Σήμερα, τη ώρα που χτύπησε το ξυπνητήρι μου-7 το πρωί παρακαλώ, ο ήλιος δεν είχε ακόμα βγει- έβλεπα στον ύπνο μου ότι χόρευα Ανωγειανό Πηδηχτό. Δεν θυμάμαι ξεκάθαρα με ποιον.Δεν έχει όμως ιδιαίτερη σημασία. Πριν από τον Ανωγειανό Πηδηχτό χόρευα κάτι άλλο ξενόφερτο.Στον ύπνο μου πάντα. Πρέπει να ήταν κάποιος ευρωπαικός χορός.Ρούμπα, βαλς κάτι τέτοιο. Δυστυχώς δεν φόραγα αυτά τα ωραία φορέματα που βάζουν οι κοπέλες σε αυτούς τους χορόυς.Αντιθέτως ήμουν ντυμένη ακριβώς όπως στην παράσταση ελληνικών χορών που είχαμε κάνει με τον κύριο Βάϊο όταν πήγαινα 6η δημοτικού. Δηλαδή τζιν, πουκάμισο, ένα άθλιο ναυτικό καπέλο, ένα κόκκινο μαντίλι για ζώνη και -αν έχετε το θεό σας- λευκά πάνινα παπούτσια!Ελβιέλες τα έλεγε η μαμά μου. Δεν ξέρω. Φοβερό πράμα να το βλέπεις αυτό στον ύπνο σου..Χτύπησε όμως το ξυπνητήρι μου υπό τον ήχο των Χατζηφραγκέτα , και εγώ με την εικόνα του Ανωγειανού Πηδηχτού και της αμφίεσής μου, σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο χαζογελώντας.
Άνοιξα μετά και τον υπολογιστή να βάλω μουσική και το lastfm radio κάτι πρέπει να έχει πάθει γιατί μου έβγαλε στα related τον Τριαντάφυλλο. "Ελα όμως που δεν περνάει". Δεν είμαστε καλά.Αυτόν τον έχει ξεχάσει και η ίδια του η μανούλα, ο λαστ εφ εμ τον θυμήθηκε όμως και μου τον έβγαλε πρωί πρωί να παίζει. Τρόμος. Νεεεεεξτ.
Με αυτά και με εκείνα έτοιμη να φύγω στην ώρα μου.Καλά το πόσο δυσκολέυτηκα να βρω τι θα φορέσω και σήμερα δεν θα το σχολιάσω καν.Με το ένα μου πέταγε η κοιλιά, το άλλο μου χόντραινε τα μπούτια, το τρίτο ήταν πολύ λεπτό και θα κρύωνα.Εν τέλει παίζει να έβαλα ότι πιο παλιό είχα , αλλά τι να γίνει , με αυτά ένιωθα άνετα τούτο το κρύο πρωινό.
Ξύνια η συγκάτοικος πρωί πρωί, ούτε καλημέρα δεν είπε, εγώ όμως όοοοχι..Εδώ ξύπνησα με Ανωγειανό Πηδηχτό, τώρα θα χαλαστώ, πήρα δρόμο τάκα τάκα.
Να σημειωθεί εδώ ότι ένα τσικ παραπάνω να φύσαγε σήμερα θα έφτανα στην Ελλάδα σε χρόνο dt. Θα γλυτώναμε και τα αεροπορικά..Ενα φσσσσσ και τσουπ...Ωραία θα ήταν..Αλλά μπα.Απλώς φύσαγε δαιμονισμένα, αλλά όχι δαιμονισμένα αρκετά για να με πάρει και να με σηκώσει.ίσως να χρειάζομαι και δίαιτα, τι να πω...
Έφτασα και στο γραφείο και είμαι εδώ παρέα με έναν Ολλανδό phd που για καλή μας τύχη έρχεται μόνο Πεμπτη και Παρασκευή..Είναι λίγο φωνακλάς και μου δημιουργεί σύγχιση αλλά σημασία πολλή δεν του δίνω.
Άντε βρε, καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε..
Άνοιξα μετά και τον υπολογιστή να βάλω μουσική και το lastfm radio κάτι πρέπει να έχει πάθει γιατί μου έβγαλε στα related τον Τριαντάφυλλο. "Ελα όμως που δεν περνάει". Δεν είμαστε καλά.Αυτόν τον έχει ξεχάσει και η ίδια του η μανούλα, ο λαστ εφ εμ τον θυμήθηκε όμως και μου τον έβγαλε πρωί πρωί να παίζει. Τρόμος. Νεεεεεξτ.
Με αυτά και με εκείνα έτοιμη να φύγω στην ώρα μου.Καλά το πόσο δυσκολέυτηκα να βρω τι θα φορέσω και σήμερα δεν θα το σχολιάσω καν.Με το ένα μου πέταγε η κοιλιά, το άλλο μου χόντραινε τα μπούτια, το τρίτο ήταν πολύ λεπτό και θα κρύωνα.Εν τέλει παίζει να έβαλα ότι πιο παλιό είχα , αλλά τι να γίνει , με αυτά ένιωθα άνετα τούτο το κρύο πρωινό.
Ξύνια η συγκάτοικος πρωί πρωί, ούτε καλημέρα δεν είπε, εγώ όμως όοοοχι..Εδώ ξύπνησα με Ανωγειανό Πηδηχτό, τώρα θα χαλαστώ, πήρα δρόμο τάκα τάκα.
Να σημειωθεί εδώ ότι ένα τσικ παραπάνω να φύσαγε σήμερα θα έφτανα στην Ελλάδα σε χρόνο dt. Θα γλυτώναμε και τα αεροπορικά..Ενα φσσσσσ και τσουπ...Ωραία θα ήταν..Αλλά μπα.Απλώς φύσαγε δαιμονισμένα, αλλά όχι δαιμονισμένα αρκετά για να με πάρει και να με σηκώσει.ίσως να χρειάζομαι και δίαιτα, τι να πω...
Έφτασα και στο γραφείο και είμαι εδώ παρέα με έναν Ολλανδό phd που για καλή μας τύχη έρχεται μόνο Πεμπτη και Παρασκευή..Είναι λίγο φωνακλάς και μου δημιουργεί σύγχιση αλλά σημασία πολλή δεν του δίνω.
Άντε βρε, καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου