Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

πώς γίνεται

Γνωρίζεις κάποιον.Έτσι ξαφνικά..Τον βλέπεις δηλαδή και είναι όμορφος, και φαίνεται ενδιαφέρον τύπος, και ξέρεις..Σε κάνει να τον κοιτάς και να λες "ΑΧ".Και μάλλον κι εκείνος έτσι λέει για σένα, οπότε έρχεται και σου μιλάει.Και γνωρίζεστε..Και εκεί ξεκινάει ο έρωτας θαρρώ..
Ωραία ως εδώ..Οκ.Από την αρχή έχεις εντοπίσει πού δεν κολλάτε, αλλά είναι όμορφο κι αυτό.Οι διαφορές σας συμπληρώνουν τον άλλο, μαθαίνετε πράγματα και οι δύο..όλα κοιλούν όμορφα δηλαδή.Έρωτας λέμε..Τον κοιτάς και λιώνεις..Κι εκείνος..Και όλα είναι υπέροχα.
Ε και είστε ζευγάρι πια.Και περνάει ο καιρός, και τον μαθαίνεις καλύτερα, και κάποια ελαττώματα κάνουν μπαμ, αλλά δεν το σπουδαιολογείς γιατί είσαι ερωτευμένη και δεν είναι πως δεν βλέπεις μπροστά σου, αλλά απλώς δεν σε νοιάζει και τόσο.Εξάλλου και εσύ έχεις ελαττώματα που αντίστοιχα θα έχει εντοπίσει και ο άλλος.
Περνάει λοιπόν κι άλλος καιρός.Είσαι η κοπέλα του, είναι το αγόρι σου, όλοι σας ξέρουν σαν ένα.Έτσι είστε..Όχι με την κακή έννοια.Με την καλή.Ομάδα.Ζευγάρι, φίλοι, οικογένεια.Μια αγκαλιά πάντα εκεί για σένα, μια αγκαλιά πάντα εκεί γι αυτόν.Αλληλεπίδραση, κατανόηση.Όλα όσα μπορεί να θελήσει κανείς σε μια σχέση.Τι κι αν ο έρωτας έχει φύγει..Είστε καλά μαζί και αγαπιέστε.Δεν έχει σημασία τίποτα άλλο.Τουλάχιστον για σένα.Γιατί κάπου εκεί μπαίνουν κάποια συννεφάκια από εκείνον..Και αρχίζει και απομακρύνεται και έχει πολλά νεύρα και δεν μπορεί άλλο πια.Μαζί του δεν μπορείς κι εσύ.Λιώνεις , κλαις , δεν είσαι καλά.Αλλά δεν μπορείς να φανταστείς και την ομάδα να χωρίζει.Είστε ένα.Πώς θα γίνει αλλιώς;..Κι όμως θα γίνει.Με το ζόρι αλλά γίνεται.Και περνάει ο καιρός και είσαι χάλια.Και ακόμα τον βλέπεις υπέροχο κλπ κλπ.
Ξαφνικά όμως, και με τη βοήθεια του χρόνου γίνεται ένα κλικικλίκι.Και τελος. Τον συναντάς και τίποτα.Κενό.Οι κινήσεις του που σου φαίνονταν τόσο χαριτωμένες πλέον σε εκνευρίζουν και σου φαίνονται σπαστικές.Τα νεύρα του και οι ακεφιές του (που εξακολουθεί να σου εκφράζει όποτε του καπνίσει-γιατί είπαμε-όταν είσαι ένα, δύσκολα κόβεις) δεν σε στεναχωρούν πια, αλλά σε εξοργίζουν. Δεν γουστάρεις πια να είσαι στόχος.Σου βγαίνει αντίδραση. Υπάρχει κι αγάπη όμως.Οπότε για λίγο καιρό καταπίνεις..Και είσαι χαμογελαστή και δεκτική..Και φιλική..Αλλά το κακό παραγίνεται.Και πια δεν θες να τον συναντάς.Χαλιέσαι όταν συναντιέστε και η συμπεριφορά του είναι απαράδεκτη.Κι όχι χαλιέσαι απλώς..Νευριάζεις.Και δεν σου αξίζουν όλα αυτά.Το ξέρεις πια.Και εκτιμάς τον εαυτό σου.Έχεις αρχίσει να τον βάζεις πάνω από όλα.Πάνω από αυτή την αρρωστημένη σχέση που εν τέλει βλέπεις πόσο σε έφθηρε..
Και πλέον you can't stand him. Και αναρωτιέσαι..Πώς γίνεται;

7 σχόλια:

Breathing Cloud. είπε...

το εχω ζησει οοοολο αυτο, ακριβως οπως το περιγραφεις -εκπληκτικα- και δεν εχω καταφερει να απαντησω στον εαυτο μου, ουτε το πως , ουτε το γιατι! πολυ ομορφο κειμενο:)

charlie7 είπε...

μερικές φορές μαργαρίτα κρέμομαι απ τα χείλη σου ή,μάλλον, απ τ' ακροδάχτυλά σου.

εγώ το ζω τώρα. δεν ξέρω που θα βγάλει. μάλλον πρέπει να κάνω και γω μια βούτα στις πλεϊλίστες και να μείνω εκεί για λίγο.

keep up writting

ps. viva la cut&paste (ετεροχρονισμένα)

Ανώνυμος είπε...

βγαλμενο απο τη ζωη οπως ολα σου. λοβ ρε <3

Placebo. είπε...

ποσο δικιο εχεις.. επισης i like τις playlist σου!!!

margkw είπε...

@George S. ευχαριστώ πολύ!!!:)

Δημήτρης Τερζής είπε...

Γίνεται για δύο βασικούς λόγους...
1. Απλά σου τελειώνει η διάθεση για εκείνον ή εκείνη. Απλά τελειώνει...
2. Οι διαφορές που λες στην αρχή και που φαίνονταν γοητευτικές μεταξύ των δύο, μάλλον δεν δουλεύτηκαν κατά τη διάρκεια της σχέσης ώστε να λειτουργήσουν ως αρμός που θα ένωνε τα κομμάτια. Μοιραία, με το πέρασμα του χρόνου και αφού έφυγε ο έρωτας, έμειναν αυτό που ήταν εξ αρχής. Διαφορές ενοχλητικές...

Thalassitsa είπε...

ειμαι στην φαση που χώρησαμε, αλλα και βλεπομαστε που και που και ολα πανω του τα βλεπω τελεια και ολο ελπιζω, και ολο αυτο που περγράφεις το ζω...γιαυτο έχω χαθεί από τα blogs, αλλα επανήλθα...
μακάρι να φτάσω στο σημείο το δικό σου....γιατί πραγματικά ζω ότι λες...
δύσκολη φάση...αλλά πέρνω κουράγιο από σένα...