Να 'μαστε παλι

Τελείωσε λοιπόν και το 2011, και στο καλό να πάει.Πιο γρήγορα από κάθε άλλη χρονιά πέρασε, κι αυτό είναι που με εντυπωσιάζει φέτος.Οι μόνοι μήνες που πέρασαν απελπιστικά αργά ήταν ο Μάης και ο Ιούνιος, νομίζω για ευνόητους λόγους.Οι υπόλοιποι νερό.

Χάσαμε πολλά φέτος.Κερδίσαμε λίγους πόντους.

Είδαμε 2 φορές το The Wall και αυτό είναι highlight. Είδαμε Suvert Hoyem και Black Heart Procession και And So I Watch you from Afar (αλλά αυτό το τελευταίο μπορεί να ήταν και πέρσι τον Νοέμβρη, δεν θυμάμαι.Μετράει όμως.) εκεί στις Κάτω Χώρες και πολύ τα ευχαριστηθήκαμε. Κάναμε το πρώτο μας ΧΟΝΤΡΟ μεθύσι με ξερατά και άλλα τέτοια γραφικά.Μεγαλοκοπέλα.Στα 25 μου το θυμήθηκα, αλλά δεν βαριέσαι.Έγινε κι αυτό. Χωρίσαμε για ακόμα μια φορά, πέσαμε χαμηλά πολύ για ακόμη μια φορά.Κλάψαμε πολλές φορές.Γενικά μπορώ να χαρακτηρίσω το 2011 σαν τη χρονιά του κλάμματος-και όχι άδικα- και να είμαι και σίγουρη γι αυτό.Είδαμε σε επανάληψη για πολλοστή φορά και τους 10 κύκλους από Φιλαράκια, για να κρατηθούμε στα ίσια μας, όπως και τους Απαραδεκτους και την Ντολτσε Βίτα-αυτο που λεν ζωή γλυκιά- και μας άρεσε επίσης πάρα πολύ.Μετακομίσαμε και αλλάξαμε συγκατοίκους και πολύ γουσταρίζουμε το καινούριο σπίτι.

Γνωρίσαμε κόσμο πολύ, όμορφο κόσμο, άσχημο κόσμο, περίεργο κόσμο.Ψυχάκια και όχι μόνο.Και μάθαμε κι από αυτά.Πήρε κι ο Παναθηναικός το Ευρωπαικό στο μπάσκετ και χαρήκαμε λίγο, αλλά η χαρά ηταν μισή γιατί έλειπε ο κυρ Νίκος μου, που θα φωνάζαμε παρέα και δεν θα τον άφηνα να πάει τουαλέτα για να μην αλλάξει το γούρι.

Έγινε και πισωγύρισμα σε παλιές καταστάσεις άσχημες, τέτοιες του 2008, αλλά το καταφέραμε και ξεπράστηκε και είμαι και πολύ πράουντ για μένα.

Ακούσαμε μουσικές και νιώσαμε πολλά.

Συνειδητοποιήσαμε με σιγουριά πλέον τί είναι σημαντικό, και τί στο καλό θέλουμε από τη ρημάδα τη ζωή.Ανυπομονησία για να φύγουμε από την σκατοχώρα.Την Ολλανδία εννοώ.Και δεν ξέρω τι θα γίνει μεσα στο 12 αλλά είμαι ανοιχτή πλέον.

Διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές φαίνεται μια γεμάτη χρονιά, γεγονός που δικαιολογεί την γρηγοράδα με την οποία πήρε πούλο.Ολ ιν όλ ήταν γεμάτη.Αλλά πικρή.Λείπεις μπαμπά.Πολύ.Τα χαλάει όλα.Αρκεί αυτή η απουσία να με κάνει να μην θέλω να θυμάμαι.Να πω "πάει ο παλιός ο χρόνος , ας γιορτάσουμε παιδιά" και να το εννοώ.Γεμάτη χρονιά και μαλακίες.Γεμάτη ναι.Αλλά με μαλακίες.Απαίσια.

Στον αγύριστο.

Άντε κουνήσου..

Βράδυ.Μόνη της.Γράφει γράμμα.Σε εκείνον.Έναν που γνώρισε, που πλησίασε, που της άρεσε και που νόμιζε πως "κάτι" υπήρχε..

"Ορίστε.Πάλι έχασα τον έλεγχο.Και τι κατάλαβα; Αλλά είναι αυτός ο διαρκής αγώνας ανάμεσα σε εμένα και τον έλεγχο που δεν λέει να σταματήσει..

Κάνω πρόβες το όνομά σου και όσα θέλω να σου πω.Τα κάνω πρόβες για να στα πω στα μούτρα.Τα όμορφα κατα τ'άλλα μούτρα σου, με το όμορφο χαμόγελο.Αχ αυτό το χαμόγελο.Αυτό έκανε όλη την ζημιά.Αλλιώς..

Κάτι μου πήγαινε στραβά μωρέ όταν σε κοίταγα, αλλά δεν ξέρω τι.Και μάλλον ,δηλαδή, θα είναι κάτι εντελώς ασήμαντο.

Πάντως οι λέξεις μπερδεύονται.Βγαίνουν από τα χείλη χωρίς νόημα.Μείνε ρε παιδί μου.Μην φεύγεις κι έρχεσαι.Θέλω να σε μάθω.

Καλά, λύση σίγουρα δεν υπάρχει.Κι ούτε  κανένας τρόπος για να είμαι σίγουρη γιατί ήρθαν έτσι ανάποδα όλα.Αμφιβολίες.Με κουράζει τρομερά αυτό, ξέρεις.Νιώθω..Πώς το λένε;..Χωρίς έμπνευση.

Μυαλό και καρδιά σε μάχη διαρκή, και εκεί είναι που χάνεται ο έλεγχος.Τσουπ! Να 'τος πάλι..Η λογική μου κομμένη σε εκατομμύρια κομματάκια.Γαμώτο.

Ξυνίλα.Ναι αυτό είναι.όλα είναι ξυνά.Και θέλω να έρθεις για να γλυκάνεις πάλι τις μέρες.Τα πρωινά, τα απογεύματα..

Μείνε ρε παιδί μου.Πες το και κάνε το!Μόνο κόψε αυτό το πήγαινε-έλα!Κουράστηκα..

Μ."

ο τελευταιος χρόνος.

Ίσως αυτό να ήταν το καθιερωμένο μου ποστ "απολογισμού" που κάνω κάθε Δεκέμβρη τα τελευταία χρόνια.Ναι μάλλον αυτό θα έπρεπε να είναι.όλα δηλαδή που έχω τώρα στο κεφάλι μου έτσι δείχνουν.Αλλά δεν μου βγαίνει ρε παιδάκι μου.Δεν μου βγαίνει να το κάνω όπως τις άλλες χρονιές.Κατηγορίες και απολογισμός και κουραφέξαλα.Καθόλου.Ε δεν το κάνω.Τουλάχιστον όχι σήμερα.

Μπορεί να φταίει ότι διάβασα και το περσινό αντίστοιχο ποστ.Και μου φάνηκε θλιβερό.Θλιβερό και σινάμα αστείο.Το τι μαλακίες έλεγα για να τις πιστέψω έγώ πρώτη και καλύτερη, δεν περιγράφεται. Με την τοτινή μου κατάσταση και τύφλα-φάση δεν βλέπω μπροστά μου- θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να γελάσει μέχρι δακρύων.Ας είναι.

Φέτος, πολύ πιο προσγειωμένη,πιο δυνατή και ούσα κυριολεκτικά και ουσιαστικά έναν χρόνο μεγαλύτερη γράφω αλλιώς.Γι αυτό και δεν μου κάνει αίσθηση να ακολουθήσω το παλιό "φορμάτ". 

Σχεδόν μήνας πριν να τελειώσει το 2011.

Μπορεί να είναι και νωρίς, αλλά δεν με ενοχλεί, ίσως γιατί ξέρω ότι all in all τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει τώρα.

Μπαίνει λοιπόν το 2011 πέρσι, με μια πικρία, μια μαυρίλα, μια γαμησέμαςτώρα αίσθηση.Και κόβουμε 2 βασιλόπιτες και τυχαίνει το φλουρί στον ίδιο άνθρωπο και τις 2 φορές.Και λες "Όχι, δεν είναι τυχαίο.Θα είναι ο άνθρωπος της χρονιάς!" και χαμογελάς.Και τελικά ήταν.Αλλά όχι όπως ήλπιζες και περίμενες..Πρώτο και κύριο μεγάλο, τιτανοτεράστιο φέιλ.Τόσο που δεν το χωράει ακόμα το μυαλό σου, και είναι ικανό να σε κάνει να σταματήσεις ΕΔΩ αυτό το ποστ και να δηλώσεις ότι τίποτε άλλο δεν έχει σημασία φέτος.

Απώλειες πολλές είχε το 2011. Η πρώτη και μικρότερη ήρθε κάπου τον Φλεβάρη.Χωρισμός από τον γκόμενο.Κλαιν.Έτσι λέω τώρα.Μην αρχίζετε να μου θυμίζετε πόσο καιρό έγραφα με μικρά γραμματάκια για εκείνον.Τι να κάνουμε, που ήταν αρκετά σημαντικός και θεοποιημένος ίσως κι αυτός και η σχέση και πόνεσε γαμώτο.Αλλά είπαμε κλάιν.Γιατί Η δεύτερη και τιτανοτεράστια απώλεια ήρθε πριν 7 μήνες.3 Μαϊου.Και όλα αδειάσανε.Και αυτό από μόνο του είναι ικανό να αδειάσει όλα τα άλλα.Κι άλλες απώλειες είχαμε.Αμελητέες όμως.Δενα ξίζει καν να τις αναφέρω.Τελος.

Ήρθαν και συνειδητοποιήσεις για τα άτομα που σε περιβάλλουν.Και ήταν κι απο αυτές που δεν κρατάς κακία.Αλλά πικραίνεσαι.Στην αρχή μόνο, γιατί μετά, αφού φύγει το "μα πώς" , καταλαβαίνεις πως ο καθένας μέχτρι ένα σημείο μπορεί.Κι εκεί μένεις.Και ξέρεις πια τι να περιμένεις.Θετικό.Θετικότατο.Προσδοκίες από κανέναν.Ούτε καν από τον ίδιο σου τον εαυτό.Γιατί στανταράκι είναι πλέον ότι θα την πατήσεις.

Κι ε΄δω σταματώ.Δεν είχα να πω και τόσα τελικά για αυτή τη χρονιά.Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο αυτό.Φλυαρώ περισσότερο ίσως.Σε λίγες μέρες επιστρέφω στην Ελλάδα για Χριστούγεννα.Χωρίς καμιά προσδοκία.Αλλά με ανυπομονησία.Και βλέπουμε..