Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Άντε κουνήσου..

Βράδυ.Μόνη της.Γράφει γράμμα.Σε εκείνον.Έναν που γνώρισε, που πλησίασε, που της άρεσε και που νόμιζε πως "κάτι" υπήρχε..

"Ορίστε.Πάλι έχασα τον έλεγχο.Και τι κατάλαβα; Αλλά είναι αυτός ο διαρκής αγώνας ανάμεσα σε εμένα και τον έλεγχο που δεν λέει να σταματήσει..
Κάνω πρόβες το όνομά σου και όσα θέλω να σου πω.Τα κάνω πρόβες για να στα πω στα μούτρα.Τα όμορφα κατα τ'άλλα μούτρα σου, με το όμορφο χαμόγελο.Αχ αυτό το χαμόγελο.Αυτό έκανε όλη την ζημιά.Αλλιώς..
Κάτι μου πήγαινε στραβά μωρέ όταν σε κοίταγα, αλλά δεν ξέρω τι.Και μάλλον ,δηλαδή, θα είναι κάτι εντελώς ασήμαντο.
Πάντως οι λέξεις μπερδεύονται.Βγαίνουν από τα χείλη χωρίς νόημα.Μείνε ρε παιδί μου.Μην φεύγεις κι έρχεσαι.Θέλω να σε μάθω.
Καλά, λύση σίγουρα δεν υπάρχει.Κι ούτε  κανένας τρόπος για να είμαι σίγουρη γιατί ήρθαν έτσι ανάποδα όλα.Αμφιβολίες.Με κουράζει τρομερά αυτό, ξέρεις.Νιώθω..Πώς το λένε;..Χωρίς έμπνευση.
Μυαλό και καρδιά σε μάχη διαρκή, και εκεί είναι που χάνεται ο έλεγχος.Τσουπ! Να 'τος πάλι..Η λογική μου κομμένη σε εκατομμύρια κομματάκια.Γαμώτο.
Ξυνίλα.Ναι αυτό είναι.όλα είναι ξυνά.Και θέλω να έρθεις για να γλυκάνεις πάλι τις μέρες.Τα πρωινά, τα απογεύματα..
Μείνε ρε παιδί μου.Πες το και κάνε το!Μόνο κόψε αυτό το πήγαινε-έλα!Κουράστηκα..
Μ."


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωχ.

Suitcase girl είπε...

Αυτός ο έλεγχος μας καταστρέφει,το πιστεύω ειλικρινά. Κρατάμε όσα θέλουμε να πούμε στα όμορφα μούτρα και καθόμαστε και τα γράφουμε μετά σε γράμματα και blogs. Ίσως φοβόμαστε και την έκφραση που θα πάρουν αν πούμε όσα θέλουμε, μην τυχόν και τρομάξουν απ'τις αλήθειες. Όμορφο ποστ κι αληθινό. Καλημέρες ;)

Δaνaη's είπε...

Μυαλό και καρδιά σε μάχη διαρκή, και εκεί είναι που χάνεται ο έλεγχος

ποτέ δε νομίζω πως θα μπορέσει να υπάρξει έλεγχος σ αυτά τα 2 ^
εγώ θα σ πω.. άσε το γράμμα και τις πρόβες^ πες τα όλα όπως σου βγαίνουν^
και τότε θα γίνουν όλα πιο απλά^

καλό σου βραδυ :)

νερίνα ღ είπε...

Μην κουραστείς να περιμένεις εάν τα μούτρα του σου λένε "Σου αξίζω".
Μόνο αυτό.
καληνύχτεεες !