Έβλεπα στον ύπνο μου ότι ήμουν λέει σε ένα ζαχαροπλαστείο, τίγκα στα γλυκά και στα κέικ και στις σοκολάτες και έπαιζα σε ένα παιχνίδι που έπρεπε να περάσω μέσα σε 1 λεπτό από όλους τους πάγκους και να αγγίξω όλα τα γλυκά.Θα έλεγε κάποιος ότι αυτό είναι ένα αγχωτικό όνειρο.Όχι αγαπητοί αναγνώστες.Καθόλου δεν με άγχωσε.Σας πληροφορώ ότι πέρναγα από τους πάγκους με τρομακτική ταχύτητα , αγγιζα τα γλυκά και μου έμενε και χρόνος.Τα χέρια μου γεμάτα σοκολάτες και ψύχουλα, και γω ευτυχής.Μάλιστα, είχα χρόνο για να κοιτάξω και τα είδη σοκολάτας και να τα δοκιμάσω κιολας..Ξύπνησα με μια λιγούρα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Χθες έπεσα πάνω σε ένα blog που έλεγε ότι healthy is the new skinny και είχε διάφορες αναρτήσεις που το υποστήριζαν αυτό τόσο σωστά και τόσο όμορφα. Και σκεφτόμουν μετά, ότι ναι ρε παιδί μου, πολύ σωστά και άγια όλα αυτά που λες, αλλά φτουράνε άραγε σε ένα άτομο που έχει "φέρει πειν" μια διατροφική διαταραχή; Γιατί ναι.Μπορεί να είναι προφανές για κάποιον φυσιολογικό άνθρωπο αυτό, ότι το να είσαι υγιης σε κάνει αυτόματα και πιο όμορφο, αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο για κάποιο άτομο που σκέφτεται "αλλιώς".Και είναι πολύ μπέρδεμα αυτό το αλλιώς.
Πάνε 2-3 χρόνια από τότε που το βάρος μου ξεκόλλησε από τα 47 κιλά και άρχισα να τρώω πιο κανονικά. Και λέω πιο, γιατί η πετριά στον εγκέφαλό μου υπάρχει ακόμα, και σε μεγάλο βαθμό.
Και θυμάμαι στις αρχές, την πρώτη φορά που είδα την ζυγαριά να πιάνει 50 πόσο πολύ είχα στεναχωρηθεί και είχα φρικάρει. Ένιωθα σαν ένας μπόγος που κινείται και δεν μπορούσα να με ανεχτώ.Αυτό κράτησε λίγο όμως, γιατί ο οργανισμός μου άρχισε να παίρνει τα πάνω του, να πυκνώνουν τα μαλλιά μου, να λάμπει λίγο το δέρμα μου, να γίνομαι άνθρωπος. Και εκεί είδα έμπρακτα το ότι η υγεία σε κάνει πιο όμορφο. Κι αυτή η συνειδητοποιήση όμως χρειάστηκε πολύ αγώνα και ακόμη δεν έχει εντυπωθεί στο μυαλό μου.
Εκεί που ήθελα να καταλήξω με αφορμή εκείνο το blog είναι ότι απέχει πολύ το να διαβάσεις κάτι και να συμφωνήσεις, από το να το συνειδητοποιήσεις. Αν είσαι τυχερός και μπορέσεις να αντιμετωπίσεις κάποιου τέτοιου είδους ανωμαλία, (θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό,που έχω σε μεγάλο βαθμο εντιμετωπίσει κάτι τετοιο) αναπτύσεις μηχανισμούς και άμυνες που σε κρατανε.Η κάτω βόλτα είναι εξαιρετικά εύκολο να παρθεί βέβαι..αλλά λέμε..
Αυτοί οι μηχανισμοί είναι πραγματικά πολύ αστείοι.Οι μηχανισμοί εφησυχασμου. Η συγκάτοικός μου, ας πούμε, ενώνει τα πόδια της.Αν τα μπούτια της αγγίζουν το ένα το άλλο, θεωρεί ότι πάχυνε, και δεν τρώει βραδυνό για δύο μέρες. Εγώ από την άλλη, αν νιώσω ότι έχω παρει βάρος, παω στα μαγαζιά και δοκιμάζω ρούχα σε μικρά νούμερα, για να μπω μέσα και να νιώσω καλύτερα. Παλιά έκοβα το φαγητό, τώρα ευτυχώς δεν το κάνω αυτό. Μια άλλη γνωστή μου, από το μπαλέτο, θεωρούσε ότι δεν μπορεί να φάει αν δεν ασκηθεί 10 λεπτά κάθε μέρα.Μπορεί να έμπαινε στη θάλασσα 10 λεπτά και να κολυμπούσε, και μετά δεν την ενοιαζε τίποτα.Αν όμως δεν είχε κολυμπήσει ήταν ικανή να μείνει νηστική όλη μέρα.Μια άλλη φίλη, γεματούλα και χυμώδης, που χαίρεται το σώμα της, ένιωθε πολύ όμορφα με το να φάει κάτι παραπάνω (μια κρέπα ας πουμε, με σοκολάτα και μπισκότο) αν δεν έτρωγε το απογευματινό της φρούτο.Τα είχε ισορροπήσει..Μεταξύ μας, η τελευταία ήταν και η πιο ευτυχισμένη...
Εν πάση παεριπτώσει.Πολλά έχω ακούσει και έχω δει, σε άλλους και στον ίδιο μου τον εαυτό.Και πάντα λέω ΥΓΕΙΑ πανω από όλα.Με το πρώτο άγχος για εξετάσεις, εργασία κλπ το ξεχνώ και τα βαζω με το σώμα μου, αλλά πάντα στο ίδιο καταλήγω. Σήμερα ήταν ακόμη μία από αυτές τις φορές,Που ασχολήθηκα αρκετή ώρα με το νούμερο που είδα στην ζυγαριά (Ας όψεται η εργασία για το BIS που έχω) και πώς αυτό μεταφράζεται, και στη συνέχεια μια είδηση με έκανε να σκεφτώ ότι η μακαρονάδα που θα φάω το μεσημέρι, θα με ευχαριστήσει, θα με δυναμώσει και αστοδιαλο δηλαδή, καλά να είμαστε και να μην αρρωσταίνουμε.Και γαμνιούνται οι αρρώστιες όλες.Αυτα. Και γεια σας.
**Αυτή η ανάρτηση δημοσιεύεται μετά από ένα τρομερά ψυχοφθόρο και δύσκολο δεκαήμερο. Σήμερα η λιακάδα βοηθά..
