time flies..

Καιρό είχα να σου μιλήσω.Δεν ξέρω γιατί.Σε έβλεπα και τα βράδυα στον ύπνο μου.Κάναμε βόλτα στο χωριό, εγώ, εσύ και η Ελένη.Εσύ και οι κοράκλες σου.Αλλά τι λεω..εκεί ήσουν..ξέρεις..

Και για τον Παναθηναϊκό στα είπα τα νέα.Καλά, δεν ξέρω αν θα σου φανεί περίεργο, αλλά έχω χάσει εντελώς το ενδιαφέρον μου για τα αθλητικά πλέον.Λές και έφυγε μαζί σου.Τι να πω.Αυτά είναι βλακείες όμως..Χαζομάρες.

Ξέρεις κάτι; Μου λείπεις. Μάλλον το ξέρεις δηλαδή, το έχω πει και τόσες φορές.Αλλά είναι η αλήθεια.Σκέφτομαι στιγμές.Το πρόσωπό σου.Το γέλιο σου.Τις κινήσεις, το περπάτημά σου. Θυμάμαι με ακρίβεια κάθε λεπτομέρια πάνω σου.Την κάθε γραμμή του προσώπου σου.Τα χέρια σου.Τα δάχτυλα των ποδιών σου.Τα μάτια σου.Το χρώμα τους.Ζήλευα που δεν το είχα.Είχα όμως τα μαλλιά και τα μυαλά! Έτσι έλεγες!Αυτό ξαναπές το!Ειδικά στα μυαλά..Τάλε Κουάλε..

Γενικά είμαι καλά.Αυτό μάλλον το βλέπεις.Παθαίνω τα γνωστά μου κάποιες φορές.Τρώω τις φρίκες μου ακόμη.Ξέρεις εσύ.Τις καταλαβαίνεις.Πόσες φορές έχω σκεφτεί ότι μπορεί να σε απογοητεύω.Σκέφτομαι την εικόνα σου και θυμώνω με μένα..

Έχει περάσει μισός χρόνος..Τίποτα δεν είναι διαφορετικό μέσα μου.Σιγοβράζουν όλα όπως και τότε.Ίσως πιο ήπια.Πιο συνειδητοποιημένα.Αλλα σιγοβράζουν.Όπως τότε.Όπως εκείνη την μέρα που δεν ξεχνάω.Ούτε την επόμενη.Ούτε καμία.Σφηνάκια κονιάκ με την Ελένη μέσα στον ήλιο.

Όλα είναι αλλιώς.Η μαμά προσπαθεί το 2 σε 1.Της λείπεις.Δεν ξέρω τι λέω.Το 'χασα.

Βρέχει.'Εχω γίνει μούσκεμα.Θυμάσαι εκείνη την πορεία του Νοέμβρη του 2008;Μούσκεμα και οι 2.Είχες το μηχανάκι κοντά στην πρεσβεία.Ανεβήκαμε και γυρίσαμε σπίτι παρέα.Ολόβρεχτοι.Παγωμένοι.Κουρασμένοι.Τόσο χαρούμενοι όμως.Μέσα στα καλαμπούρια.Όπως και τότε που γυρνάγαμε από το γήπεδο.Μπάσκετ.Είχαμε χάσει,μας έπιασε βροχή στον γυρισμό.Λούτσα."Και βρεγμένοι και χαμένοι" μου έλεγες γελώντας..Γέλαγα κι εγώ.Μετά φάγαμε ψαρόσουπα.

Αν αρχίσω δεν θα τελειώσω ποτέ..

Σταμάτησε η βροχή.Κρυώνω όμως.Και στο μηχανάκι μας κρύωνα.Έβαζα όμως τα χέρια μου στις τσέπες σου και ακουμπούσα το κεφάλι μου πάνω σου..Να αυτά είναι..

Πόσο μου λείπεις..Καιρό είχα να σου μιλήσω.Να σου γράψω.Είμαι τόσο μακριά.Να έρχεσαι.Το βράδυ στον ύπνο μου.Να τα λέμε.Να σε αγκαλιάζω.

Έχουν μαζευτεί τόσα που θέλω να σου πω.Να μου πεις την γνώμη σου.Έλα.Αφού εσύ θα μου τα λύσεις πάλι όλα.Δεν φοβάμαι τίποτα..

τα μαγειρευτά

Για τα φαγητά τα μαγειρευτά θα μιλήσω.Ξέρεις μωρέ..αυτά που δεν είναι της ώρας και που τα έχουν έτοιμα στις ταβέρνες και στα φέρνουν αμέσως.Όχι μπριζόλες και παϊδάκια και ψαρονέφρι και τα ρέστα.

Αυτά που πουλάνε στα διάφορα μαγειρεία και που τα φτιάχνει (ή έφτιαχνε ) η γιαγιά σου τόσο συχνα..Κατάλαβες;Α μπράβο!

