Ήταν αλλιώς.Σκεφτόταν τα συναισθήματα, αυτά τα τόσο έντονα που την πλυμμήριζαν πριν κάποιους μήνες, και δεν ένιωθε. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι και πώς, αλλά ήταν διαφορετικά. Τα πράγματα δεν είχαν αλλάξει ιδιαίτερα.Τα πρακτικά ζητήματα τουλάχιστον.Αυτά ήταν σχεδόν σταθερά.Μέσα της όμως.Μέσα της ήταν αλλιώς.Μεσολάβησε ο καιρός ίσως;Η λογική ξεκίνησε να κάνει την δουλειά της;Κι η καρδιά; Τι έκανε;Το πήρε απόφαση μάλλον.
Μιλήσανε.Τον είδε.Δεν ένιωσε.
Ήταν αλλιώς.
......................................................................................................................................................................Σκέφτομαι, σκεφτομαι, σκεφτομαι , σκέφτομαι.Εκείνες τις άσχημες στιγμες.Πόσο με είχες πληγώσει.Πόσο πολύ..Δεν μου άξιζε ρε γαμώτο.΄'Οχι.Δεν μου άξιζε γι' αυτό που σου έδωσα.Για όλα αυτά που έκανα και για όλα αυτά που είμαι.Δεν μου άξιζε.Τέλος.Άντε γεια.Είσαι παρελθόν.ΝΑΙ.Πρώτη φορά το πιστεύω τόσο.
2 σχόλια:
ολα θελουν τον χρονο τους τελικα.. και ολες οι επιλογες ειναι παντα μπροστα μας, ακομα και οταν εθελοτυφλουμε
Καιρός ήταν. Σε θαυμάζω, ζηλεύω, φθονώ, μισώ, θα σου σπάσω τα παΐδια, που κατάφερες και τον άφησες πίσω. Σοβαρά τώρα, θέλει ούμπαλα να το πραγματοποιήσεις και εσύ το έκανες κουκλί μου μελαχροινό!Σ αγαπώ για όλα αυτά (και γι' άλλα τόσα άγνωστά μου. Και Μάλαμας στη μάπα.)
Δημοσίευση σχολίου