Ώπα και να 'μαι!Ο μήνας σήμερα έχει 21 , και η λιακαδούμπα έχει ανεβάσει την διάθεση. Βέβαια, πρέπει να σας πω ότι εμείς εδώ στις κάτω χώρες έχουμε μάθει να μην ενθουσιαζόμαστε με αυτές τις αναλαμπές του καιρού, διότι ας πούμε μπορεί σε δυο ώρες να βρέχει..Αλλά οκ.Σήμερα ενθουσιαστήκαμε. Και διακόψαμε οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα για καμιά ώρα και βγήκαμε να εμφυαλώσουμε ήλιο. Ωραία ήταν.Εκεί στρα γρασίδια μαζί με ένα σωρό Ολλανδά με κοντομάνικα μπλουζάκια και σουπίτσα στο χάρτονένιο μπολάκι τους. Είναι κάπως θλιβερά αυτά τα άτομα, ακόμα και στην λιακάδα τους, δε νομίζετε; Εγώ νομίζω.
If there's no hope for us των Arab Strap παίζει τώρα και εγώ κουνάω ρυθμικά ποδαράκι ενώ παράλληλα προσπαθώ να καταλάβω πώς λειτουργεί αυτό το CPN tools για να κάνω την εργασία μου. Κατάρα στα University Developed εργαλεία και την προώθηση τους ντε και καλά στα μαθήματα. Και να με βαράει και η ηλιούμπα από πάνω και να σκέφτομαι Θησείο, Εξάρχεια και Μοναστηράκι. Για κανα Bommel με βλέπω βέβαια μετά τις 7, αλλά κάτι είναι κι αυτό.Κι ας μην έχει ούζα και μεζέδες. Έχει φίλους.Βασικό.Σπίτι δεν πάω.
Σήμερα , λοιπόν, είναι παγκόσμια ημέρα ποίησης και εγώ το πρωί θυμήθηκα εκείνο το επεισόδιο των Απαράδεκτων που η Δήμητρα προσπαθεί να γράψει ένα ποίημα και γράφει για τις Μυκήνες. Και φυσικά συνειρμικά πάει το μυαλό και στην Ποιητική βραδιά στο Ντόλτσε Βίτα. Βαδίσαμε στα χνάρια της αρκούδας και τα ρέστα. Και σε πολλά άλλα βέβαια πάει το μυαλό, στον καιρό που ήμασταν σχολείο και κάναμε στα Κείμενα΄Σαχτούρη, και πολύ μου είχε αρέσει και δεν βαριόμουν.Και μετά πολύ εντύπωση μου είχε κάνει που τον ήξερε και ο Μ. και μπορεί κι αυτό να ήταν ένας λόγος που τον είχα ερωτευτεί τότε, αλλά αυτά είναι πιο σοβαρά και τωρα δεν θέλω να τα γράψω και πολύ. Τελοσπάντων.
Το The Bends είναι αλμπουμάρα και το είχα πολύ παρεξηγημένο. Όταν σε βαράει ο ήλιος και ακούς το Black Star όλα είναι πιο ωραία. Δεν ξέρω πώς , αλλά κάπως γίνεται.Μπορεί απλώς ο ήλιος να έχει υπερβολικά θετική επίδραση πάνω μου.Αλλά αυτό δεν είναι κακό. Το κακό είναι πως είμαι κυκλοθυμική και ξέρω από τώρα πως θα είμαι το ΣΚ ενδεχομένως. Τελοσπάντων νούμερο 2.
Αυτά για σήμερα.
Χωρίς νόημα και ρίμα τα καλύτερα τραγούδια να υποβόσκει λίγο το ΚΚΕ.
If there's no hope for us των Arab Strap παίζει τώρα και εγώ κουνάω ρυθμικά ποδαράκι ενώ παράλληλα προσπαθώ να καταλάβω πώς λειτουργεί αυτό το CPN tools για να κάνω την εργασία μου. Κατάρα στα University Developed εργαλεία και την προώθηση τους ντε και καλά στα μαθήματα. Και να με βαράει και η ηλιούμπα από πάνω και να σκέφτομαι Θησείο, Εξάρχεια και Μοναστηράκι. Για κανα Bommel με βλέπω βέβαια μετά τις 7, αλλά κάτι είναι κι αυτό.Κι ας μην έχει ούζα και μεζέδες. Έχει φίλους.Βασικό.Σπίτι δεν πάω.
Σήμερα , λοιπόν, είναι παγκόσμια ημέρα ποίησης και εγώ το πρωί θυμήθηκα εκείνο το επεισόδιο των Απαράδεκτων που η Δήμητρα προσπαθεί να γράψει ένα ποίημα και γράφει για τις Μυκήνες. Και φυσικά συνειρμικά πάει το μυαλό και στην Ποιητική βραδιά στο Ντόλτσε Βίτα. Βαδίσαμε στα χνάρια της αρκούδας και τα ρέστα. Και σε πολλά άλλα βέβαια πάει το μυαλό, στον καιρό που ήμασταν σχολείο και κάναμε στα Κείμενα΄Σαχτούρη, και πολύ μου είχε αρέσει και δεν βαριόμουν.Και μετά πολύ εντύπωση μου είχε κάνει που τον ήξερε και ο Μ. και μπορεί κι αυτό να ήταν ένας λόγος που τον είχα ερωτευτεί τότε, αλλά αυτά είναι πιο σοβαρά και τωρα δεν θέλω να τα γράψω και πολύ. Τελοσπάντων.
Το The Bends είναι αλμπουμάρα και το είχα πολύ παρεξηγημένο. Όταν σε βαράει ο ήλιος και ακούς το Black Star όλα είναι πιο ωραία. Δεν ξέρω πώς , αλλά κάπως γίνεται.Μπορεί απλώς ο ήλιος να έχει υπερβολικά θετική επίδραση πάνω μου.Αλλά αυτό δεν είναι κακό. Το κακό είναι πως είμαι κυκλοθυμική και ξέρω από τώρα πως θα είμαι το ΣΚ ενδεχομένως. Τελοσπάντων νούμερο 2.
Αυτά για σήμερα.
Χωρίς νόημα και ρίμα τα καλύτερα τραγούδια να υποβόσκει λίγο το ΚΚΕ.
2 σχόλια:
Με λένε Βάνα και θα μείνω
ετσι
Δημοσίευση σχολίου