Διότι υπάρχουν και αυτά αγαπητέ αναγνώστη, και όπως και να το κάνεις έχουν κι αυτά την πλάκα τους. Μπορεί βέβαια κατά την διάρκεια του λάιβ να κλαις τα λεφτά σου, την ώρα σου κλπ κλπ..αλλά αργότερα, ναι..Έχει πλάκα.
Ξεκινάμε λοιπόν..
ΗΙΜ- Rockwave Festival 2004
Αυτό ήταν ένα λάιβ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ.Και είναι το πιο φέιλ λάιβ της ζωής μου και δικαιωματικά μπάινει πρώτο. Ήμουν 19 και η αδερφή μου 14. Και οκ..Όταν είσαι 14 μπορεί να ακούς και ΗΙΜ. Το προτιμούσα από το να ακούει Δεσποινα Βανδή και Πλούταρχο. Εγώ όμως;;Εγώ τι έφταιγα.Η Ε. είχε λυσσάξει να πάει στην Μαλακάσσα, να δει την εν λόγω μπάντα και τον πούστη τον Βίλε Βάλο, και να συναντήσει και τα μέλη του φόρουμ του Νταρκ Σίκρετ Κλάμπ.Καταλαβαίνετε..
Φυσικά οι γονείς μας δεν θα την άφηναν με τίποτα να πάει μόνη της.Και ποιος θα έβγαζε το φίδι από την τρύπα; Η Μαργαρώ.. Πάμε λοιπόν εκεί, ήλιος ντάλα, να παίζουν οι Σταρσέιλορ την ώρα που φτάσαμε, να μην βρίσκουμε ούτε σκιά ούτε τα μέλη του Νταρκ Σίκρετ Κλαμπ.Τελικά τους βρήκαμε. 14-16 στην πλοιοψηφία.Κατι μαυροφορεμένα κοριτσάκια, τίγκα μαύρο μολύβι στο μάτι, μαύρο σταράκι για πατούμενο, τσάντα ταγάρι απαραίτητο αξεσουάρ, και καρφιά στα χέρια.Είχε και αγόρια το πρόγραμμα, ένας μάλιστα (Συμπαθητικότατος οφείλω να ομολογήσω) είχε ξυρίσει το πίσω μέρος του κεφαλιού του στο σχήμα του heartagram. Μιλάμε για κωμικοτραγικές καταστάσεις..Δεν θυμάμαι πώς πέρασε η ώρα μέχρι να ξεκινήσουν οι ΗΙΜ. Φρόντησα να το κάνω ντιλιτ από την μνήμη μου. Ξεκίνησαν πάντως.Πάλι καλά που δεν ήθελαν να πιάσουμε και κάγκελο.Η αδερφή μου σε παράκρουση, να έχει φύγει λίγο πιο μπροστά από μένα και να χτυπιέται μαζί με όλους τους υπόλοιπους χτυπημένους, και δίπλα μου ένας τύπος ψηλός και άπλυτος να έχει σηκώσει το χέρι του πάνω από το κεφάλι μου για να μυρίζω καλά την μασχαλίτσα του. Και να χτυπιέται κι αυτό ταυτόχρονα χώνοντας μου και καμιά αγκωνιά, έτσι για να μην πλήτω. Κάποια στιγμή το μαρτύριό μου τέλειωσε, όταν έπεσε η πίεση της αδερφής μου και αποσυρθηκαμε στο πλάι για να πάρει αέρα.Ακούσαμε από τα πλάγια την υπόλοιπη συναυλία, και παρακολουθήσαμε τις φιλότιμες προσπάθειες του Βίλε Βάλο να τραγουδήσει.Νο λακ.Αστο ρε λεβέντη (?) μου.. Μετά για καλή μου τύχη ήρθαν οι γονείς μας να μας μαζέψουν. ΦΕΙΛ.
