ε ρε κάτι ύπνους που κάνουμε

Είχα αναφερθεί σε προηγούμενο ποστ για το όνειρο εκείνο με τα ακέφαλα κορμιά στη Στουρνάρη.
Είναι μια καλή αρχή πιστεύω για να καταλάβει κανείς πως κοιμάμαι τον περισσότερο καιρό από τον Αύγουστο και μετά..Πάνω που έιχα πιστέψει ότι νταξ ρε παιδάκι μου ηρέμισα λιγουλάκι και όλα θα πάρουν το δρόμο τους και όλα θα πάνε καλά, να σου τα όνειρα τα παλαβά και πάλι..Τουλάχιστον δεν είναι από αυτά τα απαίσια που η φάση είναι ότι βλέπεις κάτι καλό και όμορφο και υπέροχο και μετά ξυπνάς και τρως το ξενέρωμα ότι δεν είναι αλήθεια..

Προχθές το βράδυ και μετά από μια ιδιαζόντως κουραστική και πιεστική ημέρα, που είχε λήξει όμορφα παρόλα αυτά, είδα στον ύπνο μου πως ήμουν με την Ε. σε ένα σπίτι (άλλοτε στο χωριό στην Κρήτη, άλλοτε σε κάποιο σπιτάκι ολλανδικού τύπου) και μας κυνηγούσαν οι 2 τύποι-δολοφόνοι από την ταινία "Funny Games". Την έχετε δει; Αν γουστλάρετε ψυχοπλάκωμα πρώτης τάξης και αρρώστια εμπρός!Μην αργείτε! Έβλεπα λοιπόν αυτά τα παλικάρια να μας κυνηγάνε. Και η αδερφή μου είτε κοιμόταν είτε είχε στο νου της να μαζέψει πράγματα και παπούτσια..Εν τέλει , και σε μια φάση όπου είχαν σπάσει ένα παράθυρο και μπήκαν στο δωμάτιο που είχαμε κλειδωθεί, κάναμε συμφωνία να μας αφήσουν.Εγώ λοιπόν τους είπα αντίο αλλά ο ψηλός ξανθός είπε "μέχρι την επόμενη φορα..." . Και εκεί έληξε το θρίλερ..
Αυτά προχθές...
Χθες το βράδυ έπεσα νωρίς για ύπνο.Είχα περάσει όλη τη μέρα όπως φρόντησα να ενημερώσω στην βιβλιοθήκη..Διάβαζα λοιπόν για τα Black Swan events τα οποία είναι highly improbable events which are unpredictable and carry a massive impact, and after the fact we concoct an explanation that makes it appear less random and more predictable than it was.Καταλάβατε; Δεν σας αδικώ..Μέρες παλεύω..Εν πάση περιπτώση, βλεπω στον ύπνο μου ότι είμαι κολλητή με την Ναταλι Πορτμαν.Με το Ναταλάκι είμαστε μαζί στο μπαλέτο οπότε έχω πάει να την δω να χορεύει την Λίμνη των Κύκνων στο θέατρο.Και μετά από το σόλο του Black Swan όπου γάμησε , πήγα να την συγχαρώ.Και ήταν πολύ συγκινημένη και εκείνη, και μετά συγκινήθηκα κι εγώ που δεν είχα καταφέρει να χορέχω την Λίμνη των Κύκνων.
Έτσι πάνε αυτά.Μεγάλος μου καημός η μη επαγγελματική μου ενασχόληση με τον χορό, και τώρα που ασχολούμαι με πληροφορικές και τέτοια έρχεται και στον ύπνο μου.
Για να δούμε τι έχει για σήμερα το πρόγραμμα..
Ε ρε κάτι ύπνους που κάνουμε..