Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Ειναι η φωνη μου ενα σημα απο καπνο..

Δεν εχω τι να πω..Ειμαι καπως.Τσαντισμενη,ξενερωμενη..Δεν ξερω ακριβως.Ομως εκει μεσα μου τη σπανε ολοι πια..Δεν αντεχω κανεναν τους.
Ειμαι εκει 1,5 χρονο..Εχω αλλαξει 3 τμηματα..Απο το πρωτο, οπου δουλευα part time με πηραν επειδη θα το καταργουσαν, με καναν full time και με στειλαν στο δευτερο..Εκει στον 4ο οροφο.Διαχειρηση αγορας.Κι οταν ειχαν πολυ δουλεια στον δευτερο οροφ με στειλαν δανεικη για 2 βδομαδες..Και ειμαι εκει ενα χρονο..Και τρεχω απο το την ωρα που μπαινω εκει, μεχρι την ωρα που βγαινω..Για να βοηθησω οπου χρειαζεται, για να εξυπηρετηω την "υπευθυνη" μου.."Κανεις εναν κοπο Μαργαριτουλα;" "Εννοειται!" "Ρε συ, πηγαινε λιγο βρες τον Χ και πες του να σου κανει αναθεση" "Ναι μισο λεπτο να τελειωσω αυτη τη σελιδα"..Και υπερωριες απληρωτες, και Σαββατα δουλειας ενω οι φιλοι μου ηταν για μπανιο κλπ κλπ..
Και φυσικα δεν περιμενω να κανω καριερα εκει μεσα..Αλλα τουλαχιστον οτι καποιος βλεπει την προσπαθεια θα ηθελα να το ξερω..Ομως βγαινω μαλακας.
Διοτι και η Μαρια ειναι εκει 1,5 χρονο..Χωρις να εχει τρεξει καθολου.Με υφος 1000 καρδιναλιων ομως τωρα, εγινε ξαφνικα "βοηθος" της υπευθυνης μας..εξουσια φιλε..Και οχι..Δεν περιμενα να παρω μια θεση που η προκατοχος της σκοτωνοταν στην δουλεια και ειναι 8 χρονια στην εταιρεια..Οχι..Αλλα αναρωτιεμαι γιατι εγινε αυτη η επιλογη τοσο απροκαλυπτα,,Και γιατι εμεινα τοσο επιδεικτικα στην απ εξω..Γιατι επιδεικτικα εγινε.
Και παιζουν τα νευρα μου οταν το Μαρακι μου λεει.."θα κανω κι αλλες δουλειες τωρα εγω, δεν θα μπορω να ασχολουμαι με τα συμβολαια.."
Και ειναι και οι αλλες οι ηλιθιες τριγυρω..Χριστε μου πως ειναι δυνατον να μην υπαρχει ουτε τσικ μυαλου πανω τους; Και πως γινεται απο τα 40 ατομα να ειναι συζητησιμα τα 4;
Πνιγομαι εκει μεσα.
ξερω πως παντου ετσι θα ειναι.Το βουλωνω απλως.Και ασχολουμαι με την δουλεια μου.Εξαλλου δεν χρειαζεται να κανω κολλητους εκει μεσα.Αλλα με πιανει το παραπονο και γκρινιαζω.Και εχω δικιο θαρρω.
Αυτα.Συγγνωμη για το πριξιμο, αλλα σημερα κοντευα να σκασω..

2 σχόλια:

Rizobreaker είπε...

Μαργαρίτα, σε καταλαβαίνω απόλυτα στο πως νοιώθεις... Κι εγώ σε "μεγαλοεταιρεία" δουλεύω... Αλλά το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να "σκύβεις το κεφάλι και απλά να κάνεις τη δουλειά σου"! Και όχι απ' την άποψη ότι αν σηκώσεις κεφάλι θα γίνεις όπως αυτούς που κατηγορήσεις με τουπέ και μαγκιά κτλ κτλ... Απλά σηκώνοντας το κεφάλι, σηκώνεις την αξιοπρέπεια σου από το δάπεδο και την πας εκεί που πρέπει... Αυτό το ξεκάθαρο πράγμα, που όλοι αξίζουμε, ακόμα και μέσα στο παλιοσύστημα που ζούμε...
Ψηλά το κεφάλι Μαργαρίτα!
Και προπάντος χαμογέλα! Τους κάνεις να ανησυχούν...

Unknown είπε...

Γεια χαρά Μαργαρίτα σε είδα στην τύπισσα που μου έριξε χυλόπιτα(strange little girl την λένε και όλα τα παιδάκια κλαίνε).

Λοιπόν επειδή καταλαβαίνω ότι περνάς ζόρικα, το μόνο που έχω να πώ είναι να συνεχίσεις να εργάζεσαι και όχι να δουλέυεις(που βγαίνει απο το δουλεία δηλαδή σκλαβία), αν βέβαια αισθάνεσαι τον εαυτό σου σκλάβο, το καλύτερο είναι να την κάνεις.
Σίγουρα για να βρείς εργασία είναι ζόρικο πράγμα αλλά καλύτερα για μένα ζητιάνος και αξιοπρεπής παρά να δουλέυω σαν σκλάβος χωρίς να έχω τα ανθρώπινα στοιχειώδη δικαιώματα μου.

http://www.youtube.com/watch?v=A-yp0ejoS1g

Σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι γιατί θέλει ΜΑΓΚΙΑ τελικά να δουλέυεις.

Φιλιά πολλά
Το παιδί της πλατείας απο Ζάκυνθο