Σκέψεις μιας Μαργαρίτας

Χτυπάει το ξυπνητήρι.Μέσα στο όνειρό μου ακούω το "λαλαλα" των ΧΦ και ξυπνώ.Σκοτάδι..Έχουν αρχίσει να μικραίνουν οι μέρες..Ζόρικο το σκοτάδι στις 7 το πρωί, αλλά μακριά πολύ και από την παράνοια της ανατολής στις 4..Πηγαίνω στο μπάνιο και κοιτάζομαι στον καθρέφτη.Με παρατηρώ για λίγα δευτερόλεπτα, όχι παραπάνω, βαριέμαι.Μου ρίχνω ένα χαμόγελο.Αχνό γιατί νυστάζω ακόμα.Για την ακρίβεια θα μπορούσα να κουτουλάω σε κάθε τοίχο.Αλλά το παίζω προσεκτική..

Πάω στην κουζίνα και ετοιμάζω πρωινό.Στανταράκι.Γάλα και δημητριακα.Campina Halfvole Melk και Kellog's Special K. Κάθομαι στον υπολογιστή και κάνω μηχανικές κινήσεις.E-mail , μουσική και τα λοιπά και τα λοιπά..Μπαίνω για ένα ντουζ.Το ζεστό νερό με ανακουφίζει κάπως.Δεν με ξυπνάει ακριβώς.Αλλά με αγκαλιάζει.Μαζί με τις σκέψεις μου.Αργείς Μαργαρώ, αργείς.Ντύσιμο βιαστικό, τζιν, κίτρινο φανελάκι, γκρι μπλούζα, μωβ παπούτσια, πράσινο μπουφανοζακέτι και κιτρινοπό ποδήλατο.Τα ακουστικά του μπ3 είναι μαύρα και εγώ ουράνιο τόξο.

"Πού πας ρε σούργελο;" ακούω.Και είναι η Μ. με τον Μ. που είναι καινούριοι εδώ, και σαν να παραγνωριστήκαμε.Αλλά δεν με ενοχλεί η προσφώνηση."Μαθημα-έχω αργήσει-καλημερα!".

Στο μάθημα βαριέμαι.Κάθομαι με την Ι. και τον M. που ειναι πολύ αφοσιωμένος στον B.v.D τον νεαρό μεν, βαρετό δε, καθηγητή μας.Και έτσι όπως χαζεύω την μαύρη οθόνη του λαπτοπ η Ι. προτείνει να δούμε φωτογραφίες από το πάρτυ.Λιώμα όλοι, τίγκα στο αλκοολ το αίμα μας, αυτό σχολιάζουμε, ότι δεν θυμόμαστε φάσεις και πρόσωπα και πόσο ξεσυνήθησα ρε Μαργαρίτα το ποτό, εγώ δεν είμαι έτσι, φάνηκαν οι κουλτουριάριδες προχθές, μόνο ο Π. ήταν κουλτουρα.Λέει ξανα και ξανά την λέξη και σκαλώνω.Τι πάει να πει κουλτούρα; Και ποιός το ορίζει; Και δηλαδή τι; Απαγορεύεται να την βρίσκεις με Floyd και ταυτόχρονα να γουστάρεις "Θα σπάσω κούπες"; Ποιο είναι το πρόβλημα αν θες , έστω και πιωμένος(παρόλο που δεν ήταν το αλκοολ η αιτία , ούτε η αφορμή) να χορέψεις Μαλεβιζιώτη μέχρι να σου κοπεί η ανάσα και στα καπάκια Ικαριώτικο; Και για να μην μείνω στην "μη κουλτούρα" του πάρτυ που σχολίασε η κοπέλα με τα ξανθά μαλλιά, ενοχλώ κανέναν που αγαπώ το ίδιο τον Χατζιδάκη, τον Χορν, τον Δαλιανίδη, την Καρέζη, τον Κέιβ, τον Κοέν , τον Σαχτούρη, τον Καλλίρη, τον Μπίγαλη, τον "Καπετάν Μιχάλη" και την "Τζέην Έυρ", τον Βουτσά και τη Βλαχοπούλου, το Granchester Medows, την Ταμπακιέρα, την Σακίρα και τον Ρουβά; Σε ποιον δημιουργώ δυσαρέσκεια αν όταν ακούω το κινητό μου να χτυπάει με "τον χορό των μπιζελιών"¨πάντα τραγουδάω δυνατά; Και αν βαριέμαι φριχτά να διαβάζω tom robins και δεν ακούω dubstep δεν είμαι αρκετά εναλλακτικη;Σου φαίνομαι περίεργη;Και επειδή ο φίλος μου ο Α. γουστάρει να κλαμπάρει ανελέητα, εγώ πρέπει να κόψω παρέα μαζί του;Γιατί; Αφού είναι αστείος και καλός και μια χαρά τα λέμε. Και μάλλον ξέφυγα από το θέμα.Αλλά κατάλαβες κουλτουριάρα και κουλτουριάρη του κώλου τι ήθελα να πω. Σίγουρα κατάλαβες. Κι αν όχι, δοκίμασε να αφαιρέσεις τις τζίβες από το κεφάλι.Σίγουρα θα αλαφρώσει.Κι αν ούτε αυτό γίνει σίγουρα θα έχεις χρόνο να σκεφτείς.

Και τώρα τα έβαλα μαζί τους για άγνωστο λόγο.Κι ούτε που θυμάμαι τι ήθελα να γράψω όταν ξεκίνησα αυτό το ποστ.Αλλά το νόημα μάλλον το ίδιο θα ήταν.Γιατί το κεφάλι μου είναι ένα μεγάλο καζάνι με σκέψεις δημιουργικές και μη και κάπως πρέπει να βγουν..Ε;ναι.Ξέρω γω.