ΓΙΑΤΙΓΙΑΤΙΓΙΑΤΙΓΙΑΤΙΓΙΑΤΙ

Κάπου στην Ουτρέχτη. Βράδυ. Τα μάτια μου σχεδόν κλείνουν, σε λίγο θα ξεκινήσω να πάω πίσω στο Αιντχόβεν. Καθισμένη στη στάση του λεωφορείου σκάνε τα ακόλουθα.
Γιατί έπρεπε να πεθάνει ο μπαμπάς μου; 
Εχω πολλά γιατί.Δεν ξέρω ποιος θα τα απαντήσει.Ούτε καν αν υπάρχει απάντηση. Αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχει.Όλα υπάρχουν και είναι εκεί μπροστά μας.Το θέμα είναι πώς και πότε τα βλέπουμε. 
Ο μπαμπάς μου ήταν ο πιο καλός άνθρωπος στον κόσμο. Σίγουρα. Αν υπάρχει κάτι σε αυτή τη ζωή για το οποίο είμαι 100% σίγουρη είναι αυτό. Ότι ήταν ο καλύτερος ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Κι όμως.Πέθανε. Ήταν τόσο άτυχος , που έπαθε την χειρότερη αρρώστια και πέθανε.Έτσι απλά. ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΜΟΥ;
Έκρηξη.Μέσα μου.Κι έξω μου.Κλάμα σε άσχετες στιγμές.Στα καλά καθούμενα.Όχι ακριβώς λύπη..Συγκίνηση.Λείψιμο.
Ναι ρε πούστη μου.Μου λείπει.Πολύ. Αλλά το ξέσπασμα δεν είναι από εκεί.Είναι από το γαμημένο , το αναπάντητο ΓΙΑΤΙ.Γιατί σ'αυτόν.Γιατί;Γιατί.Γιατί.Γιατί. Έχω γεμήσει μια κόλλα από το σημιωματάριό μου με γιατί.
Τα τελευταία χρόνια έχω τιγκάρει στα γιατί.Στην καθημερινότητά μου.Στη ζωή μου.Κανείς δεν τα απαντάει.Και δεν μπορώ να ακούσω άλλη μια φορά "Δεν υπάρχει γιατί", "Μην το βλέπεις έτσι". Τι να γίνει τώρα. Έτσι το βλέπω.
Και εκείνον τον βλέπω.Παντού στη ζωή μου. Χνάρια για να πατήσω πάνω.Σημάδια που δεν σβήνουν για να σκέφτομαι. Μυρωδιές.Μουσικές.Ήχοι.Γεύσεις.Μηχανικές κινήσεις.Μη μηχανικές κινήσεις.Δραστηριότητες.Συνήθειες πιο έντονες κι από το κάπνισμα για έναν καπνιστή.Κουβέντες.Χρώματα. Μια ζωή.
Το μόνο παρήγορο είναι ότι βρίσκεται παντού. Στην κάθε καλημέρα ή καληνύχτα.Στην κάθε κουταλιά νερού που θα πνιγώ.Στην κάθε αποτυχία ή επιτυχία. Στην ίδια θέση, με ποδαράκια απλωμένα και αγκαλιά ζεστή και τεράστια.Είναι παντού.
Είναι παντού αλλά ΜΑΣ λείπει.ΓΙΑΤΙ;;;Τι γιατί; Γιατι ΜΠΟΡΕΙ.