Τα μαγειρευτά φαγητά λοιπόν ασκούν μια περίεργη γοητία πάνω μου.Και ίσως όχι μόνο πάνω μου.Αλλά και πάνω σε πολύ κόσμο..Πας λοιπόν στο μαγέρικο εκεί στα Εξάρχεια το μεσημεράκι και πεινάς και έχει μπροστά σου ένα διωράκι μέχρι να ξαναπάς για μάθημα.Και στέκεσαι μπροστά στην βιτρίνα και δεν ξέρεις τι να διαλέξεις..Έχεις όμως την τρομερή ευχέρια να μπλέξεις ό,τι θες.Ας πούμε..Βάλε μου αράκα με κοτόπουλο.Ή μοσχάρι με ρύζι.Ή μπάμιες με μακαρόνια (Αυτό αν είσαι λίγο πιο αρρωστάκι)..Ωραία πράματα.Και στο σπίτι..όταν τα φτιάχνει η μαμά σου ποτέ δεν ενθουσιάζεσαι!Γίγαντες.Μπάμιες.Μακαρόνια με κιμά (Εδω χαίρεσαι, νταξ)..Θυμάμαι πολλά μεσημέρια που γυρνούσα από το σχολείο στο μαγαζί των γονιών μου και ρώταγα.."μαμααααα..τι φαί έχουμε..;;;;" .Πείναγα δαιμονισμένα και παρακάλαγα να μην ακούσω την καταραμένη λέξη "Φασολάκια φρέσκα"..Και την άκουγα..Πολλές φορές..Ποτέ δεν τα έφαγα.Δεν ξέρω τι μέλη γεννέσθαι.

Η γιαγιά σου από την άλλη, έφτιαχνε το μαγειρευτό και ήταν μια άλλη φάση.Ίσως γιατί στο σπίτι της πήγαινες σε σπέσιαλ οκειζονς..Ξερεις τώρα..Να βγουν οι γονείς, να έχει καποια σχολική αργία-απεργεία αλλά οι γονείς να δουλευουν,Κυριακές γιορτές και σχόλες..Και την παρακολουθούσες να κάνει το κοκκινιστό με τα μακαρόνια και το λάδι να ρέει άφθονο..Και θυμάσαι αυτό το άρωμα της φρέσκιας ντομάτας που μαγειρεύεται μαζί με το κρεμμύδι και νιώθεις μια ευτυχία μέσα σου..Ακόμα και τα φασολάκια..Ανυπομονησία για βούτιά του φρέσκου ψωμιού μέσα στη σάλτσα..

Μεσημέρια.Καθημερινές ή και Σάββατο..Είχα ξεμείνει στο μαγαζί.Η μαμά είχε πολλή δουλειά, δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε σπίτι.Επαιζα εκεί τριγύρω.Ο μπαμπάς με έπαιρνε και πηγαίναμε στον Κύριο Διομήδη -αργότερα στον Κύριο Κώστα,πάει ο Διομήδης,εκλείσε,πέθανε,δεν ξέρω- και τρώγαμε μαγειρευτό φαγητό.Μαγειρίο με τα όλα του.Τραπεζάκια με καρό τραπεζομάντιλο και μια γιαγιά κάπου δίπλα, στάνταρ πελάτισσα.Εγώ πάντα έγτρωγα παστίτσιο ή μακαρόνια ή κάτι τέτοιο.Κι ο μπαμπάς μου..Πάντα.Μακαρόνια με κιμά ή σκέτο από γιουβέτσι.Ηταν το στάνταρ φαγητό που θα έπαιρνε απο μαγειρίο.Δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να έχει φάει κάτι άλλο.Α!Και βλήτα με τηγανιτές πατάτες.Τα αγαπημένα του. Και εγώ από δίπλα, να μην τρώω καν κανονικά, απλώς να του κάνω παρέα..

Μετά που μεγάλωσα, φρόντιζα να μάθω να μαγειρεύω.Μου άρεσε.Πρώτα πρώτα έμαθα τα μακαρόνια με τον κιμά.Ηταν το αγαπημένο μου.Πλέον είναι και η σπεσιαλιτέ μου.Ο Κιμάς μου μένει αξέχαστος.Η καλύτερη μου ήταν όταν μαγείρευα μακαρόνια με κιμά στο σπίτι και ερχόταν ο μπαμπάς μου πεινασμένος και του έβαζα να φάει..Τρελαινόταν από την χαρά του, όλο ευχές μου έδεινε κι έλεγε μετά σε όλους πόσο καλό φαί έφαγε..και εγώ χαιρόμουν.Ομοίως με το γιουβέτσι αργότερα.

Καράβι.Πηγαίνω ή γυρνώ από Κρήτη!Τιμημένες μινωικές γραμμές.Σελφ Σέρβις εστιατόριο ή τραπεζαρία με τον μπαμπά και τον Παππού.Τόσα φαγητά στην βιτρίνα, παθαίνεις κοκομπλόκο.Τελικά πάντα παστίτσιο έτρωγα.Κι ας μην μου άρεσε ποτέ.Το τιγκάρανε στα μπαχαρικά.Η μαμα μου το έκανε καλύτερο, για να μην πω για την γιαγια..Αλλά εγώ εκεί.Λες και θα άλλαζαν τη συνταγη.Και ο μπαμπάς κλασσικός.Βλητα και τηγανιτές πατάτες,Αντε και μακαρόνια.Κι ο παππούς μοσχαρίσια μπριζόλα.Που πάντα ρώταγε αν είναι μαλακή.Λες και θα του λέγαν όχι.

Και στην Κρητη.Μεσημέρι.Νωρίς.Σκάει το φαί της γιαγιάς..Κάποιο λαδερό,όλοι στο τραπέζι να φάμε και να πιούμε.Και παπάρες στην ντοματοσαλάτα, την τέλεια που έκανε η γιαγιά με τις ντομάτες μας..Και τσακίσου μέσα διάολεεεεε να φωνάζει σε μένα και αργότερα στην Ε, και ακόμα πιο μετα στον Σ.Γενιές 3..τα ίδια και τα ίδια..Ωράια χρόνια.Μαγειρευτά φαγητά..ξεγνοιασια.Γοητεια σκέτη..

Και τώρα ακόμη..Κυριακάτικα πρωινά στο Αιντχόβεν ένα ζεστό μαγειρευτό φαγητό είναι πάντα μεγάλο δέλεαρ.

Αυτά..

καλλιό αργά παρά ποτέ

Χειμώνιασε.Καλά Οκτώβρης είναι.Αλλά εδώ χειμώνιασε.Στα Ολλανδικά βουνά (35 μέτρα υψόμετρο..όχι αστεία) η θερμοκρασία σήμερα το πρωί ήταν υπό το 0. Όχι πολύ..αλλά υπό.Και για του λόγου το αληθές..ιδού:

Το γεγονός ότι χειμώνιασε βέβαια εγώ το καταλαβαίνω από ένα σωρό άλλα πράματα..

1.Νύχτα όταν ξυπνάω

2.Μένω στο κρεβάτι με ένα μάτι ανοιχτό και σκέφτομαι πολλή ώρα την επόμενή μου κίνηση (να σηκωθώ)

3.Ανάβω καλοριφέρ και βάζω πάνω τα ρούχα μου πριν τα βάλω.

4.Το μεσημεράκι ένας υπνάκος τραβιέται γαμώτο..Έτσι πάνω από το πάπλωμα , με την φλισένια κουβερτούλα.

Αυτό το 4ο σήμερα το ονειρευόμουν από την ώρα που άνοιξα τα μάτια μου..7 το πρωί σου λέει..Κρύο (βλέπε παραπάνω..), καιρός για δύο-αλλά το 2 δεν είναι πουθενα κοντά..δεν είναι καν ίσως..ξέρω γω..- νύστα και πονοκέφαλος και να πρέπει να βγω από το σπίτι υποχρεωτικά για μάθημα-πείραμα. Και αρκετά μεγάλη μέρα μπροστά μας..χμ..Έτσι κι εγώ, χωρίς να σχεδιάζω τίποτα απολύτως απλώς ονειρευόμουν την στιγμή που θα έβρισκα ευκαιρία για να οριζοντιωθώ.

Την βρήκα..Λίγο αργά..κατά τις 5.30..Αλλά ήμουν Wined and dined που λέει κι ο Syd Barrett, εκτός από wined.Γιατί απλά είχα φάει ένα φανταστικότατο σπανακόρυζο, ζέστο ζεστό..Μαγείρεψα δηλαδή κιόλας.Κρασί δεν είχα πιει,αλλά δεν είναι εκεί η ουσία..Ξάπλωσα με τα ρούχα πάνω από τα σκεπάσματα και εριξα την φλισένια κουβερτούλα από πάνω..αχ..χωρίς υπερβολή..2 λεπτά χρειάστηκαν..και μετά από 2.5 ώρες, τσουπ!Ξύπνησα...Ωραία πράματα..

Καλλιό αργά παρά ποτέ λοιπόν. (1)

Και μιας και χειμωνιασε έχουμε μπει και στο αντίστοιχο μουντ.Και τώρα Παρασκευή βράδυ, δεν είμαστε για πολλά πολλά με την Θ. Πήραμε κρασάκι (για να γίνω και wined εν τελει) και περιμένουμε και την Μ. Και δε νομίζω να βγούμε έξω..Γιατί το σπίτι μας είναι θερμενόμενο αυτή τη στιγμή.Φουλ καλοριφεράκι..Το αγιάζι όμως έξω δεν είναι.Τσακ..Στην φέραμε κρύο ολλανδικό!Κι αν το σκεφτείς..να κάνεις τι εξω;Με τα ξενερωτα πιωμένα Ολλανδά στους δρόμους ή για να βλέπω πάλι τον Π. και να σκέφτομαι τα παλια.Οχι να μου λειπει το βύσσινο.

Και καιρός ήταν να το καταλάβω.

Καλλιό αργά παρά ποτέ λοιπόν (2)

Εφτασε και το δέμα από τη μανούλα.(ΤΡΕΛΗ ΧΑΡΑ.Μαργαριτα χοροπιδάει στο σπιτι)Με σοκολάτες, λουκούμια, το άρωμά μου, και το δωράκι μου από την φίλη μου τη Ν...Κάπως καθυστερημένο..Ένα μήνα μετά έλαβα το δέμα..Αλλά είπαμε...

Καλλιό αργά παρά ποτέ (3)

Αύριο ξεκινάω επίσημα σοβαρό διάβασμα.Για εξεταστικές και ολοκλήρωση των εργασιών μου..Άργησα ίσως..όπως άργησα να συνεννοηθώ με καθηγητή για διπλωματική.Και σκέφτομαι πως σε αντίστοιχη φάση πέρισυ θα είχα πανικοβληθεί και ίσως να είχα πάθει ένα κοκομπλόκο.Αλλά είπαμε.Φέτος δεν μας πτωεί τίποτις!

Καλλιό αργά παρά ποτέ (4)

Γενικότερα

Αυτά.

-δεν ξερω τι τίτλο να βάλω-

Τις τελευταίες μέρες όλα γίνονται πολύ γρήγορα.Και δεν προλαβαίνω να καταλάβω.Έχασα και λίγο μπάλα με τα μαθήματα και προσπαθώ να την πιάσω πάλι.Χουχου.Είναι οι μέρες τέτοιες.Καθόμουν τα βράδια σαν ψυχάκι και χάζευα ελληνικές ταινίες στο GreekMovies.Τις παλιές.Χορν, Λαμπετη, Ηλιόπουλος, Καρέζη, Παπαγιαννόπουλος, Κωνσταντάρας.Πολλές είδα. Μπράβο Μαργαρίτα.

******************************************************************************

Τελοσπάντων, άσχετό, ή ίσως όχι και τελειώς άσχετο με τα παραπάνω είναι ότι ήρθε η ώρα να αναρωτηθώ κι εγώ σαν κορίτσι, τι είναι ακριβώς ο έρωτας.Και πώς γεννιέται.Και όλες αυτές τις ερωτήσεις, τελοσπάντων, που συνήθως ακολουθουν..τσσσσ..και πολύ μεγάλος φιλόσοφος είμαι.Αλήθεια, πόσο κλισέ και ανούσιες ερωτήσεις είναι αυτές.Μάλλον γι αυτό δεν είχα αναρωτηθεί ποτέ ως τώρα.Και προφανώς γι αυτό ούτε τώρα στ'αλήθεια αναρωτιέμαι. Αντιθέτως, έρχομαι στα καπάκια  να ρωτήσω αν αξίζει τον κόπο να απαντήσει κάποιος σε αυτό το ερώτημα.Και δίνω και μόνη μου την απάντηση.Όχι.Όχι και πάλι όχι.Γιατί  αν απαντηθεί, θα χάσει και όλη του τη μαγεία ο έρωτας ρε παιδί μου.Θα ξέρεις.Και γιατί να ξέρεις;Εδώ είναι ωραία η άγνοια.Να μην ξέρεις από πού σου 'ρθε!Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό δεν τον κάνει μαγικό άλλωστε;Μαγικό και τίγκα σουρεαλιστικό.Όπως συζήταγα με τον Κ. είναι τελείως σουρεάλ το γεγονός ότι από εκεί που τη μια στιγμή μπορεί να αγνοείς ακόμα και την ύπαρξη κάποιου, συμβαίνει κάτι, αυτό το κλικ, και μετά δεν μπορείς να τον βγάλεις από το μυαλό σου.Τρελό.Απίθανο.Ανεξήγητο.Όμορφο..Και έτσι κάθομαι στ'αυγά μου και δεν αναρωτιέμαι πια.Αυτά περί έρωτος.

********************************************************************************

Νομίζω έχω πέσει σε ένα creativity block αυτές τις μέρες και δεν μου βγαίνουν τα δημιουργικά μου. Πέτυχα ένα αρθράκι που έλεγε πώς να βγεις από τέτοια μπλοκαρίσματα, αλλά δεν ξέρω αν θα βοηθούσε την περιπτωσή μου.Μάλλον μου φταίει η ταχύτητα με την οποία αλλάζουν όλα.Εν πάση παεριπτώση στα αυγά μου δεν γίνεται να κάτσω, οπότε ετοιμάζω ακουστικό σετ με σκοπό να παρουσιαστεί κάποτε (φέτος) κάπου (Σε κανα Rumbler) και πάω και μπαλέτο. Έτσι για να μην χανόμαστε.

*******************************************************************************

Κατα τ'άλλα θα΄ηθελα πολύ να βρίσκομαι στην Αθήνα αυτές τις μέρες.Ακούω και τα απεργιακά, διαδηλωτικά κλπ κλπ..και ως γνωστον τα θέλει η περδικούλα μου..Παλιοξενητιά.Αυτά.

πως γίνεται (part 2)

Είναι Σάββατο μεσημέρι, και είμαι σπίτι.Χθες ήταν Παρασκευή (προφανώς) και είχαμ βγει με την συγκατοικούλα μου.Πήγαμε στο κλασικό μέρος μας και κάτσαμε και παραγγείλαμε από ένα ωραίο κόκκινο κρασί.Μετά μαζεύτηκαν κι άλλοι, με τους οποίους όμορφη παρέα κάναμε αλλά τελικά μας βγήκαν λίγο πιο τρελοπαρτιάρηδες από όσο περιμέναμε.Και το χειρότερο ήταν ότι κι εμείς ήμασταν "τραβάτε με κι ας κλαίω".Και ακολουθήσαμε.Σε ένα ολλανδικό κωλόμπαρο -από τα αντίστοιχα Κολωνακιότικα- που και καλά δεν είναι τεράστια η σαπίλα..Εν πάση περιπτώση.Δεν έχει και τόση σημασία αυτό.Φόραγα και γόβες, πρώτη φορά μετα τα Χριστούγεννα και μετά τον γαμο του Σ.Ήταν κρίμα να γυρίσω σπιτι (Εδω γελάμε δυνατά και κατα βούληση-κανεναν δεν παρεξηγω).Εκει λοιπόν ήταν κι εκείνος.Ο οποίος. Έτσι τον χαρακτήριζα.Κι έγραφα και με μικρά γράμματα για πάρτη του.Έχω αναθεωρήσει πλέον, όπως είπα σε προηγούμενο ποστ.Δεν ξέρω,θαρώ πως δεν είναι εκείνος ο οποίος.Είναι ένας.Παλιός.Καλός.Που μου άλλαξε τα φώτα με την συμπεριφορά του.Και που σε κάθε ευκαιρία το κάνει ακόμα.

Κι εκεί έλω να καταλήξω σε αυτό το σίκουελ.Πώς γίνεται, κάποιος που λέει πως σε αγαπάει και πως σε νοιάζεται, ακόμα και τώρα που δεν είστε μαζί..και που τον νοιάζει αν είσαι καλά..αν περνάς όμορφα..αν τρως..αν νιωθεις.αν ..αν..ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΑΚΟΜΑ.

Πως γίνεται ενω έχεις ξεκαθαρίσει ότι "Ξέρεις..δεν θέλω να ξέρω για εσένα και το παρτσακλό σου, ούτε να ξέρεις εσύ για μένα και το τι κάνω με τον οποιονδήποτε.." εκείνος ακόμα να ρωτάει..και να σου ανακοινώνει οτι ειναι δεσμευμενος ανθρωπος (Σε μενα τωρα ολα αυτα..) και πως η καινουρια θα έρθει σε 15 μερες εδω να τον δει.Σε ρωτησα ρε φιλε;ΟΧΙ.

