Οι συναυλίες και τα λάιβ

Είναι μεγάλη υπόθεση μια συναυλία ή ένα λάιβ.Δε νομίζετε; Ειδικά αν συνοδεύεται από τα κατάλληλα άτομα για παρέα. Τότε κάνει την διαφορά.Αλλά οκ, και μόνος σου αν είσαι, αν το λαιβ (ή η συναυλία-θα χρησιμοποιώ τον όρο λάιβ και για τα δύο, για συντομία και γιατί έτσι θέλω-) μετράει..είναι μεγάλη υπόθεση.Λοιπόν τώρα, θα κάνω ένα ριβιού των αγαπημένων μου λάιβ από όσα έχω δει..Συναισθηματικά μιλώντας κυρίως..Ε ναι..Μόνο συναισθηματικά μιλώντας.Και θα πάνε με τυχαία σειρά..

-Roger Waters The Wall Live in Athens

Το συγκεκριμένο λάιβ δεν γινόταν να μην γραφτεί πρώτο.Είναι και θα είναι το υπέρτατό για μένα και υπάρχει και αντίστοιχο πόστ που μιλώ γι αυτό. Το ίδιο το είχα δει δύο μήνες πριν στο Arnhem..Υπο εντελώς διαφορετικές συνθήκες, όχι με τα ίδια άτομα, με άλλο κοινό και άλλη ψυχολογία. Και ναι οκ, το The Wall είναι The Wall όπως και να το κάνουμε..Αλλά εδώ κολλάει πολύ το ότι η παρέα είναι που το απογειώνει. Στο ΟΑΚΑ ήμουν με την Ε. την Σ. τον Α. τον  Π. την Α. και άλλους αρκετούς από το φλουντοφόρουμ.Ήταν αυτό που λέμε, γυρίζω και κοιτάω κάποιον και βλέπω στα μάτια του ότι καταλαβαίνει ακριβώς την έκσταση και το παραλλήρημα της στιγμής. Δεν έκλαιγα μόνη μου βρε αδερφέ. Και όταν ξεκίνησε το  In the flesh η ανατριχίλλα η δικιά μου και του υπόλοιπου ΟΑΚΑ ήταν τόσο ξεκάθαρη που πολλαπλασιαζόταν και μεγιστοποιούταν.Και αυτό είναι και καρφί για τους ξενέρωτους Ολλανδούς.Αλλά δεν είναι της παρούσης.Τελοσπάντων, αυτό..The Wall. Πρώτο και καλύτερο στην καρδιά μου και στο ποστ για όλα τα συναισθήματα.Για τις απανωτές ανατριχίλλες, για το The Thin Ice που με συντάραξε, για το- λυτρωτικό θα έλεγα-κλάμα στο Vera, για το τίγκα συναισθηματικό Nobody Home που δεν ήθελα να τελειώσει , για το Comfortubly Numb που ήταν σαν όνειρο που ζωντανεύει, για το Run Like Hell με τους υπόλοιπους να γινόμαστε 1.Για την πληρότητα μετά το τέλος...Για τα πάντα ρε πούστη μου.  

-Roger Waters The Dark Side of The Moon  Tour- live in TerraVibe (2006)

Ήμουν με την  Ε φυσικά.Και το Τεραβάιμπ ήταν συγκινητικά γεμάτο.Και ήταν η πρώτη φορά που θα έβλεπα λαιβ κάτι από Floyd. Και πάλι ξεκίνημα με In the Flesh.Και δάκρυα στα μάτια και ανατριχίλλα.No need to say more.

-Συναυλία για τα 12 Χρόνια Μελωδία Fm (Αλκίνοος Ιωαννίδης, Μίλτος Πασχαλίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Χρήστος Θηβαίος, Φοίβος Δεληβοριάς,Ορφέας Περίδης, Μανώλης Φάμελος μόνο με τις κιθάρες τους)

Σε αυτό το λάιβ είχα πάει με την μανούλα, η οποία είχε ακούσει από το ραδιόφωνο για το λάιβ και φρόντησε να πάμε, και την ευχαριστώ γι αυτό διότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ!!!

7 πανυπέροχοι κατ εμέ τραγουδοποιοί, μόνο με τις κιθάρες τους, να κάνουν διασκευες, να τραγουδούν ο ένας κομμάτια του άλλου και να σε μαγεύουν με την όλη χημεία τους. Να σημειώσω ότι σε εκείνο το λάιβ άκουσα πρώτη φορά το Σε Θέλω του Βαγγέλη Γερμανού, από τον Ιωαννίδη και τον Πασχαλίδη και έμαθα τα Μπαράκια και έγινε ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους.Όπως και πολλά άλλα κομμάτια που στα 18 μου-κακώς- δεν ήξερα. Εκεί έμαθα επίσης ότι ο Περίδης είχε μάθει κιθάρα στον Δεληβοριά. Που ενώ ήταν δεξιόχειρας έμαθε να παίζει σαν αριστερόχειρας (Ο Δεληβοριάς) ενώ ο Περίδης είναι αριστερόχειρας και παίζει κανονικά.Διδακτικό λάιβ.Πανέμορφο.Η μαμά μου η ιδανικότερη παρέα..

-James live in Athens ( Ιούλιος 2007)

 Κι εδώ τα συναισθήματα άπειρα.Είχαν προηγηθεί οι Air και η Tori Amos.Αλλά οι James ήταν όλα τα λεφτά.Η παρέα μέτραγε.Ηταν ο Μ. Και οι φίλοι του.Αλλά στον Μ. μένω. Τους James τους έζησα μαζί του και είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Ήταν από τα λάιβ που είναι εκπλήξεις γεμάτα Έπαιξαν το Sit Down που δεν το περίμενα και τραγούδαγα δυνατά in love in fear in hate in tears...

-James live in Athens (Eject Festival - Ιούνιος  2008)

Όμορφο λάιβ, όχι καλύτερο από του 2007.Αλλάήταν τα γενέθλιά μου και  ήμουν με τον Μ. με τον οποίο ήμουν ακόμη τίγκα ερωτευμένη. Και ήταν το μόνο άτομο με το οποίο θα ήθελα να είμαι και να δω αυτό το λάιβ. Γι αυτό μπαίνει στα κορυφαία.

- Χατζηφραγκετα live στο AfterDark (Απρίλιος 2011)

Ήταν όλα τότε.Οι γαμηστεροί Χατζηφραγκέτα που τους είχα άχτι να τους δω λαιβ, οι καταστάσεις που ζούσαμε οικογενειακώς, η φανερή ανάγκη μας (Εμένα και της Ε.) να ξεσπάσουμε κάπου και να τα ΄δωσουμε όλα. Το χάιλαιτ ήταν η σοκολάτα Ιον που έιχα στην τσέπη μου, για να πηγαίνει ασορτί με το "Χωρις Φραπε (στα ανύπαρκτα μαλλιά σου)", και που πήγε κατευθείαν στον Φράγκια.Πρέπει να έλαβε κι άλλη μία ο Χάτζη από την Ε.

-Χατζηφραγκέτα live στο Bar2 (Δεκέμβριος 2011)

Ιστορικό λάιβ. Τέλος.Όταν παίζεις με μια κιθάρα  4 ώρες και κάνεις τον κόσμο να παραλληρεί..τι άλλο θα μπορούσα να πω.Σε αυτό το λάιβ ήταν η πρώτη φορά που τα παιδιά παίξαν το "Ταξικό". Νέο κομμάτι και οπωσδήποτε χιτακι.Αγαπάμε ΧΦ και θα αγαπάμε για πάντα!

-Leonard Cohen live at TerraVibe Park (Ιούλιος 2008)

 Δεν έχω και πολλά λόγια γι αυτό το λάιβ.Ήταν από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω δει στην ζωή μου.Το δέος γι αυτόν τον άνθρωπο τεράστιο. Για τους μουσικούς του επίσης.Ανατριχίλες πολλές.Λίγος κόσμος -όλων των ηλικιών όμως (είδα ζευγάρι συνομήλικο του Cohen) και το Terra Vibe μάλλον ακατάλληλος ΄χωρος για ένα τέτοιο λάιβ.Και πάλι όμως..η Ε., Ο Μ. η Σ. και ο Χ ήταν ιδανική παρέα. Μέσα στο αυτοκίνητο του Μ. στριμωγμένοι ανυπομονούσαμε για αυτό που θα ζούσαμε...Και μετά απλώς ήμασταν άφωνοι..Νιώθω τυχερή που το είδα.

-Αλκίνοος Ιωαννίδης Acoustic Live στον Λυκαβηττό (2002 (νομίζω))

για την ατμόσφαιρα και το φίλινγκ και όλα τα έφηβα κορίτσια και αγόρια καθισμένα οκλαδόν μπροστά του και ακούγωντας τον.Ήταν πραγματικά εκπληκτικός και ακόμα μου έχει μείνει στο μυαλό το συναίσθημα του αχ από την μουσική.Παρέα ιδανική και πάλι. Μαμά και Ελένη.

-Χάρης και Πανος Κατσιμίχας  .Live At OAKA (Μάϊος 2010)

Μεγάλη εφηβική αγάπη οι Κατσιμιχαίοι και παντοτινή.Το είχα καημό που δεν τους είχα δει ποτέ μαζί λάιβ. Μόνο τον Πανο είχα δει ζωντανά στην Αυλαία στην Πετρούπολη και ηταν φυσικά υπέροχος.Αλλά η συγκίνηση που νιώσαμε όσοι είμασταν στο Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Οι φωνές ίδιες, σαν να μην πέρασε μια μερα..Τα τραγούδια τους γλυκά και υπέροχα..Η χαρά μου στο "Νυχτωσε Νύχτα" δεν περιγραφόταν. Με τον Π. να με κρατάει αγκαλιά και να με λέει Μαργαριταρενια του Φεγγαρολουσμένη.Όπως με έλεγε δηλαδή ο μπαμπάς μου..Τηλέφωνο στην Ε. στο Μάρκος και Άννα που ο Πανος το είπε πανυπεροχότατα , όπως και το "Μητερα συγγνωμη που δεν παντρευτηκα εσένα". ΝΟ ΓΟΥΟΡΝΤΣ.

-Διονυσης Τσακνης-Λαυρέντης Μαχαιρίτσας-Βασίλης Παπακωνσταντίνου live (Φεστιβαλ ΚΝΕ-Οδηγητή)

Έχουμε πάει οικογενειακώς στο φεστιβάλ, και η Ελένη νυστάζει, αλλά εγώ είμαι 13 και θέλω να ακούσω Τσακνη Μαχαιρίτσα και Παπακωνσταντινου για πρωτη φορα στη ζωή μου. Ε ο φαδερ παίρνει την Ελενη και γυρνάνε σπίτι, κι εγω με την μαμα παίρνουμε τα υπερτατα καλαμάκια των φεστιβαλ της ΚΝΕ, μπυρα και κοκακόλα και καθόμαστε.Και ακούμε Νοέμβρη του 90 και εγώ αν και μικρό κι ανίδεο που άκουγε Backstreet Boys μέχρι τώρα, νιώθω και συγκινούμε και κάνω σιγά σιγά στροφή μουσική..Ρισπεχτ.

Σίγουρα θα ειναι και άλλα λάιβ που ξεχνω..Αλλά θα επανέλθω πιθανότατα με part 2..Όχι ότι σας νοιάζει.Αλλά νοιάζει εμένα. Αυτά.