Ας ερχόσουν εσυ..

Κι αν περάσει καιρός χωρίς να δω την φωτογραφία σου ή εσένα στον ύπνο μου ξεχνιέμαι. Αλλά σε θυμάμαι στο κάθε τι.Ακόμα και σε αυτήν τη γαμημένη πόλη που την είδα με σένα πρώτη φορά. Είναι νωρίς ακόμα για να είμαι "γαμώ". Αλλά δεν ξέρω αν θα είναι ποτέ η σωστή στιγμή.

Να άνοιγε λέει η πόρτα και να έμπαινες γελαστός και φωνακλάς.Θα έτρεχα να σ αγκαλιάσω και θα καθόμουν εκεί στο καλοριφέρ πίσω από την "θέση" σου και θα σου χάιδευα τα μαλλιά.Και δεν θα ξαναγκρίνιαζα όταν θα μου φώναζες, ξαπλωμένος ήδη, να έρθω εκεί να σου δώσω φιλάκι για καληνύχτα.Κι ούτε θα σου θύμωνα όταν θα μου έλεγες ότι αργώ το βράδυ ή ότι πρέπει να φάω κι αλλο γιατί είμαι όλο κόκαλα..Και θα έβραζα τα μακαρόνια πολλή ώρα, μέχρι να "ασπρίσουν"-έτσι έλεγες- και θα σου έφτιαχνα κάθε απόγευμα το καφεδάκι σου και θα σε ξύπναγα στις 16.50. Κι όταν θα έβλεπες ποδόσφαιρο θα σου έφερνα τον καφέ και θα προσπαθούσα να κοιτάζω ευθεία για να μην χύνεται.Και δεν θα σου έκρυβα τα τσιγάρα σου, και θα σου έφερνα κάθε βράδυ παστέλι ή σοκολάτα ΙΟΝ Αμυγδάλου.Την μεγάλη.. Ας ερχόσουν εσύ...