skip to main |
skip to sidebar
Όλη τη μέρα ακούω το Granchester Meadows.Και κάτι νιώθω μέσα μου να κάνει κλάτσα κλούτσα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, αλλά δεν ξέρω τι.Και άμα ακούσω και το Careful with that axe Eugene εκει να δεις τι γίνεται..Χαμός.Δεν έχω ιδέα.Άλλαζουμε σε Barret?Opel ή Madcup Laughs?Το ίδιο μου κάνει..Άμα μπει κανα Dark Globe ή Wined And Dined θα με μαζεύουν.Γι αυτό θα επιμείνω στο Granchester Meadows.Κι ας γίνεται το κλάτσα κλούτσα..Νιώθω κάτι όμορφο ατ λιστ.
Χρειάζομαι αποκοπή.Και επικόλληση αλλού.Ίσως και να μην πρέπει να χρειάζομαι την επικόλληση.Αλλά την χρειάζομαι, πώς να το κάνουμε. Το στανταράκι όμως είναι η αποκοπή.Γιατί κάθε φορά που μιλάω μαζί σου πέφτω.Σήμερα από το πρωί είχα κέφια,μια αισιοδοξία και μια όμορφη διάθεση.Και μετά εμφανίστηκες στην οθόνη του κινητού μου, και άκουσα την φωνή σου και τα είπαμε και γαμήθηκε το είναι μου πάλι.Και νταξ.Θα το διορθώσω αυτό, δεν τρέχει κάτι, αλλά δεν το αντέχω να γίνεται.Γι αυτό σου λέω.Αποκοπή.Και μετά επικόλληση.Αλλού.Ή και όχι.Αλλά αποκοπή σίγουρα.Τα είπαμε αυτά.Και δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αλλά δεν μίκρινα τα γραμματάκια μου καθώς σου μιλούσα..--------------------------------------------------------------------------------Το μαγάλο μυστικό μου (φύλαξέ το λίγο ακόμα, λυπημένη μου καρδ-ι-άαααα).Φοβάμαι τα σκυλιά.Από μικρή.Πολύ.Παλιότερα εξαφανιζόμουν ακόμη και στην θέα ενός πολύ πολύ μικρού κουταβιού. Η μαμά μου μου είχε πει,οτι όταν ήμουν μωρό είχε ανέβει στο καρότσι μου ένα τεράστιο σκυλί και είχα τρομάξει.Έτσι το εξηγεί.Και εγώ δεν έχω άλλο τρόπο να το εξηγήσω.Ολόκληρη γαιδάρα πια και τρέμω..Με τα σκυλιά που έχουν ιδιοκτήτη βέβαια , πρέπει να παραδεχτώ πως έχω αποκτήσει άνεση.Δεν φοβάμαι.Μπορώ να βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο, και αν πρόκειται για ήσυχο σκυλί μπορεί και να το χαιδέψω.Εκεί δίνω κρέντιτς στον Μάικ, τον σκύλο του νονού μου που ήταν φοβερό σκυλί και μέχρι και εγώ το αγαπούσα πολύ.Οπότε ναι.Είμαι άνετη με τα σκυλιά που έχουν ιδιοκτήτη.Εκεί που μου κόβεται το αίμα είναι με τα αδέσποτα, ή με αυτά τα μεγάλα άγρια -τύπου ντόπερμαν- που όλο γαβγίζουν και σου δείχνουν τα δόντια τους.Τρέμουν τα πόδια μου και με λούζει κρύος ιδρώτας μόλις τα αντικρίσω στο δρόμο ή οπουδήποτε..Τραγική είμαι. Αλλά δεν μπορώ να το καταπολεμήσω με τίποτα, όσο κι αν έχω προσπαθήσει.Μέχρι εκεί ήμουν.Μέχρι τα ήρεμα-άντε και παιχνιδιάρικα- σκυλιά σπιτιού. Τα υπόλοιπα..Μακριά κι αγαπημένοι...Ντροπή Μαργαρώ...-----------------------------------------------------------------------------------------------Σήμερα άνοιξα το μαγαζί μας.Μέχρι τις 11.3ο 3 πελάτες μόνο, μία με 3.30 , η άλλη με 11.20 και η τρίτη χωρίς καν να ψωνίσει..Βάραγα μύγες.Για να ακριβολογώ, κατσαρίδες βάραγα-μικρές ευτυχώς- έχουμε γεμίσει.Αυτή η τρύπα στο παράθυρο του μπάνιου φταίει. Καθάρισα τα ράφια όμως, πέρασε η ώρα, ήρθε και η μανούλα μετά, πήρα πούλο εγώ, ήρθα πάλι στο ερκοτίσιο μου.Κρίση.Η Κρίση η οικονομική με χώρισε απ την Κική.Εμένα δεν με χώρισε απο τον Π. η κρίση.Η μαλακία του με χώρισε.Δεν γαμιέται.Οχι ο Π. Η κατάσταση γενικά.Περασμένα ξεχασμένα. Λέμε τώρα. Επιστροφή εκεί που άρχισα. Αποκοπή.Επιγόντως.
Είμαι στο Blue Star Ιθάκη και πάω Σύρο.Στην Έφη.Την φίλη μου.Το είπα και στη προηγούμενη ανάρτηση ότι ήμουν εκεί.Είμαι λοιπόν στο καράβι, πίνω πικρό φραπέ.Σκέτο με γάλα.Ένα νεροζούμι σκέτο.Βαπορίσιος που λέμε.Κυριολεξία εδώ.Μουσική στα αυτάκια μας."Παραμύθι" από Περίδη.Παραμύθι.Όπως αυτά που λέμε στα παιδιά.Και σκέφτομαι πως το προηγούμενο βράδυ πριν κοιμηθώ έκανα ζαπινγκ και έπεσα πάνω στο φοβερό παιδικό κανάλι 0-6 το οποίο για άγνωστο λόγο είχε εκπομπή στις 2 το πρωί.Για ποιό λόγο ένα παιδικό κανάλι έχει εκπομπή εκείνη την ώρα;Και ακόμα περισσότερο, για ποιό λόγο την εκπομπή παρουσιάζει μια ξανθιά, ξέκολλη παρουσιάστριαμε τα βυζιά και τα μπούτια έξω, σε ένα ΠΑΙΔΙΚΟ κανάλι. Για τα μεγάλα παιδάκια;Απανταχού ανώμαλοι, δείτε 0-6 και φτιαχτείτε.Αλλάζει το λαλα στο mp3. Morissey-Suedehead.Άλλαξα κι εγώ κανάλι από το 0-6.Έβαλα MTV και είχε κάποιο άθλιο τραγούδι (από έναν κάποιο νέο "συνθέτη") και το βίντεοκλίπ του.Ούτε που θυμάμαι τίτλο τώρα. Μου ήρθε στο μυαλό το επεισόδιο από τους "Απαράδεκτους", όπου έχει σκάσει η Θεία Βιργινία, και το βράδυ δεν κοιμάται, αλλά βλέπει βίντεοκλίπ και κάθε τόσο αναφωνεί "Αχ!Η Μαντώ!" .."Αχ!Ο Χαριτοδιπλωμένος". Και κάνω τον παραλληλισμό των νιάτων μου, όπου στεκόμουν με τις ώρες μπροστά από το MTV στην ηλικία των 12-13 περιμένοντας να δω το καινούριο κλιπ των BACKSTREET BOYS.Μεγαλεία!Και χαρά ανείπωτη όταν το πετύχαινα. Πανηγύρια.Η Μαργαρίτα του 97-98. Η αντίστοιχη 13 χρονη Μαργαρίτα του 2011 θα παίρνει άραγε τόση χαρά βλέποντας κάποιο βιντεοκλίπ;Ή απλά θα ανοίγει το λαπτοπ και θα το ψάχνει στο γιουτιουμπ;Άλλαξε το τραγούδι στο mp3 μέσα σε αυτές τις σκέψεις και αυτή τη φορά μπήκε Belle and Sebastian-Another Sunny Day. Χαρούμενο και όμορφο και μου θύμησε εμένα να πηγαίνω στη σχολή. πρωί, τίγκα ο ηλεκτρικός μέχρι την Βικτώρια, και να βγαίνω στον ήλιο και να σκέφτομαι τον Π. και να νιωθω ευτυχία. Ακριβώς το ίδιο αισθάνθηκα λοιπόν και τώρα.Ένα όμορφο συναίσθημα, κι ας μην είχα κάτι να σκεφτώ για τον Π. πια. Τι σου κάνουν οι μουσικές και οι συνδεδεμένες με αυτά στιγμές..Μπαίνει το Μακάρι από Χατζηφραγκέτα. Κι εύχομαι το καλοκαίρι φέτος να είναι όμορφο..Χαμόγελο.Και με παίρνει γλυκά ο ύπνος (Αφού έβλεπα όλο το βράδυ βιντεοκλιπ και ήμουν λιώμα)..
Δεν ξέρω τη φάση μου, δεν ξέρω τι γίνεται, δεν γίνεται κάτι, δεν μπορώ να περιμένω, δεν μπορώ να καταλάβω, δεν θέλω να σκέφτομαι , δεν θέλω να μιλάω, δεν θέλω να τρώω, δεν θέλω να κοιμάμαι, δεν θέλω να κάνω μαλακίες, δεν με νοιάζει τι κάνεις με αυτή, δεν με νοιάζει γενικά, δεν θέλω να νιώθω άσχημα, δεν θέλω να είμαι λυπημένη, δεν θέλω να γαμιέται η διάθεσή μου με την παραμικρή κουβέντα, δεν θέλω να γκρινιάζω, δεν θέλω να είναι ολα σκατά, δεν μπορώ να μην με καταλαβαίνουν, δεν αντέχω να πρέπει να εξηγώ, δεν αντέχω το ύφος, δεν αντέχω τις πολυλογίες, δεν γίνεται να νιώθω τόσο καθίκι και στρίγγλα, δεν πρέπει να αυτομαστιγώνομαι, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, δεν μπορώ να θυμάμαι, δεν μπορώ να σκέφτομαι το βουνό, δεν μπορώ να σκέφτομαι, δεν ξέρω τι να κάνω, δεν θέλω να είμαι άπραγη, δεν θέλω να μου λένε "ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ", δεν μπορώ να γκρινιάζω άλλο.ΤΕΛΟΣ.
Μαλάκα μου!Και το είχα ξαναδεί τότε στο Άρνεμ!!!Αλλά το χθεσινό δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια.Μπορεί να φταίνε οι τελευταίες συνθήκες,και ότι daddy's flown across the ocean leaving just a memory, μπορεί ότι το ελληνικό κοινό γαμεί και δέρνει και νιώθεις τον παλμό και την ανατριχίλα με όλο σου το είναι, μπορεί το ότι είδα αυτό το λάιβ με άλλα 10 άτομα παρέα που νιώθαν όπως και εγώ..Κλάμα, δέος, υπερένταση..Ρε άμα δεν το είδατε υπάρχουν ακόμα εισητήρια για την Τρίτη.Τρέξετε!!!!Mother should I trust the government?NO FUCKING WAY στην δεξιά πλευρά του τοίχου, ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ στην αριστερή πλευρά.Και φωνές και γιουχάισμα και ανατριχίλες πολλαπλές και νταξ, δεν έχω λόγια απλά..Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο και δεν ξέρω και τί..Μάλλον δεν περιγράφεται με λόγια αυτό που ζήσαμε εχθές..
Είμαι Αθήνα επιτέλους και νιώθω πολύ καλύτερα!Όλα αυτομάτως είναι πιο όμορφα..Εντάξει, είπαμε, δεν είμαστε στα καλύτερα μας, όχι άδικα, δεν έχουν συμβεί και λίγα,αλλά σίγουρα feels like home..Εν αναμονή διακοπών...Γενικότερα εν αναμονή..Και είναι deja vu γιατί πριν από μερικά χρόνια κάπως έτσι ένιωθα.. (Ακούγεται το Tom Waits τωρα και το Old Shoes).Τότε ήταν άλλες οι συνθήκες, καλύτερες ή απλώς διαφορετικές.Όχι.Σίγουρα καλύτερες.Και χρειάστικε να μείνω αρκετό καιρό στην αναμονή.Αν η σχέση συνθηκών-αναμονής είναι ανάλογη,αντιστρόφως ανάλογη ή απλώς τυχαία δεν ξέρω.Θα δείξει..Κυριαρχεί μια αισιοδοξία μέσα μου πάντως.Η αισιοδοξία αυτή βέβαια, ανα πάσα στιγμή μετατρέπεται σε σκατίλα, νεύρα και ξέσπασμα, αλλά κι αυτό πρέπει να συμβεί κάποια στιγμή..Η αμηχανία χθες ήταν μεγάλη.Ναι οκ, το καταλάβαμε.Αλλά δεν ήθελα να το σκεφτώ έτσι.Η Ε. με έβαλε στη διαδικασία.Δεν το συζήτησα παραπέρα για κάμποση ώρα.Απλώς είπα πως όλα αυτά δεν παίζει να είναι τυχαία, ή έτσι απλώς να έγιναν..Δεν πάει έτσι..Chocolate Jesus ακούμε τώρα,Tom Waits πάλι..Σήμερα το πρόγραμμα δεν ξέρω τι έχει..Καφέ με τη Ν. σίγουρα.Καιρό έχουμε να τα πούμε οι δυο μας και νομίζω πως πρέπει.Αισθάνομαι πως έχει πολλά να μου πει και πως έχει πραγματικά ανάγκη κάποιος να την ακούσει.Ήταν βέβαια και οι υπόλοιπες φίλες εδώ όλον αυτό το καιρό.Αλλά επιφυλασσομαι.Αμφιβάλλω για πολλά πλέον.Και ναι, οκ, κοροιδεύαμε τα ζώδια κλπ κλπ, αλλά κοίτα να δεις που πέφτουν και μέσα καμιά φορά και έχω προσγειωθεί απότομα στα καλά καθούμενα. Μπουρδολογίες τούτη τη στιγμή, αυτό το καλοκαιρινό πρωινό της 5ης Ιουλίου, όπου αράζω σπίτι με τη συντροφιά του Θωμά του Περιμένη και περιμένω την Ε. να γυρίσει από τον ΩΡΛ και να πιούμε τον καφέ μας σας αγαπημένες αδερφές.Καλημέρες!
