Η κατάσταση έχει ως εξής..Τα πράγματα στην Ελλάδα δεν είναι πολύ καλά και όλοι ψάχνονται να φύγουν..Οκ..Οχι όλοι,αλλά πολλοί.Και όσοι είμαστε έξω κοιτάμε το μέλλον μας και δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει.Ωραία μέχρι εδώ; Ωραία..
Έφυγα πριν 2.5 χρόνια από την Ελλάδα. Υπό άλλες συνθήκες.Η κατάσταση δεν ήταν έτσι άσχημη αλλά δεν ήταν και καλή.Έψαχνα πολύ καιρό δουλειά και δεν έβρισκα.Και έφυγα να κάνω μεταπτυχιακό.Αλλά σας είπα.Άλλες οι συνθήκες. Δεν έφευγα και μόνη μου..Είχα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μου στην Ελλαδα.Είχε φύγει και η Ελένη για Γιάννενα..Οι γονείς στήριζαν με 1000..όλα ηταν κομπλέ ρε παιδί μου.Τα άφηνα όλα πίσω μου σε τάξη.Όμορφα και καλά..Ο μπαμπάς βέβαια μου έλεγε κοιτά να τα πας καλα εκεί , να βρεις δουλειά, γιατί εδώ τα πράγματα θα γίνουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ άσχημα.Με μαθηματική ακρίβεια.Και φυσικά έπεσε μέσα. Όπως πάντα.Και εγώ του έλεγα ναι.Γιατί δεν ήξερα ούτε τι θα βρω μπροστά μου, ούτε τι θα γίνει , ούτε πώς θα νιώθω.Ας το πούμε άλλη μια φορά..Άλλες συνθήκες.Από ήρεμα και καλά όλα , ήρθαν άνω κάτω και γαμήθηκε ο Δίας.Η ζωή μας άλλαξε άρδην.Και τα συναισθήματα ήταν που ήταν μπόλικα πολλαπλασιάστηκαν..
Βρίσκομαι λοιπόν σε μια κατάσταση που αδυνατώ να πράξω με γνώμονα τη λογική όπως έκανα συνήθως..Ξέρετε..Αυτό που ναι μεν σε οδηγεί το συναίσθημα, αλλά εν τέλει τα βάζεις κάτω και τα ζυγίζεις και κάνεις ότι λέει η λογική..Τώρα μέχρι ζυγαριά φτάνω.Αλλά το συναίσθημα την κάνει να γέρνει προς την μεριά του..Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό.Όσο είναι στο χέρι μου το παλεύω αλλά άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις..Πολλές οι συνιστώσες.
Στην κατάσταση λοιπόν που βρισκόμαστε όλοι μας, ξενητεμένοι και μη, ακούω μονίμως "Μη γυρίσεις", "τι θα πας να κανεις εκει" "εδω έχεις ένα μέλλον", "καλά..άσε την Ολλανδία..Μείνε έξω όμως"..Αυτά.Χωρίς να λαμβάνει όμως κανείς υπόψην ότι το άτομο στο οποίο απευθύνονται ούτε ηλίθιο είναι, ούτε αφελές..Και τα έχει σκεφτεί οοολα αυτά..Αλλά είναι και μόνο.Και δεν κολλάει εδώ ρε παιδί μου.Πώς να το κάνουμε.Δεν ταιριάζει.Το παζλ δεν πρόκειται να φτιαχτει.The pieces do not match. Αυτό.Τελεία και παύλα..Αυτά είναι που έλεγα σε μένα.Και χθες ήρθε και κόλλησε.Πλέον είμαι σίγουρη. Ήρθε για ακόμη μια φορά η μουσική και με αποτελείωσε, με την καλή έννοια, με έβαλε στη θέση που πρέπει να είμαι...
Πολλά χρόνια πριν ο φίλτατος Νικολάκης Πορτοκάλογλου έγραψε ένα τραγούδι πολύ όμορφο , που δεν του είχα δώσει και ιδιαίτερη σημασία μέχρι τώρα..Το είχα μάθει πριν 5-6 χρόνια στην κιθάρα και μου άρεσαν και οι δεύτερες που είχε, αλλά ως εκεί.Εχθές απλώς έβγαζε άπειρο νόημα!
