Δεν φανταζομουν οτι θα ηταν τοσο δυσκολο..ενα κιλο ειναι.Ενα γαμημενο κιλο..Απο τα 48 στα 49.Πως ειναι δυνατον να γαμησει τοσο την ψυχολογια; Κι ας ξερω πως ειναι μονο για καλο.Κι ας ξερω πως δεν φαινεται καν.Βλεπω τη κοιλια μου να πεταει.Πατσακια να εξεχουν απο το παντελονι μου.Ελεος.Ακομα μου πλεει.Αλλα το νιωθω στενο.Πρισμενη." Το μυαλο σου ειναι πρισμενο" μου ειπε αφοπλιστικα η Ελενη.Και το δεχτηκα, γιατι μετα ο Πανος μου ελεγε ολο οτι ειμαι ομορφη..Και εγω δεν μπορουσα να το πιστεψω.Και θελω να το πιστεψω.Και φοβαμαι.Φοβαμαι που φοβαμαι να παρω αυτα τα 2-3 ακομη γαμημενα κιλα.Φοβαμαι γιατι ξερω πως αν τα παρω η υγεια μου θα ειναι ακομη καλυτερη.Θα στρωσω.Ομως ξερω και ποσο αβασταχτα ειναι.Και αυτο με φοβιζει.Οτι δεν θα αντεξω να τα παρω και θα κανω παλι καμια μαλακια.Γαμωτο.Για το καλο μου ειναι.Το εχω βαλει καλα στο μυαλο μου αυτο.Το ξερω.Το χω νομιζω.Και εχω κοντα μου τοσα ατομα να με αγαπανε,να με στηριζουν.
Ξεκολλα ρε παιδι μου το κεφαλι σου.Αυτο λεω στον εαυτο μου,.Ειναι κριμα στα 24 μου να μην ειμαι απολυτα υγειης.Εχω ολη τη ζωη μπροστα μου.Θα την καταστρεψω σαν καμια ηλιθια;ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!(που θα ελεγε κι ο Λακουλης).
Για αρχη αγνοω αυτο το ενα κιλο και συνεχιζω κανονικα τη ζωη μου, σαν να μην υπαρχει.Σαν να ανεβηκα στη ζυγαρια κι εκεινη να εδειξε 46, οχι 49.Γιατι ετσι πρεπει.Γιατι δεν ειμαι 2 αριθμοι.Ειμαι εγω.Και αξιζω τα καλυτερα.Και πρεπει να μου τα δωσω απλοχερα.Γιατι μπορω.Κι ας ποναω λιγο τωρα.Κι ας ζοριζομαι.Θα περασει.Σιγουρα.Κι οταν περασει θα το σκεφτομαι και θα λεω απο μεσα μου "ουφ!!!!ας φαω ενα παγωτο"..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου