσημέρι, την ώρα που γυρίσατε από το σχολείο με την Ελένη σας έβαλε να ακούσετε ένα τραγούδι που λέγεται "Αστεράκι" και εσείς βαριόσασταν και γελάγατε. Και πας στο σπίτι και ψάχνεις τις κασέτες και βρίσκεις το "Αστεράκι" και μαζί με αυτό και το "Δημόσιος φορέας" που σε κάνει να γελάς. Και στην β' μεριά της κασέτας είνια το "Ωρες Σιωπής" που σου φαίνεται πολύ πολύ γνώριμο..Και το επόμενο μεσημέρι πας στον Κύριο Α. , στο Παράφωνο, το πιο τέλειο δισκοπωλείο του κόσμου, και κοιτάς σιντι. Και βρίσκεις αυτό και του ζητάς να στο γράψει.. Και το ακούς συνέχεια και το μαθαίνεις απεξω.Για όλα τα τραγούδια ένα προς ένα. Και γαμώτο, στο "Ώρες σιωπής" είναι σαν να ακούς να τραγουδάει η μαμά και η Μιμίκα στον κόσμο μέσα..μπα...ιδέα σου θα είναι..

Pink Floyd- Obscured by Clouds
 Είμαστε στο 2007. Και η Μαργαρίτα είναι πολύ ερωτευμένη με τον Μ. και όταν είναι μαζί ακούνε James, και Smiths και  Bob Dylan και Simon & Garfunkel και Belle & Sebastian και τα λοιπα και τα λοιπά. Αλλά κυριώς Floyd γιατί ας πούμε κάπως έτσι είχαν πρωτοπιάσει κουβέντα στο ίντερνετ, και σε λαιβ των HPFTB είχαν ειδωθεί πρώτη φορά. Και τέλος πάντων, ένα Σαββατόβραδο είναι μόνοι τους σπίτι και ακούνε αυτό το άλμπουμ, και οι κόμποι στο στομάχι της Μαργαρίτας επανέρχονται και ακόμη μένουν κάθε φορά που παίζει το Stay ή το Burning Bridges .  Αυτά.



Χαρης & Πανος Κατσιμίχας- Ζεστά Ποτά/ Χάρης & Πανος Κατσιμίχας- Όταν σου λέω Πορτοκάλι να βγαίνεις.

      Αυτοί οι δύο δίσκοι υπήρχαν σε βινύλια στο σπίτι μας και παίζαν συνέχεια. Είμαι στο πίσω μπαλκόνι στην Δικαιάρχου και μέσα από το σπίτι ακούγεται το "Καταγγέλω" . Και αργότερα η μαμά μου τραγουδάει το "Ρίτα Ριτάκι". Και ο μπαμπάς με φωνάζει "μαργαριταρένια του φεγγαρολουσμένη". Ε δεν λέω άλλα. Είναι οι αγαπημένοι μου δίσκοι από τους πανυπεροχότατους Κατσιμιχαίους. Τελος.





Crippled Black Phoenix- The Resurectionists          

      Είμαι στο Αιντχόβεν και δεν πάνε και πολύ καλά τα πράγματα γενικότερα. Αλλά έχω στο μυαλό μου πως εγώ κάνω την τύχη μου και όλα καλά θα πάνε και έχω όρεξη για ζωή. Και η καινούρια τότε φίλη μου, και τωρινή συγκάτοικος, η Θ. μου στέλνει λινκ mediafire για να κατεβάσω Crippled Black Phoenix- The Resurectionists και το Night Rider για να τα ακούσω πριν πάμε στο λάιβ τους τον Οκτώβρη. Και μια Κυριακή πρωί ακούω. Και έρχεται το burnt reynolds και μετά το  rise up and fight (που μου θυμίζει φλόιντ όσο τίποτα).Και μπαίνει και το  200 tons of bad luck και η ζημιά πλέον έχει γίνει. Για να μην πω για το  song for the loved . Εν παση περιπτώση, μετά το Night Rider πέρασε κάπως απαρατήρητο, αλλα οι CBP έγιναν αγάπη μεγάλη. 

 The Smiths - The Queen is Dead
Γιατι δεν ξέρω πώς, αλλά το Frankly Mr Shankly μου θυμίζει παγωτό Δωδώνη και βροχή και Ελένη και Η. και Μ.
Και όταν μπαίνει αυτός ο δίσκος ακούγεται ολόκληρος πάντα.Με στίχους που σε κάνουν να πεις "ωχ ρε φίλε, πάλι πληγές ξύνεις." Και το I know it's over είναι πολύ συγκινητικό, και μετα το Big mouth strikes again σου αλλάζει τα φώτα. Και στο τέλος έρχεται το There is a light that never goes out και δεν γίνεται να μην σκεφτείς με ποιον θα ήθελες να είσαι στο αυτοκίνητο όταν θα σε πατάει η νταλίκα. Και τελειώνει με το Some girls are bigger than others. Αεροπλάνο για Λονδίνο. Χέρι.
Ε και πώς να γίνει. Χρόνια τώρα αυτό το άλμπουμ σκοτώνει.

Leonard Cohen- Songs of Leonard Cohen/ Leonard Cohen -Songs From A Room

Εγώ τον Leonard Cohen τον έμαθα από το Famous Blue Raincoat που όπως έχω ξαναπεί το άκουγα εκείνο τον Μάιο-Ιούνιο του 2006 που διάβαζα και το Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης, και συνδιαστικαν και τα λοιπά και τα λοιπά.Αλλά ένα κομμάτι δεν ήταν αρκετό οπότε ακούσαμε το Songs of Leonard Cohen που ήταν μέσα η Suzanne και το Sisters of Mercy  και έτσι τον αγαπήσαμε. Και μετά ήρθε και το  Songs from A Room για να μας αποτελειώσει με το Bird on A Wire και το Partisan και το Tonight will be fine.

Και αν ήθελα να χαρίσω σε κάποιον ένα δίσκο του Cohen δεν ξέρω ποιον από τους δύο θα διάλεγα. Μπορεί να έβαζα το compilation εκείνο που αγόρασα κι εγώ από τα Metropolis. Το The Essential Leonard Cohen.










Tom Waits- Closing Time

 Τον κύριο Tom Waits τον είχα μάθει όταν κάποια στιγμή η δασκάλα που είχα στο Συγχρονο μας είχε βάλει στο ζέσταμα το Dead and Lovely από το Real Gone. Και της ζήτησα να μου δώσει το cd και εκείνη μου έδωσε και το Mule Variations που είχε μέσα υπερκομμάτια όπως το Big in Japan και το Hold on και τα άκουγα για χρόνια όταν πήγαινα στη δουλειά. Λες και είχαν σφηνώσει μέσα στο μπ3 και δεν έβγαιναν.  Και κάποια στιγμή πέρσι το Πάσχα, άκουσα μετά από καιρό το I want you και το I hope that I don't fall in love with you και θυμήθηκα και εκείνο το άλμπουμ το υπέροχο, το Closing Time, που ήταν και το πρώτο του. Και σφήνωσε κι εκείνο μέσα στο κινητό και μου άρεσε που προλάβαινα να το ακούσω ολόκληρο μέχρι να πάω με το λεωφορείο στο ΚΑΤ. Από τα αγαπημένα και πιο ΑΧ άλμπουμ έβερ. Ένα κι ένα όλα τα κομμάτια, που μπορεί να μην τα παρατηρήσεις από την αρχή αλλά είναι επικά. Όπως το Grapefruit Moon που το άκουγα στο ριπίτ στο κατάστρωμα όταν πήγαινα στην Κρήτη φέτος το καλοκαίρι. Και αν αρχίσω να λέω για το Ol'55 και το Old shoes  δεν θα σταματήσω ποτέ. Οπότε..

Μιλτος Πασχαλίδης - Έχουν Περασει Χρονοι Δεκα


Εδώ  ιστορία είναι μεγάλη. Παίζει λέει στην Σφεντόνα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τον Μίλτο Πασχαλίδη. Εμείς 2α Λυκείου και έχει μείνει το Γυμνασιακό κόλλημα με τον Βασίλη. Βασίλη ζούμε για να σ ακούμε και δεν συμαζεύεται. Ποιος είναι όμως ο Μίλτος Πασχαλίδης. Τον έχω ακούσει μωρέ..Από την μαμά μάλλον.Αλλά δεν θυμάμαι ποιος είναι..πωπω...αμαν.."Μαμα, ο Πασχαλίδης είναι καλός;;" "Είναι υπέροχος, θα σου αρέσει πολύ Μαργαρίτα μου". Και πάμε λοιπόν, με την Α. και τη Ν. και άλλο κόσμο, και καθόμαστε και περιμένουμε να αρχίσει. Και βγήκε ο Μιλτάρας και έμεινα μαλάκας. Με την τρυφερότητα του κυρίως. Και θυμάμαι ότι μου έκανε εντύπωση και η κιθάρα του-μου φαινόταν τεράστια. Τα τραγούδια του τα είχα ξανακούσει κάπου, αλλά δεν ήξερα κανένα οπότε την άλλη μέρα πήγα και πήρα από τον Κ. Άγγελο πάλι, τις Κακές συνήθειες. Και έτσι αγαπήσαμε και μάθαμε τον κύριο Πασχαλίδη. Χρόνια μετά , βγάζει το απίστευτο αυτό λάιβ, το "Εχουν περάσει χρόνοι 10" που το έχω παραγγείλει στον Κ. Άγγελο , και το παίρνω στα χέρια μου ένα απόγευμα Τρίτης. Και πάω τρέχοντας στο μαγαζί μας και το βάζω να ακούγεται..Και θυμάμαι πόσο πολύ άρεσε στον μπαμπά μου. Τόσο που πήγα και του το πήρα κι εκείνου και το άκουγε στο αυτοκίνητο. Και μου έλεγε πόσο πολύ συγκινητικό έβρισκε το "Σου τηλεφωνω". Του άρεσε ο στίχος που έλεγε "είναι νύχτα εδώ και γω δεν έχω που να παω"..Από τότε όποτε ακούω αυτό το τραγούδι σκέφτομαι τον μπαμπά μου. Και αυτό το λάιβ είναι συνδεδεμένο με εκείνον, και το αγαπώ γι αυτό 756328754365743854 φορές παραπάνω.

The Cure- Galore


Τυχαία είχα διαλέξει να πάρω το Galore. Μου άρεσε η φωτογραφία με το μωρό και το παγωτό. Και ήθελα επιτέλους να ακούσω τους Κιουρ. Και νταξ, τελικά ήταν καλή επιλογή γιατί απέκτησα μια γενικότερη γνώση.Και μου άρεσαν και αποφάσισα να τους ακούσω και πιο πολύ. Και ήρθαν μετά και τα υπόλοιπα άλμπουμ και ειδικά το Bloodflowers που σε σκοτώνει λιγάκι..και πάει λέγοντας.




Syd Barret- The Madcup Laughs/ Syd Barret -Barret/ Syd Barret-Opel

 










 Και πάμε σε ένα από τα καλύτερα δώρα που μου έχουν κάνει για τα γενέθλιά μου. Το 2007 ο Μ. μου πήρε μια κασετίνα από τα Metropolis που είχε αυτά τα τρία άλμπουμ .Και για καιρό κόλλησαν στο cdplayer του δωματίου μου και το Terrapin , το Baby Lemonade, το Gigolo Aunt , και φυσικα το Dark Globe εγιναν λατρεία. Και κάποια όχι τόσο χαρούμενη στιγμή εντυπώθηκε και το "Opel" στο μυαλό. Και ο Syd Barret ήταν ο καλύτερος.

Pink Floyd- Atom Heart Mother
   Είναι λίγο που σου κάθεται το εξώφυλλο όταν το βλέπεις στο σπίτι  του Σ. σε βινύλιο. Είναι που το βάζεις να παίζει και τα 23' 43" του Atom Heart Mother Suite δεν σου φτάνουν. Και είναι και οι στίχοι του If που λες EVOL. Και πάνε στη σειρά τα Summer of '68 και το Fat Old Sun και τελειώνει με το Alan's Psychedelic Breakfast που επίσης δεν χορταίνεις, και πάει και μπαίνει ο δίσκος στο all time top 3 σου.



Κι εδώ σταματώ..Πατήστε λινκ και ακούστε.Μπορεί να γίνουν και δικά σας αγαπημένα..

5 σχόλια:

Δaνaη's είπε...

καθέ τραγουδι και μια ανάμνηση.. <3
πολ΄΄υ όμορφη ανάρτηση..:)

Suitcase girl είπε...

Εδώ και καιρό ήθελα να "ψάξω" τον Tom Waits αλλά γινόταν τέτοιος κατακλυσμός απο τραγούδια του στο youtube που δεν ήξερα από που ν' αρχίσω. Κατέβασα το closing time,το άκουσα ήδη 2 φορές και τώρα κατεβάζω και τα υπόλοιπα σιντι :D
Δηλαδή με λίγα λόγια, ευχαριστώ :)

margkw είπε...

@suitcase girl πολυ πολυ χαιρομαι!!!!!:) :*

Ανώνυμος είπε...

Πολυ εσυ. Πολυ ωραιο. Χαμογελο και για τα δυο :D

Chocorello είπε...

:-)