ναι.νταξ.παμε λίγο.

Αυτές οι Κυριακές ήταν συνήθως ηλιόλουστες.Τουλάχιστον όσο θυμάμαι, και θυμάμαι καλά.Και ξημέρωνε ηλιόλουστα λοιπόν και εμείς βάζαμε τα αποκριάτικά μας και ο μπαμπάς μας πήγαινε βόλτα στον "Κήπο"-i.e Ζάππειο- και κάναμε το "κομμάτι " μας και εμείς. Καταλαβαίνεις τώρα, αναγνώστη, πριγκίπισσες , καουμπόιδες κλπ κλπ.Τίγκα ο κήπος, χαρά εμείς, φοράγαμε και κραγιόν , διότι ήταν απόκριες και δεν νοείται Βασίλισσα της Νύχτας χωρίς κραγιόν...Μετά θα πηγαίναμε να δούμε τη γιαγιά την Μαργαρίτα και τον παππού τον Γιώργο, και μετά θα περνούσαμε από το σπίτι να πάρουμε τη μαμα και θα πηγαίναμε στην γιαγιά την Ελένη για φαγητό. Κάπως έτσι ήταν και σήμερα, ηλιόλουστα.Μόνο που δεν βάλαμε τα αποκριάτικά μας και δεν πήγαμε στον κήπο και ούτε είδαμε παππούδες και γιαγιάδες.Όμως κάναμε τραπέζι οικογενειακό και φάγαμε χοιρινό κότσι και πιλάφι και κάτι πατάτες πάρα πολύ ωραίες.Και νταξ,ούτε ο μπαμπάς ήταν εκεί αλλά θυμόμουν αυτές τις Κυριακές και η ανάμνηση έφερνε χαμόγελα.

Άλλη παράγραφος τώρα.

 "Color my life with the chaos of trouble" λένε οι Belle& Sebastian στο The Boy with The Arab Strap . Να το ξέρετε και να το λάβετε σοβαρά υπ'όψην σας αυτό το λαλά γιατί λέει αλήθεια και γενικά λέει σωστά πράγματα.

Στο Eat, Pray, Love η Τζούλια η Ρόμπερτς κάνει ποδήλατο εκεί στο μαγευτικό Μπαλί και τρακάρει με το αυτοκίνητο του άσχημου εκείνου άντρα του Χαβιέρ Μπαρδέμ.Και μετά φυσικά αγαπήθηκαν, κι ερωτεύτηκαν κιόλας. Εμένα μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί όταν έκανα ποδήλατο στο μαγευτικό TU/e τράκαρα με έναν ετιμόρροπο ολλανδό παππούλη; Και δεν ερωτευτήκαμε κιόλας.Είναι άδικο. Πάει και τελείωσε.