Τα καράβια μου καίω κύριοι. Τα καίω.Δεν θα πάω πουθενά.Πάντα εδώ θα γυρνώ..Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα, ώσπου να βρω νερό.Γιατί ανήκω εδώ.Για την Ελλάδα μιλώ προφανώς.όχι για την κωλοΟλλανδία. Βγάζει νόημα.Απλώς. Δεν γαμιέται.Θα ρθω πίσω και ό,τι γίνει..Από δω πάντως θα την κάνω.Λίγα τα ψωμιά του Αιντχόβεν φίλοι μου...Οι εμπρηστικές μου τάσεις με έπιασαν και τρέξτε να σωθείτε. ΠΑΤΑ
Έφυγα πριν 2.5 χρόνια από την Ελλάδα. Υπό άλλες συνθήκες.Η κατάσταση δεν ήταν έτσι άσχημη αλλά δεν ήταν και καλή.Έψαχνα πολύ καιρό δουλειά και δεν έβρισκα.Και έφυγα να κάνω μεταπτυχιακό.Αλλά σας είπα.Άλλες οι συνθήκες. Δεν έφευγα και μόνη μου..Είχα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μου στην Ελλαδα.Είχε φύγει και η Ελένη για Γιάννενα..Οι γονείς στήριζαν με 1000..όλα ηταν κομπλέ ρε παιδί μου.Τα άφηνα όλα πίσω μου σε τάξη.Όμορφα και καλά..Ο μπαμπάς βέβαια μου έλεγε κοιτά να τα πας καλα εκεί , να βρεις δουλειά, γιατί εδώ τα πράγματα θα γίνουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ άσχημα.Με μαθηματική ακρίβεια.Και φυσικά έπεσε μέσα. Όπως πάντα.Και εγώ του έλεγα ναι.Γιατί δεν ήξερα ούτε τι θα βρω μπροστά μου, ούτε τι θα γίνει , ούτε πώς θα νιώθω.Ας το πούμε άλλη μια φορά..Άλλες συνθήκες.Από ήρεμα και καλά όλα , ήρθαν άνω κάτω και γαμήθηκε ο Δίας.Η ζωή μας άλλαξε άρδην.Και τα συναισθήματα ήταν που ήταν μπόλικα πολλαπλασιάστηκαν..
Βρίσκομαι λοιπόν σε μια κατάσταση που αδυνατώ να πράξω με γνώμονα τη λογική όπως έκανα συνήθως..Ξέρετε..Αυτό που ναι μεν σε οδηγεί το συναίσθημα, αλλά εν τέλει τα βάζεις κάτω και τα ζυγίζεις και κάνεις ότι λέει η λογική..Τώρα μέχρι ζυγαριά φτάνω.Αλλά το συναίσθημα την κάνει να γέρνει προς την μεριά του..Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό.Όσο είναι στο χέρι μου το παλεύω αλλά άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις..Πολλές οι συνιστώσες.
Στην κατάσταση λοιπόν που βρισκόμαστε όλοι μας, ξενητεμένοι και μη, ακούω μονίμως "Μη γυρίσεις", "τι θα πας να κανεις εκει" "εδω έχεις ένα μέλλον", "καλά..άσε την Ολλανδία..Μείνε έξω όμως"..Αυτά.Χωρίς να λαμβάνει όμως κανείς υπόψην ότι το άτομο στο οποίο απευθύνονται ούτε ηλίθιο είναι, ούτε αφελές..Και τα έχει σκεφτεί οοολα αυτά..Αλλά είναι και μόνο.Και δεν κολλάει εδώ ρε παιδί μου.Πώς να το κάνουμε.Δεν ταιριάζει.Το παζλ δεν πρόκειται να φτιαχτει.The pieces do not match. Αυτό.Τελεία και παύλα..Αυτά είναι που έλεγα σε μένα.Και χθες ήρθε και κόλλησε.Πλέον είμαι σίγουρη. Ήρθε για ακόμη μια φορά η μουσική και με αποτελείωσε, με την καλή έννοια, με έβαλε στη θέση που πρέπει να είμαι...
Πολλά χρόνια πριν ο φίλτατος Νικολάκης Πορτοκάλογλου έγραψε ένα τραγούδι πολύ όμορφο , που δεν του είχα δώσει και ιδιαίτερη σημασία μέχρι τώρα..Το είχα μάθει πριν 5-6 χρόνια στην κιθάρα και μου άρεσαν και οι δεύτερες που είχε, αλλά ως εκεί.Εχθές απλώς έβγαζε άπειρο νόημα!
Τα καράβια μου καίω κύριοι. Τα καίω.Δεν θα πάω πουθενά.Πάντα εδώ θα γυρνώ..Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα, ώσπου να βρω νερό.Γιατί ανήκω εδώ.Για την Ελλάδα μιλώ προφανώς.όχι για την κωλοΟλλανδία. Βγάζει νόημα.Απλώς. Δεν γαμιέται.Θα ρθω πίσω και ό,τι γίνει..Από δω πάντως θα την κάνω.Λίγα τα ψωμιά του Αιντχόβεν φίλοι μου...Οι εμπρηστικές μου τάσεις με έπιασαν και τρέξτε να σωθείτε. ΠΑΤΑ
7 σχόλια:
να γυρισεις ρε. να γυρισεις κ να μην τα παρατας γενικα. σε τιποτα. α μπραβο (πολυ μου αρεσε το ποστ σου παρα πολυ) σου μιλας σωστα
Κανόνισε γκαϊκομοίρα μου, να αργήσεις να έρθεις. Αρχικά τα Κρισιτούγεννα και ύστερα γενικά. Σ αγαπώ, παλιοπυρομάνα.
εδω ανηκεις ρε γαμωτο εδω θα αγωνιστεις και θα βρεις νερο θα τα καταφερεις. τι ωραια αναρτηση
να γυρισεις κοριτσι μου . εδω θα αγωνξστεις μαζι με αυτους που δεν μπορουν να ειναι εξω.εδω δεν τα παραταμε αγαπαμε τον τοπο μας οσο και να μας διωχνει.εισαι πολυ μαγκας.
Λες και διαβαζω εμενα περυσι.. Σε νιωθω απολυτα. Γυρνα και βλεπεις μετα τι θα κανεις, δε σε κραταει κανεις να ξαναφυγεις αν θελησεις. Το λεω αυτο για να μην εχεις το αγχος "ΤΩΡΑ πρεπει να αποφασισω για ΟΛΗ τη ζωη μου".
Αν η Ολλανδία έχει "νερό" μείνε εκεί που είσαι καλό μου. Εδώ έχουν στερέψει τα πάντα. Στο σπίτι μου εδώ και ένα χρόνο, η κρίση έχει κατσικωθεί. Μεροκάματο... στον χρόνο πάνω, τώρα βρήκε ο άντρας μου για 15 μέρες και ζούμε με τον φόβο μήπως δεν πληρωθεί. Βλέπεις ο προηγούμενος εργοδότης το'κλεισε το "μαγαζάκι" και δεν ξόφλησε κανέναν απ'το προσωπικό του. Συνεπώς δεν είδαμε ούτε χρωστούμενους μισθούς ούτε αποζημίωση, να πούμε πως "κουτσά στραβά" για κάποιο χρονικό διάστημα θα την βγάλουμε αξιοπρεπώς. Είμαστε και οι 2 κοντά στα 45 -άνεργοι και οι 2- και υπάρχουν στιγμές που μας ζουν οι γονείς μου (πεθερικά δεν έχω). Ντροπής πράγμα δηλαδή. Αντί να βοηθάμε και να ζούμε τους ηλικιωμένους γονείς μου, μας ζουν αυτοί. Ιατροφαρκακευτική περίθαλψη μηδενική για μας τους άνεργους. Έτσι κι αρρωστήσουμε ...βοήθειά μας, να ζήσετε να μας θυμόσαστε. Με τη νέα χρονιά, έχει αποφασιστεί να απολύσουν αρκετό κόσμο απ'το δημόσιο. Ο ιδιωτικός τομέας είναι ήδη ημιθανής. Τι να έρθεις να κάνεις εδώ κορίτσι μου; Εδώ πάμε και ζητάμε να δουλέψουμε στα χωράφια και μας κοιτάνε περίεργα, γιατί προτιμάνε -ακόμη- τους αλλοδαπούς. Για ποιό μέλλον λοιπόν, θα έχεις να ονειρεύεσαι; Αν σου βρεθεί ευκαιρία στην Ολλανδία κοριτσάκι μου, μην την πετάξεις. Δέξου τη και προχώρα. Κι αν δεν με πιστεύεις, ρώτα τον πατέρα σου σε μερικούς μήνες, πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στην Ελλαδίτσα. Μας γονάτισαν μικρή μου και οι νέοι εδώ είναι απελπισμένοι. Όλο και φεύγουν μετανάστες.
@Μαρσι Ευχαριστω πολύ για την απογοητευση και τις συμβουλες :Ρ.Παρόλα αυτά επειδή εδώ παρα έχει νερό (κυριολεκτικα και μεταφορικα) και θα μου παραπέσει ευκολο, λέω να προσπαθήσω να γυρίσω. Ευχαριστω παντως :)
Δημοσίευση σχολίου