Δεν το κρύβω.Χαλάστηκα.Κι όχι γιατί ζήλεψα.Δεν μου λέει πια τίποτα εκείνος.Δεν είναι καν στο μυαλό μου.Αλλά χαλάστηκα.Γιατι αγάπη υπάρχει.Και δεν πληγώνω αυτούς που αγαπώ.Εκείνος όμως το κάνει.

Δεν είχα και πολλές επιλογές.Το μόνο που έκανα όταν πήγε να ξαναπετάξει σπόντα-ατάκα ήταν να του πω παγερά "Δεν εχεις παρατηρήσει ότι έχω σταματησει να ασχολούμαι με σένα και την δικιά σου;Κανε το ίδιο και άσε με στην ησυχία μου".Ε..δεν του έκανα και την μουρη κρέας.Αλλά τουλάχιστον μετά ήρθα σπίτι με την φίλη μου.Και κόψαμε γραβιέρα και ήπιαμε και το υπόλοιπο κόκκινο κρασί μας που είχε περισσέψει από προχθες..(Αλλο αυτό..)..Και μετά ξεραθήκαμε στον ύπνο.Και ξύπνησα με την απορία του πώς γίνονται όλα τα παραπάνω.Και δεν ζητάω απαντήσεις ακριβώς;Απλώς αναρωτιέμαι.Γιατί μάλλον έτσι τα βλέπω εγώ.Αλλά όχι και οι υπόλοιποι.Γεια σας και χαρά σας κι αέρα στα πανιά σας.

την ώρα του μαθήματος.

Βρισκόμαστε στην Αίθουσα 1.05 του Κτηρίου Potential.Είναι μεσημέροαπόγευμα Δευτέρας, είμαι νηστική, πονάει ο λαιμός μου, και νυστάζω.Συν τοις άλλοις σκέφτομαι και τις μαλακίες μου.Αυτά που πρέπει να σκεφτώ δηλαδή για να προβληματιστώ.Μπα και ηρεμίσω ποτέ το κεφάλι μου το ξερό.Αποστάσεις και κολοκύθια.Αυτή είναι η πρώτη σκέψη.Και έρχονται και τα νεύρα συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορείς να έχεις αυτό που θες άμεσα, εξαιτίας των κωλοαποστάσεων.Παρ'το groovy Μαργαρώ για να την βγάλεις καθαρή.

Πόσο αδύνατος είναι αυτός ο καθηγητής.Και ψηλός.Δεν φαίνεται να πεινάει καθόλου.Εγώ λιμοκτονώ.Και στο σπίτι δεν έχουμε τίποτα.Με ετοιματζίδικα μάλλον θα την βγάλω, αλλά στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι.Μας λέει τώρα ότι την άλλη βδομάδα δεν θα κάνει μάθημα γιατί θα πάει τις κόρες του hiking στην Ελβετία.(Κι εγώ θα πάρω την Τούλα να κατέβουμε τον Κηφισό-(είσαι το ταίρι μου))Χεστήκαμε κύριος!

Ξαναλέω.Απόσταση και κολοκύθια.Και αναμονές.Ελκυστικές και εθιστικές.Καλά το πας!Και τι εννοείς;Και γιατί να είμαι μακριά;

Και πάμε σε αυτό που έλεγα την προηγούμενη βδομάδα.Αν δεν σπάσεις αβγά, ομελέτα δεν κάνεις.

όπου αβγα=ανασφάλειες και ομελέτα=σχέσεις.Όποιου τύπου.Και αυτό βρήκε εφαρμογή χθες σε όλο του το μεγαλείο.Διότι ακούς 2-3 καλά πράγματα πάνω στην χαζοκουβέντα και αυητό που αναρωτιέσαι καθ όλη την διάρκεια είναι αν ο άλλος σε δουλεύει ή αν ενοχλείς.Μα είμαστε σοβαροί τώρα;Πάλι καλά που καθαρίζει και το μυαλό που και που και τα βλέπεις και λίγο πιο ξεκάθαρα τα πράματα..

Ε μα..έπρεπε να τα πεις γιατί σε πνίγανε.Ναι οκ.Τα είπες, αλλά μετά πνίγηκες μόνη σου στα νερά που ίδια έριξες.Και όχι δηλαδή ότι τον κατάβρεξες και τον άλλο..Όχι..Μια κουταλιά νερό.Κι όμως.Εσύ πνίγηκες.Τι είναι αυτά τώρα ρε κοπέλα μου; Άλλα κόλπα; Αρχίσαμε πάλι; Και τι ήθελες δηλαδή; Πρόταση γάμου;Απαπα.Παραλίγο να το χάσουμε χθές.Κι αυτές οι σκέψεις όταν ξεκινούν την ώρα που ένας ψηλόλιγνος ολλανδός σου μιλάει για MPD και τα λοιπά και συνεχίζονται ενώ η διάθεση είναι χαλαρή και όμορφη...Ε..κούνα την χοντροκεφάλα σου και σύνελθε.Άντε μπράβο.

It's obvious

Όταν μια Παρασκευή απόγευμα πηγαίνεις στο σουπερμάρκετ για να πάρεις Κορνφλείκς και φτηνό κρασί, είναι προφανές πως η υπόθεση εμπεριέχει κάποιο ρίσκο.Οχι για τα κορνφλέικς ρε.Για το φτηνο κρασί.Το μπάτζετ μας δεν αφήνει και πολλές επιλογές.Εγώ σήμερα έπαιξα και κέρδισα.

Απο το πρωί μι αίσθηση αρρωστίλας πλανάται στην ατμόσφαιρα.Αυτή που με περιτριγυρίζει.Να πάρω τα πόδια μου δεν μπορούσα,πάλι καλά που έφτιαξα φαγητό να φάω..Όταν μετά τον απογευματινό ύπνο (σπανιο για μένα-δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά) είδα ότι η βρίχα έπεφτε ράιτ θρου, πήρα απόφαση ότι θα είναι σπιτίσια παρασκευή και κατευθύνθηκα στο σούπερμάρκετ για το φτηνό κρασί που λέγαμε.Θα ήταν κόκκινο είχα αποφασίσει.Και θα ξεπερνούσα τα 3 ευρώ..4.29 το λοιπόν.Και όπως προανέφερα..επαιξα και κέρδισα.Συντροφιά με τον κύριο Μπάρετ, καθώς οι συγκάτοικοι απουσιάζουν , και με μερικά ρίγη..Πυρετός δεν υπάρχει..Υπάρχει ξηρός λαιμός, έτοιμος να αρρωστήσει , και υποθερμία..Η Ε. λέει πως μπορεί να φταίει το σίδηρό μου,η μαμα ότι είμαι πολύ αδύνατη (τι θα έλεγε)..Εγώ απλώς λέω ότι κρυώνω και έχω βαρύ κεφάλι, και μακάρι να ανέβαινε ενας πυρετός να ξέρουμε τουλάχιστον πού πατάμε και πού βαδίζουμε..

pure October morning

Έχω ήδη ένα μήνα πίσω στην Αιντχόφα (αλήθεια, πόσο γρήγορα πέρασε) και μόλις σήμερα ξύπνησα σε φθινοπωρινό τοπίο.Αυτό το ωραίο μελαγχολικό του Οκτώβρη..Που θέλεις το ζεστό σου μπλουζάκι κι ένα μπουφανάκι.Που ψιλοβρέχει και γκρινιάζεις γιατί συχαίνεσαι την βροχή..Αλλά καταβάθος θα σου αρέσει όταν γυρίσεις το απόγευμα σπίτι κουρασμένος και θα κάτσεις και θα την κοιτάς μέσα από το τζάμι πίνοντας τσάι.

Με αφορμή λοιπόν αυτό το φθινοπωρινό πρωινό θυμήθηκα μερικούς Οκτώβρηδες..Από το 2005 και μετά.Από τότε δηλαδή που άρχισα να μεγαλώνω.Τουλάχιστον όπως το βλέπω τώρα..

Οκτώβρης του 2005: Μετά από ένα καλοκαίρι που μας βρήκε στο Ερρίκος Ντυνάν  να πίνουμε καφέδες για κανα 2μηνο μαζί με τη Ν. που είχε χτυπήσει άσχημα σε τροχαίο, ύστερα στο σπίτι της στην Εμπεδοκλέους κάθε απόγευμα να της πηγαίνω καφέ από τα Σταρμπακς και στη συνέχεια βόλτες με τον Σ. χέρι χέρι, μετά από 1 βδομάδα διακοπές στη Σύρο με την Σ. και την Α. χαμένη στην Κούβα, μετά από την φυγή της γιαγιάς τον Σεπτέμβρη και τον πόνο της απώλειας για πρώτη φορά, ήρθε και ο χωρισμός με τον Σ. και έγινα.Και έπιασα τους Placebo τότε και άκουγα 473467454 φορές τη μέρα το Ask for answers γιατί κανείς δεν μου τις έδινε.Και άρχισα να πηγαίνω ξανά στη σχολή, και όλα πήραν πάλι τον δρόμο τους.

Οκτώβρης του 2006: Συγκεκριμένα 14/10/2006.Κυριακή.Μια από αυτές τις Κυριακές που καθόμαστε όλοι μαζί στο οικογενειακό τραπέζι να φάμε και να πιούμε, ψαράκια είχε ψήσει ο μπαμπάς,λαβράκι ή τσιπούρα..Και είναι απόγευμα και έχεις φάει και μια πάστα σοκολατίνα από τον "Κωστή" και πίνεις ελληνικό καφέ χωρίς να κάνεις τίποτα.Και η Ε. θέλει τόσο να πάει στο λάιβ των HPFTB που είναι κάπου στο Φάληρο.Και μάντεψε.Δεν την αφήνουν να πάει χωρίς εσένα.Και βαριέσαιι...πόσο βαριόσουν Μαργαρίτα μου;..Ντύθηκα πάντως.Ό,τι βρήκα μπροστά μου.Και πήγα.Και ήταν τέλεια.Από τα πιο ωραία λάιβ που έχω δει.Και στο διπλανό σκαμπό του μπαρ καθόταν ο Μ. Και από τότε έγινα η "Κορδελού".

Οκτώβρης 2007: Πάει 1 μήνας και κάτι που έχω χωρίσει με τον Μ. (παλι σε χωρισμό πέσαμε) , δεν είμαι η Κορδελού του πλέον και μου τη σπάει αυτό. Έχουμε και διπλή εξεταστική και είναι ευκαιρία να περάσεις πολλά μαθήματα τώρα ρε Μαργαρίτα.Έτσι έλεγαν ο Ν. και ο Σ. δύο φίλοι μου από τη σχολή.Και ανάμεσα σε βόλτες στα Εξάρχεια, διάβασμα στο "Δώμα"¨στην ΑΣΟΕΕ,καφέδες στις "Στροφές" με τον Σ. και τον Κ. και σκονάκια για τα Υπολογιστικά Μαθηματικά,τους Joy Division, τα "FRIENDS" με τον Σ. μέχρι να λιώσουμε και τα σαββατιάτικα Σινεμά με τη Ν. ο Οκτώβρης πέρασε όμορφα..

Οκτώβρης 2008: Δουλειά, μιζέρια, προσπάθεια να φάω, να σταθώ στα πόδια μου, να ανέβω λίγο πάνω από τα 46 κιλά, με φόβο της ζυγαριάς αλλά και φόβο γενικά, περνάει ένας μίζερος Οκτώβρης.Μπαλέτο σε μια σχολή που δεν μ άρεσε, φίλες χαμένες στον κόσμο τους, εξεταστική γάμησέ τα και άγχος τρελό για μια σχολή που δεν φαίνεται να τελειώνει  με τίποτα.Και βροχές και ψύχρα που μου την έσπαγε πάρα πολύ..Κι όμως..Πέρασε..

Οκτώβρης 2009: Έχει περάσει τέλειο καλοκαίρι και είμαι καλά και κάνω βόλτες με τον Π. μέσα στον έρωτα και την τρέλα , και η εξεταστική πάει τέλεια, έρωτας βλέπεις..Ολόκληρες μέρες περνάνε στην λέσχη στην Ιπποκράτους , και μετά βόλτες στα Εξάρχεια και σινεμά στο Έλλη ή όπου.Και μπύρες στο Σέλας με τους άλλους και ομορφιές.Και εγώ μια χαρά.Σκέψεις ακόμα και για μεταπτυχιακά..Τι..3 μαθήματα μου έμειναν..

Οκτώβρης 2010: Σκατά.Είμαι Ολλανδία και έχουν γίνει τα άπειρα.Πήρα πτυχίο, έκανα αιτήσεις για μεταπτυχιακό, παραδόξως με δέχτηκαν παντού, εγώ διάλεξα την Αιντχόφα με την σκέψη ότι είναι κι ο Π. εδώ και το μεταπτυχιακό τα σπάει.Ο Π. δεν δείχνει και πολύ χαρούμενος, ο μπαμπάς έχει αρρωστήσει και φοβάμαι, ξέρω ακριβώς τι θα ακολουθήσει, σε κάθε τομέα, αλλά δεν θέλω να το δω και να το παραδεχτώ στον εαυτό μου.Και όλα γίνονται όπως τα είχα σκεφτεί και φοβηθεί..Σκατένιος Οκτώβρης, ο πιο μίζερος της ζωής μου μεσα στο De Hal και στο κουτί μου.

Οκτώβρης 2011: Όταν όλα έχουν γαμήθει το προηγούμενο διάστημα, δεν σε πτωεί τίποτα πια! Και μπορώ να πω πως είμαι καλύτερα από ποτέ.Πάντα στην Αιντχόφα την άσχημη, σε καινούριο σπίτι, με καινούριους συγκάτοικους, καινούρια διάθεση, παλιό μεταπτυχιακό με καινούρια όρεξη, καινούρια υποψία of falling in love αλλά ας χαλαρώσουμε μην φάμε τα μούτρα μας , ακόμα δεν αρχίσαμε να βρίσκουμε τον εαυτό μας και άπειτη αισιοδοξία.Και είναι ένα φθινοπωρινό πρωινό και ακούω και πάλι Placebo και My Sweet Prince και είναι τόσο γοητευτικά μελαγχολικό που με γεμίζει και με ανατριχιάζει. Και χαμογελώ.Κι ας βρέχει.Γιατί το απόγευμα θα φτιάξω τσάι και θα χαζέψω την βροχή πίσω από το τζάμι..

ΥΠΕΡΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΥΠΕΡΚΑΛΗΜΕΡΕΣ

Σκέψεις μιας Μαργαρίτας

Χτυπάει το ξυπνητήρι.Μέσα στο όνειρό μου ακούω το "λαλαλα" των ΧΦ και ξυπνώ.Σκοτάδι..Έχουν αρχίσει να μικραίνουν οι μέρες..Ζόρικο το σκοτάδι στις 7 το πρωί, αλλά μακριά πολύ και από την παράνοια της ανατολής στις 4..Πηγαίνω στο μπάνιο και κοιτάζομαι στον καθρέφτη.Με παρατηρώ για λίγα δευτερόλεπτα, όχι παραπάνω, βαριέμαι.Μου ρίχνω ένα χαμόγελο.Αχνό γιατί νυστάζω ακόμα.Για την ακρίβεια θα μπορούσα να κουτουλάω σε κάθε τοίχο.Αλλά το παίζω προσεκτική..

Πάω στην κουζίνα και ετοιμάζω πρωινό.Στανταράκι.Γάλα και δημητριακα.Campina Halfvole Melk και Kellog's Special K. Κάθομαι στον υπολογιστή και κάνω μηχανικές κινήσεις.E-mail , μουσική και τα λοιπά και τα λοιπά..Μπαίνω για ένα ντουζ.Το ζεστό νερό με ανακουφίζει κάπως.Δεν με ξυπνάει ακριβώς.Αλλά με αγκαλιάζει.Μαζί με τις σκέψεις μου.Αργείς Μαργαρώ, αργείς.Ντύσιμο βιαστικό, τζιν, κίτρινο φανελάκι, γκρι μπλούζα, μωβ παπούτσια, πράσινο μπουφανοζακέτι και κιτρινοπό ποδήλατο.Τα ακουστικά του μπ3 είναι μαύρα και εγώ ουράνιο τόξο.

"Πού πας ρε σούργελο;" ακούω.Και είναι η Μ. με τον Μ. που είναι καινούριοι εδώ, και σαν να παραγνωριστήκαμε.Αλλά δεν με ενοχλεί η προσφώνηση."Μαθημα-έχω αργήσει-καλημερα!".

Στο μάθημα βαριέμαι.Κάθομαι με την Ι. και τον M. που ειναι πολύ αφοσιωμένος στον B.v.D τον νεαρό μεν, βαρετό δε, καθηγητή μας.Και έτσι όπως χαζεύω την μαύρη οθόνη του λαπτοπ η Ι. προτείνει να δούμε φωτογραφίες από το πάρτυ.Λιώμα όλοι, τίγκα στο αλκοολ το αίμα μας, αυτό σχολιάζουμε, ότι δεν θυμόμαστε φάσεις και πρόσωπα και πόσο ξεσυνήθησα ρε Μαργαρίτα το ποτό, εγώ δεν είμαι έτσι, φάνηκαν οι κουλτουριάριδες προχθές, μόνο ο Π. ήταν κουλτουρα.Λέει ξανα και ξανά την λέξη και σκαλώνω.Τι πάει να πει κουλτούρα; Και ποιός το ορίζει; Και δηλαδή τι; Απαγορεύεται να την βρίσκεις με Floyd και ταυτόχρονα να γουστάρεις "Θα σπάσω κούπες"; Ποιο είναι το πρόβλημα αν θες , έστω και πιωμένος(παρόλο που δεν ήταν το αλκοολ η αιτία , ούτε η αφορμή) να χορέψεις Μαλεβιζιώτη μέχρι να σου κοπεί η ανάσα και στα καπάκια Ικαριώτικο; Και για να μην μείνω στην "μη κουλτούρα" του πάρτυ που σχολίασε η κοπέλα με τα ξανθά μαλλιά, ενοχλώ κανέναν που αγαπώ το ίδιο τον Χατζιδάκη, τον Χορν, τον Δαλιανίδη, την Καρέζη, τον Κέιβ, τον Κοέν , τον Σαχτούρη, τον Καλλίρη, τον Μπίγαλη, τον "Καπετάν Μιχάλη" και την "Τζέην Έυρ", τον Βουτσά και τη Βλαχοπούλου, το Granchester Medows, την Ταμπακιέρα, την Σακίρα και τον Ρουβά; Σε ποιον δημιουργώ δυσαρέσκεια αν όταν ακούω το κινητό μου να χτυπάει με "τον χορό των μπιζελιών"¨πάντα τραγουδάω δυνατά; Και αν βαριέμαι φριχτά να διαβάζω tom robins και δεν ακούω dubstep δεν είμαι αρκετά εναλλακτικη;Σου φαίνομαι περίεργη;Και επειδή ο φίλος μου ο Α. γουστάρει να κλαμπάρει ανελέητα, εγώ πρέπει να κόψω παρέα μαζί του;Γιατί; Αφού είναι αστείος και καλός και μια χαρά τα λέμε. Και μάλλον ξέφυγα από το θέμα.Αλλά κατάλαβες κουλτουριάρα και κουλτουριάρη του κώλου τι ήθελα να πω. Σίγουρα κατάλαβες. Κι αν όχι, δοκίμασε να αφαιρέσεις τις τζίβες από το κεφάλι.Σίγουρα θα αλαφρώσει.Κι αν ούτε αυτό γίνει σίγουρα θα έχεις χρόνο να σκεφτείς.

Και τώρα τα έβαλα μαζί τους για άγνωστο λόγο.Κι ούτε που θυμάμαι τι ήθελα να γράψω όταν ξεκίνησα αυτό το ποστ.Αλλά το νόημα μάλλον το ίδιο θα ήταν.Γιατί το κεφάλι μου είναι ένα μεγάλο καζάνι με σκέψεις δημιουργικές και μη και κάπως πρέπει να βγουν..Ε;ναι.Ξέρω γω.

στο λιμάνι του Αμστερνταμ(ασχετος τίτλος-ωραια εκτέλση-πατα πανω)

Θυμάμαι ένα τραγούδι που μου άρεσε πολύ όταν ήμουν μικρή, και το τραγούδαγε η Δήμητρα Γαλάνη.Έλεγε "μια κυριακή του Μάρτη και μια Σαρακοστή, εσύ ήσουν στο κατάρτι κι εγώ στην κουπαστή"..Το ρεφρέν έλεγε ότι δεν του στειλε το μήλο και τον έχασε από  φίλο, μα μ'ενα πορτοκαλι θα τον κερδίσει πάλι..και προσπαθούσα να καταλάβω τι εννοεί..Τελοσπάντων μια Κυριακή του Μάρτη έλεγε.Σήμερα είναι μια Κυριακή του Οκτώβρη.Από αυτές με την λιακάδα..Τις χαλαρές τις όμορφες..Και έχω πολλά να κάνω, αλλά δεν θέλω..Θέλω να πιώ φραπέ και να είμαι ήρεμη και να απολαύσω μουσική με όλο μου το είναι πάλι.Γελαστή.Και αργότερα που θα έρθει ο Π. να φάμε όλοι μαζί, να είναι Κυριακάτικο τραπέζι, σαν γιορτή..Κι ας μην είναι εδώ ο μπαμπας μου να του φτιάξω ουζάκι.Θα μαγειρέψω Κυριακάτικο νόστιμο φαί και θα κάτσουμε στη βεράντα.Και θα απολαμβάνω.Γιατί είναι όμορφα ρε!!!Καλή Κυριακή!