Mark Lanegan & Isobel Campell live @Effenaar , Eindhoven (19/09/2010)
Ήταν το δεύτερο λάιβ που είδα στο Αιντχόβεν. Η Isobel ήταν η κύρια αιτία που ήθελα να πάω στο λάιβ , καθώς οι Belle and Sebastian αποτελούν τρισμέγιστη αγάπη. Είχα ακούσει όμως και τον νέο δίσκο που είχαν βγάλει παρέα ο Lanegan με αυτή (Hawk) και ήταν όμορφος πρέπει να πω.Οπότε πήγα. Παρέα με τη Θ. Το λάιβ ήταν τρομακτικά κατώτερο των προσδοκιών μου. Από το σαπόρτ μέχρι το τέλος. Ένας τύπος βγήκε στην αρχή Willy Mason τον έλεγαν θαρρώ , και κόντεψα να κόψω τις φλέβες μου. Μετά βγήκε και η Μπελ με τον Μαρκ, και ενώ αυτή ήταν τίγκα πιωμένη με δεν ξέρω τι και ξέχναγε συνέχεια τα λόγια της, ο άλλος ούτε καν την κοίταζε.Μιλάμε για καμιά χημεία.Λες και δεν είχαν ξανακάνει λάιβ μαζί.Πέρασε βασανιστικά η ώρα, έκλαιγα τα 17.5 ευρώ μου, αλλά νταξ..
Βασίλης Παπακωνσταντίνου (δεν θυμάμαι πότε-παλιά πάντως)
Είμαι γυμνάσιο, είναι Σεπτέμβρης και είναι πάλι η περίοδος που είναι το Φεστιβαλ της ΚΝΕ. Και κλασσικά έχουμε πάει οικογενειακώς εκεί΄, και έχουμε γκεστ και τον ξάδερφό μου τον Γ. που εκείνες τις μέρες δούλευε με τον μπαμπά μου και έμενε σπίτι μας. Έχει πάει αργά λοιπόν, και εγώ θέλω να μείνω να δω τον Βασίλη (έτσι τον λέγαμε-νομίζω έτσι τον λένε ακόμα).Οι γονείς μου προφανώς δεν θέλουν , θέλει όμως ο Γ. Ε..ήταν και πιο μεγάλος.Με άφησαν να μείνω μαζί του.Και ξεκινάει πρώτα ο Πορτοκάλογλου.Που εμένα πολύ μου άρεσε διότι ήταν όλοι χαλαροί και αραιά στεκούμενοι, και ο Νικολάκης ο Πορτοκάλογλου γλυκήτατος και πολύ ωραία κύλισε η ώρα.Ε, κάποια στιγμή έφυγε από τη σκηνή γιατί ετέλεψαν τα τραγούδια του, κι ο κόσμος άρχισε να φωνάζει το κλασσικό "ΕΛΑ ΕΛΑ ΕΛΑ ΕΛΑ" στον Παπακωνσταντίνου. Και ο Πορτοκάλογλου νομίζει πως ο λαός ζητάει ανκόρ και ξαναβγαίνει, και τρώει μια γιούχα και πολύ ντράπηκα εγώ.Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.Τελικά η γη δεν άνοιξε, και κανα μισάωρο μετά βγήκε και ο Παπακωνσταντίνου. Και άρχισε να γίνεται ασφικτικό το περιβάλλον, έπαιζε κι αυτός το Δεν Πάει Άλλο, να σπρώχνονται οι γύρω, να με κοπανάνε εμένα, ο Γ. να με έχει γραμμένη και να μου ρίχνει αγκωνιές.Θαύμα...και ο Βασίλης μέτριος..
Dream Theater live in Athens (Ιούλιος 2005)
Να ξεκαθαρίσω τα πράγματα.Εγώ ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα της μέταλ μουσικής.Δηλαδή τι ιδιαίτερα..Ούτε καν..Εκεί στην 3η Γυμνασίου έμαθα τους Μετάλικα επειδή είχα ερωτευτεί τον Χ. και ήταν η αγαπημένη του μπάντα.Και πήρα εκεί κανα 2 σι ντι για να έχουμε κοινά ενδιαφέροντα..Αλλά πέρα βρέχει ο Χ. Πολύ αργότερα έμαθα ότι του ψιλοάρεσα στο λύκειο.Απωθημένα. Αλλά βγαίνω εκτός θέματος.
Που λέτε δεν μου αρέσει η μέταλ. Τότε όμως έκανα πολύ παρέα με τον Σ. με τον οποίο τσιτσινίζαμε 2 ολοκληρα χρόνια. Του Σ. η αγαπημένη του μπάντα ήταν οι Dream Theater και είχε βαλθεί να με μορφώσει και μένα. Ε τα κατάφερε.Μου άρεσε η μουσική τους.Τουλάχιστον κάποια άλμπουμ..Αν και με κούραζαν τα τεράαααααστια σόλο..Εν πάση περιπτώση, τα φτιάχνουμε τελικά με τον Σ. και μαθαίνουμε για την συναυλία και λέμε "Ε πάμε". Και πάμε μαζί με την Ε. και τον Θ και έναν άκυρο φίλο του τον Π. (τον οποίο είχαμε γνωρίσει στην Πάτρα τις απόκριες όταν ήμασταν στον Α., και μας είχαν κατσικωθεί λίγο με τον Θ. και κατούραγε γύρω γύρω την τουαλέτα ο βρωμιάρης-ξανά εκτός θέματος). Και φτάνουμε και στριμοχνώμαστε, και όλα αυτά τελοσπάντων που δεν μου αρέσουν στις συναυλίες.Και ο Σ. να μη νου δίνει και πολύ σημασία και να εκνευρίζομαι εγώ. Και να με βρέχουν κιόλας με νερό και να εκνευρίζομαι ακόμα πιο πολύ.Και τους βαριόμουν κιόλας.Ατέλειωτα σόλα, δεν έπαιξαν κανένα από τα κομμάτια που αγαπούσα. Και κάπου εκεί κατάλαβα ότι πρέπει να τελειώνω με την μέταλ, δεν είμαι εγώ για τέτοια.
Αυτά τα τέσσερα είναι που μου έρχονται έτσι πιο εύκολα..Θα είναι κι άλλα ..δεν μπορεί..Αλλά πιθανότατα έχω κάνει πολυ καλή δουλειά στο να τα σβήσω μια για πάντα από την μνήμη μου..
Ξεκινάμε λοιπόν..
ΗΙΜ- Rockwave Festival 2004
Αυτό ήταν ένα λάιβ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ.Και είναι το πιο φέιλ λάιβ της ζωής μου και δικαιωματικά μπάινει πρώτο. Ήμουν 19 και η αδερφή μου 14. Και οκ..Όταν είσαι 14 μπορεί να ακούς και ΗΙΜ. Το προτιμούσα από το να ακούει Δεσποινα Βανδή και Πλούταρχο. Εγώ όμως;;Εγώ τι έφταιγα.Η Ε. είχε λυσσάξει να πάει στην Μαλακάσσα, να δει την εν λόγω μπάντα και τον πούστη τον Βίλε Βάλο, και να συναντήσει και τα μέλη του φόρουμ του Νταρκ Σίκρετ Κλάμπ.Καταλαβαίνετε..
