eclipse ίσως

Πέρασε ένα Σαββατοκύριακο αδρανές και κατηφές.Όχι από εμένα μόνο παραδόξως. Η κατήφια που υπήρχε  ήταν διάχυτη μέσα στο σπιτικό μας.Λίγο το χανγκόβερ της Παρασκευής, λίγο η Σαββατοκυριακάτικη σαπίλα, λίγο τα γεγονότα..Πφ..Δεν ήταν όμορφα.Ένιωσα την σαπίλα στο πετσί μου.Καιρό είχα να το κάνω και δεν το φχαριστήθηκα κιολας.Βγήκα βέβαια από το σπίτι.Το Σάββατο έσυρα το κουφάρι μου μέχρι το σπίτι των κομπάρσων (οι φίλοι μας τα αγόρια είναι αυτοί.Γ.Π.Φ.) περπατητή και μετά από τρεις ώρες και τρεις ρακές γύρισα σπίτι.Κρύο πολύ, ταινία και ύπνος. Είχα φυσικά και τις γνωστές μου ενστάσεις περί της ταινίας που είδα..Διότι δεν γίνεται κούκλα μου να έρχεται να στην πέφτει ο θεος, να τον φτύνεις και μετά από καιρό να του την πέφτεις εσύ κι εκείνος όχι απλά να σου κάθεται, αλλά να σε ερωτεύεται και παράφορα και να αλλάζει ιδιοσυγκρασια, ψυχη νου και τρόπο σκέψης ( από το 2.30). Δηλαδή είναι ψέμα και ποιον νομίζετε ότι κοροίδεύετε στο κάτω κάτω. Και να βλέπω μετά εγω στον ύπνο μου αντίστοιχα όνειρα με εμένα πρωταγωνιστρια και να ξυπνάω ξενερωμένη.Εν πάση περιπτώση.Το αφήνω να πέσει χαμω και κρατώ ενός λεπτού σιγή για όλες εκείνες τις στιγμές που πιστέψαμε σε μια αμέρικανικη ρομαντική κομεντί..

Η Κυριακή ήρθε αντίστοιχα.Είχα στόχο να δουλέψω, να κάνω εργασία και πολλά ακόμα.Αλλά εν τέλει ήπια καφέ,τσάι, έτρωγα σχεδόν όλη μέρα βλακείες, είδα φιλαράκια στο σταρ σε λαιβ στρίμινγκ και σαν αποκορύφωμα το βράδυ, πάλι σε λάιβ στριμινγκ από το σταρ την Θεία απ Το Σικάγο και Sex and The City the movie. Κυριακή εφηβικών χρόνων ίσως..Που θα ρωταγε ο μπαμπάς "κανα ελληνικό έχει ρε παιδιά;" και είχε ρε φίλε.Την Θεία απ το Σικαγο.Α ναι, το είπα.Πολυ γέλασα με τον Μακρή.Είναι όλα τα λεφτα .

Τελοσπαντων, μετά από αυτές τις ώρες ποιοτικών ενασχολήσεων σκέφτηκα πόσο ωραία θα ήταν αν γύριζε λίγο ο τροχός, και μου πήγαιναν όλα κάπως καλύτερα..Και μετά είπα πως μάλλον στο χέρι μου είναι.Οπότε η σημερινή μέρα ξεκινησε παουερφουλι και έχει βγει αρκετη δουλειά.Φτου μου, μην με ματιάσω.Ματιάζομαι και εύκολα ή άτιμη. 

Και να μαι εδώ στο γραφείο K10 μαζί με τον φίλο μου τον Vassil που γράφει το τελευταίο κομμάτι της διπλωματικής του, να ακούω Us and Them (όλη μέρα Floyd σήμερα, μόνο αυτό μου κολλάει) και να κοιτάω τα ωραία συννεφάκια πίνοντας τσάι με γεύση κεράσι.Σκεπτόμενη το μέλλον.Και το παρελθόν.Και ένα σωρό άλλες μπούρδες. Άντε να τελειώνουμε γιατί δεν παλεύεται άλλο η κατάσταση εδω πέρα.Δεν περνάω καλά λεμεεεεεε..Όλα με το στανίο.Εμ δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο αυτη η κατάσταση αγαπητέ αναγνώστη.Το βλέπουμε και πιο θετικά το πράμα , λέμε τα γνωστά την υγεία μας και το εννοουμε πιο πολύ από ποτέ κιόλας, αλλά επειδή μέρος της υγείας είναι και αυτή η ρημάδα η ψυχή κάτι πρέπει να γενεί.Πήρα φόρα τώρα και ίσως για ακόμη μια φορά να μην βγαίνει νόημα.
Έτσι θα σταματήσω εδώ.Και θα λήξει άδοξα ακόμη μια ανάρτηση. Υπό τους ήχους του Brain Damage.