Να 'μαστε παλι

Τελείωσε λοιπόν και το 2011, και στο καλό να πάει.Πιο γρήγορα από κάθε άλλη χρονιά πέρασε, κι αυτό είναι που με εντυπωσιάζει φέτος.Οι μόνοι μήνες που πέρασαν απελπιστικά αργά ήταν ο Μάης και ο Ιούνιος, νομίζω για ευνόητους λόγους.Οι υπόλοιποι νερό.

Χάσαμε πολλά φέτος.Κερδίσαμε λίγους πόντους.

Είδαμε 2 φορές το The Wall και αυτό είναι highlight. Είδαμε Suvert Hoyem και Black Heart Procession και And So I Watch you from Afar (αλλά αυτό το τελευταίο μπορεί να ήταν και πέρσι τον Νοέμβρη, δεν θυμάμαι.Μετράει όμως.) εκεί στις Κάτω Χώρες και πολύ τα ευχαριστηθήκαμε. Κάναμε το πρώτο μας ΧΟΝΤΡΟ μεθύσι με ξερατά και άλλα τέτοια γραφικά.Μεγαλοκοπέλα.Στα 25 μου το θυμήθηκα, αλλά δεν βαριέσαι.Έγινε κι αυτό. Χωρίσαμε για ακόμα μια φορά, πέσαμε χαμηλά πολύ για ακόμη μια φορά.Κλάψαμε πολλές φορές.Γενικά μπορώ να χαρακτηρίσω το 2011 σαν τη χρονιά του κλάμματος-και όχι άδικα- και να είμαι και σίγουρη γι αυτό.Είδαμε σε επανάληψη για πολλοστή φορά και τους 10 κύκλους από Φιλαράκια, για να κρατηθούμε στα ίσια μας, όπως και τους Απαραδεκτους και την Ντολτσε Βίτα-αυτο που λεν ζωή γλυκιά- και μας άρεσε επίσης πάρα πολύ.Μετακομίσαμε και αλλάξαμε συγκατοίκους και πολύ γουσταρίζουμε το καινούριο σπίτι.

Γνωρίσαμε κόσμο πολύ, όμορφο κόσμο, άσχημο κόσμο, περίεργο κόσμο.Ψυχάκια και όχι μόνο.Και μάθαμε κι από αυτά.Πήρε κι ο Παναθηναικός το Ευρωπαικό στο μπάσκετ και χαρήκαμε λίγο, αλλά η χαρά ηταν μισή γιατί έλειπε ο κυρ Νίκος μου, που θα φωνάζαμε παρέα και δεν θα τον άφηνα να πάει τουαλέτα για να μην αλλάξει το γούρι.

Έγινε και πισωγύρισμα σε παλιές καταστάσεις άσχημες, τέτοιες του 2008, αλλά το καταφέραμε και ξεπράστηκε και είμαι και πολύ πράουντ για μένα.

Ακούσαμε μουσικές και νιώσαμε πολλά.

Συνειδητοποιήσαμε με σιγουριά πλέον τί είναι σημαντικό, και τί στο καλό θέλουμε από τη ρημάδα τη ζωή.Ανυπομονησία για να φύγουμε από την σκατοχώρα.Την Ολλανδία εννοώ.Και δεν ξέρω τι θα γίνει μεσα στο 12 αλλά είμαι ανοιχτή πλέον.

Διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές φαίνεται μια γεμάτη χρονιά, γεγονός που δικαιολογεί την γρηγοράδα με την οποία πήρε πούλο.Ολ ιν όλ ήταν γεμάτη.Αλλά πικρή.Λείπεις μπαμπά.Πολύ.Τα χαλάει όλα.Αρκεί αυτή η απουσία να με κάνει να μην θέλω να θυμάμαι.Να πω "πάει ο παλιός ο χρόνος , ας γιορτάσουμε παιδιά" και να το εννοώ.Γεμάτη χρονιά και μαλακίες.Γεμάτη ναι.Αλλά με μαλακίες.Απαίσια.

Στον αγύριστο.