Φυσικά οι γονείς μας δεν θα την άφηναν με τίποτα να πάει μόνη της.Και ποιος θα έβγαζε το φίδι από την τρύπα; Η Μαργαρώ.. Πάμε λοιπόν εκεί, ήλιος ντάλα, να παίζουν οι Σταρσέιλορ την ώρα που φτάσαμε, να μην βρίσκουμε ούτε σκιά ούτε τα μέλη του Νταρκ Σίκρετ Κλαμπ.Τελικά τους βρήκαμε. 14-16 στην πλοιοψηφία.Κατι μαυροφορεμένα κοριτσάκια, τίγκα μαύρο μολύβι στο μάτι, μαύρο σταράκι για πατούμενο, τσάντα ταγάρι απαραίτητο αξεσουάρ, και καρφιά στα χέρια.Είχε και αγόρια το πρόγραμμα, ένας μάλιστα (Συμπαθητικότατος οφείλω να ομολογήσω) είχε ξυρίσει το πίσω μέρος του κεφαλιού του στο σχήμα του heartagram. Μιλάμε για κωμικοτραγικές καταστάσεις..Δεν θυμάμαι πώς πέρασε η ώρα μέχρι να ξεκινήσουν οι ΗΙΜ. Φρόντησα να το κάνω ντιλιτ από την μνήμη μου. Ξεκίνησαν πάντως.Πάλι καλά που δεν ήθελαν να πιάσουμε και κάγκελο.Η αδερφή μου σε παράκρουση, να έχει φύγει λίγο πιο μπροστά από μένα και να χτυπιέται μαζί με όλους τους υπόλοιπους χτυπημένους, και δίπλα μου ένας τύπος ψηλός και άπλυτος να έχει σηκώσει το χέρι του πάνω από το κεφάλι μου για να μυρίζω καλά την μασχαλίτσα του. Και να χτυπιέται κι αυτό ταυτόχρονα χώνοντας μου και καμιά αγκωνιά, έτσι για να μην πλήτω. Κάποια στιγμή το μαρτύριό μου τέλειωσε, όταν έπεσε η πίεση της αδερφής μου και αποσυρθηκαμε στο πλάι για να πάρει αέρα.Ακούσαμε από τα πλάγια την υπόλοιπη συναυλία, και παρακολουθήσαμε τις φιλότιμες προσπάθειες του Βίλε Βάλο να τραγουδήσει.Νο λακ.Αστο ρε λεβέντη (?) μου.. Μετά για καλή μου τύχη ήρθαν οι γονείς μας να μας μαζέψουν. ΦΕΙΛ.
Mark Lanegan & Isobel Campell live @Effenaar , Eindhoven (19/09/2010)
Ήταν το δεύτερο λάιβ που είδα στο Αιντχόβεν. Η Isobel ήταν η κύρια αιτία που ήθελα να πάω στο λάιβ , καθώς οι Belle and Sebastian αποτελούν τρισμέγιστη αγάπη. Είχα ακούσει όμως και τον νέο δίσκο που είχαν βγάλει παρέα ο Lanegan με αυτή (Hawk) και ήταν όμορφος πρέπει να πω.Οπότε πήγα. Παρέα με τη Θ. Το λάιβ ήταν τρομακτικά κατώτερο των προσδοκιών μου. Από το σαπόρτ μέχρι το τέλος. Ένας τύπος βγήκε στην αρχή Willy Mason τον έλεγαν θαρρώ , και κόντεψα να κόψω τις φλέβες μου. Μετά βγήκε και η Μπελ με τον Μαρκ, και ενώ αυτή ήταν τίγκα πιωμένη με δεν ξέρω τι και ξέχναγε συνέχεια τα λόγια της, ο άλλος ούτε καν την κοίταζε.Μιλάμε για καμιά χημεία.Λες και δεν είχαν ξανακάνει λάιβ μαζί.Πέρασε βασανιστικά η ώρα, έκλαιγα τα 17.5 ευρώ μου, αλλά νταξ..
Βασίλης Παπακωνσταντίνου (δεν θυμάμαι πότε-παλιά πάντως)
Είμαι γυμνάσιο, είναι Σεπτέμβρης και είναι πάλι η περίοδος που είναι το Φεστιβαλ της ΚΝΕ. Και κλασσικά έχουμε πάει οικογενειακώς εκεί΄, και έχουμε γκεστ και τον ξάδερφό μου τον Γ. που εκείνες τις μέρες δούλευε με τον μπαμπά μου και έμενε σπίτι μας. Έχει πάει αργά λοιπόν, και εγώ θέλω να μείνω να δω τον Βασίλη (έτσι τον λέγαμε-νομίζω έτσι τον λένε ακόμα).Οι γονείς μου προφανώς δεν θέλουν , θέλει όμως ο Γ. Ε..ήταν και πιο μεγάλος.Με άφησαν να μείνω μαζί του.Και ξεκινάει πρώτα ο Πορτοκάλογλου.Που εμένα πολύ μου άρεσε διότι ήταν όλοι χαλαροί και αραιά στεκούμενοι, και ο Νικολάκης ο Πορτοκάλογλου γλυκήτατος και πολύ ωραία κύλισε η ώρα.Ε, κάποια στιγμή έφυγε από τη σκηνή γιατί ετέλεψαν τα τραγούδια του, κι ο κόσμος άρχισε να φωνάζει το κλασσικό "ΕΛΑ ΕΛΑ ΕΛΑ ΕΛΑ" στον Παπακωνσταντίνου. Και ο Πορτοκάλογλου νομίζει πως ο λαός ζητάει ανκόρ και ξαναβγαίνει, και τρώει μια γιούχα και πολύ ντράπηκα εγώ.Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.Τελικά η γη δεν άνοιξε, και κανα μισάωρο μετά βγήκε και ο Παπακωνσταντίνου. Και άρχισε να γίνεται ασφικτικό το περιβάλλον, έπαιζε κι αυτός το Δεν Πάει Άλλο, να σπρώχνονται οι γύρω, να με κοπανάνε εμένα, ο Γ. να με έχει γραμμένη και να μου ρίχνει αγκωνιές.Θαύμα...και ο Βασίλης μέτριος..
Dream Theater live in Athens (Ιούλιος 2005)
Να ξεκαθαρίσω τα πράγματα.Εγώ ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα της μέταλ μουσικής.Δηλαδή τι ιδιαίτερα..Ούτε καν..Εκεί στην 3η Γυμνασίου έμαθα τους Μετάλικα επειδή είχα ερωτευτεί τον Χ. και ήταν η αγαπημένη του μπάντα.Και πήρα εκεί κανα 2 σι ντι για να έχουμε κοινά ενδιαφέροντα..Αλλά πέρα βρέχει ο Χ. Πολύ αργότερα έμαθα ότι του ψιλοάρεσα στο λύκειο.Απωθημένα. Αλλά βγαίνω εκτός θέματος.
Που λέτε δεν μου αρέσει η μέταλ. Τότε όμως έκανα πολύ παρέα με τον Σ. με τον οποίο τσιτσινίζαμε 2 ολοκληρα χρόνια. Του Σ. η αγαπημένη του μπάντα ήταν οι Dream Theater και είχε βαλθεί να με μορφώσει και μένα. Ε τα κατάφερε.Μου άρεσε η μουσική τους.Τουλάχιστον κάποια άλμπουμ..Αν και με κούραζαν τα τεράαααααστια σόλο..Εν πάση περιπτώση, τα φτιάχνουμε τελικά με τον Σ. και μαθαίνουμε για την συναυλία και λέμε "Ε πάμε". Και πάμε μαζί με την Ε. και τον Θ και έναν άκυρο φίλο του τον Π. (τον οποίο είχαμε γνωρίσει στην Πάτρα τις απόκριες όταν ήμασταν στον Α., και μας είχαν κατσικωθεί λίγο με τον Θ. και κατούραγε γύρω γύρω την τουαλέτα ο βρωμιάρης-ξανά εκτός θέματος). Και φτάνουμε και στριμοχνώμαστε, και όλα αυτά τελοσπάντων που δεν μου αρέσουν στις συναυλίες.Και ο Σ. να μη νου δίνει και πολύ σημασία και να εκνευρίζομαι εγώ. Και να με βρέχουν κιόλας με νερό και να εκνευρίζομαι ακόμα πιο πολύ.Και τους βαριόμουν κιόλας.Ατέλειωτα σόλα, δεν έπαιξαν κανένα από τα κομμάτια που αγαπούσα. Και κάπου εκεί κατάλαβα ότι πρέπει να τελειώνω με την μέταλ, δεν είμαι εγώ για τέτοια.
Αυτά τα τέσσερα είναι που μου έρχονται έτσι πιο εύκολα..Θα είναι κι άλλα ..δεν μπορεί..Αλλά πιθανότατα έχω κάνει πολυ καλή δουλειά στο να τα σβήσω μια για πάντα από την μνήμη μου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου